• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ben neden harcama yapamıyorum!

Ben sizi çok iyi anladım. Bizim durumumuz çocukluğumdan beri çok iyiydi. Fakat ailem yokluk gören insanlar olduğu için cimriler bunu onlara söylesem bana saldırırlar ama başka tanım bulamıyorum.
Örnek vermek gerekirse oturduğumuz binadaki insanlar en kötü networkten beymenden giyiniyorken benim ailem en fazla lcw, Defactodan giyinir. Annemin resmen ayağı yamuldu yalvar yakar marka bir spor ayakkabı anca aldırabildim.
Bir de bizimkiler parası olup kaliteli şeyler alan, kaliteli yaşayan insanları da “kafayı yemiş görgüsüzler”olarak damgalarlar. :d
Kardeşlerimde de maalesef durum böyle.

Ben üniversitede çok üzülüyordum çünkü vakıf üniversitesi, gencim… Zara’dan mangodan alışveriş yapamadım hiç . Cebimde param da vardı bu arada parasız bırakmadılar. Fakat iyi yerlerden pahalı şeyler alsam çok kızarlardı.

Bu yüzden Elim ilk para gördüğünde ben de böyleydim harcayamıyordum. Sonra bir gaza geldim kendimi güzel çantalar falan aldım bu sefer de etiketini söküp kullanmaya kıyamadım:d yine de almak bile bana kendimi prenses gibi hissettirmişti. Sonra maalesef işsiz kaldım.
Doktor spor yapman lazım dedi, ev çok kalabalık salona gitsem dedim. Ne gerek var dediler….
bi gün canım istedi, yeni çıkan bir fındık kremasını almak istedim 29 yaşımda yemediğin laf kalmadı. Sonra çok kötü depresyona girdim hastalandım, e böyle aile psikoloğa gönderir mi:d
Düşünsenize ailenizin çok iyi imknaları var siz anca feriha gibi yaşıyorsunuz. Arkadaşlarınızla bir kahve içmeye bile çıkamıyorsunuz.

Şu an var ya Allah nasip ederse bir işe gireyim öyle bir para harcayacağım ki. Cok içimde kaldı her şey varlık içinde yokluk beni mahvetti. Ha hala restoran konusunda cömert olamıyorum iliklerime işlemiş ama Allah izin verirse kendi evim olduğunda her şeyin en iyisini en güzelini kendi paramla almak istiyorum.. Allah kimseye muhtaç etmesin. Bir kere geliyoruz şu dünyaya canınızın kıymetimi lütfen bilin. İmkanınız varken doya doya harcayın 🙏
 
Bir dilim mükemmel bir su böreğine acımam pahalı da olsa veririm bunu kazıklanmak olarak algılamam ustanın elinin lezzeti olarak bakarım.
 
Ben sizi çok iyi anladım. Bizim durumumuz çocukluğumdan beri çok iyiydi. Fakat ailem yokluk gören insanlar olduğu için cimriler bunu onlara söylesem bana saldırırlar ama başka tanım bulamıyorum.
Örnek vermek gerekirse oturduğumuz binadaki insanlar en kötü networkten beymenden giyiniyorken benim ailem en fazla lcw, Defactodan giyinir. Annemin resmen ayağı yamuldu yalvar yakar marka bir spor ayakkabı anca aldırabildim.
Bir de bizimkiler parası olup kaliteli şeyler alan, kaliteli yaşayan insanları da “kafayı yemiş görgüsüzler”olarak damgalarlar. :d
Kardeşlerimde de maalesef durum böyle.

Ben üniversitede çok üzülüyordum çünkü vakıf üniversitesi, gencim… Zara’dan mangodan alışveriş yapamadım hiç . Cebimde param da vardı bu arada parasız bırakmadılar. Fakat iyi yerlerden pahalı şeyler alsam çok kızarlardı.

