- Konu Sahibi akrepistan
-
- #1
Kızlar merhaba,
Kızım 3,5 aylık, maşallah. Daha önce hiçbir bebek, çocuk sevmemiş biriydim. Yani kızlar genelde bebekleri çok sever ya, ben öyle değildim. Elime bile almadım kimsenin bebeğini ama gelin görün ki bebeğimden ayrılamıyorum. Bebeğimin uyku düzeni çok güzel akşam 9 da uyur, sabah 9 a kadar uyuruz (sadece emmek için uyanır, emer geri uyur). Bugüne kadar hep “yapmam” dediğim şeyleri yapıyorum, mesela 3 ayına kadar hep yanımda yatırdım. Nerde yatırsam kendi kendine uyur kızım, onluk bir durum değil bu ama ben kıyamıyorum, hep yanımda olsun istiyorum, biliyorum çok yanlış. 3.ayında eşimin zorlamasıyla beşiğine yatırmaya başladım, ilk gece hiç uyuyamadım. Şimdi yine gece emmeye kalktığında yanıma alıyorum bazen. Mesela gündüz pusetine koyup yemek yapıcam, bebeğimin hiç bir sorunu yok, durur pusette, sorun benim! Kıyamıyorum, vicdan yapıyorum. Sanki onu orda tek başına bırakmış gibi... Yanımda aslında, öyle bakınıyor ama ben üzülüyorum 10 dakika sonra alıyorum. Kucağımda değil sürekli, kucağa alışmadı. Yatağımıza yatıyoruz, hep oynayıp konuşuyoruz, o zaman çok rahat ediyorum. Mesela şimdi uyudu, yanından ayrılamıyorum. Biraz koklıyım diyorum, yanına uzanıyorum bi daha kalkamıyorum. Ev işleri, yemek hak getire tabi. Ne yapıcam? Bağımlılık oldu sanki
Kızım 3,5 aylık, maşallah. Daha önce hiçbir bebek, çocuk sevmemiş biriydim. Yani kızlar genelde bebekleri çok sever ya, ben öyle değildim. Elime bile almadım kimsenin bebeğini ama gelin görün ki bebeğimden ayrılamıyorum. Bebeğimin uyku düzeni çok güzel akşam 9 da uyur, sabah 9 a kadar uyuruz (sadece emmek için uyanır, emer geri uyur). Bugüne kadar hep “yapmam” dediğim şeyleri yapıyorum, mesela 3 ayına kadar hep yanımda yatırdım. Nerde yatırsam kendi kendine uyur kızım, onluk bir durum değil bu ama ben kıyamıyorum, hep yanımda olsun istiyorum, biliyorum çok yanlış. 3.ayında eşimin zorlamasıyla beşiğine yatırmaya başladım, ilk gece hiç uyuyamadım. Şimdi yine gece emmeye kalktığında yanıma alıyorum bazen. Mesela gündüz pusetine koyup yemek yapıcam, bebeğimin hiç bir sorunu yok, durur pusette, sorun benim! Kıyamıyorum, vicdan yapıyorum. Sanki onu orda tek başına bırakmış gibi... Yanımda aslında, öyle bakınıyor ama ben üzülüyorum 10 dakika sonra alıyorum. Kucağımda değil sürekli, kucağa alışmadı. Yatağımıza yatıyoruz, hep oynayıp konuşuyoruz, o zaman çok rahat ediyorum. Mesela şimdi uyudu, yanından ayrılamıyorum. Biraz koklıyım diyorum, yanına uzanıyorum bi daha kalkamıyorum. Ev işleri, yemek hak getire tabi. Ne yapıcam? Bağımlılık oldu sanki
Son düzenleme: