Ben neden harcama yapamıyorum!

Pembekoala35 · Cuma 22:53

Yokluktan geldim ama paranın canına okuyorum.evim arabam var çok şükür kenarda acil durumlar için bı kaç kuruş param da var yeter de artar.bu hayata bı kere geliyorum para benim için sadece araç.maddi imkanım olmazsa dusunurek harcardim ama sizin durumunuz iyiymiş hayat parayi düşünmek için çok kısa.yiyin için gezin yaslanınca kıymetini anlayacaksınız ama çok geç olacak

ZemheriPoyraz · Cuma 22:54

poncik159 .!.:
Ben terapi daha önce aldım bu konu ile ilgili değilde duygularımı kontrol etme üzerine. Ya arkadaş ben hiç bir fayda görmedim. Terapist değiştirdim yok yine aynı. Bildiğim şeylerin tekrarı gibi oldu hep. O yüzden terapiyede inancım kalmadı.
(Çok kitap okuyorum psikoloji vb. sanırım o yüzden sanki bildiğim şeyler bana anlatılıyor)

Şema terapi ve mdr kullanan bir uzaman bulmanızı öneririm. Sadece konuşarak halledilmiyor.

gisla · Cuma 22:56

poncik159 .!.:
Ben terapi daha önce aldım bu konu ile ilgili değilde duygularımı kontrol etme üzerine. Ya arkadaş ben hiç bir fayda görmedim. Terapist değiştirdim yok yine aynı. Bildiğim şeylerin tekrarı gibi oldu hep. O yüzden terapiyede inancım kalmadı.
(Çok kitap okuyorum psikoloji vb. sanırım o yüzden sanki bildiğim şeyler bana anlatılıyor)

Şema ya da emdr denediniz mi bilmiyorum. Gençken harcamak önemli tabii gidip benim gibi olmayın ama her şeyin tadı gençlikte eviniz varmış bu en önemli yatırım. İlerde çocuklarınız büyüyünce masrafları artacak kendinize hiç ayırmayabilirsiniz. Ayda 2-3 dışarı çıkın 2 tane kıyafet alın ne olacak ki. Önceden kredi kartı yoktu şimdi direkt paraya erişim var. En kötü ne olabilir. Bu sene sanırım maaş avansı yatacak size onunla güzel bir tatile gidin

matilda1 · Cuma 22:57

poncik159 .!.:
Hanımlar merhaba, hızlıca kendimden bahsedeyim. Kendi ekonomik özgürlüğü olan 40 a merdiven dayamış bir kadınım. Maddi olarak orta seviyeyim. Ben ve eşim çalışıyoruz devlet memuru başka bir gelirimiz yok. Ev araba var. Çocukluğumda yoksul bir ailede sevgisiz, ilgisiz bir yumurtanın bile hesabını yapan bir anne baba ile büyüdüm. Haliyle her zaman harcama yaparken dikkatli olmalıydım. Kendi ayaklarımın üzerinde durunca nasıl olsa kazanıyorum istediğim gibi harcayabilirim yapamıyorum. Özellikle beni rahatsız eden şöyle bir durum var. Dışarıda bir yemek yiyeceksek veya bir şey iceceksek hep maddi olarak boşa para harcayacagimi düşünüyorum. (Elim mükemmel lezzetlidir dışarıda ki en ala serpmeye evde 1000 başarım hem lezzet hem sunum hem yiyecek kalitesi) Benim beynimde bu düşünce olunca ben spontane gidip bir yerde bir şey yiyemiyorum. Yediğimde dışarıya yansitmiyorum ama içim içimi yiyor Allah bilir hesap kaç para gelecek vb. 100 TL bir fincan çaya verince için gidiyor mesela. Yeme içme konusunda böyle oluyorum. 2000 TL verip 1 kg et bile yiyemiyorum niye gideyim diye düşünüyorum. Oysa ortam, hazır her şey önüme geliyor, değişiklik vb keyif almalı bayıla bayıla gitmeliyim ama böyle saçma sapan bir düşünce beynime de içime de oturuyor. Benim gibi hisseden var mı?

Ben terapi aldım. Güzeldim. Şuan ayıptır söylemesi eve her hafta et balık pirzola alıyorum avakado eksik etmiyorum bunlar pskolojime iyi geliyor. Ayakkabıyı asla kalitesiz almıyorum çok zor başardım ama başardım

Cizirti · Cuma 22:58

poncik159 .!.:
Bunlar hep çocukluk travmalarımiz

Malesef... Ellerinde değil işte onlar da yokluk kıtlık görmüş bi nesil, geneli öyle. Bizim farkında olup bu durumun üzerine gitmemiz lazım.

Acelyahayat · Cuma 22:59

poncik159 .!.:
İş arkadaşlarım hemen hemen her gün dışarıda yiyorlar. İçimden onlara gıpta ediyorum nasıl bir zenginlik diyorum (kıskançlık fesatlık olarak değil o ruh hallerinde ki zenginliğe heves ediyorum)

Anliyorum sizi bakin ben soyle düşünüyorum. Suan ücretsizdeyim ama calisiyorken diyelim gunluk yemek ucreti kartima 300 mu yatiyor gerekirse 400 harciyorum bazen daha fazla o 1 saatlik muhabbet dedikodu disarida gecirdigim sure benim motivasyonum. Maasim 10 sa 8 aliyorum diye dusunuyorum onemsemiyorum. Bana o an ki motivasyonu harcadigim para sagliyor. Cebimizdeki para kadar ruhumuzun doyumu da onemli. Herkesin motivasyon kaynagi farklidir tabiki. Bu dediklerim ciddi gecim sıkıntısı cekmeyenler icin gecerli tabiki borc harc icinde geziliyorsa bu dediklerim yapilmamasi gerekiyor.

Gocmenturna · Cuma 23:01

poncik159 .!.:
Hanımlar merhaba, hızlıca kendimden bahsedeyim. Kendi ekonomik özgürlüğü olan 40 a merdiven dayamış bir kadınım. Maddi olarak orta seviyeyim. Ben ve eşim çalışıyoruz devlet memuru başka bir gelirimiz yok. Ev araba var. Çocukluğumda yoksul bir ailede sevgisiz, ilgisiz bir yumurtanın bile hesabını yapan bir anne baba ile büyüdüm. Haliyle her zaman harcama yaparken dikkatli olmalıydım. Kendi ayaklarımın üzerinde durunca nasıl olsa kazanıyorum istediğim gibi harcayabilirim yapamıyorum. Özellikle beni rahatsız eden şöyle bir durum var. Dışarıda bir yemek yiyeceksek veya bir şey iceceksek hep maddi olarak boşa para harcayacagimi düşünüyorum. (Elim mükemmel lezzetlidir dışarıda ki en ala serpmeye evde 1000 başarım hem lezzet hem sunum hem yiyecek kalitesi) Benim beynimde bu düşünce olunca ben spontane gidip bir yerde bir şey yiyemiyorum. Yediğimde dışarıya yansitmiyorum ama içim içimi yiyor Allah bilir hesap kaç para gelecek vb. 100 TL bir fincan çaya verince için gidiyor mesela. Yeme içme konusunda böyle oluyorum. 2000 TL verip 1 kg et bile yiyemiyorum niye gideyim diye düşünüyorum. Oysa ortam, hazır her şey önüme geliyor, değişiklik vb keyif almalı bayıla bayıla gitmeliyim ama böyle saçma sapan bir düşünce beynime de içime de oturuyor. Benim gibi hisseden var mı?

Başka şeyler deneyin yapamadığınız yemek vs tatlı gibi. Kıyafete harcayın, elektronik iş kolaylaştıran ev aletlerine robot süpürge kurutma makinesi buharlı temizleyici vs .
Tatile gidin yurtiçi olur yurtdısı olur. Sadece para harcama alanıno genişletmeniz lazım. Ev araba varsa valla maaşı yine biraz birikime de ayırın ama kalanını yiyin yahu

