- 27 Şubat 2023
- 574
- 553
- 23
- Konu Sahibi iyi_biri_06
-
- #1
9 aylik 2 cocugu ayni anda kucaginiza alabilirsiniz, bu mazeret degil bana gore. Onlari sarilma ve temastan uzak tutmamalisinizMerhaba arkadaşlar kısa kesmeye çalışacağım gece gece moralim çok bozuldu. Benim ikizlerim var biri kız biri erkek
Tüm gün beraberiz oyunlar oynarım, şarkılar söylerim devamlı ama devamlı konuşurum onlarla ancak kucağıma alamam. Çünkü birini alınca diğeri ağlıyor bu döngü böyle olunca ben de onlar otururken severim öyle avuturum. Kucağıma hiç almıyorum değil. Birinden biri uyurken diğerini kucağımdan indirmiyorum vallahi çok seviyorum çok da düşkünüm yani zevkle yapıyorum.
Gelgelelim benim bebeklerim sanırım bana düşkün değil. Önce oğlan başladı. Babaannesi mi görünce yüzüme bile bakmıyor çünkü babaanne ya sırtına ya kucağına alıyor bizimki zaten kucağı çok seviyor ama evime geçtikten sonra düzelmişti kucak olayları. Yerde duruyordu. Zaten 5 aylıktı beni tanıdığını hissettiğim zaman geç gelişen bir bebek şu an 9 buçuk aylıklar
Yani kayınvalideye niye gittiğini biliyorum zoruma gidiyor ama nedenini bildiğim için kendimi yetersiz hissetmiyorum ama bu iki gündür sürekli babasına gidip ağlıyor ellerini kollarını uzatıyor beni kucağına al diye. Babası da azıcık ağlasın hemen kucağına alır ama benim öyle Bir lüksüm yok ki benim denge kurmam ikisine de yetmez lazım değil mi? Bu varan 1
Geldik en yıkıldığım yere. Biraz önce kızımı uyutmaya çalışırken kucağımda durmadı. Bağırdı kendini döndüre döndüre babasının kucağına gitti herhalde dönüyor dedim hani ama baktım babasının koluna sarıldı uyudu.
Ben her şeyimi zevkle veriyorum onlara. Her anne gibi çok ama çok seviyorum. Tüm günüm onlarla geçiyor tüm gecem onlarla geçiyor. Şimdi benim bebeklerim beni sevmiyor mu? Beni diğerlerinden farklı görmüyorlar mı? Görümcem kızıyla ilgilenmiyor, sürekli bırakıp gidiyor yanında bile kızıp başkasına baktırıyor stres oluyorum diyor ama kızı onun için ağlıyor onu görünce hemen kucağına gidiyor çırpınıyor
Asla kıyaslamak istemiyorum ama neden? Yeğenimle de çok ilgilenirdim aynı evdeydik ben daha evlenmemiştim sürekli oynar konuşur bir şeyler yaptırmaya çalışırdım ama o da beni sevmiyordu evde en az beni seviyordu. Başkasının çocukları kucağımdan inmez her çocuk ama her çocuk beni çok sever benimkilerde ne oluyor anlamıyorum ki. Bir yerde yanlış mı yapıyorum ne olur bir şey söyleyin
Valla deniyorum ama durmuyorlar. Dizlerime alıyorum hoplatiyorum kendilerini yere atıyorlar. Tek tek alınca da öbürü bağırıyor. Yanlış anlamayın hiç almıyorum değil ama oğlan ağladığı daha doğrusu mizirdandigi zaman almıyorum yerde avutmaya çalışıyorum oyun oynuyorum avunuyor ama benim işim olunca ya da kayınvalideye gidince biraz ses çıkarsa hemen kucaklarına alıyor babası ve babaannesi9 aylik 2 cocugu ayni anda kucaginiza alabilirsiniz, bu mazeret degil bana gore. Onlari sarilma ve temastan uzak tutmamalisiniz
Çocuklarınızin sizi sevmeme ihtimali yok bence ama kucağa almamak da olmaz bence. Babywearing i araştırabilirsiniz. İkizler için eğitimleri de oluyor. Kaldı ki ikisini kucağa alabilirsiniz bence fiziksel olarak. Baba ve babaanne yapabiliyor anladığım kadarıyla. Siz niye yapamayasiniz.Merhaba arkadaşlar kısa kesmeye çalışacağım gece gece moralim çok bozuldu. Benim ikizlerim var biri kız biri erkek
Tüm gün beraberiz oyunlar oynarım, şarkılar söylerim devamlı ama devamlı konuşurum onlarla ancak kucağıma alamam. Çünkü birini alınca diğeri ağlıyor bu döngü böyle olunca ben de onlar otururken severim öyle avuturum. Kucağıma hiç almıyorum değil. Birinden biri uyurken diğerini kucağımdan indirmiyorum vallahi çok seviyorum çok da düşkünüm yani zevkle yapıyorum.
