Ben Mükemmel Değilim

Sosyal medya paylaşımlarından artık herkes yakınmaya başladı.
Herkesin kendini kusursuz gösterdiği bir platform burası.
Oysa insan mükemmel bir tasarım olduğu halde,kendinle başbaşa bırakılınca,yaratana ihanet edercesine uzaklaşıyor kendinden.Bambaşka biri oluveriyor.
Bazen kendisi de şaşıveriyor. ..
Ben mükemmel değilim mesela, kendimce evrimleşmeye çalışıyorum yıllar yılı. Eminim yol bitecek benim bu serüvenim de benimle bitecek.
En kötü yanlarımı yazacağım görebildiğim kadarıyla kendimde,bir ilk olsun mesela "ben mükemmel değilim"e!...
Mesela, çok sinirlendiğimde ses kontrolüm yoktur benim diyerek kendimi ele vermeye buradan başlıyayım..
Kimin duyup duymayacağı umrumda bile değildir..Bırakın duyulması,kimseyi rahatsız etmiş olabileceğim de aklımın ucundan geçmez o anda.
Sakin başladığım tartışmada ,anlaşılmadığımı düşündüğüm an en yüksek frekansa çıktığım andır
Haklı olduğumu düşündüğüm konuda,karşımdakine hiç fırsat tanımam,beni delilleriyle ikna edene kadar,ben haklıyımdır...
Kimse bir başkasıyla küsüp kırılmasın istediğim çok olmuştur.
Ama her defasında kendime kızacak noktaya gelmişimdir "sana ne bırak ne halleri varsa görsünler " diyerek.
Hakikaten bana ne???
Ama huylu huyundan vazgeçer mi bilinmez..

Başka bir kötü ozelliğimse bir ayakkabıyla rahatsam, parçalanana kadar her yerde onu giyerim, başka bir ayakkabıya geçişim mecbur kalışımdandır...
Başkalarının ayakkabım hakkında düşündükleri zerre kadar umurumda olmaz.
Bu insanlara değer vermediğim anlamına gelmemeli,ayağımın konforu daha önemli.

Kararsızlıklarım vardır benim takıntılarım doğrultusunda yaşadığım. En sevdiğim mağazalardandır kitabevleri.. Girer, ilgi alanıma girenleri tek tek inceler, ama bir tane almadan çıkarım..
Çünkü alacaksam kitapyurdundan alırım..
Vakit israfı aslında ama zaten vakti israf etmek için ordayım.....

Tv'de en basit programları izlerim.Hatta çok banal bulanlara inat genelde beğenirim.Çünkü işlenen konulardan çok insanları gözlemlerim.Programın formatı umrumda değil.Garip ama çoğu insanın izlerken içinin almadıklarını anlamaya çalışırım sanki neye yarayacaksa.Ve basitliği beni hem eğlendirir hem de beynimin boşaldığını hissederim.
Bu da vakit kaybı aslında.

Evden çıkan herkesin ardından önce merdivenlerden,sonra pencereden görme alanımdan çıkana kadar bakarım...
Şu anda küçücüklerim bile dönüp pencereye bakıp el sallama kıvamındalar....

Ev düzeni,dolap düzeni olan sayfaları takip ederim..Çok önceleri çok düzenliyken, son iki çocuğum "adammmmm sen deeeeee" dedirtti bana.Raydan çıktım..Temiz ama düzensiz bir dolabım var artık. Bir de hobi malzemelerimden daralttığım yaşam alanı var ki, "acaba her evde koskoca gardrobun sadece bir gözü mü erkeğe aittir" diye düşünmeden edemiyorum yaptığım haksızlığı.
Ama senede bir iki söylenince çok da rahatsız değil herhalde deyiveriyorum,tapusunun ona kullanım alanlarının bana ait olduğu evimde...
Hayata bakışımda genelde vurdum duymazım kendime yapılanlara dair.
Ama söz konusu kendimden başkasıysa tahammülüm asla olmuyor.
En az bir keçi kadar da inatçıyımdır.
Çocukken sırf inadım yüzünden 12 saat ağladığımı bilirim.
Yani sözün özü ben dört dörtlük değilim.
Ben mükemmel değilim.
Ben insanım.
Benim bende gördüğüm kötülükler bunlar.Ya da ilk anda aklıma gelenler.
Beni tanıyanlar bende gördüğünüz kötülüğü yazacak yüreğiniz varsa buyrun...
Soyleyin ki kendimi bileyim.
Soyleyin ki haddimi bileyim.
Soyleyin ki yerimi bileyim...
Ve söyleyin sevdiğinizi bileyim
#benmukemmeldegilim

(Alıntı değildir)

N.K

Keşke herkes bunu yapabilse işte gerçekten “öğkkkkk” geldi sosyal medya da “mükemmelliyetçi “ insanlardan !

Kesinlikle mükemmel değilim. Ama herkesin mükemmellik beklemesi, herkes gibi düşünmemi beklemesi ve onların dediğini yapmamı beklemesi bunalttı beni. Uzaklaşmak istiyorum çok uzaklaşmak. Belki de uyuyup hiç uyanmamak...