nora2010 · Cuma 23:02

Bunu aşmanız lazım.
Bak bizde çok fakir bir ailede büyüdük.
Kardeşime göre görece ben daha tutumluyum.
Gerekmedikçe kıyafet almam vs vs.
Şuan eşim de bende işsiziz.
Buna rağmen haftada 1 arkadaşımla buluşup gezip,varsa ihtiyaç alıp,
Mutlaka yemek yeriz.
Tiyatro ya fln gitmeye devam ediyorum.
Geçen hafta da konsere gittik mesela.
Kitaplarımı kütüphane den alıyorum genelde,çok beğendiklerimi aldığım da oldu çalışıyorken.
Bütçem dahilinde çok kasmam yani.
İşe başlayınca,şuan acelesi olmayan alıncak, yapılacaklar var tabii ertelediğim.
Vallahi dünyaya bir daha gelmeyeceğiz,
Kıs kıs, nereye kadar.

kimyonkokusu · Cuma 23:04

Yani bilmiyorum ki geçmişinizle mi alakalı ama şu ekonomide çok absürt bulmadım. Özellikle kahvaltıya verilen para bana da çok saçma gelmeye başladı son dönemde. Evde alasını hazırlarsın ve o paraya gittiğin o yerde yemek değmez falan. Ben de düşünüyorum böyle zaman zaman. Ama sizde hep mi böyle? Her şey için mi böyle? Bunun ayırdına varmak lazım sanırım.
Çünkü bazen parayı hiç umursamadan keyfince bir şey yapmak isteyebiliyo insan (kültürel sosyal faaliyetler de dahil mesela) acaba o konularda da mi aynısınız? Yoksa sadece yeme içme mutfak meselesi mi?
Gerektiği kadar ve mantıklı harcama yapıyorum tasarrufluyum derseniz garipsemem ben açıkçası. Ama bu yazdıklarınızda hiç tolere sağlamıyorsanız kendinize belki geçmişle bağlantısından dolayı destek almanız gerekebilir.
Benim bu konuda psikolojik çözümüm:
Ölmücez mi beee deyip canımın her istediğini yemek içmek almak

(bazen.)

Durbirmolaver · Cuma 23:14

Dışarıda yemek içmek çoğu zaman bana da gereksiz geliyor, hayır bir de yiyeceklerin kalitesi o kadar düştü ki, harcadığına değmiyor gibi hissettiriyor çoğu zaman. Ben de dışarıda çok yiyip içmiyorum hem sağlıksız oluyor genelde hem de enayi gibi hissetmekten sıkıldım. Çünkü Türkiye'de özellikle yiyecek sektörü pahalılığı abarttı.

Fakat onun dışında kıyafet, ev eşyası ve aletleri, teknolojik ürünler, gezme tozma, hediyeler, ziynet eşyası gibi canımın istediği ve mantıklı gelen şeylere para harcarken çok rahatım. Bu durumda kendimi kıtlık bilincinde değil de aksine harcamanın bilincinde gibi hissediyorum.

andromeda-80 · Cuma 23:22

Ben bu tarz olayları anı biriktirmek gibi düşünüyorum. Tatil de böyledir mesela benim için, dışarda yemek yemek de böyledir, ya da bir yerleri keşfetmek üzere çıktığımız geziler de böyledir. Evet para gider ama çok tatlı anılar kalır. Sizin evde yaptığınız çok daha güzel olabilir ama rutindir, akılda kalmaz. Ama öbür türlüsü aileyi birbirine yakınlaştıran tatlı anlar bırakır. Tabi ki tadında ve abartmadan yapıldığında böyledir. Sık sık yapılırsa onun da çok anlamı olmaz. Olaya bu açıdan bakıp rahatlatabilirsiniz kendinizi.

Siyah Palto · Cuma 23:40

gerçekten ihtiyacım olan
hiç bisey için paraya acımam
keza öyle de bi eşim vardır
bu konuda aynı kafadayız
Ama şu gördüğümüz
domuz eti tek tırnaklı falan
olaylarından sonra dışarda
yemeyi bıraktık mesela 6 ayda
iki kez eşim dısardan güvendiğim
yerden aldım geldım dedi ben hastaydım
öylelıkle yedik . Bence bu konuda
doğru yapıyorsunuz arada
kahvaltı molaları verebilirsiniz
bu size kendınızı iyi hissettirir hayatınıza
mola vermiş gibi düşünün

