- 23 Aralık 2014
- 1.104
- 1.908
- 133
- Konu Sahibi jane eyre_
-
- #1
Ben hiç hazır değildim düşünmüyorum fakat başına gelince otomatikman hazır oluyorsun :)Arkadaşlar merhaba, 30 yaşında yaklaşık 4 yıldır evliyim.Evliliğimin ilk iki senesi ciddi anlamda sancılıydı.Öfke kontrolümün olmayışı, eşimin ev işlerini pek paylaşmaması vs gibi sorunlarımız oldu, çok şükür ilaç kullanarak öfke kontrolümü yendim, eşimle de çift terapisi aldık ve sorunlarımızı çok büyük ölçüde çözdük.maddi ve manevi anlamda rahatız, bol bol tatil yaptık, gezdik vs.Bu arada kedi sahiplendik ikimizde daha huzurlu olduk minnoş sayesinde.Yavaştan bebek düşünmeye başlamıştık aslında kendimi hazırlıyordum daha sonra en azından bir arabamız olsun dedik çünkü birikim yapamıyoruz ve ilerde bebek için de gerekli diye düşünüyoruz ve bu yüzden bebek işini bir sene daha ertelemeye karar verdik ama o sırada bir sene daha mı ertelenecek diye ağladım ama sonra zaten hazır değilim çok da iyi oldu dedim kendi kendime. Anlayacağınız benim kafam çok karışık.Bebek istiyor muyum istemiyor muyum çok emin olamıyorum.Kedimle mutluyum, uykuyu çok seviyorum yalan değil rahatıma da düşkünüm , bir insan yetiştirebilir miyim bilemiyorum.Öbür yandan biyolojik saat mevzusu var ya istemediğim için pişman olursam diye düşünüyorum, ki üzerimizde de çok baskı var.Komik gelebilir ama bebek olursa ya kedi kızımı ihmal edersem diye bile korkuyorum.Bazen de çocuğumuz olmalı diyorum. Bana fikir verin lütfen gerçekten ne düşüneceğimi ne yapacağımı bilemiyorum, çok ikilemdeyim
Arkadaşlar merhaba, 30 yaşında yaklaşık 4 yıldır evliyim.Evliliğimin ilk iki senesi ciddi anlamda sancılıydı.Öfke kontrolümün olmayışı, eşimin ev işlerini pek paylaşmaması vs gibi sorunlarımız oldu, çok şükür ilaç kullanarak öfke kontrolümü yendim, eşimle de çift terapisi aldık ve sorunlarımızı çok büyük ölçüde çözdük.maddi ve manevi anlamda rahatız, bol bol tatil yaptık, gezdik vs.Bu arada kedi sahiplendik ikimizde daha huzurlu olduk minnoş sayesinde.Yavaştan bebek düşünmeye başlamıştık aslında kendimi hazırlıyordum daha sonra en azından bir arabamız olsun dedik çünkü birikim yapamıyoruz ve ilerde bebek için de gerekli diye düşünüyoruz ve bu yüzden bebek işini bir sene daha ertelemeye karar verdik ama o sırada bir sene daha mı ertelenecek diye ağladım ama sonra zaten hazır değilim çok da iyi oldu dedim kendi kendime. Anlayacağınız benim kafam çok karışık.Bebek istiyor muyum istemiyor muyum çok emin olamıyorum.Kedimle mutluyum, uykuyu çok seviyorum yalan değil rahatıma da düşkünüm , bir insan yetiştirebilir miyim bilemiyorum.Öbür yandan biyolojik saat mevzusu var ya istemediğim için pişman olursam diye düşünüyorum, ki üzerimizde de çok baskı var.Komik gelebilir ama bebek olursa ya kedi kızımı ihmal edersem diye bile korkuyorum.Bazen de çocuğumuz olmalı diyorum. Bana fikir verin lütfen gerçekten ne düşüneceğimi ne yapacağımı bilemiyorum, çok ikilemdeyim
Diğer korkularınıza bir şey diyemem fakat biyolojik saat konusu yüzünden çocuk yapacaksanız yapmayın.
Sırf yaş geldi (!) Diye çocuk sahibi olunmaz.
O bir birey olacak.
Maddi ve manevi sorumluluğunu alabilecekseniz çocuk düşünmelisiniz.
Maddiyat sanırım yerinde ama maneviyat da olmalı.
Öfke kontrol sorunu var ise ben çocuk yapılmasını sakıncalı buluyorum.
Çünkü hamilelikte ilaçları kesecekseniz.Sonra çocuğunuz öfke kontrol sorunundan etkilenecek mi..
Bence bunları bir düşünün..
