Gebeliğe Hazırlık Bebek İstemekten Vazgeçmek!

Merhabalar...
Ben bir süredir bebek sahibi olmak için çabalayıp duruyordum. İğneler, ilaçlar, vitaminler.sonrasında aşılama,en son tüp bebek. Ama tüm bu çabaların sonucu olumsuz oldu. Ben olumsuz tüp bebek denemesinden sonra daha da çok istemeye başladım bebek sahibi olmayı. Dünyadaki tek amacım buydu sanki. Anne olmalıydım. ama olmadı işte.
Biraz ara verelim hem psikolojik hem fiziksel hem de maddi açıdan toparlanalım diye karar aldık eşimle. Ben daha çabuk toparlanmak için spora başladım. Yürüyüş yaptım. Yaza kadar ertelenmiştik tedaviyi. Kafam rahattı.
Tam o sırada hamile olduğumu öğrendim. İnanamadım. Dünyalar benim olmuştu. Çok ama çok mutluydum. Bebeğimin kalp atışını duyduk. Dünyanın en güzel sesi bu olmalıydı. Mutluluktan gözyaşlarımı tutamamıştım. Herşey yolundaydı. Bebeğime çok iyi bakıyorduk. Çok dikkatli davranıyordum. Ama..

Tam 11 haftalıkken kaybettim bebeğimi. 15 gün oldu. Çok üzüldüm. Çok ağladım. Yüreğim cayır cayır yandı. Eşim bana çok destek oldu. Şimdi ilk günlerdeki gibi değilim. Düzelmek için çok çabaladım,çok dua ettim.
Şimdi ben bir iki gündür çok farklı şeyler hissediyorum. Bebek isteğim geçti. Hatta bebek istemiyorum. Neden o kadar uğraşmışım ki diyorum. Bundan sonra ye iç gez toz diyorum. İçimde acı var kaybettiğim yavrum için. Ama yeniden hamile kalmak bebek sahibi olmak hiç ama hiç istemiyorum.
Bu duygum normal mi. Benim yaşadıklarımı yaşayan ve böyle bir duyguya kapılan var mı. Eşimle paylaşamadım bu hissimi. Daha fazla endişe etmesini üzülmesini istemedim. Bu duygum geçer mi. Normal mi. Ben iyi miyim. Yoksa profesyonel bir desteğe mi ihtiyacım var.
Başından geçen kardeşlerim yardımcı olur musunuz.

İstemiyorum demek yanlış olur , çabaladık ama nasip olmadı ve zamana bıraktık demek en doğrusu şer gördüğünü hayra yor canım Psikolojik destek almak en güzeli

Datlu Girl .!.:

İstemiyorum demek yanlış olur , çabaladık ama nasip olmadı ve zamana bıraktık demek en doğrusu ☺ şer gördüğünü hayra yor canım Psikolojik destek almak en güzeli

Genişletmek için tıkla...

Normalde öyle diyordum. Allah verdi Allah aldı. Yine olucak diyordum. Rabbim yine verecek.

Ama bir kaç gündür içimde bebek isteği hevesi kalmadı. O istek kayboldu gitti. Acaba olmayacak ta o yüzden Allah içimden o isteği mi aldı.
Kafam çok karışık

İlk bebeğimden sonra ben de öyle olmuştum bir yanım deli gibi isterken bir yanım vazgeçmişti.Depresyona girmiştim ama sonra öyle bir annelik hissiyati geliyor ki kaybetme korkusu seni esir alsa da o isteği bastıramıyorsun

Hayır ondan degil, tekrar hamile olup da sevinip bebegini kaybederim üzüntüsünden, korkusundan beynin bunu istemiyor şuanda o korkudan kaçmak için. Bence geçici bir durum.

