• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

ben anaç bi insan degilim..

Slm kizlar;
30 yasindayim 11 aylik bebegim var 2,5yillik evliyim
Bebegimi kendim buyutuyorum esim oglen 12 ise gidiyor gece 12 geliyor cok az goruyor oglumu hic yardimi yok
Ben baya zorlaniyorum bebegim kucukken kolikdi simdide cok hareketli ve bana yapisik diyebilirim
Bazen anac bi insan olmadigimi dusunuyorum..
Bilmiyorum sabrim cok az bebegime gun boyu bakmak oynatmak zor geliyor wc ye bile zor gidiyorum odadan cikinca agliyor herseyimi aglama esliginde yapiyorum aglatmamaya calisiyorum ama illaki oluyor
Iyiki bebegim var cok guzel bi duygu ama neden bana bu kadar zor geliyor ona bakmak ,sizlerede zor geliyor mu?
Bazen ilac kullanmayi dusunuyorum psikolojim bozuluyor enerjim hic olmuyor,yanlis anlasilmasin bebegimi isteyerek dunyaya getirdim tek varligim ama boyle zor bir bebek olacagi aklima gelmemisti insan yasamadan bilmiyor..yani lutfen kimse demesin madem neden dogurdun diye..
Iyiki var oglum...
Soracagim su sizde mi boyle zorlaniyorsunuz boyle psikolojiniz bozuluyor o dogdugundan beri tadına vararak ne yemek yiyebildim ne de bi yere gidebildim esim hic yanimda olmadi yok yok..
Hayattan geri kalmis gibiyim, vaktim olsa sunu sunu yaparim gibi dusunceler beynimde hic biseye vaktim yok
Ablam der bazen bana birak islerini hallet hatta gece bile kalabilir cok uykusuz kalirsan der asla birakmam isim olursada isimi halledip kosa kosa gidiyorum oglumun yanina onsuz da bisey yapmak istemiyorum
Inanin cok tuhaf duygularim var..
Sanirim tek cocuk bana yeterli bazilari 2 cocuk daha iyi birlikte oynarlar diyorlar ama inanin bu 1 yasa kadar olan surec gozumun onune geldikce cook korkuyorum hamileligimde basli basina bulantili gecti ..
Esim bebegimizi cok seviyor ama bakamiyor,iki seviyor hoop bana veriyor mizmizlaninca
Ben sabirsiz anneye tavsiyeniz neler?
Bana tek cocuk yeter dimi ..cunku ben bebeginin zorluklarina karsi hemen pes ediyorum hemen mutsuz oluyorum umutsuz oluyorum enerjim gidiyor o bebek deyip hayatimi gule simara devam edemiyorum,hayattaki en guzel sey anne olmak ama en zor da seymis,Allahim bu 3 cocuk yapanlarda nasil bir duygu var nasil bi sabir var hayrett!
Ben de sizin gibiydim.Ilk iki sene cok zorlandim.Kolik , reflu ve sut alerjisi vardi kizimda.Dunyadan kopmustum.Cozum olarak annemden cok yardim aldim
Cok bunaldigimda anneme birakip otel tutup o gunu herseyden uzaklasarak gecirdigim.gun bile oldu. Anac olmadigimi ve ikinci bir bebegi kaldiramayacagimi dusunuyorum. Ancak kizim 3 yasina girip huysuzluklari yavas yavas azaldikca aramizda daha derin bir bag olustu
Ilk iki sene surekli yan yana olmak ,.tuvalete bile gidememek, calisma hayati , iki yas sendromu ve disleriydi derken vs hersey cok yipratiyor.Ancak anac olmasanizda emin olun cocugunuzla cok guzel bir iliskiniz olacak
 
