Yazmayayım diyorum ama tutamıyorum kendimi.
Yahu, asansör kullanmak tam bir eziyet ve mecburuz, mecbur!
Avm de yanı kolon olan park yeri bulmak eziyet, çünkü kapının tam açılması lazım ki çocuğu koltuktan alabilelim.
Sıkış tepiş cafelerde mama sandalyesi konacak masayı bulmak işkence ama anca sığıyoruz.
Kimse demiyor ki kullanmayın, etmeyin.
100 metre ileriden bile okunur vaziyette asansör ve ulaşım araçlarında öncelikli yazıyor.
Ve bizler sıraya girmiş halde beklerken, arkadan kendinizce uyanıklık yapıp önümüze atlamayın diyoruz, bu mudur zor olan?
Geç geldiysen geç bineceksin ve senden daha müşkül durumda biri var ise öncelik onundur.
Bu benim gibi anneler için de geçerli, bizden sonra gelse de yaşlı, hasta, hamile, engelli bir birey varsa daima öncelik onundur.
Hastane acillerinde bile bu böyle değil midir, öncelik daima durumu ağır, zor, yaşlı, çocuk ve hamile olana verilir gerisi herkes gibi bekler.
Anlamadım ki ben ney bu kadar tartışılıyor, zaten mecbur olmasak oralara gidip işkence çekmeye niyetimiz de yok, vitrin bakmaya çıkılmıyor çocukla, zorunluluktan çıkılıyor.
Ah bir bilseniz el kol sallayarak gezmenin ne denli büyük lüks olduğunu, anlayacaksınız bizi de neyse....
