Merhaba başlıktan da anlaşılacağı üzere ben bir türlü çapkınlıklarımdam vazgeçemiyorum.terapiste gidiyordum bu tarz davranışların bana ve mevcut ilişkilerime zarar verdiğini konuştuk.hayatımda 5 senedir var olan ilişkime zarar verdiğimi anlayıp sürekli karar alıyorum ama bir türlü devamını getiremiyorum.3 gün 5 gün sonra yine eski taş eski hamam.ben bu hayatı çok seviyorum ama herşeyin bir bedeli var diye kendimi telkin etmeye çalışıyorum ama olmuyor.hayat çok renksiz, tatsız gelmeye başlıyor.keyfim olmuyor.zaten etrafımdaki herkes de söylemeye başlıyor.sadakatli, çizgileri net olan kadınlara benim gibiler denk gelir.benim gibilere de kaliteli, sadakatli erkekler denk geliyor.hayat ne tuhaf.en son yine bir karar vermiştim işte yine uygulayamadim.yaptıklarımın karaktersizlik ve kötü bir hayat tarzı olduğunu hiçbir zaman düşünmedim ve hâlâ daha düşünmüyorum.asıl neden bu galiba.diğer insanlara uyum sağlamaya çalışıyorum sadece.eee içten gelmeyin de olmuyor sanırım.yaa ben niye diğer insanlar gibi düşünemiyorum? Gittim belki hastayımdır diye ilaç kullandım, terapiye başladım.yok yine sizler gibi düşünemiyorum.bana terapisti empati yap.karşımdaki adam başkasıyla sevişip yanına gelse ne düşünürsün falan diyor ama ben rahatsız olmazdım ki duşunu alıp geldikten sonra.ben de bu tarz manevi kavramlar yok galiba.hayatımdaki insana değer veririm elimden gelen herşeyi yaparım değer veriyorsam ama şu sadakat kavramı benim için hiçbir anlam ifade etmiyor.değer vermeyi sadakatla bağdaştıramıyorum.ne yapmak lazım bilemiyorum. ki.yargılamazsaniz sevinirim çünkü ben de biliyorum toplumun genel değer yargılarını.memnun olmadığımı da belirtiyorum zaten.çevrenizde benim gibi tanıdıklarınız falan var mı acaba?
şaka bir yana.yani deger yargilari cocukluktan olusu r yani buyudugun yasadigin aile eger ici bos sana birsey katmamissa sende o duygular gelismemis demektir. bir de yasantinda ciddi zarar gormemissin cunku ciddi bir zarar gorseydin boyle dusunmezdin degismek isterdin ve degisirdin
