Bana söyleyin

noashe .!.:

çocuklarınız hala size bağımlı yaşlarındalar,su isteme,tuvalet ihtiyaçları hatta bir çorabı giydirmeyi bile sizden bekleyebilirler,hepimiz büyüdük bir şekilde onlarda büyüyecek.Şu elalem ne der kaygısınıda düşünmeyin,saygılı olmayı öğretmek yeterli bence,çocuktur şımarır zamanı geldiğinde sakinleşir.Şimdiki çocuklarında fazla hareketli olması enerjilerini atamamalarından kaynaklanıyor,her yer cadde,parklar güvenli değil eee bide evde anneler sıkıştırıyor ortalığı dağatma ödevini yap,hadi yat artık...birazda onların açısından bakarsak haklılar aslında.Ben Prof. Dr. Sabiha Paktuna yı takip etmenizi tavsiye ediyoruma.s

Genişletmek için tıkla...

Canım zaten ben elalem ne der'ci bir anne değilim ama ister istemez insan düşünüyor herkes bıdı bıdı laf söyleyince,İlgilensen çok sıkıyorsun oluyor biraz serbest bıraksan özgür bıraksan ilgisiz anne oluveriyorsun benim de isyanım buna.Bırakın da anneliği bildiğimiz gibi yaşayalım biz de kendine has bir anne olalım.Benim annem de böyleydi onun annesi de onun annesi onun annesi........vs vs vs uzaaar gider bu kaos kaydirigubbakcemile5

sende kendimi gördüm...yaşadıklarım anca bu kadar net anlatılabilir...biri5 yaşında kız biri 3.5 yaşında oglum var.cocuklarıma herşeyi olması gerektigi gibi ögretmeye calışıyorum ama cevreme bakıyorumda bazılarının hiç umrunda deil cocuklarının dogru yada yanlış davranması o zaman kızıyorum kendime cok mu sıkıştırıyorum diyeörnegin marketlerdeki kitaplar onların inceleyebiliceklerini ama poşetlerinden cıkarmamalarını söylüyorum ama yanımda bi aile içindeki oyuncagını cıkarıp cocuguna al oyna diye veriyor eeee cocuklarım diyorki anne bak onlar açtı ama hemde oyuncagını aldıııı gelde cvp ver şimdi...örnegin paylaşma konusu tamam ögrettim ama bi yere gittiklerinde bakıyolar ki benimkiler herşeyini paylaşıyo şunu diyen annelere ne demeli "sen cok akllısın yavrum hadi elindekini verde o oynasın"1 ver 2 ver 3ver ee cocuk sinirleniyorrr işte bööle rahat insanları görüncee gösterdigim özveri çaba sabır boşuna diyorum,koyver gitsin ama DA-YA-NA-MI-YO-RUM işte napiim..

Henüz erken benim için ama ben tüm alışkanlıkların çok küçükken kazanıldığını düşündüğüm için kızıma o yönde eğitim, terbiye, sorumluluk veriyorum.
Ne tam olarak özgür bırakıyorum ne de belli bir kalıba sokuyorum kızımı. 2.5 yaşında henüz kendisi :)

Örneğin; kendi kararlarını vermesi için zemin hazırlıyorum ama aynı zamanda benim belirlediğim sınırları aşmamasını öğretiyorum. Şöyle ki. Dışarı çıkılacaksa 3 alt 3 üst seçiyorum bunlardan hangisini giymesini istiyorsa onu giydiriyorum. Bu sayede kendi seçimini yapmış oluyor kızım. Aynı zamanda yazın kazak giymek istemesi yada kışın sandaletle dışarı çıkmak istemesi gibi bir risk kalmıyor ortada.

