canım benim bu kadar tercüman olunur mu duygulara... hayret ettim valla içimdekini aklımdakini söküp yazmışsın sanki.... evet bitmiyor, bitmiyor hasretimiz, en mutlu olduğum anlarda bile içimin bi tarafı hep kanıyor... özellikle bu ay hiç kafama takmıyacağım diyordum ama son 3-4 gündür ağlayışlarımın haddi hesabı yok bittiğimi tükendiğimi hissediyorum artık... yavaş yavaş eriyorum sanki. benliğimi, içimi, zihnimi, bedenimi kemiriyor bu özlem... kendimi çok yorgun hissediyorum... ilk kez bu kadar bıraktım kendimi sanırım...
sen o kadar güzel anlatmışsın ki bize anlatacak pek bişey bırakmamışsın zaten