emin ol yalnız değilsin. hepimizin akrabaları böyle. her konuda konuşurlar ama tek bir zor zamanında yanında olmazlar. çünkü akraba
gereksizler.
yersizler.
patavatsızlar.
faydasızlar.
ya hiç gitmeyeceksin ya da gittiğinde ağızlarının payını vereceksin. ağız payı vermek ilk 1-2 denemede zor olsa da sonra alışırsın, hatta çat çat konuşmak hoşuna bile gider. saygısızlık yap bağır kavga et demiyorum bak, ağız payı vermek başka bişey. ne soruyorsa onun cevabını ver. işe girdin mi? hayır, girmedim. napıyorsun, çalışıyor musun? kpss çalışıyorum. bitti, kısa cevaplar. kurcalayana da "niye bu kadar ilgilendin x teyze, beni işe mi sokacaksın, torpil mi buldun, tanıdık mı var?" de mesela.
ben 5 senedir iş hayatındayım, akrabalarımı ne bayramda ne seyranda görmüyorum. umurumda değiller. sadece öğrenciyken giderdim öğrencilik bitti ben gitmez oldum. beni de soruyorlarmış gitmemiş olmama rağmen. çünkü ben işe girmiştim, özel sektörü bırak kpss çalış diyen olmuştu. öğrenciyken okuduğum bölüme laf edip onu bırak şuna gir diyen de oldu. bunların çenesi kapanmaz yani en iyisi bir araya gelmemek.