Slm kizlar;
30 yasindayim 11 aylik bebegim var 2,5yillik evliyim
Bebegimi kendim buyutuyorum esim oglen 12 ise gidiyor gece 12 geliyor cok az goruyor oglumu hic yardimi yok
Ben baya zorlaniyorum bebegim kucukken kolikdi simdide cok hareketli ve bana yapisik diyebilirim
Bazen anac bi insan olmadigimi dusunuyorum..
Bilmiyorum sabrim cok az bebegime gun boyu bakmak oynatmak zor geliyor wc ye bile zor gidiyorum odadan cikinca agliyor herseyimi aglama esliginde yapiyorum aglatmamaya calisiyorum ama illaki oluyor
Iyiki bebegim var cok guzel bi duygu ama neden bana bu kadar zor geliyor ona bakmak ,sizlerede zor geliyor mu?
Bazen ilac kullanmayi dusunuyorum psikolojim bozuluyor enerjim hic olmuyor,yanlis anlasilmasin bebegimi isteyerek dunyaya getirdim tek varligim ama boyle zor bir bebek olacagi aklima gelmemisti insan yasamadan bilmiyor..yani lutfen kimse demesin madem neden dogurdun diye..
Iyiki var oglum...
Soracagim su sizde mi boyle zorlaniyorsunuz boyle psikolojiniz bozuluyor o dogdugundan beri tadına vararak ne yemek yiyebildim ne de bi yere gidebildim esim hic yanimda olmadi yok yok..
Hayattan geri kalmis gibiyim, vaktim olsa sunu sunu yaparim gibi dusunceler beynimde hic biseye vaktim yok
Ablam der bazen bana birak islerini hallet hatta gece bile kalabilir cok uykusuz kalirsan der asla birakmam isim olursada isimi halledip kosa kosa gidiyorum oglumun yanina onsuz da bisey yapmak istemiyorum
Inanin cok tuhaf duygularim var..
Sanirim tek cocuk bana yeterli bazilari 2 cocuk daha iyi birlikte oynarlar diyorlar ama inanin bu 1 yasa kadar olan surec gozumun onune geldikce cook korkuyorum hamileligimde basli basina bulantili gecti ..
Esim bebegimizi cok seviyor ama bakamiyor,iki seviyor hoop bana veriyor mizmizlaninca
Ben sabirsiz anneye tavsiyeniz neler?
Bana tek cocuk yeter dimi ..cunku ben bebeginin zorluklarina karsi hemen pes ediyorum hemen mutsuz oluyorum umutsuz oluyorum enerjim gidiyor o bebek deyip hayatimi gule simara devam edemiyorum,hayattaki en guzel sey anne olmak ama en zor da seymis,Allahim bu 3 cocuk yapanlarda nasil bir duygu var nasil bi sabir var hayrett!
Siz kendinizi anlatirken ayni yegenimi anlattiniz. Onun ogluda kolikti. Cok hareketli ve aglak bir bebek. Odadan disari cikartmaz. Uykusuda cok hafif uyutmasida zordur. Yegenimde cok bunaliyor. Anliyorum sizi gercekten zor bir surec. Ama sabredin gececek hepsi.
 