Gelgelelim benim bebeklerim sanırım bana düşkün değil. Önce oğlan başladı. Babaannesi mi görünce yüzüme bile bakmıyor çünkü babaanne ya sırtına ya kucağına alıyor bizimki zaten kucağı çok seviyor ama evime geçtikten sonra düzelmişti kucak olayları. Yerde duruyordu. Zaten 5 aylıktı beni tanıdığını hissettiğim zaman geç gelişen bir bebek şu an 9 buçuk aylıklar
Yani kayınvalideye niye gittiğini biliyorum zoruma gidiyor ama nedenini bildiğim için kendimi yetersiz hissetmiyorum ama bu iki gündür sürekli babasına gidip ağlıyor ellerini kollarını uzatıyor beni kucağına al diye. Babası da azıcık ağlasın hemen kucağına alır ama benim öyle Bir lüksüm yok ki benim denge kurmam ikisine de yetmez lazım değil mi? Bu varan 1
Geldik en yıkıldığım yere. Biraz önce kızımı uyutmaya çalışırken kucağımda durmadı. Bağırdı kendini döndüre döndüre babasının kucağına gitti herhalde dönüyor dedim hani ama baktım babasının koluna sarıldı uyudu.
Ben her şeyimi zevkle veriyorum onlara. Her anne gibi çok ama çok seviyorum. Tüm günüm onlarla geçiyor tüm gecem onlarla geçiyor. Şimdi benim bebeklerim beni sevmiyor mu? Beni diğerlerinden farklı görmüyorlar mı? Görümcem kızıyla ilgilenmiyor, sürekli bırakıp gidiyor yanında bile kızıp başkasına baktırıyor stres oluyorum diyor ama kızı onun için ağlıyor onu görünce hemen kucağına gidiyor çırpınıyor
Asla kıyaslamak istemiyorum ama neden? Yeğenimle de çok ilgilenirdim aynı evdeydik ben daha evlenmemiştim sürekli oynar konuşur bir şeyler yaptırmaya çalışırdım ama o da beni sevmiyordu evde en az beni seviyordu. Başkasının çocukları kucağımdan inmez her çocuk ama her çocuk beni çok sever benimkilerde ne oluyor anlamıyorum ki. Bir yerde yanlış mı yapıyorum ne olur bir şey söyleyin
Benimde ikizlerim var hemde 1 kiz 1 erkek ayni. 9 aylıklar. Sizi sevmeme ihtimalleri yoktur. Bence öyle düşünüp kendinizi üzmeyin büyüme atakları oluyor bazen dengesizlesebiliyorlar. Ben birisi kucağımdayken diğerini yanıma alıp otutturup kardeşiyle kaynaştırmaya çalışıyorum. Kızım emekliyor sıralıyor mesela oğlan devamlı oturuyor kızım daha hareketli sürekli onun peşindeyim. Ama.aliyorum oğlanın yanına beraber halıda oturmaya çalışıyoruz ikisini birbirlerine tanıtın. Kaynaştırin bide artık herseyi anladıkları için kiskancikliklar çıkmaya başlıyor. O yuzden de olabilir. Ama.kucaginiza alın bence.Merhaba arkadaşlar kısa kesmeye çalışacağım gece gece moralim çok bozuldu. Benim ikizlerim var biri kız biri erkek
Tüm gün beraberiz oyunlar oynarım, şarkılar söylerim devamlı ama devamlı konuşurum onlarla ancak kucağıma alamam. Çünkü birini alınca diğeri ağlıyor bu döngü böyle olunca ben de onlar otururken severim öyle avuturum. Kucağıma hiç almıyorum değil. Birinden biri uyurken diğerini kucağımdan indirmiyorum vallahi çok seviyorum çok da düşkünüm yani zevkle yapıyorum.
