ben kötü anneyim :(

tatlilavinya .!.:

çok sert olmuş

Genişletmek için tıkla...

sertmi olmuşş.. diğer yazdıklarımıda oku yavruu..

srpcnrdnz .!.:

Totosunu ısırasım geldi Ne sevimli oyun oynuyordur o şimdi

Genişletmek için tıkla...

Oyy sorma bıcır bıcır geziyo her yanı,telefonun calmasiyla oynamaya baslamiyor mu sasıp kaliyorun

Cocugunuzla aktivite yaparken kendi sevdiginiz seyleride yapin.ben kizimi parka gotururdum kucuk bi park zaten kitap alirim kahvemide termosa onada yiyecek biseyler.bi gozum onda bi gozum kitabimda ohh mis.yada bahceye ineriz kuzucukla top oynariz yemegimizi yeriz resim yapariz nette takilirim bulmaca cozerim kitap okurum.ikimizde mutlu doneriz eve.en cok alisveriste egleniyoruz o giyer ben giyerim vs vs.haa kizdigim zamanlarda var o ayri ama kizimin en iyi oyun arkadasi benim.esim soylenir gec oldu yatin diye tableti gizlice kapip oyun oynariz 15dk yatakta.biraz daha anne deyince ama bende hamileyim kardesininde uykusu geldi vs deyince anliyor yatiyor.biz daha kucuk desekte oturup anlatinca anliyorlar.buyuyunce kucukken annem boyle yapardi soyle yapardi diye hatirlayacak oyuzden biraz dikkat

Kimse mükemmel anne degil merak etmeyin?!!!
Hepimiz zaman zaman bunalıyoruz sıkılıyoruz insanız sonucta benimde kızımı eşimden başka bırakacak kimse yok yapışık ikiz gibiyiz çogu zaman onunla geçirdiginiz zamandan Mutlu olmaya çalışın o uyudugunda yapmak istediginiz şeyin yapın evi işi filan degil Mutlu olduğunuz herhangi bişeyi üzülmeyin herşey yoluna girer saglıklı olun yeterki

Kakao ve Ben .!.:

Haaa bide bende anneyim çalışıyorum sabahın 6 sında kalkıyorumm oğlum 5 yaşın içinde kreşe bırakıyorum öğlen babaannesi alıyor.. oğlumu arıyorum yönlendiriyorumm..iş stresi yetmiyor koştura koştura evime gidiyorum giderken oğluma bişiler alıp gidiyorum ve hiç sosyal hayatım yok ..parantez açıyorumm önceden sinemaya giderdimm o yok,, tiyatroya giderdimm,, o yokk, arkadaşlarımla takılırdım o yokk,, ama ne var biliyormusunnnn.. sinemaya gidiyorumm oğlumla beraber çocuk filimlerinee.. tiyatroya gidiyorum çocuk tiyatrolarına.. arkadaşlarımla takılıyorumm.. hep beraber park oyunlarınaa anne olacaksa bir insan eski yaşam yok çocuğun önceliği var bu böyle bilineee...

Genişletmek için tıkla...

Sosyal hayat mı dedim?? Ben bazen banyoya bile giremiyorum.. Bundan bahsediyorum.. Oturup televizyona bakamıyorum bundan bahsediyorum.
Üslubunuz çok sert ve yanlış. Anlamadan dinlemeden yükleniyorsunuz insanlara.
Ayrıca çalıştığınızı söylemişsiniz ki bu da bir nevi sosyal yaşamdır.

Söz konusu insansa eğer ki anne de bir insandır.
Kusursuz olmak mümkün değildir.

Hastayken ağrınız olur, sıkıntıyla böyle günlerinizin olması doğal.
Tahammülünüzün az olduğu bir an için tüm fedakarlıklarınızı silmeyin.
Kendinize haksızlık etmeyin.

Bu halleriniz hasta değilken de böyleyse, genel tavrınız buysa sorgulayın anneliğinizi evet.
Evlat fedakarlık gerektiriyor bu gerçek ama annelik insanı robot da yapmıyor ki.