A yok çok şükür bir senedir ilaç kullanmıyorum, aksi takdirde asla düşünmezdim çocuk.
Ofke kontrol probleminizi tamamen cozdugunuze emin misiniz?
cunku hamilelik hormonlari, ve saniyorum ki 9 ay regl olmamak da insanin sinirlerini baya gerebiliyor.
ve modern tip sagolsun yas pek onemli olmasa da, maalesef yasla birlikte insanin tahammulu de azalabiliyor.
Bunlari onceki probleminize istinaden yaziyorum, yoksa herkeste boyle oluyordur diye degil.
Kesinlikle artık o konuda sorunum yok çok şükür, evet biraz da ondan korkuyorum yaşım ilerledikçe tahammülüm azalır mı enerjim yerinde olur mu diye.
4.5 yıllık evli biri olarak bir kaç bir şey söylemek istedim.
Özgürlüğü, gezmeyi, tembelliği ve uyykuyu aşırı seviyorum. Gerçekten çok seviyorum
Türkiyede gezmediğim il sayısı bir elin parmağını geçmez. Hafta sonları 12 ye kadar uyurum.
Çok kez tembellik yaparım. Sizin gibi yıllarıdr gel gitlerleuğraştım. Bir yanım çok istiyordu diğer yanım of çok rahatım böyle diyordu. 1 ay istediysem 5 ay asla çocuk düşünmedim.
Son 6 aydır sanırım hiç vazgeçmedi bu isteğim. Her şeyi bir kenara koyup anne olma derdine düştüm.
Pat diye çocuk yapacak kafada biri değilim. Önce psikolojimi, sonra bedenimi hazırlamaya başladım.
Demir, kan vs eksik olanne varsa tamamlamaya çalışıyorum şu an :)
Kimine göre çok pimpirikli manyağım ama hiçumrumda değil.
5 yıl bu işiertelediysem en hakkını vererek yapmalıydım. Umarım olur :)
Demem o ki gerçekten istiyorsanız o duygu bastırılmıyor zaten.
Aslında evet şartlarımız artık elverişli ki eşimin de iyi bir baba olacağına eminim ama buradaki arkadaşlar da haklı tamamen net olmama gerekiyor sanırım.Oturduğumuz yer aslında merkezde , her yere de yakın, yürüme mesafesinde bile diyebilirim ama acil ihtiyaçlar vs için düşünmüştüm arabayı da.Biz size nasıl bir fikir verebiliriz bilmiyorum. Biyolojik yaş geçiyor diye çocuk yapmak hata, doğru olan hazır hissetmek, siz de biliyorsunuz aslında. Hazır hissetmek deyince de asla her şeye hazır olamıyorsunuz ama kaba taslak, hayatınızın bambaşka olacağını kestirebiliyor ve bununla baş edebileceğinizi düşünüyorsanız, maddi olarak şartlar elverişliyse, manevi olarak eşinizle yalnız başınıza da mutluysanız, çocuğu bu mutluluğu paylaşmak için istiyorsanız, eşinizle gerçekten hayat ortağı, arkadaş, sırdaş, bir bütün olmuşsanız, hazırsınızdır. Çok şey mi bilmiyorum, benim için değil ve olması gerekenler. İlk kızımı 32'de doğurdum, ikinciyi 35'de. Geç kalmış gibi hissetmiyorum.
Bu arada nasıl bir yerde oturuyorsunuz? Şehir merkezinden çok mu uzak? Araba isteğiniz için soruyorum. Arabamız yok, çok lazım olursa kiralıyoruz, şehir merkezinde oturduğumuz için taksiyle, olmadı tabanvayla idare ediyoruz. Yani çok ücra bir yerde, hastanelerden uzakta, zor taksi bulunan bir yerde yaşamıyorsanız, araba almak için çocuk isteğini ertelemek bana absürt gelir ama insanların öncelikleri farklı olabilir tabi. Ya da aslında gerçekten korkuyorsunuzdur, çocuk planını ötelemek için bahane arıyorsunuzdur. Bunu iyi düşünmeniz gerekiyor.
A yok yanlış anladınız, kuzumdan asla vazgeçmem.Sakin bir kedi ki olmasa da fark etmezdi.Ben aslında kedim için endişelenmiştim.Bebek olunca onunla yeterince ilgilenemezsem diye.Kedinizin cinsi nedir, bazı kediler çok sakin oluyor ve bebekle de arkadaş oluyor sıkıntı olacağını düşünmüyorum. Hamileliğiniz sırasında kum temizlemesini eşiniz yaparsa bence kediden vazgeçmenize gerek yok.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?