21yaşındayım ve en büyük derdimin ders notlarım olması gerekirken ben öyle şeyler yaşıyorum ki.Konumun ziyadesiyle uzun olacağını düşünüyorum. Okuyup bana destek olacak, tavsiye verecek herkese şimdiden teşekkür ederim.
2012 den beridir buraya üyeyim. Dertlerimi tasalarımı paylaşıp destek aldığım ve bi nebze rahatladığım için burayı hep bi kaçış yolu olarak görürüm. En son askerdeki erkek arkadaşımın yaptığı adiliği yazmıştım. Askerdeyken aldattı beni, sanalda hem de. Ve başkası sanıp netten konuştuğu kişi halihazırdaki kız arkadaşıydı. Beni orda bekleyen bi kız arkadaşım var, ona yanlış yapamam demek yerine gördüğü her kıza yamanmaya çalışan iradesiz, bi o kadar da kalitesiz biriymiş ki ben bunu görememiş olmama hala inanamıyorum. Başkası gibi konuşarak onu işletmem doğru değildi belki ama bunu yapmasam gerçekleri göremeyecektim. O çok güzel tongaya düşerek gerçek karakterini gösterdi bana. Ve ben o zamandan beri girmiyordum. 2 ay oldu, çok güzel toparlandım. tam o gün işbaşvurum olumlu sonuçlandı. Yeni bir çevrem, uğraşacak bir şeylerim oldu. Her şey çok makuldu şuana kadar derken bundan kat be kat kötü bir durumun içerisindeyim ve inanın ne yapacağımı bilemiyorum. Şunları yazacak gücü buluyorum kendimde ama harekete geçmeye inanın mecalim yok..
Evin en büyük çocuğuyum. Kendi halinde bi annem, askerde bi erkek kardeşim, lisede okuyan bi kız kardeşim, ömrü yollarda geçen bi babam var. 10 gün burdaysa 40 gün yurtdışında. Çocukluğunda tır sevdasına düşüp soförlük yapmaya başlayan sorumsuz bi insan kendisi. Evet babam hakkında bu kadar net ve çok çetin konuşuyorum. bize yaşattıklarını ve gamsızlığını yazsam buraya eminim sizin de diyecek çok şeyiniz olur. Maddi sıkıntılar, evi ipotek gösterip çektirdiği kredi, babannemlere çektirdiği kredi, akrabalardan aldığı borçlar bi yana derken babam olacak o insanın şahit olabileceğim en kötü durumuna şahit oldum ben bu sabah.. Sanane milletin özelinden? diyebilirsiniz ama bu özel şeyler beni, annemi, kardeşlerimi de etkileyecekse ben karışma hakkı buldum kendimde. ve bu sabah telefonuna bakıp gördüklerimle ciddi anlamda çetin bi sınavda olduğumuzu farkettim ben. Wp dan düzenli olarak konuştuğu bi kadın var erkek ismi olarak kaydetmiş. Ama bir görün neler yazmış.. :S İnanamadım, inanmak istemedim.. Anneme söylemediği her şeyi o kadına, bizimle ilgilenmediği kadar kadının attığı çocuk resimleriyle ilgilenmiş ya.. 5-6 yaşlarında bi çocuk vardı yanyana resim çektirdiği. Kadın buna 3 çocuk resmi daha atmış. Onun mu, yoksa kadının kendi çocukları mı bununla ilgilenemedim o an. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü.. Hayır bu benim aklımda yarattığım baba figürü olamaz. Nefret ettim, soğudum.Bir babanın evde oluşu güven verir ya hani, onun bu evde olması beni korkuttu o an. Aynı sofrada iftar yaptığım bi insan bunları yapıyor olamazdı ya. Hala kendime gelebilmiş değilim.. Derken başka bi konuşmasını açtım. Afedersiniz f.hişenin birine yazmış görüşmek istiyorum nerdesin diye. Tarihine bakamadım ama bize İstanbul'a paramı almaya gidiyorum derken şu mübarek ramazan ayında... Karının çocuklarının rızkını sen nasıl elalemin.. Hayır her şey normal de değil hayatımızda. Bu adam yüzünden, aldığı borçlar yüzünden tüm akrabalar illallah etti bizden. Evi ipotek gösterip teyzemlere çektirdiği kredi yüzünden 150 bin eden evimiz 90 bine satıldı. Teyzemler sattı yani. Akraba ilişkilerini laçkalaştırdığı, her şeyi eline gözüne bulaştırdığı yetmiyo gibi bi de bu.. Allah'ım delirmemek elde mi ya? Erkek kardeşim askere gideceği gün yoktu, zaten hiç yoktu ki. Olan tek şey o ve saçma sapan borçlarıydı. Tırı falan olduğuna inanmıyorum ben artık. Burdan para kaçırıp oralarda yemiş resmen.. Ya bu durum nasıl kabullenilir hanımlar bana bi açıklayın lütfen.
