Bebeğe eşim bakmak istiyor

Bebeğe eşiniz bakmak istiyor kabul eder misiniz?


  • Ankete Katılan
    42
Açıkçası ben bu konuya fazlasıyla destek olma niyetindeyim. Türkiye bu tarz gelişmelere hazır değil, siz de bu yüzden acaba ben kötü bir şey mi yapıyorum diyerek içinizi rahatlatmak amacıyla belki burada sordunuz. Benim düşüncem herkesin mutlu olabileceği bir olanak varsa onun tercih edilmesi. Siz de işe başlayın, deneyin bakarsınız zamanla fikriniz değişir belki de değişmez deneyin bunu.
 
Psikiyatriste gittim, ilaç kullanacak kadar kötü durumda olmadığımı söyledi. Konuşmamızın etkisini göreceğimi ve tekrar gelmeme bile gerek olmayacağını söyledi. Doğru diyorsunuz benim de çabalamak lazım. Ama neden herkes aşırı absürt bir şeymiş gibi tepki veriyor. Arkadaşlar bebeği çöpe atmıyorum, hiç tanımadığım bir bakıcıya emanet etmiyorum, özbeöz babasına bırakıyorum bundan daha güzel ne var
 
Baba bebeğe bakabilir oyum bu yönde ama anne çalışıp baba sürekli bakanaz. Birincil bakım veren ebeveyn anne olmalı. Seçenek var sonuçta. Bi tanıdığımızın eşi evden çalıştığı için babasına bırakmıştı okey bakıcı yerine çok mantıklı ama siz büyütmelisiniz. Arada olmakla beraber değiştirebilirsiniz. Eril ve dişil enerji dengesi karı kocalığı etkiler
 
Yok yahu adam niye işten kaçsın. Bebeğe bakmak işten daha zor
 
Gerçekten size çooooooook teşekkür ederim, beni siz anladınız
 
Aslında size tepki verilmiyor. Vermiş olduğunuz karar belki farkında değilsiniz ama radikal bir karar. Ben işe başlayacağım zaman doktor; kaç gün gideceğim vb.cocugun anneden ayrılacağı sürenin çocugun ayına uygun olup olmayacağının önem arz ettiğini söylemişti. Herkes maalesef aynı koşulları yaşayamıyor. İse geri dönüyoruz bir şekilde.
Ancak sizin hem kendi işiniz hem de eşiniz gönülden bakıma destekçi. Bizler de direkt çocuk babada, siz işte ve bu sureklilik arz edecek şekilde tekrarlayacak ise bunun bebeğin yaşı itibariyle çok sağlıklı olmayacağını savunuyoruz. Siz ve esiniz lohusa depresyonunu öne surerek çok keskin bir karar alıyorsunuz. Yineliyorum; siz anne iseniz o da baba. Elbet yeri gelecek o yeri gelecek siz bakacaksiniz. Ancak bunun süreklilik arz etmesi bence doğru değil. Sizin öncelikli olarak bu ruh halini üzerinizden atmanız daha doğru.
 
tekrar gelmeme bile gerek olmayacağını söyled
Bahsettiğiniz kadar hafif geçiriyorsanız bebeğe de bakabilirsiniz. Lohusa depresyonunu nerdeyse her anne geçiriyor.
Bebeğe bakamayacak kadar kötüyseniz de tekrar doktora gidin.
Bana biraz kolaya kaçmak istiyorsunuz gibi geldi. Bebeğe bakmadıkça, soğur gidersiniz. Bir yerden başlamanız lazım. Hiçbirimiz bebek bakmayı anne karnında öğrenmedik. Hala da öğreniyoruz.
Bir adım atmanız lazım.
 

E depresyonda değilsiniz o zaman. Doğru mu? Terapiye gerek yok muymuş?

Hayır sorun babasına bırakman değil.
Bakıcıya bırakmak da öcü bir şey değil.
Buradaki birçok anne bebeğini hiç tanımadığı bakıcıya bırakıp işe gidiyor.

Siz neden bakıcıya bırakmıyorsunuz biz orayı anlamadık?

Dükkanı bir başınıza idare edeceksiniz. zaten psikolojiniz iyi değil. Bu kolay bir şey değil.

Bakıcı tutun eşinizle beraber çalışın daha az yorulun ara ara eve gidin.

Yeni doğum yaptınız. istediğiniz şey bu mu gerçekten sağlıklı da düşünemiyorsunuz.

Ama gelen cevapları çok güzel çeviriyorsunuz
Kimse size ne biçim annesin otur evinde işe gitme demiyor.
 
Anladık lohusa depresyonundasınız.

Bebeğinizin bence size hala ihtiyacı var çok küçük. Bence bebeğinizden uzak kalmak için işe başlamanız aranızdaki soğukluğa iyi gelmez.
 
Siz seçenek sunmuşsunuz sizede seçeneğiniz olduğu için herkes hangisi olsa daha iyi olur ona göre size yönlendirme yapıyor doğru karar vermeniz için. Siz deseydiniz ki biz buna mecburuz misal eşim benden az kazanıyor bu evimizi geçindirmez benim devam etmem daha uygun olacak ama babasının bakması nasıl olur vs herkes size ozaman doğrusu bu olur maddiyat önemli kötü bir durum yok vs gibi içinizi rahatlatırdı. Şuan sizin konumunuzdaki birine söylenecek şey lohusa depresyonundaysanız bebeğinizle bağınızı güçlendirmek için uzaklaşmamak daha iyi olur ara sıra siz bakın bebeğinizle yalnız kalın ara sıra eşiniz baksın demek daha akla yatıyor kimse demiyor ki babası cocuğa nasıl bakar? Diye. Şimdi siz emzirmek için dükkana getirir diyorsunuz ama bebek ya bu krizleri oluyor emiyor,emmiyor yarım yamalak emiyor siz orada iş arasında bunlara zaman ayırabilecek misiniz? Hem işiniz hemde bebeğin düzeni bozulmasın bu sebeple. Eşiniz emsin diye getirecek belki yolda uyuyacak uyanmayacak,dişi cıkacak memenize yapışmak isteyecek vs emme olayı cok farklı yani bebek anneyi tüm gün kitliyor yeri geliyor evdeyken bir yemek bile yapılamıyor büyüdükçede düzelmiyor yani.
 
Buradaki kadınların lohusa depresyonunu bildiğini, hatta çoğunun dibine kadar yaşadığını söyleyebilirim. O yüzden anlatmaya çalışmanıza ve bizi ikna etmeye çalışmanıza gerek yok.
Son yorumlarınıza bakarsak eşinizi ve kendinizi ikna etmişsiniz ve bizden teyit istiyorsunuz.

Babalar elbette çocuğuna bakabilir ve bakmalı da.Ama bebeğinizin en çok size ihtiyacı var ve bu 'emzirme saatinde getirme' muhabbeti sandığınız kadar kolay geçmeyecek çünkü arkadaşların da dediği gibi bebeğiniz uzun uzun emmek isteyecek.
 
Çalışan bir anne olarak söylüyorum, bu şekilde daha çok yorulursunuz.
İki çocuğumda da 6 aylık döndüm işe dönüşümlü olarak baba büyükanne baktılar.
Eşim elim ayağımdır her türlü işte, çocuk bakımında yardımcıdır.
Ama geniş çerçevede bakınca yüküm çalıştığım için daha ağır.
Babalar bizler kadar ayrıntılı düşünemiyor.
Ev işi yemek ortak yapılsa da kadın daha çok yoruluyor

Birde erkek evde oturmaya alışınca çalışması tekrar zor gelir bilginize
 
Bir de babasına şimdi konuşması lolay geliyordur da.. Atak haftaları var, diş çıkarma dönemi var, bebeğin sırf canı istediği için meme istemesi var, uyku gerilemeleri var vs vs. Eşiniz 1 hafta sonra ben bu bebeğe bakamıyorum diyebilir. O zaman ne olacak?
 
Gerçekten çok kötü bir insansınız. Herkesin kendi fikirdir, her yorumu kabul ederim ama daha yeni doğum yapmış bir anneyle bu şekilde dalga geçtiğiniz için gerçek anlamda kötü bir insansınız.
 
