Oda olabilir..Hiçbişey yapmıyorum boş boş dolanıyorum..Ya da evde oturuyorum..Zaten içimden gelmiyor oyalıcak olsam kendimi yapabiliceğim şeyler var ama ruhum istemiyor resmen..Çökkünlüğümü anlatamam...
Oda olabilir..Hiçbişey yapmıyorum boş boş dolanıyorum..Ya da evde oturuyorum..Zaten içimden gelmiyor oyalıcak olsam kendimi yapabiliceğim şeyler var ama ruhum istemiyor resmen..Çökkünlüğümü anlatamam...Acaba monotonluktan mı bu hisleriniz
Aşırı düşünüyor olabilir misiniz? Sürekli keşke şu olsaydı böyle yapsaydım böyle deseydik bunu alsaydım gibi. Ve sürekli bir plan yapıp ona uygun yaşamaya mi çalışıyorsunuz? Enufak bir aksilige tahammülünüz mu yok?İstediğim hayal ettiğim gibi olmadı bi çok şey...Çocuk istediğim zamanda olmadı..( deniyorum 30 lu yaşlardayım) Evliliğimde maddi sıkıntı çektim çok saçma sapan şeyler yaşadım bu yüzden..Görmediğim şeyleri gördüm bu evlilikte..Ama eşimi seviyorum bu yüzden bırakmayı düşünmedim hiç..Düşündüm ama yapmadım yapamadım...Hala daha belirsiz durumumuz parasal anlamda...Yordu bu evlilik beni çok maddi manevi...Çevremizde genel olarak ailemde dahil herkesin durumu çok iyi...Ben çok geride kalmış bişeyleri yapamamış hissediyorum kendimi...
Aslında destek almanız sart geldi bana bu durumda gebelik olursa hamilelik depresyonu ve daha kotusu lohusa depresyonu olabilir ben yasadım cunku. İhmal ettim gitmedim hamılelıgımde ve sonrası cok kotu gectı emzirirken ılac kullanmak zorunda kaldım cok sukur duzeldı durumum eskiye GoreYok almıyorum...inanın alıcak halim bile yok çnkü ne anlatıcam diyorum ne yapıcak bana..bıktım anlatmaktan doktorlara..İlaçta içemem bebek düşünüyoruz...Zaten hep erteledim durdum bebek işini senelerce...
Çok düşünüyoum..Her şeyi herkesi...En ufak şeyi takıyorum uykularım kaçıyor...Çok hassasım çok duygusalım...Ama sanki bunlarıda hissedemiyorum son zamanlarda çok öfkeli agresif tahammülsüz oldum..herkesi tersliyorum (beni sevenleri sevdiklerimi) sonra çok pişman olup ağlıyorum...Sevineniyorum gülemiyorum ağzım sanki mıh gibi..Hiç konuşmasam konuşmam günlerce ve beni rahatsız etmez bu durum..Ki ben hareketsiz duramayan uzun süre oturdumu sıkılan içi içine sığmayan hayalleri olan biriydim...Aşırı düşünüyor olabilir misiniz? Sürekli keşke şu olsaydı böyle yapsaydım böyle deseydik bunu alsaydım gibi. Ve sürekli bir plan yapıp ona uygun yaşamaya mi çalışıyorsunuz? Enufak bir aksilige tahammülünüz mu yok?
İlaç bana çok iyi geliyor sıkıntılarımın büyük bi bölümü geçiyor...Biraz onunda etkisi var aylardır kullanmıyorum...O kadar boşum ve yalnızım ki hamilelikte kafam dağılır meşgul olurum daha iyi hissederim gibi geliyor...Çnki bebek deniyorum ne zamandır stresten sanırım olmuyor 2mizde kontrole gittik bi sıkıntı yok çok şükür...Olmadıkça daha depresyona giriyo da olabilirim belki bilemiyorumAslında destek almanız sart geldi bana bu durumda gebelik olursa hamilelik depresyonu ve daha kotusu lohusa depresyonu olabilir ben yasadım cunku. İhmal ettim gitmedim hamılelıgımde ve sonrası cok kotu gectı emzirirken ılac kullanmak zorunda kaldım cok sukur duzeldı durumum eskiye Gore
Hep izliyorum kitaplar aldım okumaya çalışıyorum odaklanmak çok zor benim için son zamanlarda...Deniyorum dışarı çıkıyorum sevdiklerim ailemle olmaya çalışıyorum ama eksiğim çok..İçim sönük hevessiz..Tarif edemiyorum..Psikolojik destek almaya gücüm bile yok demişsiniz hepimiz belli dönemler geçiyoruz bu yoldan bende dahil.İnternette çok yararlı size iyi gecelek videolar var en azından bir kaç saatinizi ayırıp o videoları izleyerek toparlanmayı deneyebilirsiniz.
Genelde tüm insanlar hayatının bir döneminde bunu yaşar. Yalnız değilsiniz. Ben sizin gerçekten iyi bir psikolog yardımıyla bunu atlatacaginizi düşünüyorum. İhtiyacınız ilaç değil,sizi anlayan birinin size yol göstermesi.Çok düşünüyoum..Her şeyi herkesi...En ufak şeyi takıyorum uykularım kaçıyor...Çok hassasım çok duygusalım...Ama sanki bunlarıda hissedemiyorum son zamanlarda çok öfkeli agresif tahammülsüz oldum..herkesi tersliyorum (beni sevenleri sevdiklerimi) sonra çok pişman olup ağlıyorum...Sevineniyorum gülemiyorum ağzım sanki mıh gibi..Hiç konuşmasam konuşmam günlerce ve beni rahatsız etmez bu durum..Ki ben hareketsiz duramayan uzun süre oturdumu sıkılan içi içine sığmayan hayalleri olan biriydim...
İns en kısa zamanda bebek haberi alırsınız ve hayatınız cokça guzel olur. Benim unıde arkadasımın bebek skntısı vardı doktor sorun yok takıyorsun kafanı dagıt demıs o da unıversıteye okumaya gelmıstı. İkinci donem hamıle Oldugunu ogrendı. Dikkatini derslere vermıstı.sızınde dikkatinizi buseye verme imkanınız var mıİlaç bana çok iyi geliyor sıkıntılarımın büyük bi bölümü geçiyor...Biraz onunda etkisi var aylardır kullanmıyorum...O kadar boşum ve yalnızım ki hamilelikte kafam dağılır meşgul olurum daha iyi hissederim gibi geliyor...Çnki bebek deniyorum ne zamandır stresten sanırım olmuyor 2mizde kontrole gittik bi sıkıntı yok çok şükür...Olmadıkça daha depresyona giriyo da olabilirim belki bilemiyorum
Ah inşallah çok teşekkür ederim güzel dilekleriniz içinİns en kısa zamanda bebek haberi alırsınız ve hayatınız cokça guzel olur. Benim unıde arkadasımın bebek skntısı vardı doktor sorun yok takıyorsun kafanı dagıt demıs o da unıversıteye okumaya gelmıstı. İkinci donem hamıle Oldugunu ogrendı. Dikkatini derslere vermıstı.sızınde dikkatinizi buseye verme imkanınız var mı
Umarım şu stresli zamanları en iyi şekilde atlatırız da bende bi doktora gidebilirimGenelde tüm insanlar hayatının bir döneminde bunu yaşar. Yalnız değilsiniz. Ben sizin gerçekten iyi bir psikolog yardımıyla bunu atlatacaginizi düşünüyorum. İhtiyacınız ilaç değil,sizi anlayan birinin size yol göstermesi.
