- 10 Ekim 2021
- 1.797
- 2.627
- 83
- 36
Arkadaşlar merhaba. Daha önce açtığım önceki konulardan da bildiğiniz üzere boşanma davam vardı. 1 hafta önce de boşandım. 10 aylık bir süreç biraz yıpratıcı geçti. Son 1-2 ay iyiydim. Ta kii bundan 2 hafta öncesine kadar. Anlatacağım şey size saçma gelebilir. Arada bana da saçma geliyor. Ama duygusal olarak rahatlamam için iyi kötü yorumlarınıza açığım. Ben de ona göre kafamı toplayacağım.
Anlatacağım şey küllenmiş bir şey.. Ben evlenmeden önce 2017 yılında net üzerinden biri ile tanıştım. Bir şiir sayfasının altındaki yorumlarda.. Bu kişi benim memleketlim aynı zamanda. Ve o memlekette yaşıyor. Orada doğmuş büyümüş biri. O zaman sadece 1 ay kadar konuştuk. Sonra konu kapandı. Çünkü o orada ben İstanbul'da imkansız gibi durumlar... Ondan sonra 2018'de evlendim. Ve hiç görüşmedik. Aradan 5 yıl geçti...Soyismini de unutmuştum. Aklıma bile gelmemişti. Ta ki bundan 2 hafta öncesine kadar.
Şiir dinlerken birden aklıma geldi. Aa şöyle biri vardı bakayım ne yapıyor dedim. Soyadını zar zor hatırladım. O da bizim memleketin bir köyünün ismi olduğu için oradan çağrışım yaptı:) ınstagramdan buldum. Sadece profiline ve hikayesine baktım o kadar. Sonra bana hemen yazdı
5 yıl önce görüştüğüm Şeyma sen misin ? Dedi. Evet dedim. Sen evlenmedin mi yazışmak ne kadar doğru dedi? Her şeyi anlattım. Çok üzüldü.. Destek de oldu.
Maddi manevi yanındayım dedi. Ben istemedim görüşmek. Çünkü zaten iyi değilim bir daha böyle uğraşmak istemedim. Bunu ona 3-4 defa da söyledim. Ama o ısrarla yanımda olmak istedi. Destek olmak istiyorum dedi. Ben görüşmek istemeyince beni bırakma dedi..
Bu 5 sene içinde babası vefat etmiş. Sıkıntıları olmuş. Sevdiği işi yapmak için makine almış.. Hayatında belirsizlikler var. Kardeşleri var. Evin sorumluluğu buna kalmış. Benim anladığım bu.. Yoksa bana sıkıntılarından hiç bahsetmedi. Anlatan biri de değil. Sadece bana destek oldu. Bu süreçte hiç arama olmadı. Sadece yazıştık. Hep önce kendi yazdı. Sonra ben döndüm.Sen iyi ol üzülme bana yeter dedi.. Hatta telefon numarasını verdi. Bana her türlü ulaşabilirsin dedi. Yanındayım dedi. Gitmem dedi. Senin için her şeyi yaparım dedi.. Ammaaaa gelin görün ki . Düne kadar....
Dedi ki Şeyma ben çok düşündüm. 5-6 yıl öncesinde çok güzel muhabbetimiz oldu ama küllenmiş bir şeyin tekrardan olamayacağını düşündüm dedi.İyi de değilim dedi.Kendimin ne olacağını bilmediğim bir düşünceye seni de sürüklemek istemem dedi. İstanbul'u çok seviyor kendisi. İstanbul aşığı. İmkanı olsa buraya gelir ama şu koşullarda çok zor. Anlıyorum
Yine beni arayabilirsin dertleşebilirsin. Ama daha fazla bu şekilde devam ettirmem dedi.Ben ona zaman benim için önemli değil dedim ama yıllarca bekleyemem seni dedi. (Çünkü oturtması gereken bir işi var.) Çok düşündüm dedi. Ama senin hep mutlu olmanı isterim dedi. Sana yazmayacağım diye seni düşünmeyeceğimi zannetme ama yazmamak için kendimi zorlayacağım dedi. Bu arada kendisi bekar. Ve benden 3 yaş küçük... Ama ben çok üzüldüm..
