- Konu Sahibi Spagetti Bolonezz
-
- #21
Benim de bebegim dogdugunda 5 gun yogun bakimda kaldi. Ciktiginda sizin gibi hissetmedim. Zaten o donem gece gunduze karisiyor, alisma sureci, bunlara odaklandim. Ama ilk ay hic disari da cikmadim. Bunu bilincli olarak degil firsat olmadigi icin yapamadim. Sadece bir kere kuafore gittim 20 gunluk falanken. Cok iyi gelmisti. Sonra da normal hayatimiza devam ettik.Kızım sezeryan doğumdan sonra bir hafta yoğun bakım odasında kaldı. İlk doğumum,iki kere görme şansım oldu. Süt gelene kadar iki gün pompayla uğraştım her gün süt götürdük o bir hafta geçmek bilmedi. Ne zaman çıkacağını bilmedigimizden, o iki görüş gününü asla unutamıyorum kuvezin önünden.
Şimdi 2 aylık olduk, herşey yolunda. Ama ben iyi değilim galiba, asla onu bırakmak istemiyorum. Yani alt kattaki markete in diyor annem hava al dolaş gel ben bakarim, yada eşim varken bırak yarim saat in çık dışarı. Yapamıyorum.
O görüntü gözümün önünden gitmiyor, asla unutamıyorum. Keyfi birşey için market gezmesi hava alma için onu bırakmak asla mantıklı gelmiyor. Biliyorum suanki durumum normal değil ama aşamiyorum. O kadar zor günlerdi ki, öyle çaresiz bıraktım çıktım o kuvezden onu ki, kendime kızıyorum kaderime kızıyorum kızım orda bir hafta tek başına kaldı ona kahroluyorum.
Ailemde böyle bir süreci yaşamış kimse yok, çok şükürsizler nasıl astiniz bu durumu. İcimde gecmeyen gönül yaram resmen, burnumun direği sızlıyor düşündükçe...
benim kızımda erken doğdu 1 hafta yoğun bakımda kaldı 34 haftalıktı doğduğunda şimdi şükür 3 yaşına basacak bu kadar kendine kızma sanki senmi yoğun bakıma keyfi koydun psikolojin bozulursa ona hiç faydan olmaz lütfen biraz rahatla ve kendinede zaman ayırKızım sezeryan doğumdan sonra bir hafta yoğun bakım odasında kaldı. İlk doğumum,iki kere görme şansım oldu. Süt gelene kadar iki gün pompayla uğraştım her gün süt götürdük o bir hafta geçmek bilmedi. Ne zaman çıkacağını bilmedigimizden, o iki görüş gününü asla unutamıyorum kuvezin önünden.
Şimdi 2 aylık olduk, herşey yolunda. Ama ben iyi değilim galiba, asla onu bırakmak istemiyorum. Yani alt kattaki markete in diyor annem hava al dolaş gel ben bakarim, yada eşim varken bırak yarim saat in çık dışarı. Yapamıyorum.
O görüntü gözümün önünden gitmiyor, asla unutamıyorum. Keyfi birşey için market gezmesi hava alma için onu bırakmak asla mantıklı gelmiyor. Biliyorum suanki durumum normal değil ama aşamiyorum. O kadar zor günlerdi ki, öyle çaresiz bıraktım çıktım o kuvezden onu ki, kendime kızıyorum kaderime kızıyorum kızım orda bir hafta tek başına kaldı ona kahroluyorum.
Ailemde böyle bir süreci yaşamış kimse yok, çok şükürsizler nasıl astiniz bu durumu. İcimde gecmeyen gönül yaram resmen, burnumun direği sızlıyor düşündükçe...
Allah bu yavruyu size bagislasin inşallah Allah sabır versinKızımı 1 yıl yoğun bakımda bıraktım. Güneşi bile görmeden toprağa koydum. Şimdi halinize şükredip anın tadını çıkartmaktansa hayatı kendinize zindan ediyorsunuz.
Ben kızımın elimle kurduğum beşiğini topladım...
Ben kızımı yatağa koyacakken toprağa koydum.
Ben bu durumunuzu normal bulmadım. Destek almalısınız. Çocuğunuz yanınızda ve sağlıklı o gün orada olmasaydı tedavi olmasaydı yanınızda olamayacaktı. Yine unutmayın yoğun bakımda olan bir bebeğin anneye değil tedaviye ihtiyacı vardır.
Yok onunla her yere her zaman her türlü gidiyorum giderimSiz ocne "bebegi birakabilme" eşiğinden once kendinizi toparlayin. 23 gunluk bebegim var, 4. Günden beri carsi pazar market yuruyus... her yere birlikte gittik. Nerdeyse her gun disari çıktık. Cok iyi geliyor disari cikmak. Cikmaniz lazim. Cocugu birakamiyorsaniz cocukla cikin
Kızım 4.5 yasında 10 gün küvezde kaldı ve ben 2.doğumda bile hastanede yanımdaydı.. öyle ayıramıyorum gözümün önünden. Anneme bırakaymda soluklanaym diyemiyorum. Guvenmediğimden mi asla.. bende ayrı bisey olmus o donem. Ama bu sene okula baslayacak siz bari alısın ben kardesini emzirmek uyutmak icn öbür odaya gittiğimde bile aklım onda kalıyor ..Kızım sezeryan doğumdan sonra bir hafta yoğun bakım odasında kaldı. İlk doğumum,iki kere görme şansım oldu. Süt gelene kadar iki gün pompayla uğraştım her gün süt götürdük o bir hafta geçmek bilmedi. Ne zaman çıkacağını bilmedigimizden, o iki görüş gününü asla unutamıyorum kuvezin önünden.
Şimdi 2 aylık olduk, herşey yolunda. Ama ben iyi değilim galiba, asla onu bırakmak istemiyorum. Yani alt kattaki markete in diyor annem hava al dolaş gel ben bakarim, yada eşim varken bırak yarim saat in çık dışarı. Yapamıyorum.
O görüntü gözümün önünden gitmiyor, asla unutamıyorum. Keyfi birşey için market gezmesi hava alma için onu bırakmak asla mantıklı gelmiyor. Biliyorum suanki durumum normal değil ama aşamiyorum. O kadar zor günlerdi ki, öyle çaresiz bıraktım çıktım o kuvezden onu ki, kendime kızıyorum kaderime kızıyorum kızım orda bir hafta tek başına kaldı ona kahroluyorum.
Ailemde böyle bir süreci yaşamış kimse yok, çok şükürsizler nasıl astiniz bu durumu. İcimde gecmeyen gönül yaram resmen, burnumun direği sızlıyor düşündükçe...
Berbat bir süreç kesinlikle ama zamanla alışılıyor çok stres yapmamalısın bence
Merhaba iyi akşamlar,sizin bebeginiz neden kaldı yoğun bakımda 3ay, benim de 4ayim Yeni bitti yoğun bakımda şimdide hep sondayla beslendiği için normal emmiyor yutamiyor , kafasidanda sıvı birikmiş, çok uzadı kafası inşallah kötü bir şey çıkmazÖncelikle kadere kızmayın,kizilmaz.
Yeni doğum yapmış biri için yaşadıklarıniz çok normal. Bir süre sonra geçecektir. Oğlum üç ay kuvezde kaldı ben de sizin gibi üzülüyodum. siz çok bunalinca dışarı çıkın hava alın. İlerleyen zamanlarda da bebeğinizle çıkarsınız daha kolay olur. Rabbim sağlık afiyet versin
Allah rahmet eylesin canım, Allah sabır lar versinKızımı 1 yıl yoğun bakımda bıraktım. Güneşi bile görmeden toprağa koydum. Şimdi halinize şükredip anın tadını çıkartmaktansa hayatı kendinize zindan ediyorsunuz.
Ben kızımın elimle kurduğum beşiğini topladım...
Ben kızımı yatağa koyacakken toprağa koydum.
Ben bu durumunuzu normal bulmadım. Destek almalısınız. Çocuğunuz yanınızda ve sağlıklı o gün orada olmasaydı tedavi olmasaydı yanınızda olamayacaktı. Yine unutmayın yoğun bakımda olan bir bebeğin anneye değil tedaviye ihtiyacı vardır.
Lutfen bu psikolojide çık bebegine sütüne bile yansır bu durum.Kızım sezeryan doğumdan sonra bir hafta yoğun bakım odasında kaldı. İlk doğumum,iki kere görme şansım oldu. Süt gelene kadar iki gün pompayla uğraştım her gün süt götürdük o bir hafta geçmek bilmedi. Ne zaman çıkacağını bilmedigimizden, o iki görüş gününü asla unutamıyorum kuvezin önünden.
Şimdi 2 aylık olduk, herşey yolunda. Ama ben iyi değilim galiba, asla onu bırakmak istemiyorum. Yani alt kattaki markete in diyor annem hava al dolaş gel ben bakarim, yada eşim varken bırak yarim saat in çık dışarı. Yapamıyorum.
O görüntü gözümün önünden gitmiyor, asla unutamıyorum. Keyfi birşey için market gezmesi hava alma için onu bırakmak asla mantıklı gelmiyor. Biliyorum suanki durumum normal değil ama aşamiyorum. O kadar zor günlerdi ki, öyle çaresiz bıraktım çıktım o kuvezden onu ki, kendime kızıyorum kaderime kızıyorum kızım orda bir hafta tek başına kaldı ona kahroluyorum.
Ailemde böyle bir süreci yaşamış kimse yok, çok şükürsizler nasıl astiniz bu durumu. İcimde gecmeyen gönül yaram resmen, burnumun direği sızlıyor düşündükçe...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?