Seni o kadar iyi anliyorumki cnm cünkü ayni yoldan bende gectim. Hamile oldugmu ögrendigimde dünyama öyle bir Günes doguduki sanki, elim karnimda onu sever onunla konusurdum, herseyim o olmustu! Inanilmaz Duygulardi derken bende kanama sonucu kendimi hastahanede buldum ve bebegimin kalp atislarinin cok yavas oldugnu, hersn durabilicegini ama kendinede gelebilicegini söylediler, her iki durumada hazirlikli olun dediler. Dualar ettik ve hayirlisini diledik, olmadi gelisimi durdu sonrada kalbi durdu
![KK43 :( :(](/styles/default/xenforo/icons/kk/xenforo-smilies-kk43.gif)
kürtajdan hickira hickira aglayarak uyandim icim öyle yaniyorduki kendimi bam baska bom bos bir dünyada buldum! Ama hayirlisini dilemistik hep, demeki hayirlisi degilmiski olmadi diye Rabbime sükretim, hic isyan etmedim ama icimde aciyordu... Rabbim gercektende sabrini veriyordu. O ara Ablamin bir arkadasi ölü dogum yapti ve bana öyle bir ibretlik oluki, iyikide hamileligmin basinda yasamistim, beterin beteri varmis bir kez daha anladim
Zamanla toparlandim, Hamile kalabiliyordum hic olmazsa, o yüzden ümidimi yetirmedim. gerci hos Rabbim nelere kadir, yeterki istesin mucizeleri sonsuz...
Simdi yine hamileyim ama o korkuyu atabildimi ? ilk baslarda sevmeye korktum, sanki oda gidicekmis gibi, daha yeni yeni sevmeye basliyorum ama her sevdigimde Rabbimin bir emaneti olarak seviyorum yani er yada gec biliyorumki Rabbim geri alicak, o sadece bana emanet bir melek... insAllah canim Rabbim sanada Sabrini verir ve tekrarini yasatir