Bazı sorumlulukları var hem kendi evimizde hem annemde. Ben çalışıyorum annem bakıyor kızıma. Babamda gündüzleri evde ve her sabah babamla çiçek sulamak kızımın görevi.
Akşamları eve geldiğimizde odasında ki askıya montunu asmak, ayakkabılarını içeri almak kızımın görevi. Bunları sadece bir kez söyledim. Eğer montunu askıya asarsan hem temiz kalır hem buruşmaz montun yine de asmak istemezsen sen bilirsin dedim. Onun boyuna uygun bi askı alıp odasına taktık.
Ayakkabılarını eğer içeri almazsan kaybolabilir, birileri üstüne basabilir vs dedim.
Alacaksan, asacaksın vs demedim hiç. ılk zamanlar hep yaptı düzenli. Yapmadığı zamanlarda montu yere atılmışsa üstüne bişiy döktüm, ayakkabılarını sakladım. Ders oldu ona ve artık hep yapar.

Bizim tek derdimiz babam hiç kıyamıyor. Hayır yok lügatında. Ne derse yapıyor alıyor vs vs. Karışmıyorum çünkü kızım henüz bunu kullanmıyor. Kullanmaya başladığında yada babam kızıma şımarık vs gibi şeyler söylerde müdahale edicem.

Onun dışında başkalarının söyledikleri hiç umrumda değil. ısteyen benim kızıma akıllı desin isteyen şımarık desin. Önemli olan benim kızıma ne dediğim. Benim kızımı nasıl gördüğüm. Gerisi hikaye.

benim bebeğim daha olmadı ama etrafımdaki ailelerden gözlemlediğim kadarıyla bir kaç fikir oluştu çocuk yetiştirmek konusunda..

mesela bi arkadaş demiş ki ;

'' örnegin marketlerdeki kitaplar onların inceleyebiliceklerini ama poşetlerinden cıkarmamalarını söylüyorum ama yanımda bi aile içindeki oyuncagını cıkarıp cocuguna al oyna diye veriyor eeee cocuklarım diyorki anne bak onlar açtı ama hemde oyuncagını aldıııı gelde cvp ver şimdi..''

çocuk bir taraftan onun ''kesinlikle'' açılmamasını aklına koyuyor ve açmıyor ama biri geliyor poşeti açıyor..çocuğun tüm doğrusu yıkılıyor burada...acayip bir çelişki bu onlar için hani ASLA açılmaz dı??

bana kalırsa onun basit bir poşet olduğu tek bir haraketle tabi ki açılabileceği ama bunun toplum değerlerine , market kurallarına aykırı olduğu ; açarsak kötü sonuçlarla karşılaşabileceğimiz , belki hırsız damgası yiyebileceğimz bu yüzden yapmamamız gerektiğini , başka insanların bu kurallara uymayabileceği ama bu durumda da herkesin onlara kötü gözle bakacağını , öyle davranan insanları gördüğümüzde onlarının yaptığının doğru olmadığını bilmemiz gerektiğini tabiki çocukların kavrayabileceği bir dille anlatmak lazım..

çocuk kesin yargılarla değil , söylediklerimizin tersi davranışlarla da karşılaşabileceği ama bu davranışların yanlış olduğunu bilerek büyümeli..böylece söylediklerimizin aksi durumla karşılaşınca kesin yarıgıları yıkılmamış , bize ve söylediklerimize karşı güveni sarsılmamış olur...

benım kendimce fikrim bu hem beyazı hem siyahı göstermek lazım..maalesef dünya gül bahçesi değil..sokakta , çarşıda,markette , hatta yeri geliyor kendi evimizde misafirlerimizden yanlış hareketler görebiliyoruz..çocuklar yanlış davranılabileceğini ama bu şekilde davranmamanın elimizde olduğunu ve dikkat etmemiz gerektiğini bilerek büyümeli...

yukardaki örneği de söyleyen arkadaşı eleştirmek için değil aklıma başka örnek gelmediği için verdim..yanlış anlaşılmasın..

