- 31 Ocak 2016
- 5.413
- 21.799
- 348
Hakikaten ya dediğiniz gibi olmuş birdaha baktım da türkçe öğretmeni gibi yazmış. Ben bu şekilde yazamazdım hem çocuk hem acele yazmam gerek yok yani imkani yokAynısını düşündüm. Noktalama işaretleri çok düzenli. Paragraflar itinayla ayrılmış. Gecenin bir vakti değilde rahat rahat roman yazar gibi yazılmış.
aynen gitmeye falan niyeti yok.Ben bizzat kendi agzindan dinledim kadinin. Almanyada ayaginda ayakkabi yokken kocasi sokaga atiyor. Polise gidip polisle eve giriyor pasaportunu aliyor valizini topluyor altinlarini aliyor polisle birlikte. Sonrada adresini bulamayacaklari sekilde baska eyaletteki kadin siginma evine gidiyor. Almanca kursuna yaziliyor ufak islerle baslayip is buluyor devlet guvencesinde. Sense hala yok su kadar mesafede kadin siginma evi yok bu kadar para biriktiriyorum. Gec bunlari kelebek. Blof yapiyorsun kocana ama tutmayacak. Gitmeyecegini de biliyoruz. Sana yardim etmek isterdim ama geri donecegini yapamayacagini biliyorum.
parayı nerden buluyosunda biriktiriyon, elinden telefonu alan insanlar sanA para veriyomu. kocana niye söylüyosun bilet parasını toplayınca gitcem diye, bunu bile bile sana izin verirmi hiçYurt dışındayız ya, gidebileceğim gerçekten hiçbir yer yok. Yalnızım. Kadın sığınma evini araştırdım, ama o da 150 km uzağımızda. Para biriktiriyorum. Ansızın gideceğim. Sessizce, ses etmeden, bebeğim ve ben... En yakında yeni hayatımıza "Hoşgeldin" diyeceğiz
1.5 ay oldu, elimden telefon alındı, ve uzun süredir yazamadım. Sabrettim, sabrettim ama artık yolun sonuna geldim. Herşeye boyun eğdim, ses etmedim, ama artık dayanacak gücüm kalmadı. Lohusalığım'da anlamadı, hep beni rencide edecek zamanlar aradı, sustum.. "40'ımız çıksın belki durum düzelir!" dedim, ama herşey daha da berbatlaşmaya başladı.
40'ımız çıktı ve biz onun gecesinde KV yüzünden dayak yedik.
"Bebekleri Allah korur!!" derler ya, işte onun canlı şahidi biziz.
Bilen bilir biz KV ve KP ile aynı evde yaşıyoruz.
Ev 2 katlı, yalnız 2. katta sadece 1 salon ve 3 yatak odası var.
Görümcem'in 2 hafta tatili vardı, buraya geldiler oğlu ile...
KV'nin Annesi ve Babası da burdalardı... Anlayacağınız, kalabalık olduğumuz halde daha da çok kalabalıklaşmıştık.
Eşim sabah vardiyasına gidecekti, KP ise gece vardiyasına gitmişti, KV çoğu zaman uykusuz kaldığından Annesi de yukarı yatmaya çıkmış, ben ise bebeğimi emzirip yatıracaktım, eşim sabah vardiyasına gideceği için uyuyordu, Görümcem de "Bulaşık Annem'e kalmasın, hemen halledip geliyorum" demişti. Ben bebeği emzirirken Anneanne ile laflamaya daldık, bebek de kucağımda emiyordu, görümce ise yukarıya çıktı, sohbet, muhabbet derken, birden kapı açıldı KV. "Beni mi kovlaşıyorsunuz" diyerek hepimizi tersledi, sonra da bana "Git çocuğu yatır, sende kocanın yanına yat" dedi. (Sonradan öğreniyorum ki KV ve Görümce kavga etmişler). KV böyle deyince herkesin morali bozuldu, ve yattılar. Bende bebeği yatırır yatırmaz başladı ağlamaya, kucağımda susturmaya çalışıyorum, bir yandan da herkes uyanacak diye stress yapıyorum, ben stress yaptıkça bebek de etkilense gerek ki, hiç susturamadım. KV çıktı geldi hemen Yatak odamıza girdi "Niye ağlatıyon çocuğu?" sesi. Bende "Çocuk ağlıyorsa, sen niye çıkıp geliyon, anası yanında ya..." dedim. Yalnız KV'ye sinirlendikçe, stressim de çoğaldı ve bebeğim hiç durmadan ağlamaya devam etti. En sonunda Anneanne çağırdı, "Gel kızım, kocan uyanmasın ben de biraz yardım edeyim" dedi. Beraber susturmaya çalışırken KV aşağıdan yukarıya "Kız, ağlatma çocuğu, çabuk indir aşağıya" diye bağırıyor. Bende o bağırdıkça daha çok sinirlendim. "Kız, kocanı uyandırmasana çabuk getir çocuğu" diye bağırmaya devam ediyor. Kocan uyanmasın diyen KV, oğlunu aşağıdan telefonla arayıp "Çabuk söyle ona çocuğu bana getirsin" demiş. Anneannem de "Kızım, çocuk aç galiba, bi emzir bakayım" dedi. Çocuğu emzirirken kocam geldi kapının ağzında "Çocuğu getir, çocuğu getir..." diyor, KV ise aşağıdan bağırmaya devam ediyor "Çocuğu indir herkes uyanacak" diye... "Tamam emzireyim de, getireceğim....!" demeye kalmadan, bebeğim de kucağımdayken eşim üstüme bi saldırdı saçımı yoldu, yüzümü yumrukladı, kalçalarıma tekmeler savurdu, ben ise "Bebeğe bişey olacak" diye korkumdan bi o yana bi bu yana çocuğu korumaya çalışırken eşim yüzüme tekmeler, yumruklar savurdu, Anneannem "Kızım, çocuğu al" diye, görümceye bağırdı, görümce geldi hemen çocuğu verdim, eşim gitti, geri geldiğinde elinde ayakkabı vardı, ayakkabıyla vurmaya devam etti, KV aşağıdan hala "Çocuğu getir Kızzzz..." diye bağırıyor, o sinirle Dedem aşağıya bi hücumla inmiş, KV'ye bi Tokat koymuş, KV yukarıya "Allah belanı versin" diyerek çıktı, ben bebeğime bakmaya gitmiştim, o sinirle ben KV'ye bağırmışım, çığırmışım... KV'de bana "Orospu, Kahpe, defol evimden" diyor, sanki ben durmaya çok hevesliymişim gibi.. Bu satırları yazarken bile ağlıyorum ama çok zoruma gitti, bu olaydan sonra herkes benim tarafımda oldu, Görümcem gidip abisine söylemedik laf bırakmamış, eşim "Annem yüzünden oldu, ona sinirimi ondan çıkardım, çok özür dilerim, çok özür dilerim" demiş, ama ne çare... Şimdi bebeğime baktıkça "Allahım sen korudun..." diyorum, çünkü bu atlattığımız inanın ki bir mucizeydi, ertesi gün benim her yanım çürükken, bebeğime şükürler olsun hiç bir şey olmamıştı. Ama ne oldu biliyor musunuz??
Gururum kırılmıştı, herşeyden kaçıp gitmek istiyordum, herşeyleri bırakıp bi tek kızımla kaybolup gitmek istiyordum, ama yine olmadı. Yine KV kendi haklı çıkardı, yine yağ gibi üste çıktı. Ve ben yine ezilip kalmıştım..
Olayın üstünden 26 gün geçti, ama herşey daha dün gibi aklımda...
Şimdilerde ise:
"Aman çocuğa bişey olmasın,
"Aman üşütmesin, üşümesin....." diyorlar.
Onlar öyle dedikçe daha çok sinirleniyorum. Hem KV, hemde oğlu. Ben de artık gocunmuyorum. Her lafta karşılığını veriyorum. Ama artık soğudum herkesten. Bi an önce Allah'tan hayırlısını diliyorum...
Artık yazamıyorum, ama tesellinize ihtiyacım var, her zaman okumaya çalışacağım.
Okuduğunuz için teşekkür ederim, iyi geceler
Durumunuza çok üzüldüm benzer şeyleri ben de yaşadım çünkü.. İlk doğumumda daha 10 günlük lohusayken ( zor bir doğum yaptım bi sürü dikişim vardı) kayınvalidem sırf yanlarına gelip oturmuyorum konuşup sohbet etmiyorum diye eşime senin karın bizi istemiyor heralde tavırlarından belli bi daha da bu eve gelmem demişti.. Eşim de akşam eve bi hışımla geldi sen kim oluyorsun da benim annemi bu evde istemiyorsun dedi ana oğul beni 10 günlük bebeğimle dışarı attı, kasım ayıydı hiç ama hiç unutmuyorum o günü o hızla çocuğumu sardım battaniyeye kendim ayağımda bir terlik üzerimde pijama ile çıktım taksi çağırıp annemin evine gittim o lohusalık boyunca yaşadıklarımı bir ben bilirim bir Allah bilir.. özene bözene hazırladığım beşiğinde yatamadı yavrum.. Ama yüce Rabbim çok büyük sonradan öyle bir ahımı çıkardı ki Elhamdülüllah... Mazlumun ahını bırakmıyor kimsenin yanına Rabbim.. Allah bi daha yaşatmasın çok Geçmiş olsun1.5 ay oldu, elimden telefon alındı, ve uzun süredir yazamadım. Sabrettim, sabrettim ama artık yolun sonuna geldim. Herşeye boyun eğdim, ses etmedim, ama artık dayanacak gücüm kalmadı. Lohusalığım'da anlamadı, hep beni rencide edecek zamanlar aradı, sustum.. "40'ımız çıksın belki durum düzelir!" dedim, ama herşey daha da berbatlaşmaya başladı.
40'ımız çıktı ve biz onun gecesinde KV yüzünden dayak yedik.
"Bebekleri Allah korur!!" derler ya, işte onun canlı şahidi biziz.
Bilen bilir biz KV ve KP ile aynı evde yaşıyoruz.
Ev 2 katlı, yalnız 2. katta sadece 1 salon ve 3 yatak odası var.
Görümcem'in 2 hafta tatili vardı, buraya geldiler oğlu ile...
KV'nin Annesi ve Babası da burdalardı... Anlayacağınız, kalabalık olduğumuz halde daha da çok kalabalıklaşmıştık.
Eşim sabah vardiyasına gidecekti, KP ise gece vardiyasına gitmişti, KV çoğu zaman uykusuz kaldığından Annesi de yukarı yatmaya çıkmış, ben ise bebeğimi emzirip yatıracaktım, eşim sabah vardiyasına gideceği için uyuyordu, Görümcem de "Bulaşık Annem'e kalmasın, hemen halledip geliyorum" demişti. Ben bebeği emzirirken Anneanne ile laflamaya daldık, bebek de kucağımda emiyordu, görümce ise yukarıya çıktı, sohbet, muhabbet derken, birden kapı açıldı KV. "Beni mi kovlaşıyorsunuz" diyerek hepimizi tersledi, sonra da bana "Git çocuğu yatır, sende kocanın yanına yat" dedi. (Sonradan öğreniyorum ki KV ve Görümce kavga etmişler). KV böyle deyince herkesin morali bozuldu, ve yattılar. Bende bebeği yatırır yatırmaz başladı ağlamaya, kucağımda susturmaya çalışıyorum, bir yandan da herkes uyanacak diye stress yapıyorum, ben stress yaptıkça bebek de etkilense gerek ki, hiç susturamadım. KV çıktı geldi hemen Yatak odamıza girdi "Niye ağlatıyon çocuğu?" sesi. Bende "Çocuk ağlıyorsa, sen niye çıkıp geliyon, anası yanında ya..." dedim. Yalnız KV'ye sinirlendikçe, stressim de çoğaldı ve bebeğim hiç durmadan ağlamaya devam etti. En sonunda Anneanne çağırdı, "Gel kızım, kocan uyanmasın ben de biraz yardım edeyim" dedi. Beraber susturmaya çalışırken KV aşağıdan yukarıya "Kız, ağlatma çocuğu, çabuk indir aşağıya" diye bağırıyor. Bende o bağırdıkça daha çok sinirlendim. "Kız, kocanı uyandırmasana çabuk getir çocuğu" diye bağırmaya devam ediyor. Kocan uyanmasın diyen KV, oğlunu aşağıdan telefonla arayıp "Çabuk söyle ona çocuğu bana getirsin" demiş. Anneannem de "Kızım, çocuk aç galiba, bi emzir bakayım" dedi. Çocuğu emzirirken kocam geldi kapının ağzında "Çocuğu getir, çocuğu getir..." diyor, KV ise aşağıdan bağırmaya devam ediyor "Çocuğu indir herkes uyanacak" diye... "Tamam emzireyim de, getireceğim....!" demeye kalmadan, bebeğim de kucağımdayken eşim üstüme bi saldırdı saçımı yoldu, yüzümü yumrukladı, kalçalarıma tekmeler savurdu, ben ise "Bebeğe bişey olacak" diye korkumdan bi o yana bi bu yana çocuğu korumaya çalışırken eşim yüzüme tekmeler, yumruklar savurdu, Anneannem "Kızım, çocuğu al" diye, görümceye bağırdı, görümce geldi hemen çocuğu verdim, eşim gitti, geri geldiğinde elinde ayakkabı vardı, ayakkabıyla vurmaya devam etti, KV aşağıdan hala "Çocuğu getir Kızzzz..." diye bağırıyor, o sinirle Dedem aşağıya bi hücumla inmiş, KV'ye bi Tokat koymuş, KV yukarıya "Allah belanı versin" diyerek çıktı, ben bebeğime bakmaya gitmiştim, o sinirle ben KV'ye bağırmışım, çığırmışım... KV'de bana "Orospu, Kahpe, defol evimden" diyor, sanki ben durmaya çok hevesliymişim gibi.. Bu satırları yazarken bile ağlıyorum ama çok zoruma gitti, bu olaydan sonra herkes benim tarafımda oldu, Görümcem gidip abisine söylemedik laf bırakmamış, eşim "Annem yüzünden oldu, ona sinirimi ondan çıkardım, çok özür dilerim, çok özür dilerim" demiş, ama ne çare... Şimdi bebeğime baktıkça "Allahım sen korudun..." diyorum, çünkü bu atlattığımız inanın ki bir mucizeydi, ertesi gün benim her yanım çürükken, bebeğime şükürler olsun hiç bir şey olmamıştı. Ama ne oldu biliyor musunuz??
Gururum kırılmıştı, herşeyden kaçıp gitmek istiyordum, herşeyleri bırakıp bi tek kızımla kaybolup gitmek istiyordum, ama yine olmadı. Yine KV kendi haklı çıkardı, yine yağ gibi üste çıktı. Ve ben yine ezilip kalmıştım..
Olayın üstünden 26 gün geçti, ama herşey daha dün gibi aklımda...
Şimdilerde ise:
"Aman çocuğa bişey olmasın,
"Aman üşütmesin, üşümesin....." diyorlar.
Onlar öyle dedikçe daha çok sinirleniyorum. Hem KV, hemde oğlu. Ben de artık gocunmuyorum. Her lafta karşılığını veriyorum. Ama artık soğudum herkesten. Bi an önce Allah'tan hayırlısını diliyorum...
Artık yazamıyorum, ama tesellinize ihtiyacım var, her zaman okumaya çalışacağım.
Okuduğunuz için teşekkür ederim, iyi geceler
çok geçmiş olsun çok üzüldüm gerçekten
sütünüz kesilirse bunun sorumlusu kim olacak p.slikler
ne yapmayı düşünüyorsunuz? gerçekten köye gidince babanızla konuşunca boşanabilecek misiniz?
Hakikaten ya dediğiniz gibi olmuş birdaha baktım da türkçe öğretmeni gibi yazmış. Ben bu şekilde yazamazdım hem çocuk hem acele yazmam gerek yok yani imkani yok
aynen gitmeye falan niyeti yok.
belki blöf işe yarar da ayrı eve çıkarırlar kocası kendisini sever diye umuyor.
çocukluğunun 13 yılı Almanya'da geçmiş biri Almanya hakkında bu kadar bilgisiz olamaz.
Türkiye'de bile bir alo dese yarım saate aile bakanlığının emriyle polisler geliyor kapıya, Almanya'da mı gelmeyecek? maddi desteğin alasını sağlıyorlar. yahu benim kuzen 6 çocukla kocasını boşadı da sırf çocuk parasıyla bile rahat geçiniyor kadın.
arabesk yaşam tarzı bazılarının hayat anlayışı, maalesef.
Rabbim bebeğin kaderini güzel yazsın.
parayı nerden buluyosunda biriktiriyon, elinden telefonu alan insanlar sanA para veriyomu. kocana niye söylüyosun bilet parasını toplayınca gitcem diye, bunu bile bile sana izin verirmi hiç
Allah razı olsun babanızdanEvet, babam beni 1 dk durutmaz
ülke hakkında genel bilgi anlamında söyledim.Almanya da 13 yıl kaldım bu doğrudur. Fakat 13 yaşıma kadar "Kadın Sığınma Evleri" hakkında mı araştırma yapıyordum.
Ve telefondan yazdığı halde bu kadar düzenli noktalama işaretleri dikkat geçecek kadar iyi kullanmış. İnsan başından geçen böyle birşeyi anlatırken ne yazdığını bilmez.Hakikaten ya dediğiniz gibi olmuş birdaha baktım da türkçe öğretmeni gibi yazmış. Ben bu şekilde yazamazdım hem çocuk hem acele yazmam gerek yok yani imkani yok
Durumunuza çok üzüldüm benzer şeyleri ben de yaşadım çünkü.. İlk doğumumda daha 10 günlük lohusayken ( zor bir doğum yaptım bi sürü dikişim vardı) kayınvalidem sırf yanlarına gelip oturmuyorum konuşup sohbet etmiyorum diye eşime senin karın bizi istemiyor heralde tavırlarından belli bi daha da bu eve gelmem demişti.. Eşim de akşam eve bi hışımla geldi sen kim oluyorsun da benim annemi bu evde istemiyorsun dedi ana oğul beni 10 günlük bebeğimle dışarı attı, kasım ayıydı hiç ama hiç unutmuyorum o günü o hızla çocuğumu sardım battaniyeye kendim ayağımda bir terlik üzerimde pijama ile çıktım taksi çağırıp annemin evine gittim o lohusalık boyunca yaşadıklarımı bir ben bilirim bir Allah bilir.. özene bözene hazırladığım beşiğinde yatamadı yavrum.. Ama yüce Rabbim çok büyük sonradan öyle bir ahımı çıkardı ki Elhamdülüllah... Mazlumun ahını bırakmıyor kimsenin yanına Rabbim.. Allah bi daha yaşatmasın çok Geçmiş olsun
Çok geçmiş olsun, Allah bebeğinize size sağlık sıhhat versin okurken ben de ağlayacaktım. Gerçekten Allah korumuş ama sizin için de bir uyarı olmuş kardeşim, bebeğinizin biraz büyümesini bekliyor olabilirsiniz haklısınız ben 4,5 aylık olana kadar kendimi zor toparladım. Çocuk yüzünden çok dolduruyorlar özellikle, çok düşünceliyse evde bağırmasın, oğlunu arayıp uyandırmasın ayrıca bebek bu ağlar ne demek ağlatma bebeği? Daha geçenlerde 27 aylık oğlumu susturamadık kaldı ki 40 günlük bebek emse de gazı vardır, uykusu vardır ağlar yani. Normal olan şeyleri gerizekalı gibi anormal kabul eden bu çok bilmiş insanlar yüzünden bebek ağlıyor diye bebeği döven anneler, anneyi döven eşler de olur. Biraz vicdan insaf olsa ayırmaya çalışırdı gereksiz, Allah bilir mutlu olmuştur herhalde. Allah bunu ondan çıkartır hiç üzülme, hayvandan da aşağıda ne diyeceğimi bilemiyorum. Helallik alamadan ölemezler lohusa bir anneyi ayakkabıyla dövmek nedir ya, psikolojik şiddetin de alasını yapmış sen ağlatıyorsun bilmem ne; benim eşim ağır konuştu diye hala derim ki bana hamileyken lohusayken bunu dedin, dayak da öyle izi geçse de kırgınlık hemen geçmez, inşallah gidebileceğiniz başka bir yer vardır bir süre orda kalın sonrası Allah kerim, öncesinde de böyleyse başka eve çıksanız belki bu kadar ileriye gitmezdi olaylar. Ama içinde kin tutma çocuğuna sevgiyle bak onları da Allah bildiği gibi yapsın, kula merhameti olmayana Allah da merhamet etmez ben buna inanıyorum. Sen stresli oldukça o daha çok ağlayacak bu doğru ben de yaşadım o sebeple bir arkadaşa komşuya bir süre gitsen misafir olarak senin için de iyi olur aynı evde durdukça öfken sinirin artacak belki başka olaylarda olacak. Yalandan çocuğunu seviyormuş gibi yapmalarına da he de geç, annesi ölseydi o çocuğa senin gibi bakacaklar mıydı acaba? Sen kendi sağlığını düşün artık evladına hangi koşullarda iyi bakabilirsin bunu düşün. Boşanırsan da çocuk olduğu için nafaka vermesi gerekir.
seni almaya mı gelicek ne yapıcak peki?Aileme anlattım, o yapmasa bile babam gereğini yapacak zaten
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?