- 20 Mayıs 2009
- 23.915
- 63.667
-
- Konu Sahibi uglybetty89
- #161
Aaa olmadı mı sizin iş?
Aaa olmadı mı sizin iş?Bu hatunu dinle, zamanında bana bu iş olmaz iyi düşün demişti. Bundan 2 ay önce senden daha uçuk bi ilişkim vardı, hatta aileler bile tanışmıştı. Fakat katıldığımız bir iş yemeğinde patlak verdi. Olmadı yani bizim iş. Nişan düşünüyoduk, iyiki olmamış.
2-3 ay önce bu konuyu açsaydın meslek önemli değil statü sorun değil nolucak sanki amaaan derdim, ama malesef hayat böyle toz pembe değilmiş, statü meslek maddi durum baya baya önemliymiş.
Aaa olmadı mı sizin iş?
Belliydi zaten böyle bir yerden patlak vereceği. Neyse hayırlısı olsun, düzgün insanlar çıkar umarım karşına.Yok malesef, olmadı. Bir iş yemeğimiz vardı, büyük bi dava almıştık, onu kutlamak için dışarı çıktık ofistekiler ile, e herkes eşi ile geldi, bende onu aldım gittim.
Neymiş efendim herkes buna bakmış, ben onu ezmek için çağırmışım. Kısaca özet bu şekilde, hayırlısı böyleymiş demekki olmadığı iyi oldu.
Başlığı okuyup direk olmaz o iş diye düşündüm ama yazıyı okuduktan sonra kesinlikle olmaz diyorum sen daha öğrenci iken kendini öğretim görevlisi olarak görüyosun bu senin bu durumu her daim sorun yapacağının bi işareti. Bi de zaten adamı bikaç haftadır tanıyorsun nerden anladın kendini çok geliştirdiğini? Ailesine seni anlatması hiç şaşırtmadı bence önüne gelene de anlatmıştır. Boşuna ümit verdim diye düşünme o da başlarken olmayacağının farkında değil miydi madem o kadar geliştirdi kendini.Merhaba arkadaşlar.
Çok yeni bir ilişkim var henüz, bir hafta on gün kadar oluyor.
Bu ilişkiye başlamadan evvel, hep kendime demişim ki, "aşktan evvel yoldaşlık" yaşayabileceğim
biri çıksın karşıma ve karşıma da öyle biri çıktı. Hayattaki her şeyi anlamlandırarak görmeye uğraşan
bir insan çıktı karşıma ve aşk'ı da aynı şekilde. Aşk'ı günümüzdeki yozlaşmış
haliyle değil, anlamlı kılarak, temiz ve dürüst yaşayarak hak etmeye uğraşıyoruz.
Bir tür hayat yoldaşlığıdır bu. Lakin gel gelelim ki, hayat ütopik hayallerle
yaklaşılması sakıncalı bir realitedir. Bunu göz ardı edemiyoruz. Ben üniversite
öğrencisiyim, ve eğitimimi ilerletmeyi belki ileride üniversitede okutman olmayı düşünüyorum. Ya da en
kötü ihtimalle normal bir öğretmen.. Ama sevdiğim insan, okumuyor. Okumayı asla
düşünmediğini söylüyor. Yaklaşık bir yıl önce cezaevinden çıkmış, siyasi sebeplerden
ötürü 12 aya yakın bir süre tutsak edilmiş. İkimiz de 21 yaşındayız. Okul okumuyor ama kendini son derece
geliştirmiş, olgun bir insan, hatta kendisinin bana öğrettiği çok şey oluyor. Şu anlık
köyde ailesinin yanında kalıyor ve ciddi manada çobanlık yapıyor. Tabi bu birkaç aydır böyle,
daha öncesinde lokantada çalışıyormuş İstanbul'da. Ben kendisine çok değer veriyorum, bu açıktır.
O da bana değer veriyor, seviyor ve hatta ailesine beni de anlatmış. İnsan bazen heyecandan, duygularından
körleşebiliyor. Ben de bunu yaşıyorum, yaşadım şu an anlıyorum. Çünkü 10 yıl sonramıza baktığımda
kara bulutlar üşüşüyor başımın üstüne, diyelim ki oldu evlendik ve ben üniversitede öğretim görevlisi oldum,
o garsonluk yapmaya devam mı edecek.. Nasıl olacak.. Bana, ben her işi yaparım, diyor.. Ama aklım çok
karışmış. Kendime inanılmaz derecede kızıyorum, bu işin sonunun olmayacağını bile bile
nasıl umut verebildim, nasıl bu kadar körleştim.. Ailemin bana okuyayım diye verdiği emekleri
hiçe sayıp, onunla köyde ekolojik bir yaşam sürmem imkansız.. İnanın gönlümden geçen
bu olsa da ailemin emeklerine bunu yapamam. Ailem bu ilişkiyi öğrenirse kesinlikle karşı çıkar,
ilişki ilerlerse ailemin engellemeleri onu da yıpratır, incitir.. Aile ve sistem zincirleri arasında hapsolmuşum.
Cesaretim yok bu ilişkiyi sırtlanmaya, keşke umutlandırmasaydım onu da.. Ben ne yaptım böyle kızlar?
Merhaba arkadaşlar.
Çok yeni bir ilişkim var henüz, bir hafta on gün kadar oluyor.
Bu ilişkiye başlamadan evvel, hep kendime demişim ki, "aşktan evvel yoldaşlık" yaşayabileceğim
biri çıksın karşıma ve karşıma da öyle biri çıktı. Hayattaki her şeyi anlamlandırarak görmeye uğraşan
bir insan çıktı karşıma ve aşk'ı da aynı şekilde. Aşk'ı günümüzdeki yozlaşmış
haliyle değil, anlamlı kılarak, temiz ve dürüst yaşayarak hak etmeye uğraşıyoruz.
Bir tür hayat yoldaşlığıdır bu. Lakin gel gelelim ki, hayat ütopik hayallerle
yaklaşılması sakıncalı bir realitedir. Bunu göz ardı edemiyoruz. Ben üniversite
öğrencisiyim, ve eğitimimi ilerletmeyi belki ileride üniversitede okutman olmayı düşünüyorum. Ya da en
kötü ihtimalle normal bir öğretmen.. Ama sevdiğim insan, okumuyor. Okumayı asla
düşünmediğini söylüyor. Yaklaşık bir yıl önce cezaevinden çıkmış, siyasi sebeplerden
ötürü 12 aya yakın bir süre tutsak edilmiş. İkimiz de 21 yaşındayız. Okul okumuyor ama kendini son derece
geliştirmiş, olgun bir insan, hatta kendisinin bana öğrettiği çok şey oluyor. Şu anlık
köyde ailesinin yanında kalıyor ve ciddi manada çobanlık yapıyor. Tabi bu birkaç aydır böyle,
daha öncesinde lokantada çalışıyormuş İstanbul'da. Ben kendisine çok değer veriyorum, bu açıktır.
O da bana değer veriyor, seviyor ve hatta ailesine beni de anlatmış. İnsan bazen heyecandan, duygularından
körleşebiliyor. Ben de bunu yaşıyorum, yaşadım şu an anlıyorum. Çünkü 10 yıl sonramıza baktığımda
kara bulutlar üşüşüyor başımın üstüne, diyelim ki oldu evlendik ve ben üniversitede öğretim görevlisi oldum,
o garsonluk yapmaya devam mı edecek.. Nasıl olacak.. Bana, ben her işi yaparım, diyor.. Ama aklım çok
karışmış. Kendime inanılmaz derecede kızıyorum, bu işin sonunun olmayacağını bile bile
nasıl umut verebildim, nasıl bu kadar körleştim.. Ailemin bana okuyayım diye verdiği emekleri
hiçe sayıp, onunla köyde ekolojik bir yaşam sürmem imkansız.. İnanın gönlümden geçen
bu olsa da ailemin emeklerine bunu yapamam. Ailem bu ilişkiyi öğrenirse kesinlikle karşı çıkar,
ilişki ilerlerse ailemin engellemeleri onu da yıpratır, incitir.. Aile ve sistem zincirleri arasında hapsolmuşum.
Cesaretim yok bu ilişkiyi sırtlanmaya, keşke umutlandırmasaydım onu da.. Ben ne yaptım böyle kızlar?
Acımasız eleştirilerim için şimdiden üzgünüm ama çok güldüm bu yazıya.
İlk olarak siz bir yaşınıza karar verin, 89lu musunuz, 21 yaşında mısınız, 2 yıl önce 22 iken bir anda nasıl yaş küçülttünüz anlayalım.
İkincisi bu muhteşem ifade ile siz en iyisi öğretmen olmayın, öğretim görevliliğine hiç yükselmiyorum zaten.
Gereksiz virgüller, virgülden sonra bağlaçlar, ilginç sözcük seçimleri.
"Köyde ekolojik hayat sürmek" :) çevrebilimsel bir hayat süreceksiniz yani?
"Ciddi manada çoban olmak" :) gayriciddi manada nasıl çoban olunuyor?
Kuzum, sen biraz oku e mi?
iki yıl önce de 21 yaşındaymışsın: http://www.kadinlarkulubu.com/forum/index.php?threads/cildim-bu-yasta-niye-bu-kadar-kotu.626400/
Benimle de sırrını paylaşır mısın? Yaşım ilerledikçe sahilde yaşlı amcalarla prostat konuşuyorum beni anlıyor musun?
Bir de "kızlıık zarıma şey olmuş mudur ühühühü" diyen bir eğitimlisin.asdfghjk. Çoban olan sevgilin de yetiştiği ortamdan dolayı kızlık zarını önemsiyordur büyük ihtimalle (aşağılama yok "benim çoban arkadaşlarım da var" ) Senin için de bu kadar önemliyse bekaret aynı zihniyettensiniz. Sorun olmaz yani. =(
http://www.kadinlarkulubu.com/forum/index.php?threads/hamile-kalir-miyim.698064/