Çok deniyorum aslında...bişeyler yapmaya gülmeye konuşmaya bişeylere dikkatimi vererek izlemeye çalışıyorm..Ama kendimi yine dalmış düşünürken buluyorum...Birde üzerine dünya genelinde olan bu sıkıntı eklendi..Yapacak birşey yok şuan benim için..Beklemede kalıcam bu süreç bi bitsin çaresine bakarım...Bu tedavilerde süreklilik gerekir, ta ki psikoloğun size telkin ettiği şeyleri kendi kendinize telkin edene kadar.
Yani psikolog yardımı alırken yapabildiğinizi, psikolog yokken de yapabiliyor duruma gelmek bahsettiğim.
En az bir yıl devam etmek gerekiyor bu tür tedavilere diğer türlü tatmin edici bir sonuç elde edilmiyor.Çok deniyorum aslında...bişeyler yapmaya gülmeye konuşmaya bişeylere dikkatimi vererek izlemeye çalışıyorm..Ama kendimi yine dalmış düşünürken buluyorum...Birde üzerine dünya genelinde olan bu sıkıntı eklendi..Yapacak birşey yok şuan benim için..Beklemede kalıcam bu süreç bi bitsin çaresine bakarım...
Nasıl başlıcağımı bilemiyorum..Hani artık fazla düşünmekten düşünememeye,hatırlayamamaya ,olana bitene şaşıramamaya bunun gibi şeylere başlarsınız ya..O durumdayım..Doktora gitmem gerektiğini biliyorum yardım almam lazım..Ama şimdiye kadar kaç kere gittim bi türlü heh bu çok iyi doktor dediğim olmadı..Terapi alıp iyileşenlere özeniyorum ben bi türlü yapamadım çnkü..O kadar yorgun hevessiz halsizim ki..Afedersiniz tuvalete bile gitmek zulüm geliyor resmen...İnsan ilişkilerim sıfır oldu..Hiç kimseyle görüşesim yok..Beni anlamıcaklarını düşünüyorum...Anlayanda yok zaten herkes kendi derdinde anca ben dinleyip akıl veriyorum herkese..Bide bu haberler üstüne daha çok umutsuzluğa mutsuzluğa sürüklüyor..Çocuk istiyorum ama bi yandan ona bile hevesim gitti heycan yok içimde..Herşeye karşı amaan ne konuşucam amaan niye yapıcam modundayım..Dua ediyorum ama sanki karşılık alamıyormuşum gibi hissediyorum..Eskiden hissederdim şimdi hissedemiyorum..Anlatabiliyor muyum bilmiyorum ama tam anlamıyla yaşadıklarım bunlar...Hobi edinin kitap okuyun bi kahve için dışarı çıkın diceksiniz..Hepsini yapmaya çalışıyorum...Ama içimde bi boşluk bi tükenmişlik bi isteksizlik var...Bütün gün susarak kimseyle konuşmadan oturmaya o kadar alıştım ki eşim eve gelince bişeyler konuşmaya çalışınca çenemi o an kullanıyorum sadece düşünün..Bi garip geliyor ana ilk defa konuştum diye geçiriyorum içimden...İşin garibi başlarda şikayetçiydim(hala şikayetçiyim ama daha az ) artık sevmeyede başladım yalnızlığı...Ama beni tedirgin ediyor üzüyor bu durum..Gençliğimi güzelliğimi bu duygulara heba ediyorum...Ve çıkamıyorum işin içinden kime anlatsam çok ciddiye almıyor..Bazen kendimi intihar videoları izlerken buluyorum yapıcağımdan değil sadece o insanlar neler hissedyorlardı da o duruma geldiler merak ediyorum..Benim farkım yok onlardan sadece ben nefes almaya devam ediyorum...Allah inancım varken ve muhteşem aileme bunu yapamam..Onları o halde bırakamam o acıyı yaşatarak..Ama çokta yorgunum kendimi sıkışmış hissediyorum...Benim gibi olanlar, ya da geçmişte yaşamış olanlar beni anlıcaktır....İç dökmeydi sadece...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?