Merhabalar, buradaki ilk konumu giriyorum. Artık çok doluyum katlanamıyorum objektif bir fikir almaya ihtiyacım var. Benim okulum bu ay bitiyor. Üniversitenin başından beri en yakın arkadaşlarımdan biri olan kızla aram bu sene bozuldu. Okuduğumuz bölüm tıp ve son senemiz hastanede sürekli çalışmakla geçti. Bana daha 3.ayımızdan beri diğer arkadaşlarımız kadar çalışmadığımı onlar kadar yorulmadığımı söyleyip duruyor ve bunu sadece bana değil birlikte olduğumuz grup arkadaşlarımıza da söyledi. Yani kısacası onları bana karşı doldurdu ama bu insanların düşündükleri çok da mühim değil 1 senedir tanıdığım insanlar bunlar. Doldurduğunu nereden biliyorum derseniz grup dışından olan ve bizimle bir stajı almış olan başka birine sordum ve bana aksini söyledi yani herkes kadar iş yaptığımı. Bir şeyi birkaç kez anlatınca doğruluğuna inanırsınız ya sanırım onlarda da öyle oldu. İlk tartışmamızdan sonra bana kimseye anlatmamamı aramızda geçenleri yoksa grupta tatsızlık çıkacağını söyledi ama aksi gibi kendisi gidip anlattı. Daha sonrasında barışmak için yazdığımda bana zaten onun hiç arkadaşı olmamış olduğumu söyledi. O kadar kırdı ki beni. Grubumu değiştireyim dediğimde diğerleri benim arkadaşım olduklarını böyle bir şeye gerek olmadığını söylediler ama arkamdan bir sürü şey söylenmiş belli ki buna da izin vermediler. Erkek arkadaşım statümüzün değişmiş olmasından kaynaklı bana böyle yaptığını düşünüyor. Onun teorik dersleri hep benimkinden iyiydi ama benim insan ilişkilerim ondan daha iyi olduğu için grup dışındaki diğer çalışanlarla daha iyi anlaştığımdan olabileceğini söyledi bu tepkisinin. Her neyse son stajımızda benim adımı en istenmeyen yere yazmışlar ve bunu başta öyle denk geldi diyerek haklı çıkardılar. Neyse biraz çabayla en azından istediğim insanlarla olabildim ama bu arada arkadaşım olan kız dışında diğerleriyle de gerildim. Bugün ise son 2 mesaim için izin almaya karar verdim daha öncesinde biri ailevi durumu için izin aldığından izin alınabildiğini biliyordum. Son nöbetimde şakayla karışık olarak e biz de izin alıp gelmeyelim o zaman gibi şeyler söyledim. Ha aklımdan geçen de buydu yalan söylemeyeyim çünkü izin alan arkadaş benim olduğum yerde çalışıyordu ve ben 2 kere eksik insanla çalışmak zorunda kaldım ayrıca bir gün öncesinde ayağım kötü bir şekilde burkulduğu için son mesaimde iyice ağrı ve şişlik yaptı üstelik eksik insanla çalıştığım için fazlaca yoruldum. Bir hemşire dışında ne bir asistan ne arkadaşlarımdan birisi benimle ilgilenmedi o halimde ayağıma buz koyup iş geldikçe kalktım yerimden. O kadar yalnız hissettirdi ki bu beni. İzin kararımda başta kesin değildim ama bugün çok sevdiğim bir teyzem beni arayıp ölmeden önce göreyim seni son bir kez dedi 4.kemoterapisini aldı ameliyatından sonra durumunun da pek iyi olmadığını biliyordum. Telefonda ağladı. Ben de izin almaya karar verdim. Çünkü ayağımın ağrısına katlanabilirdim ama teyzemin üzüntüsüne dayanamadım işte. Bir gün öncesinde tabi ki nasıl olduğumu soymadıklarından ayağımın halini de bilmediklerinden keyfim için izin aldığımı bu izni suistimal ettiğimi düşündüler lakin sonrasında dediklerimi de dinlemediler çünkü onlara göre ben iş yapmayan sürekli yalan söyleyen biriydim. İznimi aldım hocalardan onlarlık bir sıkıntım olmamasına rağmen arkadaşlarımı yalnız bırakmakla elimi vicdanıma götürmemekte (vicdansızlık) suçlandım. Herkes benim üstüme gelmeye başladı birden ama ben aynı şekilde aynı alanı eksik kişiyle döndürmüştüm. O zaman kimse bu şekilde bir tepki vermedi bana. Mesaimi satmamı yoksa hocaya şikayet edeceklerini söylediler. Bu nasıl bir arkadaşlık? Anlamıyorum gerçekten. Bu insanlar daha düne kadar yüzüme gülüyorlardı ama bu okulun başından beri arkadaşım olan insanın dolduruşuna neden bu kadar geldiler? Neden olayın benim açımdan nasıl olduğunu bana sormadılar? Neden grup değiştirmeme izin vermediler? Ve o arkadaşım dediğim insan neden bana böyle yaptı sizce? Biraz uzun oldu kusura bakmayın lütfen böyle boşaltıyorum ben de içimi çünkü hiç arkadaşım kalmadı.