Bebeğimi tek başıma büyütüyorum ve çok yorgunum canım anneler

Çok iyi anlıyorum. Ben de işe başladığımda çok suçlu hissetmiştim kendimi. İşi geçtim çocuğu 5 dk yalnız bırakıp yemek yesem o yemek boğazımda kalıyor. sanki her hücremi çocuğa adamak zorunda gibi hissediyorum. Yemek yerken onu antrede ana kucağına koyuyorum, tabağa bakıp yemek yiyemiyorum. Gözüm hep onda. 1lokma atıyorum 2. nefesim “agu oğlum, evet annecim aguuu” filan oluyor.

ben de eşimden yana çok şanslıyım. “Keşke ben emzirebilsem de senden bu yükü alsam” diyen bir adam. Çok şükür. Ben nerdeyse emzirip kaçıyorum bu aralar, okullar kapandığı günden beri çocuk sürekli eşimin üstünde ama “her şeye yetebilme, her işe yetişebilme” duygusu çok fazla. Bugün dinlenmem gereken yerde gittim balkon camı sildim, balkon yıkadım, halısını fırçaladım. Bunları yapmasam kendimi sorumlu hissedecektim. anneyim ya her şeye yetmem lazım...

annem çok yardımcı oldu dedim ya mesela, sağ olsun var olsun ama geçenlerde şey dedi: “e kızım herkes doğuruyor, bir sen çocuk büyütmüyorsun ki annem” yani bu cümleyi kurduktan sonra devamında söylediği şeylerin ne hükmü var?

birinden de şunu duymak isterdim: “evet alsem, çok yoruldun farkındayım. sen de etinle kemiğinle kanlı canlı bir insansın, her şeye yetemezsin ama mükemmel bir annesin.” Anlaşılmak sadece…
 
Asla öyle bir şey soylemezler. Tek bildikleri bizde öyle büyüttük, bizde sizi yalniz büyüttük. Ama anlamadiklari şeyler o zamanki çağ ile şu zamanki çağ bambaşka. Ben mesela yapayalniz büyüdüm. Çok derin çocukluk yaralarim var. Ama tutup yüzüne vuramiyorum annemin
 
Verdiğiniz parayı başka insanların hesaplaması falan , ülkemizdeki bu tarz aile içi müdahaleler işte benim sanıyorum ki hiç anlayamayacağım şeyler .. Bende de maddi bir müdahale olmasa da aman daha çok küçük aman hasta olur anne yanı daha iyidir 4 yaşta başlasın vb müdahaleler var. Artık hepsine kulağımı tıkamak istiyorum gerçekten bunca annenin elbette ki bir bildiği var . Ama tabi ki pandemi bebeği olduğu için korunaklı büyüdüğü için bahsettiğiniz hastalık konusu beni de düşündürmüyor değil.
 
Yani tüm bunları yaşayan bir anne söyledikten sonra benim için en kuvvetli referans budur açıkçası. Çocuğun üstün yararı daha az yorgun bir anneyle ve akran sosyalleşmesiyle daha yüksek olacaktır burası su götürmez bir gerçek. Avrupa’da insanlar bu tarz başlıklar açıp bu konuları tartışmak öte dursun bizim sorgularımızı çok tuhaf karşılıyorlar. Çünkü iliklerimize kadar işlemiş en iyisini yapmaya çalışmak , eleştirilmek , feda etmek. Oysa ki mutlu çocukluk mutlu anneden geçer . Doğan cüceloğlu söylerdi nur içinde yatsın bir evde mutlu bir anne varsa o ev mutludur diye, ne kadar doğru. Teşekkür ederim yorumunuza da , gittikçe aydınlanıyorum.
 
Insan yavrum icin en iyisi ne diye ararken kendisi için iyiden şaşıyor ve ne yazık ki sonunda pişmanlıklarla kalakaliyor.

