- 15 Mayıs 2021
- 7.455
- 24.753
- 263
- Konu Sahibi bubendegilim
-
- #141
Maşallah size
Maşallah sizeCanım ohooooo çok agladım ki ben :)
Eşim geç saatlere kadar çalışıyordu.
Emme sorunumuz vardı.
Bebeğim kış bebegi, ev klimalı.
Hiç kafana takma prenses sendromu diyenleri, yaşamayan bilemez :)
Kimsem yoktu.
Kimse yardıma da gelmedi.
Annem kıyamam mecburen memlekete dönmek zorunda kaldı, k.valide de açıkçası yardımcı olmadı.
Eşimi arayarak ağladığımı biliyorum.
Kaş bıyık karışmış vaziyetteydim ahhah sanırsın savaştan çıktım :)
Hiiiiç üzülme canım.
Kızım şimdi 13 yasındageldi geçti hepsi
Hadi iyi ol.Maşallah sizeçok zor bir şeymiş. Gerçekten yaşamayan insan bilemiyor. Boş bir şey sanıyorlar , naz sanıyorlar ama değil... Çoğu zaman kendimi çaresiz ve öylece bakarken buluyorum. Allahım diyorum nolur al içimden bu pis şeyi. Geçecek biliyorum ama geçerken umarım benim içimden geçerek geçmez
Hap kullanmak istemiyorumHadi iyi ol.
Geçecek hepsi :)
Bak ne güzel bütün imkanlar ayagına da serilmiş, oh mis.
Tadını çıkar bu günlerin.
Bebegine sarıl, güle oynaya emzir.
Ne güzel saglıklısınız ikinizde.
Eşin de destek.
Bebişin de zor bir bebek degilmiş hele bu çok çok güzel.
Ben inan temizlik yapmaktan, yemek yapmaktan ve çocuga bakmaktan hele o dönem maddi olarak sıkıntı içindeydik bir de onunla boguşmaktan çogu şeyi idrak edemedim bile.
Diril ve kendine gel.
Sürekli kendini iyiye şartlandır.
Benim annem melek gibidir. Belki o yüzden bu kadar zorlanıyorumBelki şimdi anlamiyorsun ama bebege tek bakmak büyük rahatlik.. kendi kafana gore bakiyorsun.. bende 1 aylikken kendim bakmaya basladim.. oglumu istedigim gibi büyüttüm.. kimse soyle yap böyle yap diye darlayamadi..
Ilk dogdugunda 1 ay boyunca kv ve annem vardi resmen beni cildirttilar..
biraz zor oluyor ama inan böyle olmasi daha saglikli.. zaten zamanla alışıyorsun bebek seni sende bebegi taniyorsun hayatini ona göre duzenliyorsun.
Korkma hic zorluk cekecegin cok fazla bir zaman yok..
Sana tavsiyem bebek uyuyunca hemen yat dinlen ev birak dağınık kalsin yemek olmasin.. sen dinlenince daha enerjik olursun zorlanmazsin kendini herseye yetisecegim diye yipratma..
Sosyal medyaya sırf bu yüzden girmiyorum. Herkes çok mutlu anne...Üzülme güzel anne seni çok iyi anlıyorum sadece ben değil doktorumunsa söylediği çok cok zor bir sezaryen doğum ile dünyaya geldi bebegim reflüsü vardı çocuk doktorumun yanlış yönlendirmeleri yüzünden (emzirme sürelerini actirdi ki çok fazla sürüm vardi) mastit oldum yuzeye yakın olduğu için süt kanallarım etim çürüdü resmen sürekli iltihap akan kocam bir yara evde üstsüz dolanmak zorunda kaldım bebeğimi emziremedim vs vs bir sürü zorluklar üst üste geldi ayaklanmam 20gunumu aldım bu süreçte annem ile eşim daha çok çocukla ilgilendi derken eşimi göreve yolladılar annem yanimda kaldı oğlum 11 aylık yaklasik 1aydir yalniziz ilk 1 hafta inanilmaz agrasif biri haline geldim ben tek bakamayacagim galiba cok bunaldim ne bicim anneyim ben diye diye kendimi yedim bitirdim 1 haftanin sonunda hersey normale dondu suan tek zorlandigim temizlik yemek ve çocuk 3lusune yetişmek eşimle yeterince ilgilenemedigimi düşünmek inan bana bu bir surec ve sakinliğini korursan daha kolay geçicek hem sana hem çocuğuna uyan düzen kurmaya çalış uyuduğu anda kendine zaman ayırmaya bak çocuğuna adapte olana kadar bırak evin işi yarim kalsin gerekirse yapma bile kendine vakit ayırman çok daha önemli ben hala kendime vakit ayıramadığım günler bunalıyorum yasadigin çok normal bir süreç ben çok geç kabullendim zorlanmanin bunamanın normal olduğunu içinde bulunduğun durumun normal olduğunu kabullen önce inan çok pişmanın bu kadar geç kabullendigime kendimi sucladigima herkesin sabır noktası bir olmaz çevrende hiç bunalmıyor gibi görünen anneleri umursama onlarla bir tutma kendini dertlenmek konuşmak istersen de mesaj atmaktan çekinme bana mesaj atabilirsin
Bu psikolojik durumdayken bakmak zor sen mutlu olacaksın ki bebeğin de mutlu olsun.Çarpıntı diyorsun ya profesyonel destek almayı düşündün mü?Bazı insanların bünyesi psikolojik olarak daha zayıftır.Çarpıntı deyince aklıma panik atak geldi .Bebeğime her şekilde bakarım. O konuda asla bir tereddütüm yok. Ama bir çarpıntı baş gösteriyor ki sormayın...
Çevremdeki annelerin hiçbiri de çok mutlu değil sosyal medya gösteriş bsşka birşey değilSosyal medyaya sırf bu yüzden girmiyorum. Herkes çok mutlu anne...
Zaten panik atak geçiriyorum resmen...Bu psikolojik durumdayken bakmak zor sen mutlu olacaksın ki bebeğin de mutlu olsun.Çarpıntı diyorsun ya profesyonel destek almayı düşündün mü?Bazı insanların bünyesi psikolojik olarak daha zayıftır.Çarpıntı deyince aklıma panik atak geldi .
benim de ilk anneler günüm diye bebekle güle oynaya fotolarımız var ama tek başımayken resmen tüm enerjim bitiyor, yine de tek başımıza birbirimize daha çok bağlandık özellikle tam kapanmada ...Çevremdeki annelerin hiçbiri de çok mutlu değil sosyal medya gösteriş bsşka birşey değil
Aldırış etme sen çok güzel çok iyi bir annesin evladına senden daha iyi bakabilecek kimse yok unutmaSosyal medyaya sırf bu yüzden girmiyorum. Herkes çok mutlu anne...
Annem sadece yemek yapıyordu. Gerisi bendeydi alsında. Hatta yıkamasını bile kendim yapmaya başlamıştım. Hiç bir zaman da sandığını gibi rahat hissedemedim.
O kadar güzel şeyler yazmışsınız ki...öncelikle geçecek yazayım
sonra bu yazdığını gün içinde kendine tekrarla
ben zaten doğduğundan beri bebeğime bakıyorum diye
ben annemin yanına gideyim mi diye soranlara bu nedenle gitme diyorum
sanki anneler çok büyük bir destek olmuş psikolojisine giriliyor
aslında sadece orada olduğunu bilmek güven veriyor yani anne olağan evinin yemeğini işini bakıyor, taze anne de bebeğine bakıyor
ama içinde hep bir şey olursa annem destek olur hissi var, bu nedenle attığı her adımı aman ne olacak annem var diye atıyor
hatta anne karşı çıksa dahi (yelek giydir, çorap giydirme gibi gibi) anneye karşı çıkılıyor ama yine de bir şey olursa anne destek hissediliyor
sonra eve gelindiğinde ise eyvah destek yok psikolojisi tavan yapıyor zaten fiziki ortam da değişiyor
şöyle düşünün, kolumuz kırıldığında atele aldılar atel bize destek sadece, kemiğimiz iyileşti artık kendi kendine duruyor ama bir süre daha atelde
sonra atel çıktı (annenizden geldiniz) ama kolunuz artık iyi, o desteğe esasen ihtiyacınız hiç oluşmamıştı, siz bakıyorsunuz zaten
eşiniz de yardımcıymış, ev işini vs umursamayın bebek uyurken vs siz de dinleyin kafa dağıtın yine eşiniz geldiğinde de ona bırakın hem o baba bebek ilişkisini pekiştirir hem siz biraz bebek düşünmeden zaman geçirirsiniz
bir de naçizane tavsiyem çok düşünmeyin
zira biraz rahat olmak lazım, bebek yanında olmasa da onun yemesi içmesi bezi kıyafeti sürekli düşünmek anneyi yorar
huzurlu günlerde büyütün
Bu zaman bir bana geçmiyor sanırım.benim de ilk anneler günüm diye bebekle güle oynaya fotolarımız var ama tek başımayken resmen tüm enerjim bitiyor, yine de tek başımıza birbirimize daha çok bağlandık özellikle tam kapanmada ...
şu an işe başladım uykusuzluktan gözlerim kapanıyor ama bir şekilde bebeğim 1 yaşına geldi en zor süreçleri bitti diye şükrediyorum inşallah sizin de sağlıkla bu ilk aylarınız bitecek zaman çok çabuk geçiyor
ilerde gülerek hatırlayacaksınBu zaman bir bana geçmiyor sanırım.
İnşallah. Çok istiyorum ...ilerde gülerek hatırlayacaksın
Benim çocuklar biri 10 yaşında diğeri 14 aylık.Büyüdükçe daha farklı dertleri oluyor ama büyüğü anaokuluna başlayınca rahatlamıştım en azından kendime zaman kalmıştı.Ama ilk gün bir boşluk hissetmiştim ve kulağımda hep kızımın sesi.Bir arkadaşımın sözü vardı tek çocuk çok rahat hele bir iki olsun o zaman görürsün demişti.Katılıyorum gerçekten iki çocuk çok daha zor.Hele yaş aralıkları fazla olunca.Ama onlar için herşeye değer en kötü zamanımda bile niye doğurdum dememişimdir.Annelik böyle birşey iştebenim de ilk anneler günüm diye bebekle güle oynaya fotolarımız var ama tek başımayken resmen tüm enerjim bitiyor, yine de tek başımıza birbirimize daha çok bağlandık özellikle tam kapanmada ...
şu an işe başladım uykusuzluktan gözlerim kapanıyor ama bir şekilde bebeğim 1 yaşına geldi en zor süreçleri bitti diye şükrediyorum inşallah sizin de sağlıkla bu ilk aylarınız bitecek zaman çok çabuk geçiyor
Merhabalar cok olmuş yazalı, umarım geçmistir inşallah sıkıntıniz bende 5 aylık bir anneyim aynı şeyleri ben yaşıyorum çok üzülüyorum bu duruma siz atlattınız mi sureciBurada yazan herkesten Allah razı olsun. O kadar iyi geldi ki. Sadece ben değilmişim dedim.
Hayır anneme bir daha gidersem bu sefer dönemeyeceğim ve orada da iç huzurum yok zaten. Sürekli döneceğim zamanı düşünüp bu sefer de öyle stres oluyorum. Geçecek inşallah...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?