Aynı apartmanın 3.katında biz, giriş katında babannem- dedem yaşıyor. En rahat edecekleri emeklilik döneminde onlara da her ay 500 tl veririm diyerek kredi çektirdi, sırf ev satılmasın diye. Onları da mağdur etti. Akrabalardan gelen yardımlarla yaşıyolar şuan. Ya böyle yazınca ne feci bi durummuş şuan ben inanamıyorum bunu yaşıyor olduğuma :S
Annemin durumu zaten.. Geçen yıl sırf onun işi görülsün diye gitti kurstan arkadaşından bilezik aldı.. 1aylık diye alındı, 1yıldır kadın bekliyor. Adamın umrunda değil.. Kim ödeyecek onları? Maaşımı bekliyorlar şuan. Ama benim maaşım evin geçimine, eşten dosttan alınan borçlara yetecek kadar çok değil... Daha alınan küçük, büyük çaplı borçları saymıyorum bile.. İşte durumlar böyleyken, sen bunları düzelteceğin yerde nasıl olur da elin k-vaşeleriyle aşna fişne düşünürsün ya, senin iraden yok mu nasıl bi mahlukatsın.. Kelimelerime hakim olamıyorum inanın! Ben sana dolmuş param yok baba derken nasıl elalemin kadınlarıyla çocuk yapma planlarına girişirsin ya!. Herkes bi ailem olsun, düzenim olsun derken sen tertemiz karına, çocuklarına bu pisliği nasıl yaparsın ya? Deliricem lütfen bana bir şeyler söyleyin.. Ben, ben bunları anneme nasıl anlatırım. Onu bırakın babannem- dedem duyarsa bu sefer kalplerine iner.. Yapamam böyle bir şey. Ben kaldırabilmiş değilim onlar nasıl kaldırsın? Biz neyine güvendik bunca zaman bu adamın, konduramamış olmak bahane mi ya? Neden güvenilmemesi gereken insanlara haddinden fazla güvendik.. Yeri gelince ekmek paramız için uğraşıyoruz, karılarla kızlarla mı yiyoruz derdi. Allah'ım kafayı yiyebilirim şuan. Babana bile güvenmeyeceksin cümlesi boşuna değilmiş gerçekten, gerçekten..
Benimle ilgili bi konu daha, şuan özelde çalışıyorum ama haziran sonunda atamalar var ve bi aksilik olmazsa son atamada yerleşebileceğimi düşünüyordum. Başka bi il olur gidip küçük bi ev tutar yaşarım kendim, sorumluluk alırım annemlere de para yollarım babam dışardayken diyordum.. Ama şimdi.. Atanırsam o aşağılık herifin ekmeğine yağ süreceğim gibi geliyor. Böyle bi durumun içinde düşünülmez evet ama ya benim hayallerim, ideallerim.. Yapacak çok şeyim vardı benim belli bi dönem yalnız yaşayıp hayatı tek başıma göğüslemek istiyordum ben. Annemin, kardeşimin başımın üstünde yeri var ama böyle değil.. o iğrenç yaratığın ''kızın başına sardım o baksın ben günümü gün edeyim'' diye düşünmesine fırsat vererek değil... Kabullenemiyorum, çocuklarına gelecek hazırlamak yerine sen nasıl bu işlere kalkışırsın, gözünün içine bakan bi karın varken. nasıl, nasıl. Allah'ım bi çıkış yolu ver. Ben napabilirim şu durumda? Bağıra çağıra hır gür çıkarıp evden mi kovayım cüssesi büyük ama aklı, iradesi küçük bu iğrenc yaratığı.. Aynı ortamda nefes bile almak istemiyorum, onunla bi bayram bile geçirmek istemiyorum. Lütfen bi yol gösterir misiniz? Psikolojim tamamen bozulmadan atlatabilir miyim ben bu durumu?