Olur böyle şeyler..

hatırladığım kadarıyla bir çocuk daha mı düşünüyordunuz.
bence bu çocukla biraz vakit geçirin çocuk büyüsün biraz sizde dinlenirsiniz daha iyi olur sizin açınızdan

TURKUAZZZ .!.:

aslında böyle bir anne olmak aklımın ucundan geçmiyordu... o kadar mutsuzum ki herkes çocuğuyla mutlu mesut gezer tozar eğlenir çocuğuyla yaptığı her şeyden zevk alır peki ben neden böyleyim. kızım 2 yaşında ve kızımı dışarı çıkarmaya üşeniyorum evdeyken hep koltuğa uzanıyorum aptal gibiyim hiç çocuğumla oynamıyorum üşeniyorum sıkılıyorum. kızımı dışarı çıkarsam üflenmeye başlıyorum kızımı seviyorum hem de çok ama niye böyleyim. bugün hiç uyumadı ben de gribim hiç halim yoktu kızımın öğlen uyuması gereken bir saatti ve uyumamak için direniyordu bağırdım ona uyumayacak mısın diye o da korkuyla ve gözleri dolarak başını salladı ( uyumak istiyormuş yani ) korkudan salladı başını.. neden canavarlaştım hep ağlıyorum lütfen üstüme gelmeyin. ben anneliği beceremedim mi eksik olan ne

Genişletmek için tıkla...

devlet hastanesinin psikiyatristine git

aynı şeyi bazen bende yapıyorum...kendimden bile korkuyorum kızımda korkuyor sizin değiniz gibi ...sonra diyoki bana kızmadınmı kediyemi kızdın bende evet diyorum balkona kaka yapmışda ona çok kızdım diyorum ne yapayım oluyo arada bizimde

busra-88 .!.:

devlet hastanesinin psikiyatristine git

Genişletmek için tıkla...

Hiç psikiyatriye gitmesin.. Sürekli ilacı dayayıp insanları robotlaştırıyorlar.. Benim eski psikiyatrim insanlarda olmayan hastalıkları söyleyip bir ton ilaç yazdırıyordu. İşe yaramadı mı, haydi yeni teşhis yeni ilaçlar... 3 sene zor dayandım kaçtım..
Benim tek problemim aileden kaynaklıydı ve evlenince, rahat huzurlu bir aileye sahip olunca, dünyam düzeldi..
Hayatta zorluklar oluyor ama optimist bir tavırla ruhsal durumu düzeltmek gerek.Yoksa hayat cehennemden farksız olur.

Sabah erken kalkıp kahvaltı yaptıktan sonra parka, yürüyüşe gidebilirsiniz. Döndüğünüzde kızınızıda uyutup ( enerjisini atarsa daha mutlu olarak uyuyacaktır) sizde bir saat dinlenir kalkıp işlerinizi yaparsınız.

Yoğun çalışma hayatımdan sonra bu yaşadığınız çok normal , bunalmışsınız fakat aktifleşmezseniz hep böyle devam edecek.
Biliyorsunuz ki bu tembelliği ya da yorgun çöktü halinin tek çözümü aktifleşmeniz.

Çocuklara elbette kızılmamalı özellikle bağırılmamalı. Fakat robot değil anneler bazen olabiliyor ve bu kötü anne olduğunu göstermez. Çözüm arıyorsanız kötü anne olamazsınız.
...

Belki sizi canlandırır diye söylemek istiyorum ; iki yaşındaki bir çocuğun düştüğü zaman, düştüğü yeri öpmek ile rahatlayabilen bir aklı var. Kızmanızdan korkan, gitmenizden korkan, poşetin ağzını aç dediğinizde kendi ağzını açabilecek kadar aklı var. :) Onlar gerçekten bakıma muhtaç. Yemek , su, giyim herşeyi biri karşılamazsa yaşamaları imkansız.
Siz dışarı çıkarırsanız çıkabilir çıkarmazsanız istese bile söyleyemeyecek. Onun da duyguları istekleri var, hava almaya ihtiyacı var. Sizin şartlarınızla yaşamak zorunda. Anlatabildim mi bilmiyorum.

İnşaallah bir an önce toparlanabilirsiniz.

