Bu hayatta hiç kimse kimsenin maddi ihtiyaçlarını karşılamak zorunda değil. Bunda her zaman hemfikirim. Hayatımda kimseden hiçbirşeyin yardımını veya borcunu almadım çalıştım kazandım onu yedim. Hayatımda ilk kez işsiz kaldım. Şu an ciddi yaşadığım bazı problemlerden ötürü işten ayrıldım. biraz birikim yaptım oda elden geldiğince.
Bir süredir nişanlıyım seneyede inşallah yazın düğün var. Bi aksilik olmazsa..
Gerçekten kimseye muhtaç değilim ama kafama ne takıldı bu saatte derseniz.. ya ben nişanlıyım benim bi kazancım yok. Yemeğe gidiyoruz yarısını ben yarısını o ödüyor. Hediye deseniz zaten yok. Ağrıma gidiyor. Yüzüğü parmağımızda gören garson bile örnek veriyorum gelen hesap 250 tl ise birlikte mi ayrı ayrı mı diye sormadan direk 250 tl yazıyor. Benim nişanlım ayrı ayrı ödücez diyor. Adam siliyor düzeltip ayrı ayrı ödüyoruz pos cihazından. Normal mi bilmiyorum. Anormal diyemiyorum ama ne zaman yemek yesek bu böyle. Kafama takıyorum. Takmamalı mıyım onuda bilmiyorum. Yanlış mıyım bilmiyorum ama hayat birleştirince ne olacak. Babamdan veya annemden harçlık alıp mı ödeyeceğim borcun yarısını
insan bu lafları nasıl kabul eder anlamıyorum.