Benim kızım prematüre doğdu.
Anne sütü almasina ve ek gıda konusunda çok fena olmamasına rağmen cok zayıf.. Bakiciya güvenemeyiz minik, hassas dedik 9 ay öz ablam şehir dışından geldi bakti.
Lakin bu durum hem evliliğime, hem ablamla ilişkime cok olumsuz yansıdı.
Fazlasıyla titiz, takıntılı biridir.
Ben mi daha çok zorlandım o mu tartışılır.
Sonuçta kavga ve küslükle, tıpkı sizin gibi kırgınlıklarla artik eylulde kreşe vereceğim.
2 yasinda daha.
Korkuyorum cok hasta olur mu diye.
Ama psikolojim bu kadar yıpranmaz sanirim.
Allah yardımcımız olsun.
Insanin en yakını tarafından anlasilamamasi, hep eleştiri alması cok zor..
Duygular cok tanıdık.
 
Ben de annemin beni anlamaktan uzak durduğu bir noktada yardım istemeyi bıraktım, tek başıma üstlenmeye başladım her şeyi . Böylesi daha hayırlı olacak dedim. Tam olarak benzer cümleler duydum çünkü, “annesin kızım tabi ki yorulacaksın, herkes çocuk büyütüyor, bir sen mi büyütüyorsun” Bakın bu evet doğru , buna katılıyorum esasında bizim neslin anneleri , bizler annelerimizin jenerasyonuna göre daha fazla zorlanıyoruz , bunu ben de görüyorum. Ama o devir ve bu devir bambaşka. Orada komşuculuk var, akrabalık ilişkileri kuvvetli. Bizim nesil bireysel, annem küçükken beni komşuya bırakıp tüm işçilerini halledip gelebilirdi . Çocuğum 32 aylık benim henüz bireysel tek bir zamanım olmadı neredeyse. O yüzden aradığımız ve arzu ettiğimiz tek şey anlaşılmak ya. Seni anlıyorum diyen birileri. Hisdaş arıyorum ben artık, çünkü biliyorum yalnız değilim. Hepimiz başka başka evlerde başka başka kapıların arkasında aynı duygularda debeleniyoruz. Ezcümle, evet alsem biliyorum çok yoruldun, seni anlıyorum , hissediyorum ve inan bana çok güzel bir annesin sen.
 
Kendi tecrübemi eklemeyi unutmuşum.
Benim yapamadığım her şeyi yaptıran, öğretemediğim her şeyi öğreten bir kurum okul öncesi.
Çocuklar ebeveynlere karşı direnç gösterebiliyor ki benim iki evladım da canları sağolsun, karakter olarak aşırı zorlar.

Evet evde yine aynılar ama en azından artık öğrenmeyi reddetmiyor, doğrusunu bilerek yine de yaramazlık amaçlı yanlışı yapıyor
En temel hijyen kurallarında bile sıkıntı çekiyorum ben, okulda öyle değillermiş.
Ağızlarına sürmedikleri yemekleri tadıyor, daha uyumlu, mutlular, e yanında da bilgi geliyor.
Çocuklar en çok akranlarından öğreniyor, bunu görmüş oldum.
Faydalarını saymakla bitmez lakin yukarıda şu söylediğim şeyin izahı yok gerçekten.
 
Asla söylemezler ve biz de hiçbir çocukluk yaramızı hiçbir varoluşsal sancımızı yüzlerine vurmayız. Bunu yapmayız , yapmamalıyız da . Sağlıklı olsunlar mutlu olsunlar Allah eksikliklerini göstermesin. Ama birazcık da anlasınlar. Keşke.
 
Iyi şeyler duymak mi?
Kötü bir sey duymayayim da iyisi eksik kalsın noktasına geldim.

O öyle olur mu? Bu çocuğu bu zamana Allah korumuş.

Valla çok rahatsın. Hayret!

Bir tuhafsiniz karı koca.
Niye öylesiniz ki?

....

Son zamanlarda işe gitmek, çocuğuma bakmak zorlaştı. Kolumu kaldırmak bile istemiyordum.

Önce insanın psikolojisi iyi olacak.
İçimizdeki yaşam enerjisini öldüren cümlelerle ne kadar faydalı bir anne olabiliriz ki..
 
