- 13 Eylül 2019
- 510
- 489
- 33
- 38
- Konu Sahibi kumru00115599
-
- #1
eşimle 5 sene sevgili 2 sene nişanlılık döneminden sonra evlendik.
evlendikten 3 ay sonra askere gitti. ben o ara hamile kalmıştım. askerden geldikten 5 gün sonra doğum yaptım.
çocuğumuz doğduktan 20 gün sonra görevden alınacağı belli oldu. (devlet memuruydu malum durumlarla alakası yok çok başka konudan dolayı)
çocuk 7 aylıkken görevden alındı.
neyse biz kurumuna dava açtık. aynı durumda olup 1 seneden kısa sürede görevine dönen arkadaşları oldu. bizde en fazla 1 sene bekleriz eşim de döner diye düşündük. o arada da çocuğa bakar zaman geçer dedik. ama dava 3 sene sürdü ve sonuç olumsuz. bir üst mahkemeye gittik şimdi 1 ay kadar oldu.
eşim bu süre zarfında çalışmıyordu ha bugün ha yarın sonuçlanacak diye diye bekledik.
neyse dava olumsuz sonuçlanınca ailelerimizin olduğu şehirde iş buldu 1 ay oldu. özel sektör asgari ücret.
ben ve çocuğum benim yaşadığım şehirdeyiz. annem geldi çocuğa bakmaya.(ben çalışıyorum)
eşimin olduğu yere tayin istedim ve tayinim çıktı. 1-2 ay içinde gideceğim.
ama ben kendimi bir türlü toparlayamıyorum.
çok şükür çalışıyor işsiz değil diye kendimi telkin ediyorum ama aklımda davayı kazansaydık düzenim bozulmayacaktı, çocuğumu kreşe başlatacaktım annem ya da kayınvalidemde değil kendini geliştireceği bir yerde olacaktı diye düşünüyorum.
taşındıktan sonra bir süre sağ olsun ikisi bakacak çocuğa. maddi olarak kendimizi toparlamamız lazım.
istediğim semtte oturamayacağım kiralar ateş pahası.
martta tam 4 sene olacak bu durumlar olalı. ve ben o kadar bunaldım ki. resmen bir buhrandayım. kendimi kurtarıp çıkamıyorum bu bataklıktan.
hayattan zevk almıyorum. içten dolu dolu gülemiyorum. aklımın bir köşesinde hep dava var. işe dönen 3 kişi döndü ama diğer 4 kişinin günahı ne diye kendimi yiyip bitiriyorum. dönemese tamam dünyanın sonu değil ama benim hayat standardım düştü. gençliğim bu sıkıntıyla geldi geçti. çocuğumun doğumundan büyümesinden hiçbir şey anlamadım. ben iyi değilim ya konuşmaya teselli duymaya çok ihtiyacım var gözümde yaş kalmadı bu dertten.
asgari ücrete çok fazla zam gelse çıkarırlar mı acaba işten diye bile düşündüm bugün. halbuki bu adam kendi işine güle oynaya giderdi çok mutluydu. maaşı da iyiydi evimizi arabamızı almıştık şimdiye. hep geriye düştük.
ben nasıl çıkacağım bu ruh halinden ne olur bir şey söyleyin.
evlendikten 3 ay sonra askere gitti. ben o ara hamile kalmıştım. askerden geldikten 5 gün sonra doğum yaptım.
çocuğumuz doğduktan 20 gün sonra görevden alınacağı belli oldu. (devlet memuruydu malum durumlarla alakası yok çok başka konudan dolayı)
çocuk 7 aylıkken görevden alındı.
neyse biz kurumuna dava açtık. aynı durumda olup 1 seneden kısa sürede görevine dönen arkadaşları oldu. bizde en fazla 1 sene bekleriz eşim de döner diye düşündük. o arada da çocuğa bakar zaman geçer dedik. ama dava 3 sene sürdü ve sonuç olumsuz. bir üst mahkemeye gittik şimdi 1 ay kadar oldu.
eşim bu süre zarfında çalışmıyordu ha bugün ha yarın sonuçlanacak diye diye bekledik.
neyse dava olumsuz sonuçlanınca ailelerimizin olduğu şehirde iş buldu 1 ay oldu. özel sektör asgari ücret.
ben ve çocuğum benim yaşadığım şehirdeyiz. annem geldi çocuğa bakmaya.(ben çalışıyorum)
eşimin olduğu yere tayin istedim ve tayinim çıktı. 1-2 ay içinde gideceğim.
ama ben kendimi bir türlü toparlayamıyorum.
çok şükür çalışıyor işsiz değil diye kendimi telkin ediyorum ama aklımda davayı kazansaydık düzenim bozulmayacaktı, çocuğumu kreşe başlatacaktım annem ya da kayınvalidemde değil kendini geliştireceği bir yerde olacaktı diye düşünüyorum.
taşındıktan sonra bir süre sağ olsun ikisi bakacak çocuğa. maddi olarak kendimizi toparlamamız lazım.
istediğim semtte oturamayacağım kiralar ateş pahası.
martta tam 4 sene olacak bu durumlar olalı. ve ben o kadar bunaldım ki. resmen bir buhrandayım. kendimi kurtarıp çıkamıyorum bu bataklıktan.
hayattan zevk almıyorum. içten dolu dolu gülemiyorum. aklımın bir köşesinde hep dava var. işe dönen 3 kişi döndü ama diğer 4 kişinin günahı ne diye kendimi yiyip bitiriyorum. dönemese tamam dünyanın sonu değil ama benim hayat standardım düştü. gençliğim bu sıkıntıyla geldi geçti. çocuğumun doğumundan büyümesinden hiçbir şey anlamadım. ben iyi değilim ya konuşmaya teselli duymaya çok ihtiyacım var gözümde yaş kalmadı bu dertten.
asgari ücrete çok fazla zam gelse çıkarırlar mı acaba işten diye bile düşündüm bugün. halbuki bu adam kendi işine güle oynaya giderdi çok mutluydu. maaşı da iyiydi evimizi arabamızı almıştık şimdiye. hep geriye düştük.
ben nasıl çıkacağım bu ruh halinden ne olur bir şey söyleyin.