- Konu Sahibi missselena
-
- #21
ne zor bi şey bu yaa
aynen canım ben de çalışıyorum ve 37. haftaya kadar çalışmayı düşünüyorum. benim kayınvalidem de kendince karar vermiş doğumdan önce gelmeye, tabi gelcez kalcaz doğumdan sonra da diyo, ben de dedim artık, ben bakabilirim çocuğa herkes nasıl bakıyo diye. bana sormadan kendi kendine karar alması hoşuma gitmedi, yoksa iidir bi dediğim yok, ama o gelirse kayınpederimin de gelme ihtimali var, ve ben rahat edemem kaldı ki peş peşe sigara yakan biri, evde tek balkon bebeğimin odasında o da pimapenle kapalı, bütün duamn odada yani, aylardır içimde dert oldu, tek de kalamıyo nası bırakıp gelcek bilmiyorum off off
ne zor bi şey bu yaaAllah senin de yardımcın olsun canım.. ben de bebekten sonra eğer sürekli bizde olurlarsa bebeğe kendim bakabiliyorum, bir şey olursa annem zaten yakında dicem. böylesi sizin için de benim için de zor, bebeğimizle yeni hayatımıza alışmak istiyorum, ihtiyacımız olursa sizi çağırırız zaten dicem. sizce bu kırıcı bir konuşma mı?
ev ev üstüne olmaz,insanlar bunu niye düşünmezler niye anlamazlar bu ne rahatlıktır anlamıyorum.bir de sormak etmek de yok emrivaki yapıyorlar biz gelip kalıcaz diye.bence konuşmak için doğumu bekleme o dönemde daha tahammülsüz ve hassas olucaksın,istenmeyen tatsızlıklar çıkabilir ve gereksiz yere yıpranırsın çocukla mı ilgilenceksin onlarla mı belli olmaz.onlar daha çok plan yapmadan bu konu ilk açıldığı muhabbetinizde konuş bence,eşinle de konuş,kendi annemin bile sürekli bizde kalmasını istemiyorum,zaten yorgun olucam doğumdan sonra,bir de misafirlerle ilgilenmek beni daha da yorar,arada gelip görürler ama devamlı kalmaları uygun olmaz deben akşam eve geldiğimde senle ve çocuğumla başbaşa olmak istiyorum de.sonra da onlarla konuş hem bebek bakımı hem lohusa psikolojisi hem iş beni çok yorucak o kargaşa da sizle gerektiği gibi ilgilenemem annem zaten hergün bakacak bebeğe,siz de özlediğiniz zaman gelir seversiniz arada,başımın üstünde yeriniz var ama beni de anlayın falan de ne bileyim..
canım aradan bebeğe kendim bakabiliyorum, ihtiyacım olursa sizi çağırırım zaten kısımlarını alırsam bence kırıcı değil bana göre. ama diğer kısımlarını ben söyleyemezdim heralde :) sizin de düzenini bozmak beni huzursuz eder falan da diyebilirsin. Allah ım inş o zamana kadar bu konuda kalplerine anlayış verir de kırgınlık olmaz, eşlerimizin de üzülmesini istemiyoruz elbette ki
kızlar ben de 7,5 aylık hamile bir bayanım. size özetle durumumu anlatmak isterim. Ben kendi annemle yakın oturuyorum, kayınvalidem ise başka şehirde yaşıyor. Ve biz annemle anlaştık, çocuğa bakacak, gelip gidecek ya da biz çocuğu ona götürüp alacağız.. ama gelin görün ki torun haberini aldıklarından beri hem kayınvalidem hem de kayınpederim bizde kalmayı planlıyorlar.. her lafın başında bi odayı bize yapın diyorlar,kendi aralarında şöyle yaparız böyle yaparz planlar.. inanın öyle bunaldım ki.. çok iyi insanlar bu güne kadar hiç bir kötülüklerini görmedim. ancak bu sürekli birlikte yaşama fikri beni öyle sıkıyor ki.. inanın doğumdan sonra nasıl bir hayatımız olacak diye düşünmekten hamileliğimi stres içinde geçiriyorum..
ben sonuçta planımı yapmışım, çocuğa annem bakacak, ve çocuğumuz olduktan sonra da akşam işten geldiğimde evde bi sürü insan görmek istemiyorum. eşim ve çocuğumla başbaşa olmak istiyorum ve bu benim en doğal hakkım olmalı.. ama kayınvalidemlerin planları farklı.. zaten kayınvalidem bize çok sık gelir ve kalır, bu yaz benim kafamda bu sıkıntılar olduğundan onlara biraz surat yaptım, bize geldiklerinde ister istemez mesafeli davrandım.. onlarla birlikte yaşamak istemediğimi anlasınlar istediğim için...