Gelgelelim benim bebeklerim sanırım bana düşkün değil. Önce oğlan başladı. Babaannesi mi görünce yüzüme bile bakmıyor çünkü babaanne ya sırtına ya kucağına alıyor bizimki zaten kucağı çok seviyor ama evime geçtikten sonra düzelmişti kucak olayları. Yerde duruyordu. Zaten 5 aylıktı beni tanıdığını hissettiğim zaman geç gelişen bir bebek şu an 9 buçuk aylıklar
Yani kayınvalideye niye gittiğini biliyorum zoruma gidiyor ama nedenini bildiğim için kendimi yetersiz hissetmiyorum ama bu iki gündür sürekli babasına gidip ağlıyor ellerini kollarını uzatıyor beni kucağına al diye. Babası da azıcık ağlasın hemen kucağına alır ama benim öyle Bir lüksüm yok ki benim denge kurmam ikisine de yetmez lazım değil mi? Bu varan 1
Geldik en yıkıldığım yere. Biraz önce kızımı uyutmaya çalışırken kucağımda durmadı. Bağırdı kendini döndüre döndüre babasının kucağına gitti herhalde dönüyor dedim hani ama baktım babasının koluna sarıldı uyudu.
Ben her şeyimi zevkle veriyorum onlara. Her anne gibi çok ama çok seviyorum. Tüm günüm onlarla geçiyor tüm gecem onlarla geçiyor. Şimdi benim bebeklerim beni sevmiyor mu? Beni diğerlerinden farklı görmüyorlar mı? Görümcem kızıyla ilgilenmiyor, sürekli bırakıp gidiyor yanında bile kızıp başkasına baktırıyor stres oluyorum diyor ama kızı onun için ağlıyor onu görünce hemen kucağına gidiyor çırpınıyor
Asla kıyaslamak istemiyorum ama neden? Yeğenimle de çok ilgilenirdim aynı evdeydik ben daha evlenmemiştim sürekli oynar konuşur bir şeyler yaptırmaya çalışırdım ama o da beni sevmiyordu evde en az beni seviyordu. Başkasının çocukları kucağımdan inmez her çocuk ama her çocuk beni çok sever benimkilerde ne oluyor anlamıyorum ki. Bir yerde yanlış mı yapıyorum ne olur bir şey söyleyin
Dediğiniz her şeyi yapıyorum sürekli yan yana durduruyorum birbirleriyle kaynaştırmaya çalışıyorum iyi de gidiyordum ancak oğlan kızdan korkmaya başladı kızin sesi biraz yüksek ve kardeşiyle oynamak için sesleniyor o sesten korkuyor ağlıyor oğlan. Kucak meselesi şöyle beraber almaya çalışıyorum ancak ağladıkları zaman almıyorum yerde oyalıyorum ama ağlamadıklarinda kendim alıyorum zaten ama ikisini birden alınca durmuyorlar yarın sizin dediğiniz gibi yapayım. Bu arada gelişimleri de nerdeyse sizinki gibi kız emeklemeye başladı nerdeyse ama oğlan yalnızca oturuyor yüz üstü durmak bile istemiyorBenimde ikizlerim var hemde 1 kiz 1 erkek ayni. 9 aylıklar. Sizi sevmeme ihtimalleri yoktur. Bence öyle düşünüp kendinizi üzmeyin büyüme atakları oluyor bazen dengesizlesebiliyorlar. Ben birisi kucağımdayken diğerini yanıma alıp otutturup kardeşiyle kaynaştırmaya çalışıyorum. Kızım emekliyor sıralıyor mesela oğlan devamlı oturuyor kızım daha hareketli sürekli onun peşindeyim. Ama.aliyorum oğlanın yanına beraber halıda oturmaya çalışıyoruz ikisini birbirlerine tanıtın. Kaynaştırin bide artık herseyi anladıkları için kiskancikliklar çıkmaya başlıyor. O yuzden de olabilir. Ama.kucaginiza alın bence.
