Benim diyet hikayem

Merhaba arkadaşlar nasılsınız umarım iyisinizdir:) bu tam anlamıyla bir başarı öyküsü değil fakat bence başarısız olsak bile pes etmemekte bir başarıdır tekrar denemekte bir başarıdırsize kendi diyet hikayemi anlatmak istiyorum ve sizden de kendi hikayenizi dinlemek isterim… aslında dışardan ne kadar kolay da görünse o kadar zor bir durumun içerisindeyiz ki boğazını tut ne de olsa kilo verirsin aman o kadar da kilon yok ki boş ver ye gitsin vs gibi bir çok cümleyle bazı günler savaşmak zorunda kalıyoruz belki kimimiz psikolojik olarak yeme bağımlısı kiminizin yeme bozukluğu var kimimiz kilo almak istiyor kimimiz stresten kaçmak için yemekle mutlu olmaya çalışıyor kiminizin de insülin direnci var sağlık ve dışarıdan yorum yapan çoğu kişi tarafından anlaşılmıyoruz aslında yani ben en azından böyle hissediyorum…
20li yaşlarımdan bu yana hep bir kilomdan memnun olmama problemleri yaşadım ideal kilom da ve hatta ideal kilomun altındayken bile hep kendimi diyet yaparken biraz daha zayıflamaya çalışırken buldum çünkü beden algısı denilen durum beni o kadar etkiliyordu ki bacaklarımın üst bedenime göre daha ince olması omuzlarımın yapı olarak biraz daha geniş olması yani benim vücut anatomim beni hep diyet yapmaya sevk etti etrafımdaki benim istediğim bedene sahip büyük kalçalı ince belli dar omuzlu bir şok kişi de benim gibi uzun boylu geniş omuzlu olmak istiyordu aslında burada konu kendimizden hiçbir zaman memnun olmamamız kendimizi belki de olduğumuz gibi seversek her şey daha kolay olur daha kolay kilo veririz daha kolay kilo alırız belkide ben böyle Güzeldim belki de ben Güzeldim ama hep o kum saatine ulaşmak için sürekli olarak kendimi diyet yaparken buldum belki bir çoğunuz da böylesinizdir olması gereken beden algısına ulaşabilmek için sürekli bir çaba halindesinizdir yıllar geçti bu diyet yap boz diyet yap Boz derken ben de yeme bozukluğu oluştu ve şu an 33 yaşındayım insülin direnci sahibiyim ve ideal kilomun 20 kg üstündeyim çünkü sürekli yeme bozukluğu yaşadığım için metabolizmamı bozdum şu an hala bir diyet sürecindeyim fakat kendimi çok zorlamadan sadece şekeri keserek normal beslenmeye çalışıyorum keza bu benim için çok zor çünkü şeker benim hayatımda en iyi dostum en iyi arkadaşımdı her zaman fakat şimdi o arkadaşınla arama en azından ideal kiloma gelene kadar mesafe koyup sonrasında da sınırlı bir şekilde görüşmeye devam etmek durumundayım. Yani uzun lafın kısası her şey kendini sevmek ve kabullenmekle başlıyor bence şu an doktora yapmış bir diye diyetisyenle bu yolda devam ediyorum fakat eğer bir gün yine ideal kiloma ulaşırsam kendimi çok sevmeye karar verdim kendimi bildim bileli diyet yapmaya çalışıyorum ve bu gerçekten psikolojik olarak o kadar zor ki siz nasıl hissediyorsunuz?
En çokta bu yolda başarılı olmuş kişilerin hikayelerini merak ediyorum ne yaptınız mesela nasıl başardınız?