amaa işler daha da kötü oldu.. eşim ailesine surat yaptığım için bana tavır aldı. Bence annem bizde kalabilir demeye başladı.. inanın şu an ne yapacağımı bilmiyorum! insanların bu saygısızlıklarından, kayınvalidelerin evlilikleri istedikleri gibi yönetmeye çalışmalarından bıktım.. geçen akşam arıyorlar, evlerini toruna göre düzenlemişler onu anlatıyorlar, yazın biz gidip sürekli orda kalıcaz ya.. ben de dedim eşime bizim orda kalacğaımız 1 hafta, lütfen kimse düzenini değiştirmesin. inanabiliyor musnuz ya..
işte durumlar böyle.. ne yapmalıyım sizce.. doğumdan sonra bizde kalırlarsa açık açık konuşmayı dşünüyorum. bu konuşma eşmle aramı açacak onu da biliyorum ama ne yapmalıyım..?
ooof of çok zor gerçekten. en son olarak eşime "duruma bir netlik kazandıralım, annemler baksın, sizinkiler de özledikçe gelirler" dedim. o da "zaten öyle olacak" dedi gönülsüzce.. ama ben eminim bunlar 2 haftada bir gelecek.. 10-15 gün kalacak.. kessinlikle eminim yani!
benim aile yapımla eşiminki çok farklı. Benim ailem yakınımızda olmasına rağmen öyle anlayışlılar ki hiç bize gelmezler, siz çalışıyorsunuz siz gelin burda yemek yiyin derler, gitmezsek gönül koymazlar. yani herkes kendi hayatını yaşıyor özgürce.. ama eşimin ailesi böyle değil.. onlar hep bir arada olmalı, her zaman teyzeler, kuzenler bir arada aynı evde toplanır akşamları falan.. tabi benim eşim bu ortamda yetişmiş, ona çok normal geliyor ve bu yüzden beni anlamıyor
ayrıca size dediğim gibi ben bu yazdan beri ilk kez onlara soğuk davranıyorum, surat yapıyorum, çok soğudum onlardan.. o yüzden artık pek aramıyorum ve kayınvalidem hep eşimle konşuyor, ona alttan alttan bilinç altına mesajlar veriyor.. nasıl dolduruyor bilemiyorum, ne konuşuyorlar..
burda anlayışlı olması gereken kesinlikle kayın validemler.. çünkü eşim siz çok geliyorsunuz, gelince çok kalıyorsunuz, gelmeyin diyemez anne babasına.. sonuçta o da bebişimizi anne babası sevsin baksın istiyor, o da öyle mutlu olacak.. o yüzden ben bu meseleyi benim halletmem gerektiğini düşünüyorum ama nasıl.. bir ara görümcemle konuşmayı düşündüm, ama o da aynı onların kafadan, hep birlikte yaşamak taraftarı.. böyle olunca, yani herkes aynı şeyi düşününce ben sorunlu insan gibi oldum, çocuğunu sevdirmek istemeyen, misafir sevmeyen, anne babaya surat yapan, hamileliği yüzünden hormon dengesi değiştiği için saçmalayan bir kişi gibi kaldım aralarında..
inanın günün her anı doğum sonrasında yapacağım konuşmayı düşünüyorum. nasıl insanları kırmadan gitmelerini söyleyebilirim diye.. ALlah ım yardım et.. benim durumumda olanlar bu sorunları nasıl aştı nolur yardım edin bana.. kimseyi kırmicam diye istemedğim bir hayatı yaşamayı da istemiyorum..
Benim bebeğime bakacak kimse bile yok...kendi ailemde çok uzakta ..eşimin ailesi zaten meraklı değil... sanırım 4-5 aylık olunca olunca işe başlarım...Zaten uzun süredirde evdeyım iyice...Tek çaremiz ilk oğlumda olduğu gibi bakıcıya vercem..oradanda kreşe....Birde benim açımdan bakın olaylara..ne kadar şanslısınız....Keşke benim bebeğimde bu kadar önemsense..paylaşılamasa....Allahım var..Ona güveniyorum...iyice bunaldım zaten bu gebelikten....şu günler bir geçsede doğursam artık...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?