Bende çok zor tedavi sürecinden geçtim.
Beni yıkan da çok emin adımlarla ilerliyorduk.
Sonuç hüsran oldu maddi manevi yıprandık. Belki komik ama hala tedavi borcunu ödüyoruz. Şuan doğal yoldan gebeyim bin şükür. Nasıl ilerler bilemiyorum ama nasibimizde varsa kucağımıza alırız.
Sizi kısmen anlayabiliyorum. İstemiyorum asla demedim dememde. Sadece tedavide acele mi ettim diyorum. Çünkü nasipte yoksa yine olmuyor.
Yine de geriye dönüp baktığımda o emekleri vereceğimiz varmış o paraların gideceği yer oralarmış. Onları yaşamasam belki başka sıkıntılar yaşayacaktık diyorum.
Rabbim hayırlı vakitte bebiş müjdesiyle özlediğiniz duyguları tekrar yaşatır İnşAllah

Nzlnaz .!.:

Normalde öyle diyordum. Allah verdi Allah aldı. Yine olucak diyordum. Rabbim yine verecek.

Ama bir kaç gündür içimde bebek isteği hevesi kalmadı. O istek kayboldu gitti. Acaba olmayacak ta o yüzden Allah içimden o isteği mi aldı.
Kafam çok karışık

Genişletmek için tıkla...

Canım ben ve bu forumda çocuk sahibi olmak isteyen nice insanlarında emin ol türlü sıkıntısı vardır ama sabredeceğiz Rabbim en iyisini bilir güzel düşün güzel olsun herşey

leylosvemecnun .!.:

İlk bebeğimden sonra ben de öyle olmuştum bir yanım deli gibi isterken bir yanım vazgeçmişti.Depresyona girmiştim ama sonra öyle bir annelik hissiyati geliyor ki kaybetme korkusu seni esir alsa da o isteği bastıramıyorsun

Genişletmek için tıkla...

Eğer kaybetmeseydim 18 Kasım'da doğacaktı bebeğim.
Bende bu duyguya kapılınca ilk yaşayan ben olamam diye düşündüm. Ne kadar zamanda geçer. Kendi kendine mi geçer. Siz ne yaptınız o süreçte. Benim gibi böyle düşündüğünüz için suçluluk hissettiniz mi.

Kumsalkumru .!.:

Hayır ondan degil, tekrar hamile olup da sevinip bebegini kaybederim üzüntüsünden, korkusundan beynin bunu istemiyor şuanda o korkudan kaçmak için. Bence geçici bir durum.

Genişletmek için tıkla...

Mesajını okuduktan sonra dinledim kendimi. Sanırım çok ama çok haklısın. Şu an bile tutamıyorum gözyaşlarımı. Korkudan ağlıyorum. Yeniden aynı şeyleri yaşama korkusu. Yine kaybedersem ne yaparım korkusu. Korkum geçer mi acaba. Belki daha çok yeni. Zamanla hem korkum geçer hem anne olmak isterim yeniden. Duygularımda kafamda çok karışık

iSsra .!.:

Bende çok zor tedavi sürecinden geçtim.
Beni yıkan da çok emin adımlarla ilerliyorduk.
Sonuç hüsran oldu maddi manevi yıprandık. Belki komik ama hala tedavi borcunu ödüyoruz. Şuan doğal yoldan gebeyim bin şükür. Nasıl ilerler bilemiyorum ama nasibimizde varsa kucağımıza alırız.
Sizi kısmen anlayabiliyorum. İstemiyorum asla demedim dememde. Sadece tedavide acele mi ettim diyorum. Çünkü nasipte yoksa yine olmuyor.
Yine de geriye dönüp baktığımda o emekleri vereceğimiz varmış o paraların gideceği yer oralarmış. Onları yaşamasam belki başka sıkıntılar yaşayacaktık diyorum.
Rabbim hayırlı vakitte bebiş müjdesiyle özlediğiniz duyguları tekrar yaşatır İnşAllah

Genişletmek için tıkla...

Sağlıkla kucağınıza alırsınız inşallah yavrunuzu. Rabbim ona sağlık versin.
Ben bu dönemi bir şekilde atlatıcam. İyileşicem inş.

