- 22 Kasım 2023
- 52
- 15
- 34
- Konu Sahibi aybilemedimki
- #1
Merhaba,
Ben esimden cok sogudum artik ve ayrilma karari almaya cok az kaldi…
Bu durum gelmem cok zaman aldi…
Evliligi kendi basima yasiyorum gibi, hersey yanliz basima yapiyorum.
Esim cok ilgisiz ve zaten hic evde yok sadece uyumaya geliyor, mazereti hep isi, cok isi var o yüzden vakit bulamiyor diyor kendisi. Iki cocugumuz var ve onlarlada vakit gecirmiyor.
Hergün biraz daha anladim beni sevmedigini cünkü seven insan böyle davranmaz, davranamaz. Bunu kabul ettim dünden beri ve cok sakinim nedense, hircinlik cikarmiyorum.
Ben onun isteklerini herzaman karsiladim ama o benim isteklerimi (disari cikmak olsun, bizimle vakit gecirmek olsun, evde bisey bozuldugunda tamir olsun) bi seneyi gecik karsilamiyor, ondan öncede cok isteksizde olsa yapardi.
Onun hayatinda bize yer yok, hep kendi hayati ön planda, isi, arkadaslarina hep öncelik taniyor.
Bana karsi duvar örmüs durumunda ve bunun nedenini bilmiyorum. Beni görmezden geliyor.
O benden coktan vazgecmis ama yinede ayrilmamis gibime geliyor, erkekler böyle galiba ama bi kadin vazgectiginde o adamla ayni cati altinda yasiyamazlar diye düsünüyorum.
Ben herseyin yeni yeni farkina variyorum. Hayatin bütün zorluklarini tek basima üstlenmisim, ona kirildigimda kendi basim yine affetmisim onu, randevum oldugunda ona güvenerek degilde hep baska birini ayarlamisim cocuklara bakmasi icin, hastayken kendi kendime iyilesmisim ondan destek görmeden, cocuklarin okulda etkinlikleri oldugunda hep tek basima gitmisim, dogum günü hediyelerine hep tek basima secmisim, evin alisverisini kendim yapmisim, cocuklarin sorunlarini kendi basima cözmüsüm, biseye üzüldügümde kendi kendimi ayaga kaldirmisim yine, aksamlari ne yapcagima kendim karar vermisim cünkü zaten yok, bunu böyle devam yazabilirim, ben megerse herseyi yanliz basima yapmisim…
Hic bir konuda sorumluluk almamis.
Bu hep böyle degildi tabiki, eskiden her saniyesini benimle gecirmek isteyen, süprizler yapan, deger veren biriydi, bu yillar icinde degisti ama ben huzursuzluk cikmasin diye hep cogu seyi alttan aldim ve simdi cok mutsuzum ve böyle devam edemicegimi düsünüyorum.
Ilgi göstersin, deger versin diye yalvardim aylarca ama artik zorlamanin bi anlami kalmadigini düsünüyorum.
Artik bunlari göz göre göre devam edemiyorum.
Bunlari anlatarak ne ümit ettigimide bilmiyorum ama icime dökmek istedim.
Ben esimden cok sogudum artik ve ayrilma karari almaya cok az kaldi…
Bu durum gelmem cok zaman aldi…
Evliligi kendi basima yasiyorum gibi, hersey yanliz basima yapiyorum.
Esim cok ilgisiz ve zaten hic evde yok sadece uyumaya geliyor, mazereti hep isi, cok isi var o yüzden vakit bulamiyor diyor kendisi. Iki cocugumuz var ve onlarlada vakit gecirmiyor.
Hergün biraz daha anladim beni sevmedigini cünkü seven insan böyle davranmaz, davranamaz. Bunu kabul ettim dünden beri ve cok sakinim nedense, hircinlik cikarmiyorum.
Ben onun isteklerini herzaman karsiladim ama o benim isteklerimi (disari cikmak olsun, bizimle vakit gecirmek olsun, evde bisey bozuldugunda tamir olsun) bi seneyi gecik karsilamiyor, ondan öncede cok isteksizde olsa yapardi.
Onun hayatinda bize yer yok, hep kendi hayati ön planda, isi, arkadaslarina hep öncelik taniyor.
Bana karsi duvar örmüs durumunda ve bunun nedenini bilmiyorum. Beni görmezden geliyor.
O benden coktan vazgecmis ama yinede ayrilmamis gibime geliyor, erkekler böyle galiba ama bi kadin vazgectiginde o adamla ayni cati altinda yasiyamazlar diye düsünüyorum.
Ben herseyin yeni yeni farkina variyorum. Hayatin bütün zorluklarini tek basima üstlenmisim, ona kirildigimda kendi basim yine affetmisim onu, randevum oldugunda ona güvenerek degilde hep baska birini ayarlamisim cocuklara bakmasi icin, hastayken kendi kendime iyilesmisim ondan destek görmeden, cocuklarin okulda etkinlikleri oldugunda hep tek basima gitmisim, dogum günü hediyelerine hep tek basima secmisim, evin alisverisini kendim yapmisim, cocuklarin sorunlarini kendi basima cözmüsüm, biseye üzüldügümde kendi kendimi ayaga kaldirmisim yine, aksamlari ne yapcagima kendim karar vermisim cünkü zaten yok, bunu böyle devam yazabilirim, ben megerse herseyi yanliz basima yapmisim…
Hic bir konuda sorumluluk almamis.
Bu hep böyle degildi tabiki, eskiden her saniyesini benimle gecirmek isteyen, süprizler yapan, deger veren biriydi, bu yillar icinde degisti ama ben huzursuzluk cikmasin diye hep cogu seyi alttan aldim ve simdi cok mutsuzum ve böyle devam edemicegimi düsünüyorum.
Ilgi göstersin, deger versin diye yalvardim aylarca ama artik zorlamanin bi anlami kalmadigini düsünüyorum.
Artik bunlari göz göre göre devam edemiyorum.
Bunlari anlatarak ne ümit ettigimide bilmiyorum ama icime dökmek istedim.
bu duruma cok üzülsemde, asla böyle bi aile hayati istememistim cocuklarim icin…