Bu yüzden Elim ilk para gördüğünde ben de böyleydim harcayamıyordum. Sonra bir gaza geldim kendimi güzel çantalar falan aldım bu sefer de etiketini söküp kullanmaya kıyamadım:d yine de almak bile bana kendimi prenses gibi hissettirmişti. Sonra maalesef işsiz kaldım.
Doktor spor yapman lazım dedi, ev çok kalabalık salona gitsem dedim. Ne gerek var dediler….
bi gün canım istedi, yeni çıkan bir fındık kremasını almak istedim 29 yaşımda yemediğin laf kalmadı. Sonra çok kötü depresyona girdim hastalandım, e böyle aile psikoloğa gönderir mi:d
Düşünsenize ailenizin çok iyi imknaları var siz anca feriha gibi yaşıyorsunuz. Arkadaşlarınızla bir kahve içmeye bile çıkamıyorsunuz.

Şu an var ya Allah nasip ederse bir işe gireyim öyle bir para harcayacağım ki. Cok içimde kaldı her şey varlık içinde yokluk beni mahvetti. Ha hala restoran konusunda cömert olamıyorum iliklerime işlemiş ama Allah izin verirse kendi evim olduğunda her şeyin en iyisini en güzelini kendi paramla almak istiyorum.. Allah kimseye muhtaç etmesin. Bir kere geliyoruz şu dünyaya canınızın kıymetimi lütfen bilin. İmkanınız varken doya doya harcayın 🙏
Ay inanamadım okuduklarıma...
Ne biçim aile yahu.
Yiyin için gezin,3 günlük dünya.
 
Ay inanamadım okuduklarıma...
Ne biçim aile yahu.
Yiyin için gezin,3 günlük dünya.
Özünde çok iyilerdir, çok yardım ve hayır yaparlar mesela. ama yokluk ve değersizlik hissi içlerine işlemiş. Kendilerine değer vermiyorlar, layık görmüyorlar. Haliyle bana da. belli bir yaştan sonra da nasıl geldiyse öyle gidiyor işte :(
 
Hanımlar merhaba, hızlıca kendimden bahsedeyim. Kendi ekonomik özgürlüğü olan 40 a merdiven dayamış bir kadınım. Maddi olarak orta seviyeyim. Ben ve eşim çalışıyoruz devlet memuru başka bir gelirimiz yok. Ev araba var. Çocukluğumda yoksul bir ailede sevgisiz, ilgisiz bir yumurtanın bile hesabını yapan bir anne baba ile büyüdüm. Haliyle her zaman harcama yaparken dikkatli olmalıydım. Kendi ayaklarımın üzerinde durunca nasıl olsa kazanıyorum istediğim gibi harcayabilirim yapamıyorum. Özellikle beni rahatsız eden şöyle bir durum var. Dışarıda bir yemek yiyeceksek veya bir şey iceceksek hep maddi olarak boşa para harcayacagimi düşünüyorum. (Elim mükemmel lezzetlidir dışarıda ki en ala serpmeye evde 1000 başarım hem lezzet hem sunum hem yiyecek kalitesi) Benim beynimde bu düşünce olunca ben spontane gidip bir yerde bir şey yiyemiyorum. Yediğimde dışarıya yansitmiyorum ama içim içimi yiyor Allah bilir hesap kaç para gelecek vb. 100 TL bir fincan çaya verince için gidiyor mesela. Yeme içme konusunda böyle oluyorum. 2000 TL verip 1 kg et bile yiyemiyorum niye gideyim diye düşünüyorum. Oysa ortam, hazır her şey önüme geliyor, değişiklik vb keyif almalı bayıla bayıla gitmeliyim ama böyle saçma sapan bir düşünce beynime de içime de oturuyor. Benim gibi hisseden var mı?
Ben de boyleydim. Uzerine gidiyorum. Zorla gidip o kahveyi iciyorum. Gecen cocuklari da aldik kafeye gittik. Bir masaya oturduk. Evde de oturabilirdik ayni sekilde para harcamamis olurduk diye dusundum. O an kizdim kendime, kalktim siparis verdim. Pqramiz var cok sukur, disarida ictigimiz bir kahvenin, yedigimiz bir yemegin tadini cikartmaliyiz. O nedenle ben artik aklima olayin maddi yonu gelince “sefam olsun” diyorum. Kendimi degistirmeye calisiyorum.
 