Datlu Girl .!.:

Canım ben ve bu forumda çocuk sahibi olmak isteyen nice insanlarında emin ol türlü sıkıntısı vardır ama sabredeceğiz Rabbim en iyisini bilir güzel düşün güzel olsun herşey

Genişletmek için tıkla...

İnan çabalıyorum. Sürekli dua ediyorum. Böyle düşündüğüm için de kötü hissediyorum. Sanırım korkuyorum yine kaybetmekten. O yüzden böyleyim. Sabredicem sabrediyorum tabi. Rabbim sabrını verecek.

Yaşadıklarınız yüzünden yorulmanız ve böyle hissetmeniz çok normal.
Çok üzüldüm

Geçmiş olsun. Şahsen ben, bebeği cani gönülden istemediğınizi düşünmüyorum. Belli ki bu süreç sizi çok yıpratmış; ki yıpranmanız da gayet normal. Her şeyi ilk bebeginize hamile kalirken yaptiginiz gibi akışına bırakın. Olursa olur kafasında olun. Yeniden hamilelik haberinizi alınca havalara uçaçağınıza ben inanıyorum. Ben de bir yıl denemenin üzerine hamile kaldım. Sonra onu 7 haftalıkken kaybettim, ben de kalp sesini duymuştum. Sonra düşükten sonra hemen hamile kalınıyor laflardan medet umarak 6 ayımı "acaba bu ay hamile miyim" diyerek gecirdim ve her regl dönemi bir hüsran oldu tabi. Ara ara amaaan olmazsa olmasın ya, zaten ben bebek istemiyorum ki derken buluyorum kendimi. Psikolojik saglimizi korumak adına bilincimiz bizi ara ara bu şekilde düşünmeye teşvik ediyor. Bilincim beni her nekadar bu sekilde kandirmaya calissa da bu konuda muvaffak olamiyor ne yazık ki. Cocuk mocuk istemiyorum diyip akışına bırakabilmeyi şahsen şu an icin çok isterdim. Ancak o zaman her ay adet gecikmesinde umutlanıyo olan bene bu kadar öfkelenmezdim. Eğer şu an kafanız rahatsa, simdilik bu konu üzerine çok düsünmeyim derim. Bırakın zihniniz bedeniniz biraz dinlensin.

Nzlnaz .!.:

Sağlıkla kucağınıza alırsınız inşallah yavrunuzu. Rabbim ona sağlık versin.
Ben bu dönemi bir şekilde atlatıcam. İyileşicem inş.

Genişletmek için tıkla...

Amin InşAllah saolun iyi dilekleriniz için saolun. Allah'ın izneyle geçer.

Ben 39 haftalık doğum yaptım doğumdan 3 gün sonra kaybettim bebeğimi.
40ım çıkana kadar tekrar bebek istiyordum hemde hemen.
40ım çıktıktan sonra aslında istemediğimi düşündüm yada belki kendimi inandırmak istedim. Bir süre bu böyle devam etti. Ama sonrasında tekrar bi istek geldi. Bebek sahibi olmalıyım dedim.. Tabi bu kendi başıma karar vereceğim birşey değildi. Eşimin fikirlerini ve düşüncelerini sorgulama dönemim oldu. Çünkü onun içinde kolay değildi.Kendi elleriyle kendi çocuğunu koydu mezara, kendi attı toprağını..
Onunda istediğine ve hazır olduğuna karar verdikten sonra tekrar alevlendi çocuk isteğim.
Yani dalgalanmalar çok normal.. Zamanla isteyeceksin kendine zaman ver ve acele etme..

Nzlnaz .!.:

Eğer kaybetmeseydim 18 Kasım'da doğacaktı bebeğim.
Bende bu duyguya kapılınca ilk yaşayan ben olamam diye düşündüm. Ne kadar zamanda geçer. Kendi kendine mi geçer. Siz ne yaptınız o süreçte. Benim gibi böyle düşündüğünüz için suçluluk hissettiniz mi.

