- 14 Şubat 2012
- 6.206
- 8.824
- 448
- Konu Sahibi tolstoyevski
- #141
Madem seviyorsun sana hatırladığım kadarıyla uzun uzun bir 90lar nostaljisi yapayım ama 90lar deyince hiç naif bir ortam, aile dizileri, fonda lambada filan gelmiyor aklıma. Ben 93'lüyüm döneme ilişkin çok bir deneyimim olmasa da o dönemin televizyonlarını çok net hatırlıyorum. Dizilerde Kara Melek vardı bir kere, entrikalarıyla şimdiki Ufak tefek cinayetlere rahmet okuturdu, her bölüm ayrı bir cinayet planı olurdu. Ruhsar vardı, Selena'nın belaltı esprilerle dolu versiyonu gibiydi. Şuan yayınlansa RTÜK'e sel gibi şikayet yağar, çoluk çocuk tv izliyoruz bu ne böyle diye. Ben 6 yaşlarındayken bu ikisi benim en favori dizilerimdi. Bir de küçük besleme ya da üvey baba gibi daha tuhaf diziler vardı onları izlemezdik biz. Sonra haber bültenleri, gazeteler fanatikti, linççiydi ve aşırı kanlıydı, kanlıydı derken sadece mecazi anlamda değil cidden kanlıydı ceset fotoğrafları sansürsüz yayınlanabiliyordu o zamanlar. Benim ailem demokrat ve yapı olarak naif insanlardır, beni Tv'den anladığım kadarıyla sevmediğim siyasi figürlerin gazetelerdeki fotoğraflarını karalarken bulup şok olmuşlardı onu hatırlıyorum. Bir de şimdilerde millet Müge Anlı eşliğinde panik oluyor, o zamanlar haber bültenleriyle ya da sanırım akşam yayınlanan haber özel programlarıyla panik oluyorlardı. Satanizm dehşeti, çocuğunuz eroinman olabilir mi, bakın fırınlar böcek dolu gibi programlar oluyordu sürekli. Hatta sırf paranormal olaylarla ilgili bir program vardı. Bir de yeniden canlandırmalı bir cinayet programı vardı şimdiki İdx kanalı gibi ama bu program 2000'lerde de olabilir emin olamadım şuan.
Bizde kablolu Nickelodion vardı o dönem. Rugrats, Andy'nin nesi var gibi güzel birkaç çizgi filmi vardı ama diğer kanallarda ya teletabi gibi gerzek çizgi filmler ya Tom ve Jerry, Tweety filan çıkardı. Ki çocuklar için son derece uygunsuz çizgi filmler bunlar. Yetişkin hayatımda da çok fazla çizgi filme maruz kalan biri olarak söyleyebilirim ki çizgi filmlerin asıl altın çağı 2000ler başı foxkidsti. Çocuğu olanlar biryerlerden bulun 'Neden neden ailesi' izletin mesela. Hem eğlenceli hem eğitici nefis bir çizgi filmdir. Ne şimdiki Trt çocuk, ne 90ların çizgi filmleri ne 80'lerin ay savaşçıları, Şekerkız Candy'leri o ilk açılan foxkidsle kapışır. Cidden efsaneydi.
Dikkat ettiysen 90lar ve çocukluk dedim ama birkez bile sokakta oynamaktan bahsetmedim. Çünkü şehrin aşırı işlek bir caddesinde, bahçesi olmayan iç dış mermer kaplı bir lojmanda yaşıyorduk biz 90'larda. Çıkıp oynayabileceğimiz bir sokak yoktu. Yaşadığımız binanın upuzun bir koridoru vardı. Lojmandaki yaşıtım tek çocukla o koridorda bisiklet sürerdik, bazen annem bize uçurtma yapardı balkona çıkıp onu uçururduk filan, dışarı aktivitelerimiz buydu. Çünkü vızır vızır araba geçen 4 şeritli bir caddede oturmamızın haricinde etraf güvenli değildi. O zamanlar lisede olan ablamın onu okul çıkışından eve kadar takip eden hatta eve garip hediyeler yollamaya kalkan tuhaf yaşlı bir sapığı vardı. Aksine 2000'lerde de daha az merkezi biryerde bahçeli bir siteye taşındık. Çocukluğumun kalanı tüm gün bahçede oynayarak geçti. Üzerine tırmanıp kitap okuyabileceğim, sitecek yağmaladığımız büyük bir dut ağacı bile vardı.
Buarada ablamlardan ve arkadaş çevrelerinden bildiğim kadarıyla o dönemin gençliği grunge ya da metalci takılıyordu. Ablamlar Cranberries, Nirvana, Cure, Metallica,Radiohead filan dinlerlerdi. Genelde bilgisayarda İCQ'da zaman geçirir winampta müzik dinlerlerdi. Oduncu gömlekleri, plastik misinadan chokerları ve walkmanleri vardı. Üniversite hayatlarının büyük bir kısmını da Kemancı'da ya da Roxy'de sabahlayarak geçirdiler. Hayalindeki ideal gençlik herneyse o değillerdi anladığım kadarıyla. Bilmiyorum bana 2010'ların gençliği 90'ların gençliğinden daha naif geliyor. 90'lar gençliği toplumsal duyarlılığı daha az, daha apolitik bir gençlikti bir kere. Biz hiçbirşey yapmasak Geziyi yaptık. Ayrıca eroin o dönem cidden yaygındı. Şimdi minnoş minnoş ucuz ithal kitap alıp çıktığımız Akmar'da önünde o dönem aleni eroin ticareti, polis baskınları vs. olurmuş mesela. Şimdilerde kenar mahallelerde yetişen gençler arasında yaygın sadece ağır uyuşturular. Sosyal medyanın bazı olumsuz etkilerini saymazsak kesinlikle daha doğal, global 70lerin ruhuna yakın, daha duyarlı olduğunu düşünüyorum günümüz gençlerinin.