Aynen benim oglanda yüzüstü durmuyor hemen ağlıyor hiç durmak istemiyor. Anca oturuyor oturan boğaDediğiniz her şeyi yapıyorum sürekli yan yana durduruyorum birbirleriyle kaynaştırmaya çalışıyorum iyi de gidiyordum ancak oğlan kızdan korkmaya başladı kızin sesi biraz yüksek ve kardeşiyle oynamak için sesleniyor o sesten korkuyor ağlıyor oğlan. Kucak meselesi şöyle beraber almaya çalışıyorum ancak ağladıkları zaman almıyorum yerde oyalıyorum ama ağlamadıklarinda kendim alıyorum zaten ama ikisini birden alınca durmuyorlar yarın sizin dediğiniz gibi yapayım. Bu arada gelişimleri de nerdeyse sizinki gibi kız emeklemeye başladı nerdeyse ama oğlan yalnızca oturuyor yüz üstü durmak bile istemiyor
Ama asıl agladiklari zaman kucağa almanız gerekiyor, regule olabilmek için sarılmaya ihtiyaç duyuyorlar. Kucağınıza almayarak duyarsızlastiriyorsunuz. Ayrıca aglamadiklarinda kucağa alıp , ağladıklarinda almayarak; aglarsaniz sizi kucagima almam mesajı (koşullu ilgi) veriyorsunuzDediğiniz her şeyi yapıyorum sürekli yan yana durduruyorum birbirleriyle kaynaştırmaya çalışıyorum iyi de gidiyordum ancak oğlan kızdan korkmaya başladı kızin sesi biraz yüksek ve kardeşiyle oynamak için sesleniyor o sesten korkuyor ağlıyor oğlan. Kucak meselesi şöyle beraber almaya çalışıyorum ancak ağladıkları zaman almıyorum yerde oyalıyorum ama ağlamadıklarinda kendim alıyorum zaten ama ikisini birden alınca durmuyorlar yarın sizin dediğiniz gibi yapayım. Bu arada gelişimleri de nerdeyse sizinki gibi kız emeklemeye başladı nerdeyse ama oğlan yalnızca oturuyor yüz üstü durmak bile istemiyor
Merhaba arkadaşlar kısa kesmeye çalışacağım gece gece moralim çok bozuldu. Benim ikizlerim var biri kız biri erkek
Tüm gün beraberiz oyunlar oynarım, şarkılar söylerim devamlı ama devamlı konuşurum onlarla ancak kucağıma alamam. Çünkü birini alınca diğeri ağlıyor bu döngü böyle olunca ben de onlar otururken severim öyle avuturum. Kucağıma hiç almıyorum değil. Birinden biri uyurken diğerini kucağımdan indirmiyorum vallahi çok seviyorum çok da düşkünüm yani zevkle yapıyorum.
Gelgelelim benim bebeklerim sanırım bana düşkün değil. Önce oğlan başladı. Babaannesi mi görünce yüzüme bile bakmıyor çünkü babaanne ya sırtına ya kucağına alıyor bizimki zaten kucağı çok seviyor ama evime geçtikten sonra düzelmişti kucak olayları. Yerde duruyordu. Zaten 5 aylıktı beni tanıdığını hissettiğim zaman geç gelişen bir bebek şu an 9 buçuk aylıklar
Yani kayınvalideye niye gittiğini biliyorum zoruma gidiyor ama nedenini bildiğim için kendimi yetersiz hissetmiyorum ama bu iki gündür sürekli babasına gidip ağlıyor ellerini kollarını uzatıyor beni kucağına al diye. Babası da azıcık ağlasın hemen kucağına alır ama benim öyle Bir lüksüm yok ki benim denge kurmam ikisine de yetmez lazım değil mi? Bu varan 1
Geldik en yıkıldığım yere. Biraz önce kızımı uyutmaya çalışırken kucağımda durmadı. Bağırdı kendini döndüre döndüre babasının kucağına gitti herhalde dönüyor dedim hani ama baktım babasının koluna sarıldı uyudu.