Sevdiğimi sanıp güvendiğim insanların türlü ihanetlerini hepsinin gerçek karakterini gördüm ben bu yıl. ağır oldu, ama gördüm
2012 den beridir buraya üyeyim. Dertlerimi tasalarımı paylaşıp destek aldığım ve bi nebze rahatladığım için burayı hep bi kaçış yolu olarak görürüm. En son askerdeki erkek arkadaşımın yaptığı adiliği yazmıştım. Askerdeyken aldattı beni, sanalda hem de. Ve başkası sanıp netten konuştuğu kişi halihazırdaki kız arkadaşıydı. Beni orda bekleyen bi kız arkadaşım var, ona yanlış yapamam demek yerine gördüğü her kıza yamanmaya çalışan iradesiz, bi o kadar da kalitesiz biriymiş ki ben bunu görememiş olmama hala inanamıyorum. Başkası gibi konuşarak onu işletmem doğru değildi belki ama bunu yapmasam gerçekleri göremeyecektim. O çok güzel tongaya düşerek gerçek karakterini gösterdi bana. Ve ben o zamandan beri girmiyordum. 2 ay oldu, çok güzel toparlandım. tam o gün işbaşvurum olumlu sonuçlandı. Yeni bir çevrem, uğraşacak bir şeylerim oldu. Her şey çok makuldu şuana kadar derken bundan kat be kat kötü bir durumun içerisindeyim ve inanın ne yapacağımı bilemiyorum. Şunları yazacak gücü buluyorum kendimde ama harekete geçmeye inanın mecalim yok..
Evin en büyük çocuğuyum. Kendi halinde bi annem, askerde bi erkek kardeşim, lisede okuyan bi kız kardeşim, ömrü yollarda geçen bi babam var. 10 gün burdaysa 40 gün yurtdışında. Çocukluğunda tır sevdasına düşüp soförlük yapmaya başlayan sorumsuz bi insan kendisi. Evet babam hakkında bu kadar net ve çok çetin konuşuyorum. bize yaşattıklarını ve gamsızlığını yazsam buraya eminim sizin de diyecek çok şeyiniz olur. Maddi sıkıntılar, evi ipotek gösterip çektirdiği kredi, babannemlere çektirdiği kredi, akrabalardan aldığı borçlar bi yana derken babam olacak o insanın şahit olabileceğim en kötü durumuna şahit oldum ben bu sabah.. Sanane milletin özelinden? diyebilirsiniz ama bu özel şeyler beni, annemi, kardeşlerimi de etkileyecekse ben karışma hakkı buldum kendimde. ve bu sabah telefonuna bakıp gördüklerimle ciddi anlamda çetin bi sınavda olduğumuzu farkettim ben. Wp dan düzenli olarak konuştuğu bi kadın var erkek ismi olarak kaydetmiş. Ama bir görün neler yazmış.. :S İnanamadım, inanmak istemedim.. Anneme söylemediği her şeyi o kadına, bizimle ilgilenmediği kadar kadının attığı çocuk resimleriyle ilgilenmiş ya.. 5-6 yaşlarında bi çocuk vardı yanyana resim çektirdiği. Kadın buna 3 çocuk resmi daha atmış. Onun mu, yoksa kadının kendi çocukları mı bununla ilgilenemedim o an. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü.. Hayır bu benim aklımda yarattığım baba figürü olamaz. Nefret ettim, soğudum.Bir babanın evde oluşu güven verir ya hani, onun bu evde olması beni korkuttu o an. Aynı sofrada iftar yaptığım bi insan bunları yapıyor olamazdı ya. Hala kendime gelebilmiş değilim.. Derken başka bi konuşmasını açtım. Afedersiniz f.hişenin birine yazmış görüşmek istiyorum nerdesin diye. Tarihine bakamadım ama bize İstanbul'a paramı almaya gidiyorum derken şu mübarek ramazan ayında... Karının çocuklarının rızkını sen nasıl elalemin.. Hayır her şey normal de değil hayatımızda. Bu adam yüzünden, aldığı borçlar yüzünden tüm akrabalar illallah etti bizden. Evi ipotek gösterip teyzemlere çektirdiği kredi yüzünden 150 bin eden evimiz 90 bine satıldı. Teyzemler sattı yani. Akraba ilişkilerini laçkalaştırdığı, her şeyi eline gözüne bulaştırdığı yetmiyo gibi bi de bu.. Allah'ım delirmemek elde mi ya? Erkek kardeşim askere gideceği gün yoktu, zaten hiç yoktu ki. Olan tek şey o ve saçma sapan borçlarıydı. Tırı falan olduğuna inanmıyorum ben artık. Burdan para kaçırıp oralarda yemiş resmen.. Ya bu durum nasıl kabullenilir hanımlar bana bi açıklayın lütfen.
