Güncelleme: İstifamı verdim ama çok öfkeliyim.
Onbeş gün kadar önce amirimle konuşarak terslikleri, aksaklıkları anlattım o da ağzı açık dinledi. Ben işe başladığımda santral bu kadar yoğun değildi ama şu an buna birinin alınması gerek dedim, o da yönetimle konuşmam gerek eğer alınmazsa gidecek misin dedi evet dedim. Pandemi var dur bir konuşalım çözüm bulucaz dedi ben de tamam dedim.
Ardından bir haftaya yakın geçti ve beni arayarak çözüm yok, biz senin devam etmeni uygun gördük top sende dedi ben de istifamı verdim.
Ben işe 2017’de girdim inanın abartmıyorum şirkete benden sonra 60-70 kişi aldılar, eskiden üç kişi çalışan departman oldu 7 kişi. Yani ekonomik bir sıkıntı yok, mevzu benim yaptığım işi görmemek.
Ya ben iki saat izin alıyorum yerime santrale bakacak kimse yok diye burnumdan geliyor. Zaten esas işim yani asistanlık ayağı da deli yoğun. Toplantıdan geçilmiyor, mesai asla 17:00 de bitmiyor gece toplantı gündüz toplantı. Borsa ekranı gibi önümde yönetimin takvimleri, sürekli revize yap, yeni toplantı al, ayarla vs. Bir de saçma sapan santrali almıyorlar üstümden.
Grup şirketlerinde santral sadece telefona bakıyor, asistan asistanlık yapıyor. Bir ben ırgat gibi kendimi de ifade edemiyorum . Yani ben ediyorum da anlamıyorlar.
Şirket zaten manyaklarla dolu. Ben size en çok sevilen, altı ayda terfi alan personelin ofiste yaptığı muhabbeti anlatsam şok olursunuz. 150 tane deliyi doldurdular hepsi ayrı sıkıntı. Artık takatim kalmadı dayanacak. İş de bulmadım ne
yiyeceğim bilmiyorum ama kalırsam daha da kötü olacağim yüz uyuşmalarım başladı yine çünkü.