Kefenin cebi yok sonuçta, tamam yarınlarımızı düşünüp birikimler yapalım ama arada çıkıp gezemeyeceksek bir yemeğe çaya para veremeyeceksek ne anladık çalışmaktan? Ha evde de yemek yapılır çay demlenir ama dışarıda ne güzel başkası yapıyor önününe kadar getiriyor dev hizmet. Bulaşık derdiniz de kalmıyor önünüzden boşları alıyorlar. Bu kadarını da hak etmiyor musunuz yani arada azıcık şımartın kendinizi. Çıkın temiz hava alın yiyin için sohbet edin eğlenin. Sefanız olsun. Anne babanız zamanında varlık sahibi değilmii onlar yiyememiş görememiş. Onların yerine de yiyin görün. Acısını çıkartın.
 
Ne icin çalışıyor ve yasiyoruz ki?
Sizinki boşa geçen bir ömür, yarin ölseniz bugün 100 lira verip kahve icmediniz diye kâra gecmis olmazsiniz:)
Tabi ayağımızı yorganımıza gore uzatalim lakin, yaşamak bu değil.
Siz böyle görüp yasamissiniz diye devam ettirmek zorunda degilsiniz, tedavi olun.
 
Valla öyle para harcardım ki…

Ama şimdi asla..
Dışarı da yemek yemek…
Eskiden olsa acımaz çat çut yer içerdim.

Valla zaten genlerde, soyda var hamur ve yemek konusunda…
Tantunimi de, pizzamı da, mantımı da, köftemi de daha ne gelirse aklına evde yapıyorum.
Burdan yaptığım tasarrufu kıyafette degerlendiriyor.
Fakat kazıklanarak değil. Geçen uspa’da istedigim yün bir kaban vardı. İndirime girdi %50 bize de mesaj geldi eksta %20 indirim gittim aldım.

Bende işlemiş bi tasarruf, ailemden gördüğüm bir cimrilik vs asla yok.
 
Ben sizi çok iyi anladım. Bizim durumumuz çocukluğumdan beri çok iyiydi. Fakat ailem yokluk gören insanlar olduğu için cimriler bunu onlara söylesem bana saldırırlar ama başka tanım bulamıyorum.
Örnek vermek gerekirse oturduğumuz binadaki insanlar en kötü networkten beymenden giyiniyorken benim ailem en fazla lcw, Defactodan giyinir. Annemin resmen ayağı yamuldu yalvar yakar marka bir spor ayakkabı anca aldırabildim.
Bir de bizimkiler parası olup kaliteli şeyler alan, kaliteli yaşayan insanları da “kafayı yemiş görgüsüzler”olarak damgalarlar. :d
Kardeşlerimde de maalesef durum böyle.

Ben üniversitede çok üzülüyordum çünkü vakıf üniversitesi, gencim… Zara’dan mangodan alışveriş yapamadım hiç . Cebimde param da vardı bu arada parasız bırakmadılar. Fakat iyi yerlerden pahalı şeyler alsam çok kızarlardı.

Bu yüzden Elim ilk para gördüğünde ben de böyleydim harcayamıyordum. Sonra bir gaza geldim kendimi güzel çantalar falan aldım bu sefer de etiketini söküp kullanmaya kıyamadım:d yine de almak bile bana kendimi prenses gibi hissettirmişti. Sonra maalesef işsiz kaldım.
Doktor spor yapman lazım dedi, ev çok kalabalık salona gitsem dedim. Ne gerek var dediler….
bi gün canım istedi, yeni çıkan bir fındık kremasını almak istedim 29 yaşımda yemediğin laf kalmadı. Sonra çok kötü depresyona girdim hastalandım, e böyle aile psikoloğa gönderir mi:d
Düşünsenize ailenizin çok iyi imknaları var siz anca feriha gibi yaşıyorsunuz. Arkadaşlarınızla bir kahve içmeye bile çıkamıyorsunuz.