Aynı apartmanın 3.katında biz, giriş katında babannem- dedem yaşıyor. En rahat edecekleri emeklilik döneminde onlara da her ay 500 tl veririm diyerek kredi çektirdi, sırf ev satılmasın diye. Onları da mağdur etti. Akrabalardan gelen yardımlarla yaşıyolar şuan. Ya böyle yazınca ne feci bi durummuş şuan ben inanamıyorum bunu yaşıyor olduğuma :S
Annemin durumu zaten.. Geçen yıl sırf onun işi görülsün diye gitti kurstan arkadaşından bilezik aldı.. 1aylık diye alındı, 1yıldır kadın bekliyor. Adamın umrunda değil.. Kim ödeyecek onları? Maaşımı bekliyorlar şuan. Ama benim maaşım evin geçimine, eşten dosttan alınan borçlara yetecek kadar çok değil... Daha alınan küçük, büyük çaplı borçları saymıyorum bile.. İşte durumlar böyleyken, sen bunları düzelteceğin yerde nasıl olur da elin k-vaşeleriyle aşna fişne düşünürsün ya, senin iraden yok mu nasıl bi mahlukatsın.. Kelimelerime hakim olamıyorum inanın! Ben sana dolmuş param yok baba derken nasıl elalemin kadınlarıyla çocuk yapma planlarına girişirsin ya!. Herkes bi ailem olsun, düzenim olsun derken sen tertemiz karına, çocuklarına bu pisliği nasıl yaparsın ya? Deliricem lütfen bana bir şeyler söyleyin.. Ben, ben bunları anneme nasıl anlatırım. Onu bırakın babannem- dedem duyarsa bu sefer kalplerine iner.. Yapamam böyle bir şey. Ben kaldırabilmiş değilim onlar nasıl kaldırsın? Biz neyine güvendik bunca zaman bu adamın, konduramamış olmak bahane mi ya? Neden güvenilmemesi gereken insanlara haddinden fazla güvendik.. Yeri gelince ekmek paramız için uğraşıyoruz, karılarla kızlarla mı yiyoruz derdi. Allah'ım kafayı yiyebilirim şuan. Babana bile güvenmeyeceksin cümlesi boşuna değilmiş gerçekten, gerçekten..
Benimle ilgili bi konu daha, şuan özelde çalışıyorum ama haziran sonunda atamalar var ve bi aksilik olmazsa son atamada yerleşebileceğimi düşünüyordum. Başka bi il olur gidip küçük bi ev tutar yaşarım kendim, sorumluluk alırım annemlere de para yollarım babam dışardayken diyordum.. Ama şimdi.. Atanırsam o aşağılık herifin ekmeğine yağ süreceğim gibi geliyor. Böyle bi durumun içinde düşünülmez evet ama ya benim hayallerim, ideallerim.. Yapacak çok şeyim vardı benim belli bi dönem yalnız yaşayıp hayatı tek başıma göğüslemek istiyordum ben. Annemin, kardeşimin başımın üstünde yeri var ama böyle değil.. o iğrenç yaratığın ''kızın başına sardım o baksın ben günümü gün edeyim'' diye düşünmesine fırsat vererek değil... Kabullenemiyorum, çocuklarına gelecek hazırlamak yerine sen nasıl bu işlere kalkışırsın, gözünün içine bakan bi karın varken. nasıl, nasıl. Allah'ım bi çıkış yolu ver. Ben napabilirim şu durumda? Bağıra çağıra hır gür çıkarıp evden mi kovayım cüssesi büyük ama aklı, iradesi küçük bu iğrenc yaratığı.. Aynı ortamda nefes bile almak istemiyorum, onunla bi bayram bile geçirmek istemiyorum. Lütfen bi yol gösterir misiniz? Psikolojim tamamen bozulmadan atlatabilir miyim ben bu durumu?
Sevdiğimi sanıp güvendiğim insanların türlü ihanetlerini hepsinin gerçek karakterini gördüm ben bu yıl. ağır oldu, ama gördüm
Son düzenleme: