- 31 Ağustos 2018
- 8.602
- 20.329
- 298
- Konu Sahibi Aneksenamunnn
-
- #121
Nasıl kendimi engelleyebilirim diyorum.Ya da tecrübeli beni anlayan empati yapabilen arkadaşların rahatlatıcı yorumlarına ihtiyacım var.Anlayabilirsen.
Elinizdekileri kaybedince derken anlamadım?1 haftalık sezaryen dikişleri ile eğilip yatağın altını sildiğim günler aklıma geldi :) bazı kadınlar çok şanslı ama kapris diz boyu. Elinizdekileri kaybedince anlarsınız ama muhtemelen geç olur. Ben ne yapıyorum diye düşünün derim.
Doğumdan sonra bebek sorumluluğu yavaş yavaş gelmiyor bir anda yükleniyor. En çok görev anneye düşüyor tabiki insan bocalıyor. Eski hayatından bir anda bebekli hayata geçince adapte olmak zor oluyor ama eşine karşı tavrın yanlış yediği yemeğe bile laf etmen ne bileyim üzücü yani.. Baba olarak 1.5 aylık bebek için yapabileceği şeyler sınırlı ki o üstüne düşeni yapıyor yazdıklarından anladığım kadarıyla. E az 1 yaşına kadar bebeğin senin yaka iğnen1,5 aylık kızım var.Eşim bebeği evlendiğimizden beri çok istemesine rağmen ben evliliğimizin nasıl gittiğini gözlemlemek için 1,5 sene bekledim.4-5 sene de sevgiliydik.Annem yanımızda olduğu için çok yorulmuyorum.İlk günler enerjim vardı iyiydim eşim de bebek ağlar ağlamaz alırdı dinlen derdi.Şimdilerde bakıyorum da ağlasa da telefonuna bakmaya devam edebiliyor al diyince alıyor ama kendiliğinden kalkmıyor.Bebeği gezdirmesi lazımken üşendiğini yüz ifadesinden anlıyorum.İki dolaştırıyor oturuyor.Dün akşam bilerek uyutur musun dedim aldı.Sonra da ben çay keyfi yaptım ağlasa da içim de gitse pek dönüp bakmadım.Uyuttu yerine koydu kızım her zamanki gibi yerine koyunca ağladı.Bi kaç kere yine aynı şekilde oldu son uyandığında eşimin suratı asıldı üzülerek daha yeni uyutmuştum dedi.Ben de işte böyle der gibi kafa salladım.Derken kızım acıktı yine ben emzirirken uyudu.Ya da eşim yine bakarken hıçkırık tutuyor yine ben alıyorum.Yine iş bende bitiyor.Ne sanıyordun diyeceksiniz ama işte insan yaşayınca daha bi anlıyo.Eşime aşırı ters davranmaya başladım.Haftaya işe de başlayacağım.Ev işlerini annem yapıyo genelde,eşim akşam yemekleri sabah kahvaltıyı hazırlıyo..Bunlar olmasa demek ki ne halde olurdum bilmiyorum.Evet çok nazlı büyütüldüm belki o yüzden böyleyim.Mesela eşimden sabah patates kızartması istedim bebegi anneme verdim uyudum.Kahvaltıya oturduk adama laf sokuyorum son bi kaç patatesi o yedi diye.Ya da bebeği içeri götürüyor ağladığı için ben diyorum ki yine görüntülü sizinkileri ararsın kesin baş başa kalıyorsunuz diye.O da bana biliyorum yorgunsun sıkıldın diyor kırılsa da susuyor uzatmıyor.Bugün hastaneye gittik geldik daha eve girdim elimi yıkadım hemen çocuğu emzirdim.Beyefendi üstünü giydi koşuya gitti bana çıkıyorum bile demeden.Anneme demiş çıktığını.Aradım niye haber vermeden çıkıyosun seni evde sanıyorum,bilinçli yaptığı bir şey değilmiş niye takılmışım emziriyormuşum uyurmuş belki çocuk kapatalımmış.Ben afedersiniz lavaboya giremedim adam koşuya gidiyor adaletli bulamıyorum.O çayını keyifle içerken,ya da alışverişe çıktığında kafası rahatken benim banyoyu ertelemem banyodayken bile aklımın kızımda olması,koyduğum her çayın soğuması moralimi bozuyor.Eşim ruhumu okşuyor sevgi gösteriyor alttan alıyor ama yine de onun rahatı benim sinirimi bozuyor.Dün gece bir şeyler yaşadık güzeldi de ne bileyim o bile ağırıma gidiyor Hem annelik hem kadınlık hem çalışıyorum daha ne yapayım diyorum..Çocuktan sonra evlilik derlerdi doğruymuş.Eşime aşırı bir sinir var içimde ne yapmalıyım bilmiyorum.Şimdi o koşuyor ben işe gitceğim günler için bebek uyumuşken süt sağacağım.Daha üstümü değişemedim.Üstelik haber vermeden çıktığı için de kızgınım ben çat kapı cıkamıyorum bu evden adamın aklına esiyor hop gidiveriyor.Akşama da görevde zaten gece de olmayacak.Hayatta erkek olmak varmış...Nasıl sakin kalabilirim?Eşimin daha da rahatlamaması için neler yapabilirim?Telefonuna asla bakmazdı böyle şimdi ergen gibi elinde sinir oluyorum.Böyle icim icimi yiyor ona laf sokasım geliyo napayım
Olabilir aslında doğruEşinizi şikayet ediyorsunuz ama şikayetlerinizde bir tane bile kötü bir durum göremedim. Nankörlük ediyorsunuz. Anneniz yanınızda eşiniz yanınızda diyorsunuz ki benim niye aklım hep çocuğumda. Anne olduğunuz için olabilir mi?
Ay dur ya gelir şimdi lohusa depresyoncuları
Hele 2 tanesi var her yorumuma beğenmedim atıyorlar
Bebeği PASLAMAK??Siz bebeğinizi paslıyorsanız bilemem ben yorulduğumda babasına VERİYORUMBebeğin bu kadar küçükken yaşayabileceğin maksimum rahatlığı annen ve eşin sayesinde yaşıyorsun. İstediğin zaman istediğin şeyleri yapma ihtimalin zaten yok. Bebeği sürekli eşine paslamaya uğraşma, bebekler annelerini arar doğal olarak, kimsenin kucağı seninki gibi olamaz. Hayatının bir daha eskisi gibi olması çok zor.
sen cansın biz patlıcanmıyız kahvaltın bile hazırlanıyor üstelik sipariş verip ne yemek istediğini söylüyormuşsun bence sana rahatlık yaramamış1,5 aylık kızım var.Eşim bebeği evlendiğimizden beri çok istemesine rağmen ben evliliğimizin nasıl gittiğini gözlemlemek için 1,5 sene bekledim.4-5 sene de sevgiliydik.Annem yanımızda olduğu için çok yorulmuyorum.İlk günler enerjim vardı iyiydim eşim de bebek ağlar ağlamaz alırdı dinlen derdi.Şimdilerde bakıyorum da ağlasa da telefonuna bakmaya devam edebiliyor al diyince alıyor ama kendiliğinden kalkmıyor.Bebeği gezdirmesi lazımken üşendiğini yüz ifadesinden anlıyorum.İki dolaştırıyor oturuyor.Dün akşam bilerek uyutur musun dedim aldı.Sonra da ben çay keyfi yaptım ağlasa da içim de gitse pek dönüp bakmadım.Uyuttu yerine koydu kızım her zamanki gibi yerine koyunca ağladı.Bi kaç kere yine aynı şekilde oldu son uyandığında eşimin suratı asıldı üzülerek daha yeni uyutmuştum dedi.Ben de işte böyle der gibi kafa salladım.Derken kızım acıktı yine ben emzirirken uyudu.Ya da eşim yine bakarken hıçkırık tutuyor yine ben alıyorum.Yine iş bende bitiyor.Ne sanıyordun diyeceksiniz ama işte insan yaşayınca daha bi anlıyo.Eşime aşırı ters davranmaya başladım.Haftaya işe de başlayacağım.Ev işlerini annem yapıyo genelde,eşim akşam yemekleri sabah kahvaltıyı hazırlıyo..Bunlar olmasa demek ki ne halde olurdum bilmiyorum.Evet çok nazlı büyütüldüm belki o yüzden böyleyim.Mesela eşimden sabah patates kızartması istedim bebegi anneme verdim uyudum.Kahvaltıya oturduk adama laf sokuyorum son bi kaç patatesi o yedi diye.Ya da bebeği içeri götürüyor ağladığı için ben diyorum ki yine görüntülü sizinkileri ararsın kesin baş başa kalıyorsunuz diye.O da bana biliyorum yorgunsun sıkıldın diyor kırılsa da susuyor uzatmıyor.Bugün hastaneye gittik geldik daha eve girdim elimi yıkadım hemen çocuğu emzirdim.Beyefendi üstünü giydi koşuya gitti bana çıkıyorum bile demeden.Anneme demiş çıktığını.Aradım niye haber vermeden çıkıyosun seni evde sanıyorum,bilinçli yaptığı bir şey değilmiş niye takılmışım emziriyormuşum uyurmuş belki çocuk kapatalımmış.Ben afedersiniz lavaboya giremedim adam koşuya gidiyor adaletli bulamıyorum.O çayını keyifle içerken,ya da alışverişe çıktığında kafası rahatken benim banyoyu ertelemem banyodayken bile aklımın kızımda olması,koyduğum her çayın soğuması moralimi bozuyor.Eşim ruhumu okşuyor sevgi gösteriyor alttan alıyor ama yine de onun rahatı benim sinirimi bozuyor.Dün gece bir şeyler yaşadık güzeldi de ne bileyim o bile ağırıma gidiyor Hem annelik hem kadınlık hem çalışıyorum daha ne yapayım diyorum..Çocuktan sonra evlilik derlerdi doğruymuş.Eşime aşırı bir sinir var içimde ne yapmalıyım bilmiyorum.Şimdi o koşuyor ben işe gitceğim günler için bebek uyumuşken süt sağacağım.Daha üstümü değişemedim.Üstelik haber vermeden çıktığı için de kızgınım ben çat kapı cıkamıyorum bu evden adamın aklına esiyor hop gidiveriyor.Akşama da görevde zaten gece de olmayacak.Hayatta erkek olmak varmış...Nasıl sakin kalabilirim?Eşimin daha da rahatlamaması için neler yapabilirim?Telefonuna asla bakmazdı böyle şimdi ergen gibi elinde sinir oluyorum.Böyle icim icimi yiyor ona laf sokasım geliyo napayım
Hayır malesef değil. Konu sahibinin diğer konularına baktım. Kendisi fazlasıyla şımarık biriBen anlıyorum sizi. Bu psikoloji çok tanıdıkAma bu düşünce yapınız tamamen yeni anne olmaktan, konforlu bir hayattan bebekli, bol koşturmalı, duş almak bir yana saçını bile taramaya fırsat bulamadığın bir hayata dikey geçişin verdiği hissiyat. Geçecek bu düşünceleriniz emin olun. Siz bebeğinize, bebeğiniz de size alışınca geçecek.
Şanslısınız eşiniz bebek bakımına ortak oluyor ki aslında olması gereken bu ama bunu yapmayan bir sürü adam var. Ayrıca yine şanslısınız anneniz yanınızda.
Ben bebek bakımının sırf kadına ait olmadığı ve ebeveyn olarak ortak olması gerektiği düşüncesindeyim. Eşim de bakıma ortak oluyor şükür ama zaman geçtikçe anlıyorsunuz annelik başka. Eş her ne kadar yardım etse de çocuk hep anneyi isteyecek. Baba annenin o annelik hissiyatında olmayacak. Evet çok sevecek bebeğini ama bir analık hissi başka. Düşünsenize anne kokusu deriz çocuklukta baba kokusu demeyiz
Sonra her ne kadar destek olsalar da gece emzirmeye yine anne kalkacak. Yani zamanla alışacak ve bakım işinin çoğunun annede olduğunu anlayacaksınız. Ama tüm zorluklarına rağmen annelik inanın çok güzelBebeğimin sağlığı yerinde olsun da uykusuz kalırım, yorulurum, hayatımı bir kaç yıl daha ertelerim hiç önemli değil diyor insan. Hele biraz büyüyüp size sevgisini göstersin, yüzünüze bir gülsün tüm yorgunluğu unutacaksınız
Ruh halinizi geçmişteki halime benzettim biraz. O yüzden biraz uzun yazdımBebeğim şu an 15 aylık ama ilk aylar lohusa kafasıyla sizinkine benzer düşünceler vardı aklımda Sağlıkla büyütün bebeğinizi. Rabbim çocuklarımızın sağlığını korusun.
Psikolojim iyi değil Allah Allah niye sığınayım olanı söylüyoruz herhaldeKusura bakmayın ama bayağı abartmışsınız.
Bence bir an önce kafayı toparlayın,
Her şey de psikolojim iyi değil diyen insanları anlamıyorum kusura bakmayın, sığınmayın şu psikolojinin arkasına,
Bal yiyen baldan usanırmış bir an önce kendinize çeki düzen verin.