Çok mu abarttım? Duygusal boşlukta mıyım?
Anlatacağım şey küllenmiş bir şey.. Ben evlenmeden önce 2017 yılında net üzerinden biri ile tanıştım. Bir şiir sayfasının altındaki yorumlarda.. Bu kişi benim memleketlim aynı zamanda. Ve o memlekette yaşıyor. Orada doğmuş büyümüş biri. O zaman sadece 1 ay kadar konuştuk. Sonra konu kapandı. Çünkü o orada ben İstanbul'da imkansız gibi durumlar... Ondan sonra 2018'de evlendim. Ve hiç görüşmedik. Aradan 5 yıl geçti...Soyismini de unutmuştum. Aklıma bile gelmemişti. Ta ki bundan 2 hafta öncesine kadar.
Şiir dinlerken birden aklıma geldi. Aa şöyle biri vardı bakayım ne yapıyor dedim. Soyadını zar zor hatırladım. O da bizim memleketin bir köyünün ismi olduğu için oradan çağrışım yaptı:) ınstagramdan buldum. Sadece profiline ve hikayesine baktım o kadar. Sonra bana hemen yazdı
5 yıl önce görüştüğüm Şeyma sen misin ? Dedi. Evet dedim. Sen evlenmedin mi yazışmak ne kadar doğru dedi? Her şeyi anlattım. Çok üzüldü.. Destek de oldu.Maddi manevi yanındayım dedi. Ben istemedim görüşmek. Çünkü zaten iyi değilim bir daha böyle uğraşmak istemedim. Bunu ona 3-4 defa da söyledim. Ama o ısrarla yanımda olmak istedi. Destek olmak istiyorum dedi. Ben görüşmek istemeyince beni bırakma dedi..
Bu 5 sene içinde babası vefat etmiş. Sıkıntıları olmuş. Sevdiği işi yapmak için makine almış.. Hayatında belirsizlikler var. Kardeşleri var. Evin sorumluluğu buna kalmış. Benim anladığım bu.. Yoksa bana sıkıntılarından hiç bahsetmedi. Anlatan biri de değil. Sadece bana destek oldu. Bu süreçte hiç arama olmadı. Sadece yazıştık. Hep önce kendi yazdı. Sonra ben döndüm.Sen iyi ol üzülme bana yeter dedi.. Hatta telefon numarasını verdi. Bana her türlü ulaşabilirsin dedi. Yanındayım dedi. Gitmem dedi. Senin için her şeyi yaparım dedi.. Ammaaaa gelin görün ki . Düne kadar....
Dedi ki Şeyma ben çok düşündüm. 5-6 yıl öncesinde çok güzel muhabbetimiz oldu ama küllenmiş bir şeyin tekrardan olamayacağını düşündüm dedi.İyi de değilim dedi.Kendimin ne olacağını bilmediğim bir düşünceye seni de sürüklemek istemem dedi. İstanbul'u çok seviyor kendisi. İstanbul aşığı. İmkanı olsa buraya gelir ama şu koşullarda çok zor. Anlıyorum
Yine beni arayabilirsin dertleşebilirsin. Ama daha fazla bu şekilde devam ettirmem dedi.Ben ona zaman benim için önemli değil dedim ama yıllarca bekleyemem seni dedi. (Çünkü oturtması gereken bir işi var.) Çok düşündüm dedi. Ama senin hep mutlu olmanı isterim dedi. Sana yazmayacağım diye seni düşünmeyeceğimi zannetme ama yazmamak için kendimi zorlayacağım dedi. Bu arada kendisi bekar. Ve benden 3 yaş küçük... Ama ben çok üzüldüm..Çok mu abarttım? Duygusal boşlukta mıyım?
Son düzenleme:
