Kardelencim bebeklerin göz rengi 4. ve 5. aylardan sonra netleşiyor diye okumuştum belkide yanılıyorumdur ama benim oğlumun gözleri kahverengiye dönüyor aslında oğlumun saçları siyah değil pek :)) Daha çok kumral hatta kaşları ilk doğduğunda sarıydı ama gittikçe koyulaşıyor. Beyaz tenli bir bebek oğlum, eşimde beyaz tenli ama oğlum eşimden ziyade abime benzeyecek sanırım, birde bugün kendi çocukluk resmimi gördüm 3-4 yaşlarındayım sanırım resimde ve oğluma çok benziyorum :)) Daha doğrusu o bana benziyor :))
Benim oğlumda doğduğunda başını tutabiliyordu, sanırım karnımda süresinden fazla kalınca "bari bu becerimi geliştirim" diye düşündü..Belki de iki kez kordon dolanmasından dolayı istemeden gelişmiştir becerisi yerimseniben, doğduğundan beri onunla hep konuştum o da ilk aydan beri bana hep cevap verdi . Şimdi bütün bebişler gibi sinirlenince tüm elini yemeye çalışıyor biraz sakinleşince de baş parmağını ağzının içine sokup emmeye çalışıyor ama çok soktuğu için arada bir kusuyor :roflol:, iki kez kahkahasına tanık oldum. Bu arada sadece yatarak emzirmek istediğimde kendi kendine dönüyor diğer durumlarda döndüğüne rastlamadım..Her sabah kollarını bacaklarını hareket ettirip ters çeviriyorum ve sırtına masaj yapıyorum o da apalamaya çalışır gibi karnını bacaklarına çekiyor :)) Kilosuda iyi gidiyordu ama süt sorunumuz olunca ikinci ayında 700 gr civarı almış ve 5900 küsür kiloydu ilk ay gibi alsa 6 kilo civarında olacaktı :çok üzgünüm: Neyse inşallah bu ay telafi edebiliriz..Oğlumun elleri artık eldivensiz olduğu için şimdi ona ellerini kullanmayı öğretmeye çalışıyorum. En son eşimin arkadaşının annesi ona çıngırak seti getirmiş şimdi onlardan birini eline veriyorum, sallayıp duruyor ama bırakmayı bilmediği için sıkılınca ağlamaya başlıyor naniknanik ben bıraktırıyorum. Birde park yatağındaki oyuncaklarına konuşmaya çalışıyor bende onları seslendiriyorum, mesela oyuncak aslanı tutup "ben aslanım, ormanın kralım kuff kuff" yapıyorum çok eğleniyor :))) Emziğini hala bıraktıramadım bu arada..Yalnız kalmaktan ve ilgisizlikten nefret ediyor ağladığında yanına biraz geç gitsem beni protesto edip yaklaşık 10 dk ağlama krizine giriyor sanki saatlerce ağlatmışım gibi bir hava estiriyor, beni tanıyor ve takip ediyor babayı da tanıyor ama onunla sohbet tarzı benimkinden daha farklı, ona çıkardığı sesler daha erkeksi sanki bana ise daha nazlı sesler çıkarıyor, şikayetçi olur tarzda konuşmaya çalışıyor. Ona klasik müzik dinletmeye çalışıyorum ama bir süre sonra sıkılıyor..Genel olarak ilgi manyağı olmak gibi bir havası var ama güzel tarafı ben oğlumu hiç sallamadım bırakıp emziğini verdiğimde uykusu varsa direk uyuyor yoksa mızıldanıyor ben yanına gidiyorum biraz oynaşıyoruz yada emziriyorum sonra uyuyor.
Açıkçası oğluma çok düşkünüm ve içten içe onu herkesten kıskanıyorum..Aslında böyle bir anne olmak istemezdim..Daha rahat ve insanlara güvenen biri olmayı tercih ederdim ama kayınvalideyle yaşadığım kötü tecrübe yüzünden şimdi kim kucağına alsa bir süre sonra rahatsız oluyorum..Sanki yanlış tutuyorlarmış ve ona bir zarar gelecekmiş gibi geliyor..Bu çok sinir bozucu..Sürekli kendimi bu konuda telkin etmeye çalışıyorum ama olmuyor..
mavi kalsın diye çok baktık ama kızlar bu arada diğer bebişimizden haber yok annesiyle babası dün hastaneden geldiler çünkü baklemekten başka çare yok elden bişey gelmiyo dua etmekten başka sabah 9 buçukta gittiler şuan hastanedeler..insan süreklia arayıp soramıyoda endişeyle bekliyoruz işte
Sanırım hayatımda verdiğim en doğru karar çocuk yapmakmış çok şükür Allah'ta nasip etti..Hamileyken anneliği pek idrak edemiyordum ama oğluma doğduğu ilk anda aşık oldum..Kimseyle paylaşamam :asigim:
