19 yaşından beri hep çalıştım, ilişkim olmamıştı sevdiğim ya da hoşlandığım birileri olmuştu ama bi şekilde olmadı işte. 29 yaşımın sonlarında biriyle tanıştım başta herşey çok güzeldi tam birbirimize göreydik öyle düşünüyorduk. evleniriz diye konuşuyorduk meğer söylediği herşey yalanmış yaşı bile, istihbarat teşkilatında gizli ajan olduğunu bile söyledi bu kişi bana sonra zor günlerinde benden maddi destek istedi arabamı saatım destek oldum güya hayatında ben olmasam ne yapardı öyle diyordu sonra ilgisizlik kırıcı sözler istemiyorum ayakları bitsin dedim ben de bitti, ben de bittim , ilk defa sonsuz güvendiğim biriydi yıkıldım, yaşama isteğim kalmadı neyse paramı ödeyeckti güya üzerinden 3 ay geçti hatırlatmak için mesaj yazdım dönüş olarak bana beni çok özlediğini benden başka kimseyle konuşamadığını beni görmek istediğini söyledi ben de görüştüm çünkü seviyordum ve hatalarını düzeltmek istediğini düşünüyordum.biz yeniden görüştükten 12gün sonra sözlendi, ve bana söyleme gereği bile duymadı. hesap sorduğumda zorla olduğunu istemediğini ve karşıdaki insanı tanımadığını söyledi. ağladı sızladı neyse dedim oolan oldu paramı ver tamam dedi. sonra veremedi veremedikçe beni arayıp halinden yakınıp merhametimden ve zaafımdan medet ummaya devam etti ben de izin verdim hatalıyım tabiki. sonra sözü attığını söyledi inandım döner diye bekledim meğer evlenmek üzereymiş. kıza ulaşıp herşeyi anlattım ama ona inandı hem o şahıs öyle pisleşti ki o masum delikanlı be yuva yıkan kadın konumuna düştüm. paramı da alamadım. kendisi evlendi... şimdi ben bu hikayeyi herkese anlatıyorum heryere yazıyorum. ders alınsın diye..