İşin eşyanın tabiatına aykırı gelen, en zor kısmı da şu: O yakının kanın, canın senin. Benim annem canımdan ötedir hepimizin annesi gibi ve bir evlat sahibi olana kadar neredeyse tartışmamız bile olmamıştır . Ondan sanırım normalden fazla incindim; etkilendim. Her şeyin en iyisini en doğrusunu bilen tavır artık benim gücüme gidiyor, bırakın biz de annelik yapalım bildiğimiz gibi diyesim geliyor artık . Zor zamanda yardım etmek hükmetmek değildir. Dilerim bunu bir gün uygun bir dille anlatabilirim ancak şimdilik bu konuda iletişimi sınırlamayı ve havlu atmayı tercih ediyorum . Okula da bu şekilde karar verdim , tıpkı sizin gibi.
 
Ülke gündemiyle bile birlikte toplumsal bir çöküşteyiz zaten hepimiz aile hayatlarımızda çekirdek ailemizde ve kök ailemizde tek istediğimiz huzur artık. Ben akıl istemiyorum, huzur istiyorum. Biz de bir şeylerin doğrusunu elbet biliyoruz , hatta eski jenerasyona göre çocuk psikolojisine daha çok dikkat eden bir nesiliz. Ama sorsak hep eksiğiz , hep yanlışız. Olmaz bu iş böyle.
 

Ne yazık ki ben uygun bir dille anlatamadım.
Çok doldum, biriktim ve fena patladim.

Üstelik ben "Elbette pek çok konuda sen benden iyi bilirsin. " dedim. Ama eksiklerle dolu da olsam. Cok okudum, çok araştırdım. Yavrum icin en iyisini istedim.
Öyle ki bütün düzenimin, özel hayatımın bozulmasini bile göze aldım onun için.

Bütün bunların yok sayılması cok üzücü..
 

Çocuğum doğdu doğalı psikolojisi önemli diye eşime karşı ne cok alttan aldım, sessiz kaldım.
Kavga etmeyeyim hissetmesin diye.
Sonunda ablam yüzünden tüm emeklerim çöp oldu.
Ne ses yükseltmeler, ne isyanlar gördü yavrum.
Gercekten cocuk konusunda yakınından destek alma konusuna artık çok başka bakiyorum. :/
 
Benzer bir durum bizim evde de yaşandı . Hikaye çok tanıdık . Ah sizi anlıyorum, siz de beni anlıyorsunuz. Ve bu ne kadar kıymetli bilemezsiniz. Benim bugün anlaşılmaya ihtiyacım vardı. Biz kadınlar her şeyin üstesinden geliriz de işte biraz destekle ihtiyacımız var.
 
Tecrübe çok önemli, ancak her insan biricik. Kendi evladımız için en iyisini tüm samimiyetimle söylüyorum ki biz biliriz. Evet tüm yeni yetmeliğimizle biz. Kimsenin yetersiz hissettirmesine izin vermiyorum ben artık. Aynısını size de tavsiye ederim.
 
 

Evdeki kadar konforu olmayacak ama sosyalleşecek, psikomotor becerileri gelişecek.
Belki biraz fazla hastalik göreceğiz ama daha huzurlu olacağız.
Beslenmesi eksik kalacak, bir kase yemeyecek ceyrek yiyecek belki ama hayatla erken tanışacak.

Artik kazançlarımıza odaklanalim insallah :)
 
“Doğrusunu bilerek yaramazlık amaçlı yapmak” oğlumun 2.5 yıllık ömrünün özeti. Çok güldüm bu cümlenize :) Çocuklar ebeveynlerine karşı direkt direnç gösteriyorlar . Çok basit bir örnek fotoğraflarda inat edip gülmez mesela benim oğlum kötü şakasıdır bu onun. Yoldan geçen birine veririz telefonu hadi Gül bakiyim der x kişisi, yüzünde güller açar :) Böyle yani bu çocuk kişileri. İştahla yemek yemez kuzeni gelir o ne yese daha fazla yer. O yüzden akrandan öğrenmenin bu yaş grubu için evde benimle bir sene daha kalmasından çok daha önemli olduğunu düşünüyorum. Okulla ilgili cesaretlenmeye başladım artık net bir şekilde , teşekkür ederim :)
 
