Kesinlikle anliyorum. Ben de cok yiprandim. İnanilmaz zor buyuttum. Her seye yetismeye calistim,maddi zorluklar cektim,cocuga uyuz oldum,esime yansitmaya basladim. Neler neler. Sonu iyi olmuyor bunlarin jami. Herkes farkli dusunuyor,cevremde cok anne var,anne oldum eksik yanim tamamlandi,anne oldum hayatim bambaska bir boyuta geldi anlam kazandi,anne olmak icin dogmusum,anne oldugumdan beridir kocamla askimiz katlandi sevgi pitircigi olduk diyen. Ben oyle degildim. Xin annesi demek istemedim hic kendime,adim dark,ben dark dedim. Xin annesi ynin karisi degilim ya diye itiraz ettim hep
seni o yuzden cok iyi anliyorum.
Acele is bul calis,insan eger insansa baskasinin cocuguna daha merhametli daha koruyucu olabiliyor. Kaldi ki seninki buyumus artik bakici da degil de kres dusunursun zaten.
belli bir süre sonra gerçekten sabrım taşıyor dibimden ayrılmaması hayattan soğuttu beni. 
halbuki bebekler kendi başlarına oda oda gezerler. Böyle yapınca bende sabır bişey kalmıyor bağırıyorum.
o yüzden dişe bağlıyorum. Umarım zamanla değişir..