Hatırladığım kadarıyla 90lar milenyum kıyaslaması yaptım. Destanımın boyutuna bakınca anlaşılıyor ki döneme çok bayılmasam da nostalji yapmaya bayılıyorum. 80ler döneminin iticiliğini uzun uzun yazamayacağım zaten yazsam ayıp olur yaşım tutmuyor, sadece parlak taytlar, küçük emrah, herald yani ve 12 eylül referandum sonuçları demek istiyorum. 70leri ise hem estetik anlamda daha başarılı hem daha heyecan verici bir dönem olarak değerlendiriyorum aslında ama hem annem hem de babam o dönemde birbirleriyle hiç alakaları olmadan ayrı ayrı üniversitelerden politik sebeplerle ayrılmak zorunda kaldıkları için genç olmak için pek iyi bir dönem olmadığını düşünüyorum.
Bizde kablolu Nickelodion vardı o dönem. Rugrats, Andy'nin nesi var gibi güzel birkaç çizgi filmi vardı ama diğer kanallarda ya teletabi gibi gerzek çizgi filmler ya Tom ve Jerry, Tweety filan çıkardı. Ki çocuklar için son derece uygunsuz çizgi filmler bunlar. Yetişkin hayatımda da çok fazla çizgi filme maruz kalan biri olarak söyleyebilirim ki çizgi filmlerin asıl altın çağı 2000ler başı foxkidsti. Çocuğu olanlar biryerlerden bulun 'Neden neden ailesi' izletin mesela. Hem eğlenceli hem eğitici nefis bir çizgi filmdir. Ne şimdiki Trt çocuk, ne 90ların çizgi filmleri ne 80'lerin ay savaşçıları, Şekerkız Candy'leri o ilk açılan foxkidsle kapışır. Cidden efsaneydi.
Dikkat ettiysen 90lar ve çocukluk dedim ama birkez bile sokakta oynamaktan bahsetmedim. Çünkü şehrin aşırı işlek bir caddesinde, bahçesi olmayan iç dış mermer kaplı bir lojmanda yaşıyorduk biz 90'larda. Çıkıp oynayabileceğimiz bir sokak yoktu. Yaşadığımız binanın upuzun bir koridoru vardı. Lojmandaki yaşıtım tek çocukla o koridorda bisiklet sürerdik, bazen annem bize uçurtma yapardı balkona çıkıp onu uçururduk filan, dışarı aktivitelerimiz buydu. Çünkü vızır vızır araba geçen 4 şeritli bir caddede oturmamızın haricinde etraf güvenli değildi. O zamanlar lisede olan ablamın onu okul çıkışından eve kadar takip eden hatta eve garip hediyeler yollamaya kalkan tuhaf yaşlı bir sapığı vardı. Aksine 2000'lerde de daha az merkezi biryerde bahçeli bir siteye taşındık. Çocukluğumun kalanı tüm gün bahçede oynayarak geçti. Üzerine tırmanıp kitap okuyabileceğim, sitecek yağmaladığımız büyük bir dut ağacı bile vardı.
Buarada ablamlardan ve arkadaş çevrelerinden bildiğim kadarıyla o dönemin gençliği grunge ya da metalci takılıyordu. Ablamlar Cranberries, Nirvana, Cure, Metallica,Radiohead filan dinlerlerdi. Genelde bilgisayarda İCQ'da zaman geçirir winampta müzik dinlerlerdi. Oduncu gömlekleri, plastik misinadan chokerları ve walkmanleri vardı. Üniversite hayatlarının büyük bir kısmını da Kemancı'da ya da Roxy'de sabahlayarak geçirdiler. Hayalindeki ideal gençlik herneyse o değillerdi anladığım kadarıyla. Bilmiyorum bana 2010'ların gençliği 90'ların gençliğinden daha naif geliyor. 90'lar gençliği toplumsal duyarlılığı daha az, daha apolitik bir gençlikti bir kere. Biz hiçbirşey yapmasak Geziyi yaptık. Ayrıca eroin o dönem cidden yaygındı. Şimdi minnoş minnoş ucuz ithal kitap alıp çıktığımız Akmar'da önünde o dönem aleni eroin ticareti, polis baskınları vs. olurmuş mesela. Şimdilerde kenar mahallelerde yetişen gençler arasında yaygın sadece ağır uyuşturular. Sosyal medyanın bazı olumsuz etkilerini saymazsak kesinlikle daha doğal, global 70lerin ruhuna yakın, daha duyarlı olduğunu düşünüyorum günümüz gençlerinin.
Hatırladığım kadarıyla 90lar milenyum kıyaslaması yaptım. Destanımın boyutuna bakınca anlaşılıyor ki döneme çok bayılmasam da nostalji yapmaya bayılıyorum. 80ler döneminin iticiliğini uzun uzun yazamayacağım zaten yazsam ayıp olur yaşım tutmuyor, sadece parlak taytlar, küçük emrah, herald yani ve 12 eylül referandum sonuçları demek istiyorum. 70leri ise hem estetik anlamda daha başarılı hem daha heyecan verici bir dönem olarak değerlendiriyorum aslında ama hem annem hem de babam o dönemde birbirleriyle hiç alakaları olmadan ayrı ayrı üniversitelerden politik sebeplerle ayrılmak zorunda kaldıkları için genç olmak için pek iyi bir dönem olmadığını düşünüyorum.
Son düzenleme:
