Günaydın hanımlar. 11 aylık bir oğlum var, onu çok seviyorum. Bu aralar grip oldu aynı zamanda alt yan kesici dişler geliyor, nispeten sakin bebek gitti çok hırçın sinirli uyumayan, uykusunda sık sık bağıran bir bebek geldi. Ben kendimce değişen zamanlar olsa da bir düzen oturtmuştum, şimdi o kayboldu gibi on beş gündür. O düzenin bir daha geri gelmeyeceği anksiyetesi ile harap oldum. Geçen hafta tek başımaydım evde bu hafta annem yanımda, aynı şehirde yaşıyoruz zaten gelip kalıyor sağolsun. Sorun şu ki ben bebeğime fiziksel olarak iyi bakıyorum bu konuda mütevazı olmak istemem açıkçası onunla oyunlar da oynuyorum, şarkı söylüyorum kitap okuyorum, merakını destekliyorum hiç yerinde durmuyor, ekrandan uzak büyütmeye çalışıyorum. Ama bu son on beş gündür biraz yıprandım sanırım, gerginliğimi anlıyor. Akşam ateşi vardı ilaç verdim annemin yanında uyudu çünkü ben çok yorgundum, beşte uyandı aldım yanıma tekrar ilaç verdim oynadık, uykusu geldi uyutmak istedim, bu ara uykuya direniyor, sanırım biraz gergin davrandım ağlamaya başladı. Annem uyandı geldi ona gülücükler saçıyor, bana da göz ucuyla arada bakıyor ama kucağıma gelmek istemedi. Kendimi çok kötü hissediyorum, yorgunluk uykusuzluk zaten sinirli yapımı iyice arttırdı. Biraz uzun oldu kusura bakmayın, tecrübeli anneler bana fikir verirseniz çok sevinirim. Bebeğim benden uzaklaşacak bana olan güvenini kaybedecek mi diye tuhaf bir düşünceye kapıldım. Bu kadar yorgunlukla ve gerginlikle nasıl başa çıkıyorsunuz, ona hissettirmemek için kendinizi nasıl telkin ediyorsunuz.
Son düzenleme:
ama canınızı sıkmayın kendinize bi bitki çayı yapın hazır annenizde varken birqz kendinize vakit ayırın bi kitap okuyun bi dısarı cıkın yani elinizde hangi imkan varsa kullanabilirsiniz. Benim cevremde kimse yok mesela bende çözümü aksam kızımı erken uyutup ya spor yapmada ya da kitap okuma bi bölüm dizi izlemede buldum bu sekilde seyler yapıp yatıp sabah kalkınca da daha dinç sakin olumlu bi insan olmaya basladım. Evladınızda sizden uzaklasmaz tabiki benim kızımda hep yapıyo aksama kadar tüm nazını cekiyorum aksam babası gelir bambaska bi bebek olur güler oynar hani ben babasına anlatırım bugun huysuzdu vs diye ama kızım aksini gösterir
evet gercekten öyle ama unutmayın gecicek acı bi gercek ama asıl dertleri biraz daha büyüyünce baslayacak ben kendimi bu sekilde düşünerek baskıladım. Yani su andaki dertleri kücük sıkıntılarını dişlerini aglamaları sızlanmalarını bu sekilde görüyorum tabi yine Allah büyük dert vermesinde sorumluluk büyüyecek şimdinin tadını cıkarıyorum. Şimdiden bile geriye dönüp bakınca bosa sinirlenmişim üzülmüşüm aglamısım bebek bu diyorum kendi kendime eminim o dönemlere gecip okul dönemlerine falan girersek bu günlere şükür ederiz
Bence de yürümesi biraz daha rahat çünkü herşeyi merak ediyorlar en azından gidebilme stresi kalkıyor ortadan