Slm kizlar;
30 yasindayim 11 aylik bebegim var 2,5yillik evliyim
Bebegimi kendim buyutuyorum esim oglen 12 ise gidiyor gece 12 geliyor cok az goruyor oglumu hic yardimi yok
Ben baya zorlaniyorum bebegim kucukken kolikdi simdide cok hareketli ve bana yapisik diyebilirim
Bazen anac bi insan olmadigimi dusunuyorum..
Bilmiyorum sabrim cok az bebegime gun boyu bakmak oynatmak zor geliyor wc ye bile zor gidiyorum odadan cikinca agliyor herseyimi aglama esliginde yapiyorum aglatmamaya calisiyorum ama illaki oluyor
Iyiki bebegim var cok guzel bi duygu ama neden bana bu kadar zor geliyor ona bakmak ,sizlerede zor geliyor mu?
Bazen ilac kullanmayi dusunuyorum psikolojim bozuluyor enerjim hic olmuyor,yanlis anlasilmasin bebegimi isteyerek dunyaya getirdim tek varligim ama boyle zor bir bebek olacagi aklima gelmemisti insan yasamadan bilmiyor..yani lutfen kimse demesin madem neden dogurdun diye..
Iyiki var oglum...
Soracagim su sizde mi boyle zorlaniyorsunuz boyle psikolojiniz bozuluyor o dogdugundan beri tadına vararak ne yemek yiyebildim ne de bi yere gidebildim esim hic yanimda olmadi yok yok..
Hayattan geri kalmis gibiyim, vaktim olsa sunu sunu yaparim gibi dusunceler beynimde hic biseye vaktim yok
Ablam der bazen bana birak islerini hallet hatta gece bile kalabilir cok uykusuz kalirsan der asla birakmam isim olursada isimi halledip kosa kosa gidiyorum oglumun yanina onsuz da bisey yapmak istemiyorum
Inanin cok tuhaf duygularim var..
Sanirim tek cocuk bana yeterli bazilari 2 cocuk daha iyi birlikte oynarlar diyorlar ama inanin bu 1 yasa kadar olan surec gozumun onune geldikce cook korkuyorum hamileligimde basli basina bulantili gecti ..
Esim bebegimizi cok seviyor ama bakamiyor,iki seviyor hoop bana veriyor mizmizlaninca
Ben sabirsiz anneye tavsiyeniz neler?
Bana tek cocuk yeter dimi ..cunku ben bebeginin zorluklarina karsi hemen pes ediyorum hemen mutsuz oluyorum umutsuz oluyorum enerjim gidiyor o bebek deyip hayatimi gule simara devam edemiyorum,hayattaki en guzel sey anne olmak ama en zor da seymis,Allahim bu 3 cocuk yapanlarda nasil bir duygu var nasil bi sabir var hayrett!
Öncelikle herkesin çocuğu bir değil,kendini kimseyle kiyaslama bazi bebekler gerćekten çok zor hani 10 çocuğa bedel derler ya aynen öyle.Seni yargılamak kimseye düşmez ne yaşadığını sadece sen bilirsin.Benim kızimda tam bir ilgi manyağı benim annem yanimda ve biz 2 kişi bile onun isteklerine zor yetişiyoruz.Bu arada kızım daha 9.5 aylik :) Bazen benimde aklimdan geçiyor 9 aydir hiç tv yi açıp bir film izlemedim dün gece bu aklıma geldi mesela,zor canım ama tavsiyem biraz rahat ol sanırim sen de benim gibi bebeğinin çok üstüne düşüyorsun ve pimpiriklisin ama ipleri biraz salmak gerekiyor eğer psikolojin kaldırmıyorsa biraz daha relax bir anne ol ben de öyle olmaya çalışıyorum yoksa böyle yok acaba azmi ilgilendim,acaba karni açmı,acaba mutlu bir bebek mi vs vs. içi içini yiyor insanin ve yetersizlik duygusu oluşuyor.Bence sen evladını çok seven ilgili bir annesin ama kendine çok yükleniyorsun.Biraz rahatla mükemmel olmak zorunda değilsin hiç birimiz mükemmel anne değiliz:)
 
Benim kızım da şimdi 11 aylık ve aynı şekilde eşimden hiçbir hayır yok bana, ne çocuk bakımı ne de ev işleri konusunda.. Üstelik ben bu sıkıntıları ikinci seferdir yaşıyorum şöyle ki bir de büyük oğlum var 9 yaşında..

Benim bulduğum birkaç çözüm var sen de uygulamak isteyebilirsin;

-Kızımı kız kardeşime iki saatliğine bırakıp spora gidiyorum,
- Fırsatını bulduğum her an çok yorgun da olsam dışarı çıkartıyorum, park deniz kenarı komşu evi
- Özellikle pinterestten etkinlik buluyorum ki bence çok çok önemli beyin gelişimi için
 
Eğer yardımcı olmak isteyen insan bulursanız yardımları kullanın.
Mesela yok mu komşunuzun çocuğu, bebek seven, otursun oynasın işte bebekle istiyorsa. Siz de evinizin işini görün veya kendinizle ilgilenin evde. Anneniz, ablanız veya güvenecek başka biri varsa, bakmak da isterse, bırakın baksın. Siz de çıkın dışarı, yalnız veya arkadaşlarınızla gezin dolaşın. Merak etmeyin, kendinize de vakit ayırdığınız için kötü anne olmazsınız. Siz bakmayın memleketimin arabesk annelerine. Bizim millette bebek için ölünmeli, kendin yok sayılmalı gibi bir anlayış ve baskı var. Hayır efendim. Anne olunca hiç bir kadının hayatının sönmesine gerek yok. Arada kendiniz için bir şeyler yapabilmelisiniz. Mutlu anneler=mutlu çocuklar.
 
Alıntı:"Baba, annenin yükünü gerektiğinde alırsa, anne de çocuklarına karşı daha sabırlı, mutlu olur."
Ahh cnmm nerdee
Ben de sizin gibiydim.Ilk iki sene cok zorlandim.Kolik , reflu ve sut alerjisi vardi kizimda.Dunyadan kopmustum.Cozum olarak annemden cok yardim aldim
Cok bunaldigimda anneme birakip otel tutup o gunu herseyden uzaklasarak gecirdigim.gun bile oldu. Anac olmadigimi ve ikinci bir bebegi kaldiramayacagimi dusunuyorum. Ancak kizim 3 yasina girip huysuzluklari yavas yavas azaldikca aramizda daha derin bir bag olustu
Ilk iki sene surekli yan yana olmak ,.tuvalete bile gidememek, calisma hayati , iki yas sendromu ve disleriydi derken vs hersey cok yipratiyor.Ancak anac olmasanizda emin olun cocugunuzla cok guzel bir iliskiniz olacak
Ins yaa ne guzel soylemissinizzz :)
 
eşiniz bence çok hatalı. tlc'de bir program var.beşizleri olan bir çifti anlatıyor.oradaki baba işten geldiği anda bir şeyler yapmaya çalışıyor.mama hazırlıyor.onlarla oynuyor.ben bütün gün çalıştım deyip hiç yan gelip yattığını görmedim.bence türk erkekleri çocuklarına karşı sorumsuz,gördüğüm kadarıyla sanki yeğenleri gibi sevip bırakıyorlar

bir de toplum anne olmak için baskı uyguluyor ama gerçekleri apaçık ifade etmiyorlar.her anne mutlu anne değil.aslında çocuk yapmaktan pişman olanlarda var...

http://www.bbc.com/turkce/haberler-dunya-38220935

http://www.5harfliler.com/bir-tabunun-yikilisi-cocuk-sahibi-olmaktan-pismanlik-duyanlar/

bu sitelere bir bakın isterseniz
 
Aynı beni tarif etmişsiniz bebeğim kolikti kimsem yoktu şimdi de mızmızlıgi kaldı tüp bebekle yaptım hic şikayet etmiycem diye dua ederdim ama maalesef bazen çok şikayet ediyorum bakabilecek biri varsa bırakın kendi başınıza şöyle bir turlayın şöyle bi tatlı yiyin:)benim bırakacak kimsem yok şans eseri esim evdeydi gecenlerde 1 saat bıraktım sütü sağıp biberondan içmemiş alıştı memeye almiyo. Içim içimi yedi çocuk acıktı diye kosa kosa geldim geceleri sık uyanır gündüz uykusu azdır şöyle bir kendi başına oynadığını görsem ağlıycam sevinçten. Allah'tan hava güzel de dışarı çıkıyorum devamlı kendimizi suçlamamalıyız bazı insanların tahammülü daha sınırlı oluyor
 
Bence ablanı za bırakın. Keşke benim de bi ablam olsaydi :(
Kızım kardeşi doğmadan annemlerde kalırdı , kardeşi doğduktan sonra üçüz gibi dolaşır olduk ve inanin bazen o kadar daraliyorum ki , yarım saat gündüz uykusu için , kesintisiz bi kahve keyfi ya da yürüyüş için neler vermezdim.. bunları isteyerek kötü anne olmuyoruz ama inanin gecicek. . 3 yıl :) sonra rahatlarsiniz
 
anne oldunuz diye süper insan değilsiniz ki. yorulmanız,bıkmanız çok doğal. size yardımcın olacak kimseniz yok mu :(
 
Benim kızım da şimdi 11 aylık ve aynı şekilde eşimden hiçbir hayır yok bana, ne çocuk bakımı ne de ev işleri konusunda.. Üstelik ben bu sıkıntıları ikinci seferdir yaşıyorum şöyle ki bir de büyük oğlum var 9 yaşında..

Benim bulduğum birkaç çözüm var sen de uygulamak isteyebilirsin;

-Kızımı kız kardeşime iki saatliğine bırakıp spora gidiyorum,
- Fırsatını bulduğum her an çok yorgun da olsam dışarı çıkartıyorum, park deniz kenarı komşu evi
- Özellikle pinterestten etkinlik buluyorum ki bence çok çok önemli beyin gelişimi için
Esim hicc yardimci degil benimde cnmm
Ayy hic birakmak istemiyorum ya kimseye aklim kaliyo sacma ama boyleyim
Bazen diyorum ablama haftanin 3 gunu birakip kursa mi gitsem ama yapamiyorum
Pinterest kullaniyorum ne gibi etkinliklere bakiyorsniz
 
anne oldunuz diye süper insan değilsiniz ki. yorulmanız,bıkmanız çok doğal. size yardımcın olacak kimseniz yok mu :KK43:
Eltimle ablam var ablam ise girecek eltime birakabilirim aradada sanki yuk oluyorum icimde hic istemiyor birakmak
Ablam 2 ay sonra ise gircek sanki yuk olucam cok da sever oglumu ama ne bileyim ole
 
Eltimle ablam var ablam ise girecek eltime birakabilirim aradada sanki yuk oluyorum icimde hic istemiyor birakmak
Ablam 2 ay sonra ise gircek sanki yuk olucam cok da sever oglumu ama ne bileyim ole
en azından haftada bir saat bırakıp şöyle bi yürüyüş yapsanız daha iyi hissedersiniz. kendinizi üzmeyin, böyle düşünmeniz bile iyi bir anne olduğunuzu gösterir bebek bakmak kolay iş değil..
 
Geçen yazmıştım yine yazayım bazen öyle bir hale geliyorum ki, çocuğu geri karnıma koymanın yolunu bulsam koyarım diyorum :))

Çocuk için güya hazırdım, istedik, maddi manevi kendimizi donattık. Oğlum oldu, onun o gülüşü, ilk anne deyişi, muziplikleri, paldır küldür kedi yavrusu gibi emeklemesi... Hepsi o kadar güzel, o kadar tarifi imkansız güzellikler ki... Şimdi "Al-ver" i öğrendi. Al yapıyor bir şey uzatıyor, alıyorum "Veeh" yapıyor, veriyorum filan. Bir de çirkin oluşu var ki görmelisiniz tipini :KK53:
Neşem, eğlencem, parçam...

Ama...
Ama ben de anaç değilim, tam manasıyla tüm enerjimi, tüm ilgimi bir çocuğa vermek, inanılmaz yoruyor ve tamamen bir tatmin sağlamıyor. İlk 4 ay boyunca zaten nasıl bir cehennemden çıktım ne siz sorun ne ben söyleyeyim; benim oğlan da kolikti ve mememe yapışık geziyorduk. Artı göbek fıtığı vardı, ağlamasın diye ne taklalar attım anlatamam... Kucaktan indiği bir Allah'ın günü olmadı. Eh haliyle bu da berbat bir alışkanlığa, bağımlılığa döndü.
Kesinlikle tek başına oyuncak ile oynaması yoktu, insan olacak illa yanında, her şeye ağlar, oturur ağlar, odada iki saniye yalnız kalır ağlar, diş çıkarırken hele... İştahsız, huysuz, uykular bölük pörçük.
Tek başıma olsam, kesinlikle üstesinden gelemezdim, sabrım tükeniyor bir noktadan sonra, kaçasım geliyor. O hale gelmeme az kala annem giriyor devreye, bir iki gün dinlendiriyor beni sağ olsun. Yapamazdım yoksa ya, bildiğin yapamazdım, baş edemezdim. İşten geldiğinde de eşim alıyor dinlendiriyor beni mümkün olduğunca.

Ben güya 3 çocuk yaparım filan diyordum, kalabalık aileyi çok severim, senelerce tek çocuk olduğum için belki. Şimdi ikinciyi bile netleştiremiyorum. Kafadan 5 sene zaten çocuk düşünmem diyorum, sonrasında ne olur belli olmaz, sanki koşuyorum koşuyorum ama sadece bir adım ilerliyorum gibi oluyor, bir yanım tam iken, bir yanım eksik gibi kalıyor. Bir de annelik, evham, tedirginlik... Bu psikolojiyi kaldıramıyorum. İkinciyi yapar mıyım, bilmiyorum...

Yalnız değilsiniz yani; herkes tek kalıp değil, tek tip değiliz.
Yardıma ihtiyaç duyuyorsanız, alın, bir soluklanın, bir gezin. Hem bağımlı halden kurtulmanız adına iyi olur, sizin için de, çocuğunuz için de. Biz baya hallettik mesela böyle böyle. Şimdi kendi kendine idare edebilir hale geldi, kendimi geri çektim de.
 
Siz de mi boylesiniz demissiniz cevap hayir ben boyle degilim
Ama ben kendime vakit ayiriyorum , cocuklarimi mumkun mertebe benden bagimsiz yetistiriyorum
Bence siz cok bunalmissiniz o yuzden size agir geliyor , ailenize 2 saat bile birakip disari ciksaniz cok kisa surede gecer bu rub haliniz
 
kimseye birakamiyorsan cocugunu cocugunla beraber disarda aktivitelerde bulun. eve kapatrak kendni anneligini sorgulama noktasina gelirsin tabi. cunku saglikli dusunemiyosun kendine zaman ayiramiyosun.
 
Sokaktan gelen ağlama sesine bile sustursana şunu diye çığlık atmışlığım var,
Çocuğum olursa Allah belamı vermiş gibi hissetmem inşallah :KK53:
Sizin gibi hisseden yeni anne çok ,o süreç bitip çocuk sakinleşince hepsinin geçtiğini söylüyorlar,Allah kolaylık versin.
Geçen ay kızımın diş dönemindeki ağlama nöbetinde alttan gelen sesi hatırlattı yazınız
Oda aynen öyle demişti 'sustur şu çocuğu' ve o cümleyi duymamla cama koşup kadına hakkettiği lafları söylemem bir oldu. Ve düşündüm. Küçücük bi bebeğe sustur şunu diye bağıracak kadar ne yaşamıs olblirsin.
 
Geçen ay kızımın diş dönemindeki ağlama nöbetinde alttan gelen sesi hatırlattı yazınız
Oda aynen öyle demişti 'sustur şu çocuğu' ve o cümleyi duymamla cama koşup kadına hakkettiği lafları söylemem bir oldu. Ve düşündüm. Küçücük bi bebeğe sustur şunu diye bağıracak kadar ne yaşamıs olblirsin.
Baş ağrısı.
Evet o çocuklar susunca güzel,cıyak cıyak bağırınca değil.
Çaresizliklerinin acısını başkalarından çıkartmaya hakkı yok kimsenin.
Herkes de hak ettiği lafı duysun ama dimi.
 
Baş ağrısı.
Evet o çocuklar susunca güzel,cıyak cıyak bağırınca değil.
Çaresizliklerinin acısını başkalarından çıkartmaya hakkı yok kimsenin.
Herkes de hak ettiği lafı duysun ama dimi.
Küçücük bir bebek çaresiz ve ağrısını dindiremeyen annesi ne yazık ki.
Kızım diş dönemindeydi bütün ev halkı sakinleştirmeye çalıştığımız halde uykudan kalkıp ağlamaya başladı. O an bi anne kızının o ağrısını derdini dindirememenin öfkesiyle o altta öküz gibi anıran kadına değil laf saymak herşeyi yapabilir.
 
Slm kizlar;
30 yasindayim 11 aylik bebegim var 2,5yillik evliyim
Bebegimi kendim buyutuyorum esim oglen 12 ise gidiyor gece 12 geliyor cok az goruyor oglumu hic yardimi yok
Ben baya zorlaniyorum bebegim kucukken kolikdi simdide cok hareketli ve bana yapisik diyebilirim
Bazen anac bi insan olmadigimi dusunuyorum..
Bilmiyorum sabrim cok az bebegime gun boyu bakmak oynatmak zor geliyor wc ye bile zor gidiyorum odadan cikinca agliyor herseyimi aglama esliginde yapiyorum aglatmamaya calisiyorum ama illaki oluyor
Iyiki bebegim var cok guzel bi duygu ama neden bana bu kadar zor geliyor ona bakmak ,sizlerede zor geliyor mu?
Bazen ilac kullanmayi dusunuyorum psikolojim bozuluyor enerjim hic olmuyor,yanlis anlasilmasin bebegimi isteyerek dunyaya getirdim tek varligim ama boyle zor bir bebek olacagi aklima gelmemisti insan yasamadan bilmiyor..yani lutfen kimse demesin madem neden dogurdun diye..
Iyiki var oglum...
Soracagim su sizde mi boyle zorlaniyorsunuz boyle psikolojiniz bozuluyor o dogdugundan beri tadına vararak ne yemek yiyebildim ne de bi yere gidebildim esim hic yanimda olmadi yok yok..
Hayattan geri kalmis gibiyim, vaktim olsa sunu sunu yaparim gibi dusunceler beynimde hic biseye vaktim yok
Ablam der bazen bana birak islerini hallet hatta gece bile kalabilir cok uykusuz kalirsan der asla birakmam isim olursada isimi halledip kosa kosa gidiyorum oglumun yanina onsuz da bisey yapmak istemiyorum
Inanin cok tuhaf duygularim var..
Sanirim tek cocuk bana yeterli bazilari 2 cocuk daha iyi birlikte oynarlar diyorlar ama inanin bu 1 yasa kadar olan surec gozumun onune geldikce cook korkuyorum hamileligimde basli basina bulantili gecti ..
Esim bebegimizi cok seviyor ama bakamiyor,iki seviyor hoop bana veriyor mizmizlaninca
Ben sabirsiz anneye tavsiyeniz neler?
Bana tek cocuk yeter dimi ..cunku ben bebeginin zorluklarina karsi hemen pes ediyorum hemen mutsuz oluyorum umutsuz oluyorum enerjim gidiyor o bebek deyip hayatimi gule simara devam edemiyorum,hayattaki en guzel sey anne olmak ama en zor da seymis,Allahim bu 3 cocuk yapanlarda nasil bir duygu var nasil bi sabir var hayrett!
3 çocuk doğurdum ,birini kaybettim ,2 çocuğuma da kimseden yardım kabul etmeyerek kendim baktım . Kaybetmenin verdiği büyük acı ve tekrar kaybetme korkusuyla .babam kanserdi. .üçüncü doğumum çok buruk oldu ..sevincim yarım kaldı ..Babam hep yanımdaydı bu sefer ameliyat olduğu için gelememişti..kizim çok yaramaz .. ben de çok sabırsızım ama nasıl büyüdüğünü anlayamadım ..babama çok üzüldüğüm için büyüdüğüne bile tanıklık edememişim. .yakın zamanda babamı kaybettim .kızım emiyordu, iki yaşını geçmesine rağmen biraktiramamistim ..bu vesileyle o da bırakmak zorunda kaldı .

Kafamı toparlayıp söylemek istediklerimi söyleyemiyorum ama şunu söyleyeyim : Ben çok sosyal bir insandım ..Asla kendimi eve kapatmazdim. Akıl sağlığımı da böylece korumuş oldum çünkü kızım çok yaramaz .ağlasa da zirlasa da yapacağım hicbirsey den geri kalmadım .okuyorum ..ders çalışırken kitaplarımı karalar ,yırtar, yüzümü gözümü kalemle çizer ,kıyafetlerimi ,halıları ,duvarları ,mobilyaları ..hiç ses çıkarmam ..ondan değerli değil ve ben de çalışmak zorundayım .bir de müdahale etmeyince kolay vazgeçiyor çocuklar ..yapmadan önce yanlış olduğunu anlatıyorum ama merak ediyor yapmak istiyor .çizme işlemi bittikten sonra yanlış olduğunu tekrar hatırlatıyorum bir daha yapmıyor ..merakını gidermiş oluyor ..biraz rahat bırakmayı dene ..kırsın ,döksün, kesfetsin. .havalar sıcak ..açık alanlarda yorup derin uyku çekmesini ve biraz kendine vakit ayırmayı deneyebilirsin. .bunun dışında birlikte oynayabileceğiniz oyunlar var ,güzel vakit gecirebilirsiniz. .çocuklar anneyle yapılan aktivitelerden keyif alır ..klasik müzik eşliğinde uyutmayı, uyuduktan sonra da bir süre açık bırakıp dinlemesini sağlayarak sakinleşmesine yardımcı olabilirsin .beyin uyumaz :) bir kabın içerisine suyla doldurduğun küçük balonları koyup birlikte kurdanla patlatarak eğlenceli anlar yaratabilirsin.çocuklar suyu çok sever :) birlikte dans edebilir yada müzik eşliğinde ziplayabilirsiniz,kudurmayi severler :) yüz boyasiyla eline ,yüzüne çeşitli şekiller çizip yada onun eline verip senin eline ,koluna ,yüzüne birşeyler çizmesini isteyebilirsin. . Aslında çocuklarla yaptığım birçok şey var fakat aklımı toparlayamıyorum. Çok da uzun yazdım .kısacası oğluna vakit ayır ..yorulup uyuduğunda ise hemen uyuma kendinle ilgilen .saat kaç olursa olsun dışarı çık ..arkadaşlarınla vakit geçir .dışarı cikamayacgin zamanlar onları eve davet et ..Asla yalnız kalıp kendini dinleme ,düşünme ,kurma ..güzel bir annesin sen ..oğlun büyüdüğünde bu anılar yüzünde tebessüm olarak kalacak ..
 
Back