- 30 Temmuz 2013
- 3.083
- 3.701
Doktorlara da güven olmuyor
Doktorlara da güven olmuyorHangi sehirdesiniz bilmiyorum ama Memorial gibi gebelik tedavisi üzerine yoğunlaşmış hastanelere gitmekte fayda var.
Ben de 2. Çocugu 28 yaşımda istemiştim.1. Evliliğini 3. Ayında olmuştu hemen. 6 ay olmayınca ilk oglumdaki doktoruna gittim. Iki doktora giderek takip ettim.1 sene yumurta takibi, tahlil sorun yok, yumurtlama günleri vs. Oyladılar beni.
En sonunda fsh ve amh ima bakmak aklına geldi ve erken menapoz dediler. Hemen tüp bebege başladık bir merkezde. O da kesin tutan bir şey değil. Yani her doktor tedavi için ehil olmayabiliyor, onlar sıradan kadın doğum sorunları ve gebelik takibi yapabiliyor. Memorial da anında okudukları ve sorun şurada diye gösterdikleri rahim filmini, eski doktorlarım Kendileri çektikleri halde okuyamamis mesela. Sorun yok deyip gondermislerdi.
Simdi hayal et bir bebegin var karni ac emzirilmesi gerekiyor altini yapti temizlenmesi gerekiyor gazi var gazimi cikarin diye ikiniyor simdi sen kenarda bekleyip amaaann useniyorum ugrasamiyacagim mi dersin geldim annem geldimmi dersin.
Annelik mecburiyetten degil icten yapilir.
Bebegimin iki besigi var odasi da var ama yattigi yer annesinin koynu.
Annelik değiştiriyor insanı,sizde değişirsiniz.önemli olan çocuk sevgisi.kimisi çocuk sevmez,istemez o yüzden korkar,eğer öyleyse hiç düşünmeyin bile.
Teşekkürler arkadaşlar,Çok inçe düşünüyorsunuz bence. Çocuk dünyanın en güzel şeyi evet çok zor sorumlulukları çok fazla ama ev içinde Bi sığılıyor o kısmını hiç düşünmeyin bile bence evet bakamam güzel yetiştiremem diye herkes düşünüyor bunları ama Bi şekilde üstesinden geliniyor ki her sıkıntıya her zorluğa değer bence ben 23 yaşındayım Bi kızım var şimdi ikinciye hamileyim isteyerek oldu arkadaş gibi büyüsünler istedik, sizin gibi düşünürsem kredi borcumuz var dünya kadar tamam maddi açıdan iyiyiz çok şükür ama borç zorluyor , ben desem yaşım genç eşimin yaşı da genç ama ebeveyn olmak dünyadaki en güzel şey.herşeye değer bence
Haklısınız. Belki değerler düzeldikten sonra tekrar gerilemiş de olabilir. Biz öylece bekliyoruz kendiliğinden olsun diye. Bir seneye yakın oldu ameliyat olalı. Çok zor muydu tüp bebek süreci? Sürekli doktora gidip gelmek, ilaçların dengenizi bozması vs. Belki aşılamayla bile tüp bebeğe gerek olmadan olur belki bilmiyorum ama o süreç de korkutuyor.
Bebeğimi severim elbette, sevemeyeceğimi ilgilenmeyeceğimi düşünmüyorum. Ama hiç bebekli bir ortamda bulunmadım kısa ziyaretler dışında. Kardeşlerimde küçüktüm. Beceremezsem diye korkuyorum daha çok.
Fazla uzun süre dışarıda durduğumuzda bizim kedi bile küsüyor :) Ama bebek bir iki kez küser sonra alışır herhalde. Çünkü eşimle başbaşa zaman geçiremediğimizi düşünemiyorum. Tabi sabahtan akşama falan değil ama bir kaç saat falan belki...Eşinle baş başa zaman geçirmek zor. Bir kaç kez dışarıya gittik. Sinema vs. Eve bi geldim bebiş küstü bana. Bu sefer benim içime sinmiyor çıkmak. Yinede arada kaçamak yapıyoruz.