Ben her şeyimi zevkle veriyorum onlara. Her anne gibi çok ama çok seviyorum. Tüm günüm onlarla geçiyor tüm gecem onlarla geçiyor. Şimdi benim bebeklerim beni sevmiyor mu? Beni diğerlerinden farklı görmüyorlar mı? Görümcem kızıyla ilgilenmiyor, sürekli bırakıp gidiyor yanında bile kızıp başkasına baktırıyor stres oluyorum diyor ama kızı onun için ağlıyor onu görünce hemen kucağına gidiyor çırpınıyor
Asla kıyaslamak istemiyorum ama neden? Yeğenimle de çok ilgilenirdim aynı evdeydik ben daha evlenmemiştim sürekli oynar konuşur bir şeyler yaptırmaya çalışırdım ama o da beni sevmiyordu evde en az beni seviyordu. Başkasının çocukları kucağımdan inmez her çocuk ama her çocuk beni çok sever benimkilerde ne oluyor anlamıyorum ki. Bir yerde yanlış mı yapıyorum ne olur bir şey söyleyin
Valla ben tam tersini okuduğum için böyle yapıyorum her ağladığı zaman kucağa alınınca bebek ağladığımda kucağa alınırım diye bağlantı kuruyor. Bu arada mızmız ağlamalarında almıyorum büyük ağlamalarında alıyorumAma asıl agladiklari zaman kucağa almanız gerekiyor, regule olabilmek için sarılmaya ihtiyaç duyuyorlar. Kucağınıza almayarak duyarsızlastiriyorsunuz. Ayrıca aglamadiklarinda kucağa alıp , ağladıklarinda almayarak; aglarsaniz sizi kucagima almam mesajı (koşullu ilgi) veriyorsunuz
O zaman bebeklerim beni sevmiyor mu diye endişe etmenize gerek yok,Valla ben tam tersini okuduğum için böyle yapıyorum her ağladığı zaman kucağa alınınca bebek ağladığımda kucağa alınırım diye bağlantı kuruyor. Bu arada mızmız ağlamalarında almıyorum büyük ağlamalarında alıyorum
Valla ediyorum ne yapayım bugün yine aynı şey oldu üstelik kucağımda oynarken babasına gitmek istedi. Oğlan çocuğu bir de. Yanlış biliyor olabilirim herkes farklı bir şey söylüyor ben de ne yapacağımı şaşırdım ha bu arada bugün birkaç saat önce diş attı oğlan kızın da patlamak üzere ve ilk dişleri bununla alakası olabilir mi? Ama o zaman niye babaya gitmek istiyor. Beslenmek istemeyen bebekler yemek yedirene kadar akla karayı seçiyorum o yüzden mi bende durmuyorlar sevmedikleri bir işi yapıyorum diye mi?O zaman bebeklerim beni sevmiyor mu diye endişe etmenize gerek yok,
Teşekkür ederim inanın çok iyi geldi Allah bağışlasın kızınızı sizeBenim kızım da o aylarda öyleydi.Asla benimle uyumaz uyumak istemezdi.Babasiyla uyurdu,babasından bana hayatta gelmezdi.Dediginiz gibi bi ara çok zoruma gidiyordu.Beni sevmediğini düşünüyodum.Simdi 19 aylık bana biraz daha düşkün babasına olduğundan.Ama hala benim değil babasının onu uyutmasini ister.Ben bezini değişirken,üstünü giydirirken kriz çıkarır,kendini parçalar ama babası yaparken keyiften bayılır.Beni yanında ister ama kavga etmek içinbenimle Cat çat kavga eder yapma dediğim şey için o an babası gelince yüzünde binbir gülümsemeyle babasının dediğini yapar demem o ki bebekleriniz sizi çok seviyor.Oyle bi endişeye kapılıp kendinizi üzmeyin.O aylar için bunlar normal.Daha bin tane huy değiştirecekler.Ama kucağa alma konusunda ben olsam daha hassas davranirdim.Biliyorum zor,biliyorum iki taneler ama inanın kucağa almak,kucakta tutmak kendilerini öyle güvende hissettiriyor ki onlara.Kucaktan kesmek için ya da sınırlama için fazla küçükler bence
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?