perdono pero no olvido · Cumartesi 00:05

poncik159 .!.:
Hanımlar merhaba, hızlıca kendimden bahsedeyim. Kendi ekonomik özgürlüğü olan 40 a merdiven dayamış bir kadınım. Maddi olarak orta seviyeyim. Ben ve eşim çalışıyoruz devlet memuru başka bir gelirimiz yok. Ev araba var. Çocukluğumda yoksul bir ailede sevgisiz, ilgisiz bir yumurtanın bile hesabını yapan bir anne baba ile büyüdüm. Haliyle her zaman harcama yaparken dikkatli olmalıydım. Kendi ayaklarımın üzerinde durunca nasıl olsa kazanıyorum istediğim gibi harcayabilirim yapamıyorum. Özellikle beni rahatsız eden şöyle bir durum var. Dışarıda bir yemek yiyeceksek veya bir şey iceceksek hep maddi olarak boşa para harcayacagimi düşünüyorum. (Elim mükemmel lezzetlidir dışarıda ki en ala serpmeye evde 1000 başarım hem lezzet hem sunum hem yiyecek kalitesi) Benim beynimde bu düşünce olunca ben spontane gidip bir yerde bir şey yiyemiyorum. Yediğimde dışarıya yansitmiyorum ama içim içimi yiyor Allah bilir hesap kaç para gelecek vb. 100 TL bir fincan çaya verince için gidiyor mesela. Yeme içme konusunda böyle oluyorum. 2000 TL verip 1 kg et bile yiyemiyorum niye gideyim diye düşünüyorum. Oysa ortam, hazır her şey önüme geliyor, değişiklik vb keyif almalı bayıla bayıla gitmeliyim ama böyle saçma sapan bir düşünce beynime de içime de oturuyor. Benim gibi hisseden var mı?

Artık dışarda yemeyi ben de sevmiyorum. Sadece pahalı olması değil, porsiyonlar küçük, doyurmuyor. Yediğimiz şeylerin lezzeti yok, kullanılan malzeme kalitesiz. Ortamlar nezih değil. Güzel ve doyuran bir yemeğe verdiğim paraya üzülmem ama yok malesef.

Watahiwamossi · Cumartesi 00:14

Benim annem derdi dişin varken ye, yakışırken giy har vurup harman savurma ama canının istediklerini de al bir daha bu yaşlara geri gelmeyeceksin.

Miss Salvatore · Cumartesi 00:19

poncik159 .!.:
Boş boş yaşıyorum gibi hissediyorum gerçekten.

Kendiniz için bir adım atın , sevdiğiniz şeyleri almayı deneyin küçük küçük

mermad- · Cumartesi 00:26

poncik159 .!.:
Hanımlar merhaba, hızlıca kendimden bahsedeyim. Kendi ekonomik özgürlüğü olan 40 a merdiven dayamış bir kadınım. Maddi olarak orta seviyeyim. Ben ve eşim çalışıyoruz devlet memuru başka bir gelirimiz yok. Ev araba var. Çocukluğumda yoksul bir ailede sevgisiz, ilgisiz bir yumurtanın bile hesabını yapan bir anne baba ile büyüdüm. Haliyle her zaman harcama yaparken dikkatli olmalıydım. Kendi ayaklarımın üzerinde durunca nasıl olsa kazanıyorum istediğim gibi harcayabilirim yapamıyorum. Özellikle beni rahatsız eden şöyle bir durum var. Dışarıda bir yemek yiyeceksek veya bir şey iceceksek hep maddi olarak boşa para harcayacagimi düşünüyorum. (Elim mükemmel lezzetlidir dışarıda ki en ala serpmeye evde 1000 başarım hem lezzet hem sunum hem yiyecek kalitesi) Benim beynimde bu düşünce olunca ben spontane gidip bir yerde bir şey yiyemiyorum. Yediğimde dışarıya yansitmiyorum ama içim içimi yiyor Allah bilir hesap kaç para gelecek vb. 100 TL bir fincan çaya verince için gidiyor mesela. Yeme içme konusunda böyle oluyorum. 2000 TL verip 1 kg et bile yiyemiyorum niye gideyim diye düşünüyorum. Oysa ortam, hazır her şey önüme geliyor, değişiklik vb keyif almalı bayıla bayıla gitmeliyim ama böyle saçma sapan bir düşünce beynime de içime de oturuyor. Benim gibi hisseden var mı?