Sezaryen falan düşününce iyice korkuyorum :) Ücretsiz izin büyük ihtimal alamam ama hocalarım anlayışlı haftada iki gün falan işe gitmekle idare edebilirim herhalde. Ücretli izin bittikten sonra ya da gerekecekse eğer tedavi sırasında.Tüp bebekten çok korkuyordum ben. İlaçlar genelde dokunur astımım azardı. Tamam zor bir süreç ama kafan rahat olması lazım. O süreçte işe ara verip - ücretsiz izin - evde kitap okuyarak geçirdim. Bebiş tutunurken ohss oldum. Zordu. Ama hastanede bile kitap okuyarak geçti. Kışa gelsin dememin sebebi mide bulantısı yaşarsan da dışarda zülm olacak. Ama bebisle gezmek dersen doğru şuan eve tıkıldık. Bebişim 4 aylık. En azından tatilini yap.
Annenin gelmesi durumunda da sadece gündüz olabilir. Ve ilk haftalar yatılı. Tüp bebek olunca sezeryan oluyor genelde. Tek başına zor.
Herşey planlı olmayabiliyor. Çok şükür ilk denemede tuttu bizim. Şimdi evdeyim günler çok hızlı geçiyor. Doğduktan sonra bırakıp işe gidemezmisim iyiki ücretsiz izinler var.
Benim bıdık zor bi bebek. İlk aylar kolikti ağlardı. Şimdi de evde gezdir diyor. Yatmayı sevmiyor. Kucakta. Öyle kilo felan da kalmadı.
Haklısınız. Belki değerler düzeldikten sonra tekrar gerilemiş de olabilir. Biz öylece bekliyoruz kendiliğinden olsun diye. Bir seneye yakın oldu ameliyat olalı. Çok zor muydu tüp bebek süreci? Sürekli doktora gidip gelmek, ilaçların dengenizi bozması vs. Belki aşılamayla bile tüp bebeğe gerek olmadan olur belki bilmiyorum ama o süreç de korkutuyor.
Bebeğimi severim elbette, sevemeyeceğimi ilgilenmeyeceğimi düşünmüyorum. Ama hiç bebekli bir ortamda bulunmadım kısa ziyaretler dışında. Kardeşlerimde küçüktüm. Beceremezsem diye korkuyorum daha çok.
Teşekkürler, şanslıymışsınız gerçekten hemen olmuş. İlaç konusunda falan sıkıntım yok doktor diyorsa kullanmakta herhalde sakınca yoktur. Mesajınız biraz rahatlattı beni genelde duygusal açıdan çok zor olduğunu, hormonlardan dolayı çok zorluk çektiklerini söylüyorlar insanlar malum.Becerirsiniz
beceremeyecek bir şey yok
bence tüp bebek zor değildi
ama ben oturup kafamda kurmadım
çok yoğun çalışıyordum ve biz birden öğrendik sıfır sperm sonucunu
öğrenmemiz ile bebeğin kıcağımızda olması arasındaki süre bir yıl bile değildi
eşim sıkıntı bende psikolojisinde idi ama ben kabullenip çıktım yola
doktor testlere baktı ve annede sıkıntı olmaması iyi zira bebek onda büyüyecek dedi
eşimde hiç sperm olmadığı için ameliyatla testiste sperm arayacağız vs dediler
tedavi süresi öyle aylarca vs sürmüyor
beklenen adetten bir hafta önce ilaçlara başladım biraz adetim gecikti
sonra adet oldum
takip eden süreçte 2-3 günde bir hastaneye gidip kan verip ultrason
sonra büyümüş yumurtalar dediler
iğne oldum bir pazartesi yumurtalar toplandı öğleden sonra izin aldım
Salı sabah işe gittim
perşembe öğleden sonra transfer oldu
Cuma Cumartesi izin aldım Pazartesi son hız yaşama devam
ben izin almak için bahane bulamıyordum ama sizin izin almanız sıkıntı olmayacaksa çok yıpratıcı bir süreç değil
yani ilaçların etkisi de en fazla o regl gerginliği vs modunda olabilir
biraz şişiyor karnınız falan ama onlar çok da önemli olmuyor
çok da ay ilaç vay tedavi diye takmamak lazım
mesela görümcem biraz takıntılıdır aman fazla ilaç almayayım ay şöyle mi olur böyle mi olur diye pimpirikli çok strese giriyor
ben rahatım doktor beni bir türlü çözememişti
ne kadar sorgulamasızsın diye
evet güvendim ve geldim
ben tüp bebek uzmanı değilim doktor uzman, o zaman onun dediğini yapmak lazım
o zaman çok stres de olmayınca başarı şansı artıyor
üç embriyo transfer ettiler sadece biri bebek oldu zira spermlerimiz kalitesizdi
kötüye de hazırlıklı olmak lazım
Teşekkürler, şanslıymışsınız gerçekten hemen olmuş. İlaç konusunda falan sıkıntım yok doktor diyorsa kullanmakta herhalde sakınca yoktur. Mesajınız biraz rahatlattı beni genelde duygusal açıdan çok zor olduğunu, hormonlardan dolayı çok zorluk çektiklerini söylüyorlar insanlar malum.
olumsuz hiçbirsey yok kendı hayatınızdaMerhaba arkadaşlar,
Bebek için uzun süredir akışına bırakıyorduk, olmuyor. Aşılama vs. gibi yöntemlere mi başvursak diyorum, ama bir yandan da şimdilik olmaması belki daha iyidir, o kadar agresif bir şekilde üstüne giderek istersem sonra olduğunda acele etmişim diye pişman olur muyum diyorum. Bu soru için tavsiyelerinize ihtiyacım var, aşağıda şartlarımızı anlattım:
Ben 29 yaşındayım, 4,5 yıldır evliyiz. Ama eşimle 15 yıldır tanışıyoruz, liseye başladığımdan beri. Evliliğimizde çok şükür neredeyse hiç sorun yok. İnsanlar evlilikten sonra değişir derler, benim eşim daha da iyi oldu evlendikten sonra. Yani ilişkimiz konusunda kafamsa soru işareti oluşturabilecek bir şey yok.
Biz ilk yıl zaten çocuk istemiyorduk, dokuz ay ben korundum hapla, sonrasında da bir yıla yakın eşim korundu. Çünkü haplar bana kilo aldırmıştı çok korkmuştum. Sonrasında çocuk için olur aslında demeye başladık ama çok kararlı falan da değildik, sadece korunmayı bıraktık. Geçen sene eşimde varikosel olduğunu öğrendik, bu sperm kalitesini, hızını vs. etkilemiş, bu yüzden ameliyat oldu. Bir süre sonra tekrar test yaptırdı ve bütün değerleri ideal seviyeye gelmişti. Ben farklı zamanlarda iki kez doktora gittim (farklı doktorlar) ikisi de sorun yok dedi. Sanırım iki yıldır (daha fazla olabilir) korunmuyoruz ve hala ortada bir şey yok.
Aileden falan da iki taraftan da sürekli söylüyorlar çocuk konusunda bir şeyler ama açıkçası bu şekilde baskıları ben hiç önemsemem. Bu bizi etkilemiyor.
Ben akademisyenim, maaşım ülke şartlarında iyi sayılır, eşim önceden evde çalışıyordu, ama geliri azalınca devlete girdi yeni, onunki de benimle aynı. Para konusunda şu an sıkıntımız yok. Ama bu günlerde ortalık da çok karışık kime ne olacağı belli olmuyor açıkçası ülkenin durumundan dolayı da korkuyorum. Acil zamanlar için köşede biraz paramız var ama çocuk düşününce böyle güzel döşenmiş bir oda, bir sürü çeşit çeşit kıyafetler, en güzel oyuncaklar falan hayal ediyorum. Maddi sıkıntı içinde olursak ama bu ihtiyaçlar tospembe bir hayalden sadece çok zorunlu şeylerin alındığı sıkıntılı bir duruma dönüşür diye kokuyorum. Ama inşallah kötü bir durum zaten çocuk olmasa da olmaz.