Emziren bir annenin bu şekilde bir düzende daha çok yıpranacağını düşünüyorum.
Hepimiz depresyondayız da yılda her gördüğümüze bak ben normal değilim depresyondayım taamm mı ? Şeklinde konuşmuyoruz. Araştırmışsınız okumuşsunuz lohusa depresyonunu belli oluyor cümlelerden.
Bebeğiniz bu ayrılık için küçük ve emen bir bebek. Bebeğini 4 aylık bırakıp işe giden annelerin her sabah içi acır.
Ben bebeğinizle bağ kurmadığınızı düşünüyorum buna depresyon diyorsunuz. Beklentileri düşürüp bebeğinizle zaman geçirin. Haftada bir iki gün işe gidin geri kalan günlerde siz evde tek bakın emin olun iyileşeceksiniz
 
Herkese yorumları ve fikirleri için teşekkür ederim, kalp kırmadan neyin daha doğru olduğunu kendinizce açıkladınız. Ben ve eşim bir fikri kabul edip onay almak için burda bunu anlatmadım size. Ve yorumlarınız sayesinde bazı şeyleri daha iyi fark ettim zaten amaç da buydu. Ama bu kadar kalp kırıcı yorum geleceğini de düşünmemiştim...
Sanırım şu anlık bizim için en iyi çözüm gün içerisinde birkaç saatliğine iş yerine benim bakmam o sırada da eşimin bebekle ilgilenmesi olacak. Bütün gün değil sadece belli bir saat aralığında. Hem böylece ben kendimi daha iyi hissederim, bu durumu daha rahat atlatırım. Hem de bebekle daha çok bağ kurarım, eşim de daha fazla vakit geçirmiş olur.
Bir iki arkadaşın yazdığına gerçekten kırıldım, kalp kırmadan fikirlerini yazanlara tekrar teşekkürler
 
Gerçekten çok kötü bir insansınız. Herkesin kendi fikirdir, her yorumu kabul ederim ama daha yeni doğum yapmış bir anneyle bu şekilde dalga geçtiğiniz için gerçek anlamda kötü bir insansınız.
Ben kötü değilim siz gerçekleri görmüyorsunuz. Ben 6 yıldır lohusa depresyonundayım o zaman. Ya hu ben ilk çocuğumu yere atsam boşluğa bıraksam nasıl olur diye bile düşündüm dibe girdim hayatım kaydı. Ben diğer çocuklarımda yorgunluktan depresyon falan aklıma bile gelmedi. Sana gerçekleri söylüyorum ama sen anlamıyorsun. Bir tek sen doğurmuyorsun. Bebeği doğunca kocası ölenler, hamileyken eşi şehit edilen kadınlar.. daha sayayım mı bilmiyorum ama hayat böyle acımasız. En küçük şeyde depresyona sığınırsan asla düzelemezsin. Senin aldığın desteği alamayanlar var bu ülkede. Şımarıklığın lüzumu yok. Gerçekler acıtır ama bir süre sonra “ne kadar haklıymış bu kadın” dersiniz… Yani diyorum ki illa depresyon yaşaman gerekmez, bebeğine güzelce bak hayatı zehir etmeyin kendinize
 
Ya neden olmasın...Sizin oldugu kadar onun da cocugu ve bu lohusa depresyonu çok pislik bişi kaba tabiriyle söylemek gerekırse...

Anladıgım kadarıyla evet bebege zarar verme egılımınız yok ama ımkanımız varken tamamen ruhanı olarak ıyı hıssedene kadar bu sekılde yapalım demıs esınız...Bence çok guzel bır fıkır...Hem sız evden cıktıkca,sosyal oldukca daha hızlı atlatacaksınız bence...

Bu depresyonu evde durmakta tetıklıyor cunku...Bende duzenlı esım ısten geldıkce yürürdum bebegıde pusete alıp..Ayrıca 4 yıl surdu benım..Detaylar can sıkıcı...Cekmeyen bılmez...Planınız bence gayet ıyı...
 
Çalışma şartlarınızı en iyi siz bilirsiniz , eşinizi en iyi siz tanırsınız.
Yıllar önce bir arkadaşımın bebeğine 2-3 aylıkken zorunlu olarak babası ve dedesi ile dönüşümlü olarak bakmak zorunda kaldılar .( Baba tekstilci , bir anda işleri bozuldu,borçları çoktu , arkadaşım ücretli- ücretsiz izin alamadı maalesef )

Arkadaşım çok yoğun çalıştığı için evin de düzenini sağlamaya çalışırken oğlu temel ihtiyaçları dışında ihmal edilen bir bebek oldu maalesef.
Şimdi 17 yaşında, annesi ile arasında kapanmayacak bir mesafe var. Arkadaşım çok üzgün ve pişman.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…