merhabalar arkadaşlar
konuya umarım benim durumumda beni anlayan arkadaşlar vardır diyerek başlıcam...
8 aylık bir bebeğim var... ve onu yalnız büyütmeye çalışıyorum.. çalışıyordum 7 aylık hamileyken ayrıldım ve o gün bugündür evdeyim.
bu zaman zarfında tabiiki çok zor dönemler atlattım malum bebiş oldu onun bakımı.. ev işleri falan derken helak oluyorum.bazen öyle bir duruma geliyorumki günlerce aynaya bakamadığım oluyor.
daha önce çalışan biri için evde kalmak çok zor .. tabii bir de bebeğin bakımı.. annemle aynı şehirdeyiz ancak onun da baktığı yatalak bir hastası var.
o da gelip gidemiyor.. doğumumda sadece 1 gün yanımda kalabildi annem. sonra hep yalnızdım.. eşim sağolsun çok destek olmaya çalışıyor ama neticede bir erkek ve çalışıyor.
eşimin annesi vefat etmiş çok uzun zaman önce babası var sadece onunla aynı apartmanda oturuyoruz.. malum bir de onun bakımı var üzerimde... bebek doğduğu günden beri bir gün olsun yatıp dinlenmedim.. bir yandan çocukla ilgilendim bir yandan temizlik bir yandan da yemekle uğraştım ..gel gör ki artık çok bunaldım derdimi anlatacağım kimsem de yok zaten anlattığımda anlayacak insanlar da ... içime kapandım bazen kendi kendime ağlar oldum..kendimle ilgilenemez durumdayım doğru dürüst ne yemek yiyebiliyorum ne de uyuyabiliyorum.
eşimin babası da anlayışlı bir insan değil zırt pırt çocuğu sevmek için gelio tam çocuğu yeni uyutuo oluyorum zile basıyor uyandırıyor... bazen açmıyorum kapıyı bu seferde eşime şikayet ediyor.3 tane kızı var hiç birine gitmiyor...anlayacağınız kafam o kadar yorgun ki o kadar bunaldım ki...
konuya umarım benim durumumda beni anlayan arkadaşlar vardır diyerek başlıcam...
8 aylık bir bebeğim var... ve onu yalnız büyütmeye çalışıyorum.. çalışıyordum 7 aylık hamileyken ayrıldım ve o gün bugündür evdeyim.
bu zaman zarfında tabiiki çok zor dönemler atlattım malum bebiş oldu onun bakımı.. ev işleri falan derken helak oluyorum.bazen öyle bir duruma geliyorumki günlerce aynaya bakamadığım oluyor.
daha önce çalışan biri için evde kalmak çok zor .. tabii bir de bebeğin bakımı.. annemle aynı şehirdeyiz ancak onun da baktığı yatalak bir hastası var.
o da gelip gidemiyor.. doğumumda sadece 1 gün yanımda kalabildi annem. sonra hep yalnızdım.. eşim sağolsun çok destek olmaya çalışıyor ama neticede bir erkek ve çalışıyor.
eşimin annesi vefat etmiş çok uzun zaman önce babası var sadece onunla aynı apartmanda oturuyoruz.. malum bir de onun bakımı var üzerimde... bebek doğduğu günden beri bir gün olsun yatıp dinlenmedim.. bir yandan çocukla ilgilendim bir yandan temizlik bir yandan da yemekle uğraştım ..gel gör ki artık çok bunaldım derdimi anlatacağım kimsem de yok zaten anlattığımda anlayacak insanlar da ... içime kapandım bazen kendi kendime ağlar oldum..kendimle ilgilenemez durumdayım doğru dürüst ne yemek yiyebiliyorum ne de uyuyabiliyorum.
eşimin babası da anlayışlı bir insan değil zırt pırt çocuğu sevmek için gelio tam çocuğu yeni uyutuo oluyorum zile basıyor uyandırıyor... bazen açmıyorum kapıyı bu seferde eşime şikayet ediyor.3 tane kızı var hiç birine gitmiyor...anlayacağınız kafam o kadar yorgun ki o kadar bunaldım ki...