Edit : Hafta da bir iki defa vitamin almanızı öneririm. Supradyn all day gibi.

littleaniqa .!.:

Hiç psikiyatriye gitmesin.. Sürekli ilacı dayayıp insanları robotlaştırıyorlar.. Benim eski psikiyatrim insanlarda olmayan hastalıkları söyleyip bir ton ilaç yazdırıyordu. İşe yaramadı mı, haydi yeni teşhis yeni ilaçlar... 3 sene zor dayandım kaçtım..
Benim tek problemim aileden kaynaklıydı ve evlenince, rahat huzurlu bir aileye sahip olunca, dünyam düzeldi..
Hayatta zorluklar oluyor ama optimist bir tavırla ruhsal durumu düzeltmek gerek.Yoksa hayat cehennemden farksız olur.

Genişletmek için tıkla...

eşim gitti kurtuldu çok şükür. belki kötü dr denk gelmişsinizdir. ilk defa evliliğimiz bu kadar iyi gidiyor maşallah

kötü bir anne olsanız yaptıklarınız vicdanınızı sızlatmazdı ve düzeltmek için burda konu açmazdınız. sadece depresyondasınız kızınızıda çok seviyorsunuz siz onunla oynamaktan değil hayattan zevk almıyorsunuz şu an. hemen bir hastanede psikiyatri kliniğine gidin anlatın derdinizi eğer verirlersede ilaçlarınızı düzenli kullanın hepsi düzelir. ayrıca bazen çocuklar öyle bir ters anımıza geliyorki bağırabiliyoruz. yani malesef bazen bende kendi oğluma bağırıyorum robot değilizki insanız tesr tahamülsüz anımıza gelebiliyor.

busra-88 .!.:

eşim gitti kurtuldu çok şükür. belki kötü dr denk gelmişsinizdir. ilk defa evliliğimiz bu kadar iyi gidiyor maşallah

Genişletmek için tıkla...

4 ayrı doktora gittim başta.. En mantıklı bulduğumda kaldım ama verdiği ilaçlar sadece karaciğerimi yordu.. Daha önce olmayan alerjilerim oldu o ilaçlar yüzünden..

TURKUAZZZ .!.:

eşim cumartesi dahil çalışıyor. yaz mevsiminde bile hafta içi işten geldikten sonra asla dışarı çıkmaz pijamasını giyer oturur. bu pazar dışarı çıktıysak ertesi pazar çıkmaz. miskin biri. bu halinden nefret ediyorum... iki çocuğum olsa halimi düşünemiyorum kreş konusunda da ne biliyim kreşte kötü davranırlarsa diye tedirgin oluyorum. bu arada eşim bakıcıya karşı :) doğuran bakan ben.. ama eşim herşeyde hakim. ikinci çocuğu da istiyor ne güzel dimi !!!!

Genişletmek için tıkla...

Esinin miskinligi senin ve cocugunun üzerine sirayet etmesin dikkat et ,al cocugunu üsensen bile al cik disariya gezin oyun aktivitelerine götür gezdir severek yap bunlari ,esin masraf cikiyor derse bile sen kendin bunlari yapabilmek icin para koy kenara esinden alip ,evin erkegi olarak bu ihtiyaclarida gidermek zorunda.

Kreis icin biraz erken bu yaz cikarsan gerisi kolay olur az daha sabret ama üsenip evde oturma .

Bebeğiniz için oyun grupları var araştırın çok pahalı olmaz sanırım sizde o esnada yeni insanlar tanırsınız ve depresyonda olduğunuzu düşünüyorum ama aşılmayacak bir şey değil

İş olmasa bile soyalleşmelisniz bütün gün evde yalnız oturmak sağlıklı değil. Kocanız da miskinmiş, beraber çıkın gezin alın bebeği de.

Kendi arkadaşlarınızla buluşun, o zaman da bir zahmet bakıversin bebeğe, ben yetişkin insanlar da görmek istiyrum yoksa kafayı oynatıcam diyin.

Çalışmak, okumak ev hanımı olmak bunların hepsi ayrı formatlar. Sıkıntılı hissetmeniz çok normal. İnsan adapte olmaya açılıyor ama çocuk sorumluluğu varken Ruhi bir dinlenme süreci geçiremiyorsunuz.

Bende de iki üç hafta bunalım şeklinde yaşadım be seni çok iyi anlıyorum ama mümkün olduğunca dışarı at kendini. Çocuğun seni aslında hayatta tutacak bir şey. Dertleş, paylaş, için açılır. Bu bir dönem ve emin ol geçecek ama yerine yapacak bir şey koy. Hayat boşluk kabul etmiyor.