Ah kalbim Çok teşekkür ederim. şu gripli halimle uykumu bölüp emzirdim az evvel. Biliyorum ki 2 saat sonra yine kalkacağım ve daha doğru düzgün uykuya bile dalmamış olacağım o saate kadar. O sebeple Bunu duymak o kadar kıymetli ki… tekrar teşekkürler
 
Vallahi ben eşimin ailesine de kendi aileme en başından bu çocuklar benim ve benim doğrularımla büyüyecekleri kırmızı çizgiyle çok kalın bir çizgi ile belirttim. Özellikle de eşimin ailesiyle çok ters düşsemde sonunda kabullenmek zorunda kaldılar. Düşünebiliyor musunuz? İlk doğdukları zaman iki saatte bir beslenmeleri gece uyandırıp emzirmem mama verip uyutmam yüzünden kayınvalidem ile kavga etme noktasına geldik. Anneme de garip gelse de yapıyorsam vardır bir bildiğim diyerekten geri durdu. Çünkü beni tanıyor. İki bebeği aynı büyütmenin yani sıra birde laf anlatmak çatışmakla geçirdim bu süreci. Mecburdum ailelerin yardımı olmasa çocuklarimi tek başıma aglatmadan yeme uyku düzeni kurarak büyütmem imkansızdi. Onlar kendi evlatlarının hatrina ben kendi çocuklarım için idare etmek zorunda kaldık. Pandemi olmasaydı asla kalmazdim kesinlikle kendi evimde bakıcı yardımını tercih ederdim. 13 ay boyunca iki şehir arasında gidip gelmek ve üstüne de covidden ölümden döndüğüm bir sürecti.Tedavi ile anne oldum. Hem onlara sahip olmak için verdiğim mücadele hem doğum sonrası büyütmek için verdiğim mücadele ile bazen anneliğin her zerresinin bedelini ödedim diyorum. Özel hayat diyorsun kalmadı gibi bir şey. Öncelikle eşimle olan süreç doğum sonrası boşanma aşamasına geldik. Sonrası ayrı düştük. Ben doğuma gitmeden ağlamıştım, eşime bir daha eskisi gibi olmayacagiz demiştim. Sanırım hissetmişim. Saçmalama çok daha iyi olacağız demişti. Benim dediğim gibi oldu 24 ayda aramızdaki bag çok zayıfladı. Bir kere ben o doğumdan sonraki ailesi varken ki tavrını asla affetmedim . Onu kaybetmekten çok korkardım doğumdan sonra o yirmi gün onunla ilgili bütün duygu düşüncelerimi yerle bir etti. Çok mücadele etmiştim çocuk sahibi olmak için değil onu baba yapmak için ondan çocuklarim olsun diye karşılığını çok güzel verdi. maalesef ki bendeki kendini bitirdi. Dönüp bakıyorum evlatlarim için çok şeyden vazgeçmisim. umarım bütün yaralarimiz onları önce kendilerine olmak üzere ülkeleri için fayda sağlayan ahlaklı birer birey olduklarını gördüğümüz zaman iyileşir. Benim yaralarım başka türlü kapanmaz hah o kadar ortalığı yaktım yıktım eşten işten vazgeçtim ama değdi be diyeceğim günlerini görmek istiyorum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Annem Üzüyor ve Bunun Farkında…
2
Yorumlar
31
Görüntüleme
2K
Mihrimah Sultann
13 - 19 Kasım 2023 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
3K
Nhessa
S
Bebek Kıyafetleri, Bebek Eşyaları Bebek için neleri iyi ki almışım dedim?
4 5 6
Yorumlar
111
Görüntüleme
52K
ggitp
G
27 Mart - 2 Nisan 2023 Haftalık Burç Yorumları
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
6K
Nhessa
Tüp Bebek Sürecim
14 15 16
Yorumlar
317
Görüntüleme
89K
nursenel
N
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…