Merhaba öncelikle.
Konuda ki yorumları okudum da insan oğlunun ne kadar yargıç olmaya meraklı olduğunu gördüm. Arkadaşım ben evli değilim, hiç kimseyle bir ilişki yaşamadım. Bekara karı boşaması kolay gelirmiş o misal belki benim düşüncelerim. Fakat yine de paylaşmak istedim ;
Öncelikle, babanızı kaybetmişsiniz çok üzüldüm. Abiniz falan var mı bilmiyorum ama, ne olursa olsun annenizle konuşmaya çalışın. Önce hata yaptığınızı anlatın, elinizde olmadığını, bir anlık duygu boşluğunuzu vs. biliyorum çok aşırı kızacak. (benim annem kuaförde ağda yaptırdığımı söylediğimde evden kovuyordu

) çok büyük tepkiler olacak ve sizi dışlayacaklar ki bunu sizde tahmin ediyorsunuz. Fakat bu işin şu kısmı var ki, anneler yufka yüreklidir. şu halinizde dışarı atacak değil ya ? hadi attı diyelim, sizin zaten maddi gücünüz yerindeymiş ve kendime yeterim diyorsunuz. Kendi hayatınızı kurarsınız. Zaten anneniz sizin bu halinizi gördüğünde vazgeçecektir. Arada bir ve ya anneyi kızdırdığınız da yüzünüze çarpabilir ama olsun o kadarda deyip gülüp geçin.
ve bir çok arkadaşın dediği gibi bebeğiniz ve siz çok değerlisiniz. Hayatta var olan herkes ikinizden sonra geliyor bunu aklınızdan çıkarmayın. Siz varsanız onlar var.
Not : Anneye fazla yüklenen arkadaşlarım ; herkesin dini kendine, günahı kendine. Yapılan yanlışlar nedeniyle sorgusuz sualsiz şu bu demeye gerek yok. Bebeğini aldırsaydı bu seferde cana nasıl kıydın diye yargılayacaktınız. Hatalar yapılabilir önemli olan bunlardan ders çıkarmak ve bir daha aynı hataya düşmemek.
Sevgiyle.