Şu an var ya Allah nasip ederse bir işe gireyim öyle bir para harcayacağım ki. Cok içimde kaldı her şey varlık içinde yokluk beni mahvetti. Ha hala restoran konusunda cömert olamıyorum iliklerime işlemiş ama Allah izin verirse kendi evim olduğunda her şeyin en iyisini en güzelini kendi paramla almak istiyorum.. Allah kimseye muhtaç etmesin. Bir kere geliyoruz şu dünyaya canınızın kıymetimi lütfen bilin. İmkanınız varken doya doya harcayın 🙏
Okurken çok üzüldüm. Umarım çabucak bir işe girip kendi ayaklariniz üzerinde durur ve hayatınız boyunca prensesler gibi yaşarsınız.
 
Özünde çok iyilerdir, çok yardım ve hayır yaparlar mesela. ama yokluk ve değersizlik hissi içlerine işlemiş. Kendilerine değer vermiyorlar, layık görmüyorlar. Haliyle bana da. belli bir yaştan sonra da nasıl geldiyse öyle gidiyor işte :(
Genelde anne babalar biz bir şey görmedik çocuklarımız görsün alsın gezsin der ama siz de öyle olmamış 😪
 
Valla öyle para harcardım ki…

Ama şimdi asla..
Dışarı da yemek yemek…
Eskiden olsa acımaz çat çut yer içerdim.

Valla zaten genlerde, soyda var hamur ve yemek konusunda…
Tantunimi de, pizzamı da, mantımı da, köftemi de daha ne gelirse aklına evde yapıyorum.
Burdan yaptığım tasarrufu kıyafette degerlendiriyor.
Fakat kazıklanarak değil. Geçen uspa’da istedigim yün bir kaban vardı. İndirime girdi %50 bize de mesaj geldi eksta %20 indirim gittim aldım.

Bende işlemiş bi tasarruf, ailemden gördüğüm bir cimrilik vs asla yok.
Konudan bağımsız ama uspa kalitesini çok bozdu ya. Bir de ürünlerinin arkasında durmuyor.
 
Konudan bağımsız ama uspa kalitesini çok bozdu ya. Bir de ürünlerinin arkasında durmuyor.
Evet bozdu. Kayyum olayını biliyorsundur. İplik kalitesi çok kötü özellikle örme kazak ve penyeleri inanılma kalitesiz.

Benim aldığım ürün yün.
Gayet uyguna geldi çeşit olsun diye aldım.
 
Hanımlar merhaba, hızlıca kendimden bahsedeyim. Kendi ekonomik özgürlüğü olan 40 a merdiven dayamış bir kadınım. Maddi olarak orta seviyeyim. Ben ve eşim çalışıyoruz devlet memuru başka bir gelirimiz yok. Ev araba var. Çocukluğumda yoksul bir ailede sevgisiz, ilgisiz bir yumurtanın bile hesabını yapan bir anne baba ile büyüdüm. Haliyle her zaman harcama yaparken dikkatli olmalıydım. Kendi ayaklarımın üzerinde durunca nasıl olsa kazanıyorum istediğim gibi harcayabilirim yapamıyorum. Özellikle beni rahatsız eden şöyle bir durum var. Dışarıda bir yemek yiyeceksek veya bir şey iceceksek hep maddi olarak boşa para harcayacagimi düşünüyorum. (Elim mükemmel lezzetlidir dışarıda ki en ala serpmeye evde 1000 başarım hem lezzet hem sunum hem yiyecek kalitesi) Benim beynimde bu düşünce olunca ben spontane gidip bir yerde bir şey yiyemiyorum. Yediğimde dışarıya yansitmiyorum ama içim içimi yiyor Allah bilir hesap kaç para gelecek vb. 100 TL bir fincan çaya verince için gidiyor mesela. Yeme içme konusunda böyle oluyorum. 2000 TL verip 1 kg et bile yiyemiyorum niye gideyim diye düşünüyorum. Oysa ortam, hazır her şey önüme geliyor, değişiklik vb keyif almalı bayıla bayıla gitmeliyim ama böyle saçma sapan bir düşünce beynime de içime de oturuyor. Benim gibi hisseden var mı?
Bunlar hep çocukluk alışkanlığı. Bizde çocukken dışarı yemeğe giderdik ama içecek almazdık babama gereksiz pahalı gelirdi. Hala alamam kendime içecek hahahahha.
Ama elime yeter ki para geçsin bir güzel harcıyorum ki sorma. Eşim diyor ki vallaha para nasıl harcanır sende gördüm heheheheh.
 