Eskiden çalıştığın zamanın yerine başka iş koymazsan boşluğa düşmen çok normal ama belli bir tempoda çalışmaya alışmış bir beyin, yalnızca fiziksel güç gerektiren ev işleriyle karşılaşınca afallıyor. Gün boyunca şu bana şunu dedi, şöyle olsaydı, böyle yapsaydım diye kurmaya başlıyor. Çocukla gidebileceğin aktiviteler, kitap kursları, spor gibi şeyler iyi gelir sana ama en iyisi birileriyle paylaşabilmek.

Benim eşim normalde çok anlayışlı değildir bu konularda çünkü ailesi hep evhanımı formatında. Bir kadının gün boyunca evde olması çok normal, başka arayışlara girmesi saçma. Eskiden senden bir şey istemiyorum huzur dışında, bu kadar zor mu deyip yapmadığım işlere takardı ama o da sonra bir anlayış sahibi oldu 7 sene içinde.

En son bir müddet kapattmı kendimi ama hiç bir şey yapamaıyorum, devamlı mutsuz. İKi gün sonra sen de patlamaya başlarsın filan dedim ama baktım taşıyabildi o sırada beni ki misafiri filan vardı, istemiyorum getirme dedim. Anlayışla karşıladı. Onun olumlu tavrı da çok iyi geldi.anlayış en büyük destek, ama sen çocuğunun düzenini, yemek uyku saatini sabit tutmaya çalışarak başlayabilirsin. Adem güneş kitapları iyi gelir bana mesela. İyi bir annesin korkma, yalnızca biraz zamana ve güce ihtiyacın VAr. Ve o güçte damarlarında mevcut

Bu arada senin işine yarar mı bilmem ama ben mutfakta iş yaparken filan internetten Adem güneş in radyo programlarını açıyorum dinliyorum. Anne çocuk konusunda dinledikçe biraz daha anlayış kazanıyorsun, tek olmadığını fark ediyorsun filan. Bana iyi geliyor.

TURKUAZZZ .!.:

aslında böyle bir anne olmak aklımın ucundan geçmiyordu... o kadar mutsuzum ki herkes çocuğuyla mutlu mesut gezer tozar eğlenir çocuğuyla yaptığı her şeyden zevk alır peki ben neden böyleyim. kızım 2 yaşında ve kızımı dışarı çıkarmaya üşeniyorum evdeyken hep koltuğa uzanıyorum aptal gibiyim hiç çocuğumla oynamıyorum üşeniyorum sıkılıyorum. kızımı dışarı çıkarsam üflenmeye başlıyorum kızımı seviyorum hem de çok ama niye böyleyim. bugün hiç uyumadı ben de gribim hiç halim yoktu kızımın öğlen uyuması gereken bir saatti ve uyumamak için direniyordu bağırdım ona uyumayacak mısın diye o da korkuyla ve gözleri dolarak başını salladı ( uyumak istiyormuş yani ) korkudan salladı başını.. neden canavarlaştım hep ağlıyorum lütfen üstüme gelmeyin. ben anneliği beceremedim mi eksik olan ne

Genişletmek için tıkla...

Ay öyle demeyin lütfen annelik kadar kutsal bişey varmı yaa...
Bakın bi laf var çocuğunu uyutmak için kızan sonra da uykusunda ozleyip gidip sarılan kişiye "anne" denir.. :)

Biraz bunalmissiniz sadece annelik çok büyük sorumluluk istiyo bazen hepimizin yetemedigi zamanlar oluyo insaniz neticede ve onlar kadar büyük bi enerjimiz yok çok çabuk sıkılıp yorulabiliyoruz ben de oğluma kizdigimda uykudan uyanıp sarılana kadar vicdan azabı çekiyorum biraz daha sabırlı olmak gerekiyor işte...sorumluluğumuzu hafifletcek birileri yok mu cevrenizde ne biliyim Anneanne babaanne falan onlar biraz ilgilense siz de kendinize zaman ayirsaniz ya da saatlik kresler var oyun oynama ve yemek yeme alışkanlığı kazandiriyolar bezinin biraktiriyolar falan bunlar biraz sorumluluğumuzu hafifletebilir iki saat biraksaniz bile yeticektir size...
Aklıma bunlar geliyo ama kendinizi suclamayin annelik sendromu sadece bu birazcık nefes almaya ihtiyacınız var....