Sağlıkla büyüsün kuzucuk
Sana şöyle birşey anlatayım belki içinde bulunduğun konumun kıymetini bilip sirkelenirsin.. Erken doğum yaptım . Hazırlıksız yakalandım. Bebeğim küvezde 20 günde 3 kere görebildim pandemi yüzünden.. Evde kendimi işlere verdim sezeryanlı olmama rağmen. Bebeğim çıktı eve geldik inanır mısın oyunçak bebek kadar minicikti.. Ameliyat oldu yine eve geldik.. Sütüm yetmiyor ve bebek bakma konusunda hele prematüre bebek bakmak konusunda bilgim yok. Haliyle ev işi, yemek çok zorlanıyorum.. (Allah razı olsun kayınvalidem bu konularda yardımcı oldu ama bir taraftan da çok kırdı) Eşim elinden geleni yapıyor. Saağolsun hiçbir zaman of demedi .. Bir akşam tavuğu haşladım tenbiyesini vereceğim oğlum ağladı yanına geldim emzriyorum kayınvalidem ve eşim geldi.. Kayınvalidem Baktı dedi ki yemek yapmadın mı? Herşey hazır sadece terbiyesini vereceğim anne çocuk emsin öyle halledeceğim dedim.. E benim oğlum işten geldi aç seni mi bekleyecek dedi. Ne yapabilirm bebeğimi emziriyorum dedim ve bana sen kendi çocuğunu düşünüyorsun ben de kendi çocuğumu düşünüyorum dedi.. Eşim de anne git biz hallederiz dedi de gitti .. O psikolojiyle yuttuğum çok ama çok şeyler oldu.. migrenden ilaç kullanmak zorunda kaldm bebeğimi 3 gün emiziremedim 3 gün boyunca herşeyin acısını ağlamaktan çıkarttım.. Ağladım durdum bebeğimi aldm. Eşim geldi gitti bana mısın demedim.. Enazından bu şekilde üzerine gelen kimse yok. Herkes seni anlayışla karşılıyor.. ben de çok nazlı büyüdüm. Bir ev en küçüğü ve tek kız çocuğuydum.. Bu biraz nazdan ziyade karaktere de bakıyor.. Keşke bende senin gibi rahat olabilseydim... Herkes senin yaşadığın şu rahatlığı yaşamayı isterdi emin ol. Eşinin kıymetini bil. Bir gün patlar o zaman anlamak için geç kalmış olursun.Arada derede empati yeteneği olup beni anlayan tecrübeli anneler yol gösterecektir dedim.Ki yararlı yorumlar var beni anlayan yapmamam gerektiğini güzel şekilde söyleyenler.Diğerleri de kendi çapında işte
Sizden beklediğim tarzda bir konu olmuş yine.
Umarım en kısa zamanda hayattaki bu kaprisli tarzınızı değiştirirsiniz.
Çok bir tavsiyem yok sadece burada bile hep aynı tarz devam ettiğinizi fark edin istedim.
Siz yazmasaydın o zaman demeden ben kendimi paylayayım önden
Ne değil?Hayır malesef değil. Konu sahibinin diğer konularına baktım. Kendisi fazlasıyla şımarık biri
Psikolojim iyi değil Allah Allah niye sığınayım olanı söylüyoruz herhalde
Ne alakası var ya çocuğu aç bıraktım demedim uykuya dalamadığı için ağlıyordu nitekim babasında uyudu.Bilerek hangi anne çocuğunu ağlatır.Ne kadar vicdansızsınız bu durumdayken anneliğimden vuruyorsunuz.Yazık.Ayrıca hayvanlar terbiye edilir.Benim eşimi terbiye etmek haddime değil.Zannediyorum ki aslinda istekli anne olmadiniz. Esinizin bu kadar kaprisli birini de anne yapmasi. Bilemedim yani. Hepinize kolay gelsin. Ek not: Babayi terbiye ediyim diye cocugu da bosuna aglatip durmayin bos yere
O da sana selam söylüyor.Eşine söyle gerektiginde terslesin.
Haklıyken alttan almasın.
O zaman yine olmaz.
Teşekkür ediyorum gönlünü de alıyorum.Ama sonra yine aynıyımBenim eşim 6.5 yildir 2 3 kez kahvalti hazirladi diye sofra da yediklerimi bogazima dizecek laf sokmalari yapti. İki iş yaparsa 10 gun laf soyler. Daha az once 2 kucuk cocukla anca 2 odayi temizledim pertim cikti. Ne yapalim? Annemde yok yanimda kayinvalidem de. En azindan 2 kisiden destek aliyosunuz. Biraz da siz toleransli olmayi deneyin. Mesela sizde tesekkur ediyormusunuz? Gorevi deyip daha cok kulp mu buluyosunuz? Tesekkur etmek karsindaki kisiyi iyi hissettirir. Size yardimci olabildiklerini gorunce onlarda mutlu olurlar. Ama sizde bunu hissettirin. Bebek kucukken emzirme ozellikle cok zor geliyor. Ama onun size ihtiyaci var suan. Baskasina değil
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?