arkadaşlar 1 yaşında oğlum var. sağolsun çok hareketli bir çocuk. ben de çalışıyorum eve gelince de vaktimi ona ayırıyorum fakat kendime hiç vaktim kalmıor artık çocuğumla ilgilenmek dışında hiç bir zevkim kalmadı. zaten hiçbişeye de vaktim kalmıyo ki. son zamanlardda o kadar yoruldum ve bitkin düştüm ki sonunda hastalandım. 2 gece oğlum annemde kaldı ben dinleneyim ve uyuyayım diye annem bizde kalsın dedi ben de kabul ettim. gündüz gittim gördüm tabi. sonra kızdım kendime niyebıraktım oğlumu diye çok üzüldüm. acaba ben mi abartıyorum bilmiyorum oğlum her saniyesini benimle geçirsin istiyorum. aksi halde vicdan azabı duyorum. sorumluluklarımı yerine getiriyomuşum gibi geliyo.
çevremdekiler abarttığımı. kendime de zaman ayırmamı söylüyo sizler napıyosunuz bütün vaktinizi çocuklarınızla mı geçiriyosunuz?
sizce ben abartıyo muyum
bende calısyorum ve gercekten cok yoruluyorum ve cok bunaldım bıde ben uztune gocebe hayatı yasıyorum cocguma annem baktıgı ıcın onlarda yazlıkta oldukları ıcın onlarda kalıyoruz hıc duzenım ne kalmadı ordan oraya nerde ne oldugunu bılmıyorum bazen ıse gelırken gıyecek kıyafet bulamıyorum heryer heryede oluyor ıse gelırken alıstım artık cok etkılenmıyorum ama kendı basıma bısey yaptıgım zaman vıcdan azabaı cakıyorum kuafore gıttıgımde ısten cıkıp carsıda bı ıısn oldugunda eve gec gıttıgımde devamlı aklım oglumda ve vıcdan azabı cekıyorum bır ıkı kuzumu onun ıyılıgı ıcın bırkıp dısarı cıktık esımle ama yıne mutlu olamıyorsunuz gıttıgınız yerden bısey anlamıyorsunuz hep aklınız onda oluyor sankı oturdugunuz yer batıyor sıze kendı acayıp dagıttım cook bakımsız olmaya basladım gun geldı kendımden ıgrenmeye baslıyorum...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?