Genişletmek için tıkla...

Eğer kaybetmeseydim benim bebeğim de 1 haziranda doğacaktı 16 gün sonra kucağımdaydı. Tesadüf bu ki şimdiki hamileliğimde kontrol günüm o güne denk geldi aynı hastane aynı doktor.İnsan ilk bebeğini unutamıyor hatta ben ilk hamile kaldığımda kaybettiğim bebeğim geri geldi psikolojisne kapılıp bunun başka bir bebek olduğuna inanamamıştım bazen hala o hisse kapılıyorum sonra geçiyor.Şey diye düşün o bebeğim melek oldu cennette ve bir kardeşi olsun diye dualar ediyor annem daha fazla üzülmesin acısı dinsin diye dua ediyor ben bu duayı nasıl geri çevireyim Allah kabul eder de yeni bir melek yollarsa onu nasıl incitebilirim benim mutlu olmamı ister diye düşün

Aslında senin böyle düşünmene sebep olan şey belirsizlik...Ben kendimden örnek vereyim her kontrole ağlayarak gidiyorum o sedyeye uzanınca doktora ilk sorduğum şey kalbi atıyor değil mi ? oluyor ondan sonra ekrana bakabiliyorum.Kendimle ilgili şikayetlerimi sormak şöyle dursun aklımın ucundan dahi geçmiyor hani deseler ki yaşadığından emin olsan 9 ay hastaneye gitmez misin yemin ederim gitmem.O kötü duyfular acabaşar sürekli ama sürekli var sen bu belirsizlikten korkuyorsun aslında

April wind .!.:

Ben 39 haftalık doğum yaptım doğumdan 3 gün sonra kaybettim bebeğimi.
40ım çıkana kadar tekrar bebek istiyordum hemde hemen.
40ım çıktıktan sonra aslında istemediğimi düşündüm yada belki kendimi inandırmak istedim. Bir süre bu böyle devam etti. Ama sonrasında tekrar bi istek geldi. Bebek sahibi olmalıyım dedim.. Tabi bu kendi başıma karar vereceğim birşey değildi. Eşimin fikirlerini ve düşüncelerini sorgulama dönemim oldu. Çünkü onun içinde kolay değildi.Kendi elleriyle kendi çocuğunu koydu mezara, kendi attı toprağını..
Onunda istediğine ve hazır olduğuna karar verdikten sonra tekrar alevlendi çocuk isteğim.
Yani dalgalanmalar çok normal.. Zamanla isteyeceksin kendine zaman ver ve acele etme..

Genişletmek için tıkla...

Gerçekten çok zor. Acınızı paylaşıyorum. Rabbim hamileliğinizi kolay geçirtsin ve yavrunuzu sağlıkla kucağınıza almayı, onu sağlıkla büyütmeyi nasip etsin inşallah

leylosvemecnun .!.:

Aslında senin böyle düşünmene sebep olan şey belirsizlik...Ben kendimden örnek vereyim her kontrole ağlayarak gidiyorum o sedyeye uzanınca doktora ilk sorduğum şey kalbi atıyor değil mi ? oluyor ondan sonra ekrana bakabiliyorum.Kendimle ilgili şikayetlerimi sormak şöyle dursun aklımın ucundan dahi geçmiyor hani deseler ki yaşadığından emin olsan 9 ay hastaneye gitmez misin yemin ederim gitmem.O kötü duyfular acabaşar sürekli ama sürekli var sen bu belirsizlikten korkuyorsun aslında

Genişletmek için tıkla...

Evet korktuğumu bende bugün farkettim. Aynı durumları yaşamaktan aynı acıyı yaşamaktan korkuyorum. Olurda tekrar hamile kalsam bende 9 ayımı korkuyla endişeyle geçiririm.
Rabbim sağlık versin yavrunuza. Sağlıkla kucağınıza alırsınız inşallah