Evimiz üç artı bir, daha taşınalı bir yıl olmadı (Kira). Yatak odası küçük diye dolabımızı küçük odaya yerleştirdik, orası öyle ütünün falan yapıldığı bir giyinme odası halini aldı. Dolabı koyunca çok dar oldu zaten. Diğer oda da çalışma odamız. Daha çok eşim kullanıyor. Ve ikimizin de kitaplarıyla dolu. 500 civarı kitabımız var sanırım. Sonradan ben e-kitaplara geçtim ama biraz geç olmuştu sanırım :) Yani çocuğa yer ayarlama konusu biraz sıkıntılı olacak ama ayarlanamaz durumda da değil. Biraz büyüdüğünde tekrar da taşınabiliriz.
Eşim her şeyi bana bırakıyor. Çocuğumuz olursa sevinirim, ama hemen olmadı diye de üzülmem nasılsa olur diye düşünürüm acelem yok, doktor gidelim uğraşalım dersen de senin yanındayım dedi. Yani durum benim ne kadar istediğime kalmış durumda.
Ben ilk korunmayı bıraktığımızda aylarca bebeğin ihtiyaçları için listeler vs. yaptım, hamilelik çocuk blogları okudum. Çok istiyordum ama sonra her ay hasta olmaya devam ettikçe açıkçası psikolojim de bozulmasın diye kendimi biraz geri çektim. Şimdi öyle şeyler okusam yine çok isterim biliyorum ama kendimi özellikle uzak tutuyorum stres olmasın diye.
Çok öyle ev hanımı ruhu da yok bende. Evi hayatta temizleyemem mesela. Eve temizliğe gelen kadın perdeleri falan yıkayalım diyor, yıkayacak olan o ama ben üşeniyorum. Bir tek yemek yapmayı severim o kadar. Çocuğa da nasıl bakarım diye korkuyorum açıkçası. Ya iyi bir anne olmazsam? Şimdi düşününce her türlü işi için hevesleniyorum, altını temizleyemem falan diye düşünmüyorum ama artık sürekli o işleri yapmam gerektiğinde belki böyle hevesli olmam diyorum.
Bilemiyorum yani...
Malesef benim tedaviler henüz sonuç vermedi henüz. 30 yaşındayım ben de. bu bu kadın doğum işeri karışık, karmaşıkDoktorlara da güven olmuyorNeyse ki istediğinize kavuşmuşsunuz sonunda. Ben de öyle bir şey yapayım. Burada var memorial. Belki bir şeyim vardır bilinmiyordur dediğiniz gibi.
Siz çok rahatmışsınız :) Keşke ben de öyle olsam. Ben tüp falan yokken test yapıp duruyordum. Her ay ha şimdi oldu ha olacak diyerek. Eşim geçen dedi; senin o iki senedir yaptığın testler ne işe yaradı şimdi bir kaç gün beklesen zaten anlayacaksın hamile olmadığını diye. Son zamanlarda artık düşünmemeye çalışıyordum.Çünkü kabullenmeden bu neden benim başıma geldi diye başlıyorlar
ön yargı çok fazla tüp bebeğe de sezeryan a da
gerekli ise yapılır
eb iyi merkezde elden gelen en iyi imkanlarla
olursa olur olmazsa başka çözümler düşünürüz
baştan karalar bağlayınca o süreç zor olabilir ama ben hiç o kan verme onun sonucunu bekleme aşamasında da çek heyecanlı değildim
zira oldu ise olmuştur olmadı ise olmamıştır ben bunu 2 saat önce öğrensem de öğrenmesem de sonuç değişmez ki
burada öğrendim insanlar transfer sonrası erken gebelik testlerinden alıp evde yapıyorlarmış falan
hiç aklıma gelmemişti valla söylenen tarihten önce test yapmak
hamilelik o tüp bebek sürecinden çok daha uzun ve herkesinki güllük gülistanlık değil
o nedenle her anı bir aşama olarak görüp bitmesini beklemek en pratiği