Yoklukta büyümedim. Esim de ben de fena maaşlar almıyoruz. Evimiz arabamız şükür var. Başka birikimler de... Çocuklar güzel okullara gidiyorlar. Ama bunlara rağmen dışarıda yemeğe verilen paraya da boş yere hakkından fazla istenen kıyafete de para vermiyorum. Bu cimrilik değil ki iktisat. Arada arkadaşlarla kahve içmeye çıkarım içerim keyif alırım. Sinemaya giderim keyif alırım. İyi yerde tatil yaparken gozume gelmez. Gezmeye gitmek harcamak sorun olmaz. Ama boşa verdiğim her paraya acırım. Çocuklar birbirlerinin önceki kıyafetlerini giyer. Çok kilo verdim kız kardesimin kullanmadigi güzel kıyafetleri aldım. Boşa gittiğini düşündüğüm hiç birşeye para vermem asla. Bence takmayın iyi yoldasınız. 😅
 
Hanımlar merhaba, hızlıca kendimden bahsedeyim. Kendi ekonomik özgürlüğü olan 40 a merdiven dayamış bir kadınım. Maddi olarak orta seviyeyim. Ben ve eşim çalışıyoruz devlet memuru başka bir gelirimiz yok. Ev araba var. Çocukluğumda yoksul bir ailede sevgisiz, ilgisiz bir yumurtanın bile hesabını yapan bir anne baba ile büyüdüm. Haliyle her zaman harcama yaparken dikkatli olmalıydım. Kendi ayaklarımın üzerinde durunca nasıl olsa kazanıyorum istediğim gibi harcayabilirim yapamıyorum. Özellikle beni rahatsız eden şöyle bir durum var. Dışarıda bir yemek yiyeceksek veya bir şey iceceksek hep maddi olarak boşa para harcayacagimi düşünüyorum. (Elim mükemmel lezzetlidir dışarıda ki en ala serpmeye evde 1000 başarım hem lezzet hem sunum hem yiyecek kalitesi) Benim beynimde bu düşünce olunca ben spontane gidip bir yerde bir şey yiyemiyorum. Yediğimde dışarıya yansitmiyorum ama içim içimi yiyor Allah bilir hesap kaç para gelecek vb. 100 TL bir fincan çaya verince için gidiyor mesela. Yeme içme konusunda böyle oluyorum. 2000 TL verip 1 kg et bile yiyemiyorum niye gideyim diye düşünüyorum. Oysa ortam, hazır her şey önüme geliyor, değişiklik vb keyif almalı bayıla bayıla gitmeliyim ama böyle saçma sapan bir düşünce beynime de içime de oturuyor. Benim gibi hisseden var mı?
Şu ekonomide onu düşünmeyen var mı ki 😂 çok şükür ailem durumu iyidi ama çok tasarruflu bi aile olduğumuzdan fakir gibi yaşardık 😂 o yüzden bende biraz sizin gibiyim ama bu ekonomik şartlarda sağlıklı olmaları dışında evdeki de dışardaki de aynı paraya geliyor. Sağlıklı olsun diyosanız evde yiyin ama en azından ayda 1 de olsa bi çıkın dışarda yiyin için hesap ne gelcek diye düşünmeyin çünkü sürekli bunu düşünmekte psikolojiyi yorar size yazık olur. ❤️
 
Back
X