Merhaba arkadaşlar,
Bazı arkadaşlar herhalde mevlütte sorun çıkardığımı anlamışlar yazdıklarımdan ama mevlüt boyunca hiçbir sorun çıkarmadım.Aksine normal davrandım ve elimden gelen herşeyi yaptım.Surat asmadım, herkesi öptüm, sohbet ettim, servisleri hazırladım, topladım vs. daha ne yapmam gerekirdi.Ben ne kadar doğal davransam da , kayınvalidem ve teyzesinin tavırlarından insanlar bişey olduğunu anladılar.
Bende hem anlaşılmasın diye hemde sıkıldığım için kuran 3'de bitti, 6'ya kadar herşeyi yaptım.Daha ne kadar durabilirdim o ortamda.Hem ben annesinin elini öperek büyüklük yaptım, hemde vicdanımı rahatlattım.Biliyorum onlar suçlu, ben saygısızlık yapmadım, kötü birşey söylemedim, artık ne eşim nede ailesi sen şunu da yapmadın diyemez.Ben biraz da herşeyi yaptığımı aslında bende değil, onlarda sorun olduğunu anlasınlar diye yaptım.
Bu arada eşimle o dün hiç konuşmadım, o aradı , ne yapıyosun falan diye,bende soğuk konuştum.Sonra düşündüm, bu iş böyle olmaz. Ona bugün beni arama, çok kırgın ve kızgınım, kalbini kırarım,artık elimden gelen herşeyi yaptım,ama olmuyor,benim daha fazla vereceğim ve yapacağım birşey kalmadı. Bundan sonra sen bitsin diyosani bitecek ve asla bir sorun çıkmayacak.Düşün ve kararını ver yazdım.
Bikaç gündür kalbim ağrıyor diyodu.Ben sıkıldım, dayımın kızına gitmek için evden çıktım, o arada aradı.Ben akşam hastaneye gidicem, sen de gel dedi .Tamam dedim.Saat 5 gibi aradı, ben fenalaştım, işyerinden hastaneye götürdüler,doktorlar baktı, şimdilik korkulcak bişey yok dediler dedi.Bende iyi tamam dedim, umursamaz bi şekilde.Akşam eve geldik, annesi aradı hemen, ona anlattı, doktor bişeye çok üzülüp, kalbini çok yormuşsun, sakin olman ve sinirlenememen lazım falan demiş. Annesine anlatırken duydum. Kapattktan sonra, sen niye sormuyosun dedi, bende sen ben hasta olunca üzerimi bile örtmüyosun, ben niye soruyum ki, bana ihtityacın yok , senin başkalarına ihtiyacın var dedim.
Ölüyüm de rahatlarsın, sen yaptın böyle oldum dedi.Böyle biraz konuştuk, sonra koltukta uyumuş, ben çocuğu uyuturken.Uyandırdım , düşündün mü dediklerimi dedim.
Düşündüm, tamam haklısın, çok üstüne geldim,ama beni çok kızdırıyosun ondan seni üzüyorum dedi.Bende sen beni üzersen, ben seni on katı üzerim, yada hayatından çıkar giderim dedim.
Buna dayanamam, sensiz ve oğlumsuz olamam, seni hala eskisi kadar çok seviyorum, sadece çok daraldım, bunaldım dedi.Sarıldık ve biraz ağladık, sonra da sarılıp uyuduk.böyle arkadaşlar, ne diyim ne yapıyım, kafam karışık, herşeyi oluruna bıraktım.
Bi laf vardır, su akar yolunu bulur diye.Dediğim gibi artık kafama takmıyorum, o beni ne kadar sever ve önemserse o kadar karşılığını alır.Ben de artık onun gibi rahat olmaya karar verdim.
Bakalım hayat , Allah sonumuzu hayır etsin...