Oda olabilir..Hiçbişey yapmıyorum boş boş dolanıyorum..Ya da evde oturuyorum..Zaten içimden gelmiyor oyalıcak olsam kendimi yapabiliceğim şeyler var ama ruhum istemiyor resmen..Çökkünlüğümü anlatamam...
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Başlık bulamadım......
- Konu Sahibi humeyra92
- Başlangıç Tarihi
- 27 Nisan 2019
- 5.131
- 13.288
- 198
Aşırı düşünüyor olabilir misiniz? Sürekli keşke şu olsaydı böyle yapsaydım böyle deseydik bunu alsaydım gibi. Ve sürekli bir plan yapıp ona uygun yaşamaya mi çalışıyorsunuz? Enufak bir aksilige tahammülünüz mu yok?
- 10 Ocak 2019
- 1.221
- 1.140
- 83
- 12 Mart 2020
- 695
- 675
- 23
Aslında destek almanız sart geldi bana bu durumda gebelik olursa hamilelik depresyonu ve daha kotusu lohusa depresyonu olabilir ben yasadım cunku. İhmal ettim gitmedim hamılelıgımde ve sonrası cok kotu gectı emzirirken ılac kullanmak zorunda kaldım cok sukur duzeldı durumum eskiye Gore
Çok düşünüyoum..Her şeyi herkesi...En ufak şeyi takıyorum uykularım kaçıyor...Çok hassasım çok duygusalım...Ama sanki bunlarıda hissedemiyorum son zamanlarda çok öfkeli agresif tahammülsüz oldum..herkesi tersliyorum (beni sevenleri sevdiklerimi) sonra çok pişman olup ağlıyorum...Sevineniyorum gülemiyorum ağzım sanki mıh gibi..Hiç konuşmasam konuşmam günlerce ve beni rahatsız etmez bu durum..Ki ben hareketsiz duramayan uzun süre oturdumu sıkılan içi içine sığmayan hayalleri olan biriydim...
İlaç bana çok iyi geliyor sıkıntılarımın büyük bi bölümü geçiyor...Biraz onunda etkisi var aylardır kullanmıyorum...O kadar boşum ve yalnızım ki hamilelikte kafam dağılır meşgul olurum daha iyi hissederim gibi geliyor...Çnki bebek deniyorum ne zamandır stresten sanırım olmuyor 2mizde kontrole gittik bi sıkıntı yok çok şükür...Olmadıkça daha depresyona giriyo da olabilirim belki bilemiyorum
Hep izliyorum kitaplar aldım okumaya çalışıyorum odaklanmak çok zor benim için son zamanlarda...Deniyorum dışarı çıkıyorum sevdiklerim ailemle olmaya çalışıyorum ama eksiğim çok..İçim sönük hevessiz..Tarif edemiyorum..
- 27 Nisan 2019
- 5.131
- 13.288
- 198
Genelde tüm insanlar hayatının bir döneminde bunu yaşar. Yalnız değilsiniz. Ben sizin gerçekten iyi bir psikolog yardımıyla bunu atlatacaginizi düşünüyorum. İhtiyacınız ilaç değil,sizi anlayan birinin size yol göstermesi.
- 12 Mart 2020
- 695
- 675
- 23
İns en kısa zamanda bebek haberi alırsınız ve hayatınız cokça guzel olur. Benim unıde arkadasımın bebek skntısı vardı doktor sorun yok takıyorsun kafanı dagıt demıs o da unıversıteye okumaya gelmıstı. İkinci donem hamıle Oldugunu ogrendı. Dikkatini derslere vermıstı.sızınde dikkatinizi buseye verme imkanınız var mı
Umarım şu stresli zamanları en iyi şekilde atlatırız da bende bi doktora gidebilirim
İnsanı bu olan bitenlerde strese sıkıntıya itiyor..
- 17 Ocak 2020
- 4.669
- 10.242
- 158
Çok deniyorum aslında...bişeyler yapmaya gülmeye konuşmaya bişeylere dikkatimi vererek izlemeye çalışıyorm..Ama kendimi yine dalmış düşünürken buluyorum...Birde üzerine dünya genelinde olan bu sıkıntı eklendi..Yapacak birşey yok şuan benim için..Beklemede kalıcam bu süreç bi bitsin çaresine bakarım...
- 17 Ocak 2020
- 4.669
- 10.242
- 158
En az bir yıl devam etmek gerekiyor bu tür tedavilere diğer türlü tatmin edici bir sonuç elde edilmiyor.
Şöyle bir sadece kendi yazdıklarınızı yukardan aşağı peş peşe okur musunuz? eşle kavgalar, bebek sorunu, maddi sorunlar. hep aynı üçlemeden bahsetmişsiniz. nedensiz bir depresyon gibi değil. öyle olsa bunları sebep sayamazdınız, bebek dileyenlere nasıl sevinçle verdiğiniz yanıtlara bir bakın. yalnız bir de şu gözle bakın, farkında mısınız mutsuzluğunuzu hep dış olgulara bağlamışsınız. yani sanki eşinizle kavga etmeseydiniz, maddi durumunuz daha iyi olsaydı ya da bu bebek tam siz istediğinizde doğru anda olsaydı mutlu olacakmışsınız gibi. o arayıp durduğumuz mutluluk bir yerlerde, bir olayın, bir günün, bir edinimin ardında değil. başta bunla başlayın. şimdi burada. bunları okuduğunuz gözlerde, benim yazdığım ellerde. eğer hislerimizi bizim dışımızdakilere endekslersek dünyanın kahrı bitmedi bitmez. bakın insanlar savaştan, hastalıktan kırılırken sanki bunu yapmaya hakkımız yok değil mi? hmm ama siz de buna hak veriyor ama elimde değil diyorsanız o zaman destek şart. ama okuduklarımdan anladığım sizinki biraz 5 yaşında çocuğun "ama şimdi istiyorum tutturması" gibi olmuş, ki umarım öyledir, bu kadar basittir. kendinizi en iyi siz tanırsınız tabi. ama şu mutsuzluk ya da mutluluğu kendi dışında gelişen olgularda aramayı bi bırakın kenara, bi de öyle deneyin. öneririrm, byron katie "olanı sevmek". e tüm gün konuşasınız bile yok ya, vakit var madem, bi deneyin..
- 19 Ocak 2017
- 7.017
- 20.391
- 348
- 37
Gel kardeşim bari burdan sarılalım
Çocukta dahil aynı durumlar ve aynı hissiyat içindeyiz. İşin garibi en dertsiz zamanlarımdayım. Sanırım acıya alışmışım ondan besleniyorum ve bekliyorum hangi müsibet gelecekte kendimi toparlıcam diye. O kadar dipteyim, o kadar yalnızım. İşin garibi bir o kadarda çıkma isteğim yok bu durumdan. Allah sonumuzu hayretsin ❤
