Lütfen kusura bakmayın ama yirmi yaşından sonra arkadaşlık ilişkilerini bu kadar önemseyip dert edinmek bana biraz sağlıksız geliyor. Hele bunu yapan otuzlu yaşlarında, evli barklıysa gözüme çok garip görünüyor. İnsanlar sizinle yakın olmak istemiyorsa yakın olmazsınız. Kullanıldığınızı, sınırlarınızın ihlal edildiğini düşünüyorsanız daha net ve keskin sınırlar çizersiniz. Sizi mutsuz mu ediyor? Hayatınızdan çıkarırsınız. Yani gerçekten bu kadar vazgeçilmez mi “arkadaşlar”?