Tutumlusunuz bu güzel bir şey.Benim elimin lezzeti olsa ve becerikli olsam dışarıya yemek yemeye asla çıkmazdım.Ben de mesela şuanda bu kafadayım termos alıp çayımı kahvemi öyle içmek istiyorum.

poncik159 · Cumartesi 00:45

Gao .!.:
E o kadar sene o davranışları sevmeseniz de sizde yer ediyordur.
Kıtlık bilinci mi deniyordu bir şeydi adı. Unuttum. 1 milyonunuz olsa da aynı yaşayıp aynı harcarsınız büyük ihtimalle. Elinizdekini kaybetme düşüncesini atamıyorsunuz. Bana da olur bazen. Sonra toparlarım. Üzerinde düşünüp mantıksızlığını bulmak lazım. O zaman oluyor. Tamam devir zor. Her şey olması gerektiğinden pahalı ama kendinizi şımartmanız lazım. Dışarda yemek yemek olmasa da başka konularda.

Yemek dışında böyle değilimdir. En iyisini alırım en güzelini seçerim. 1 tane olsun en iyisi olsun maddi kısmını zorlarim. Ev eşyası vb. Ama ne oluyorsa o yemeği çok görüyorum kendime. Dediğiniz gibi yer etmiş.

poncik159 · Cumartesi 00:48

ZemheriPoyraz .!.:
Şema terapi ve mdr kullanan bir uzaman bulmanızı öneririm. Sadece konuşarak halledilmiyor.

Şemayı duymamistim EMDR yi duymustum. Araştıririm teşekkür ederim.
Ben de artık eminjm sadece konuşarak hiç bir şey düzelmiyor.

poncik159 · Cumartesi 00:51

Gocmenturna .!.:
Başka şeyler deneyin yapamadığınız yemek vs tatlı gibi. Kıyafete harcayın, elektronik iş kolaylaştıran ev aletlerine robot süpürge kurutma makinesi buharlı temizleyici vs .
Tatile gidin yurtiçi olur yurtdısı olur. Sadece para harcama alanıno genişletmeniz lazım. Ev araba varsa valla maaşı yine biraz birikime de ayırın ama kalanını yiyin yahu

Benim problemim sadece dışarıda yemek yemek veya içmek. Diğer türlü eve, üst başa, mutfağa en kalitelisinden en güzelinden almaya çalışırım. Eksik etmem.

poncik159 · Cumartesi 00:53

nora2010 .!.:
Bunu aşmanız lazım.
Bak bizde çok fakir bir ailede büyüdük.
Kardeşime göre görece ben daha tutumluyum.
Gerekmedikçe kıyafet almam vs vs.
Şuan eşim de bende işsiziz.
Buna rağmen haftada 1 arkadaşımla buluşup gezip,varsa ihtiyaç alıp,
Mutlaka yemek yeriz.
Tiyatro ya fln gitmeye devam ediyorum.
Geçen hafta da konsere gittik mesela.
Kitaplarımı kütüphane den alıyorum genelde,çok beğendiklerimi aldığım da oldu çalışıyorken.
Bütçem dahilinde çok kasmam yani.
İşe başlayınca,şuan acelesi olmayan alıncak, yapılacaklar var tabii ertelediğim.
Vallahi dünyaya bir daha gelmeyeceğiz,
Kıs kıs, nereye kadar.

Ne kadar güzel bu kafada olmak istiyorum işte. Yorumlar faydalı oldu üzerine gideceğim bu durumumun. Simartacagim kendimi

Ben neden harcama yapamıyorum!

Popüler Üye

😈 Kendinden Asla Vazgeçme 😈

Üye

Aktif Üye

Hala muhterem , pek muhterem

Popüler Üye

Aktif Üye

Nirvana

Üye

Guru

Popüler Üye

İkizlerini bekliyoreeeee 🐣🐣

forgive but don't forget

Aktif Üye

Bir kedi annesi 🐈 29❤️

👑

Üye

Üye

Üye

Üye

Benzer Konular