Bir çok anneninde sıkıntısı bu yönde sevgili Deryas,dünyanın en zor işi çocuk büyütmek.Büyük oğlumu aklı ermeye başladığından beri 'meselelerini konuşarak halledeceksin,kimseye vurmak yok,vuranıda uyarıp öğretmenine söyleyeceksin'diye büyüttüm.3 yaşında yuvaya başladı veeee diğer çocuklar tarafından sürekli itilip,kakıldı.Bir süre devam etti ama etmemeliydi. konuşup anlatmam lazımdı,inanın hayatımın en zor konuşmalarından bir tanesini yaptım.kendime,söylediklerime ihanet etmek gibi geldi.'ılk tokadı veya yumruğu sen atma,ama atanada kendini koru.dedim'çünkü herkes aynı hassasiyetle çocuk yetiştirmiyor.olan bizim çocuklara oluyor.keşke böyle olmasa,biz söylediklerimizden,öğrettiklerimizden başkaları için geri adım atmasak.

Çok güzel bi konu olmuş. Henüz çocugum babasında vitamin ama benim de çocuk istemeyi ertelememdeki en büyük nedenlerden biri de bu elalelim yanlış büyüttüğü çocukları. İçimde doğruyu öğretme, idealist yaşatma isteğini çok törpülüyor bu durum bilmiyorumkismile

çocuklarımız toplum içine girince anlıyoruz galiba vurmadan,sevgi beslemeyi bilen sadece bizimkiler.
Kızım 7 yaşını bitirdi 2.sınıfa geçti.
çok sosyal,sevecen ve paylaşmayı seven bir çocuktu.
Ilk dönem acaip,hırçın ve öfkeli bir kız dönüyordu okuldan.
Duydukça,gördükçe insan hayrette kalıyor;aileler nasıl yetiştiriyor,neler öğütlüyor çocuklarına.
Biri kreşten çok yakın arkadışıydı anasınıfında ayrıldılar,1.sınıfta aynı sınıfa düştüler.
Arada okul çıkışı bize gelirdi.
Sık sık gelince şahit olduk ki sürekli kızımı aşağılıyor,herşeyi ben yaparım,sen yapamazsın.
Ama en ufak şeyde tavrı hep aynı.
Birgün kızımın anasınıfında yaptığı güzel şeyleri konuşuyorduk,birden atıldı ve kızıma ''bakalım 2,sınıfta ne yapacaksın.ben tıkır tıkır yapacağım her şeyi.göreceğiz.'' dedi.
Kızım da oldukça başarılı bir öğrenci,hani başarısız olsa.
Okulda da boyasını 10 kadar sayarak veriyormuş kızıma.
Sonra da süre bitti deyip alıyormş ki benim kızımın aklının ucundan geçmez böyle şeyler.
Herkesi mutlu etsin mutlu olur.

Ben de hiç vur vs şeyler söylemedim ama hergün üzülünce kim sana ne yapıyor ne diyorsa karşılığını ver diyorum.

Artık insanlara fazla değer vermemeyi öğrendi,öğrettiler.

Sitemizin bahçesinde de çok arkadaşı var,bazen şahit oluyorum çocuklar sanki birbirleriyle intikam alır gibi hep alt etmeye çalışır tarzda konuşuyorlar.
Birbirlerinin açıklarını bulup,söyleme çabasındalar.
Hiç sevgi yok sanki içlerinde...........

Benim kızım asla hayır demeyi bilmeyen babaanne ve dede yanında büyüdü. İşim gereği maalesef evden sabah çok erken saatlerde çıkıp akşam geç saatlerde dönüyorum. Haliyle istemeden de olsa yüzveren dede ve babaanne sayesinde ipleri eline alan 6 yaşında bir kızım oldu. Evde her istediğini yaptırıyor. Gerçi bazı konularda ben hayır diyebiliyorum ama babamız biraz daha yumuşak başlı. Dışarıda mum gibi. Hatta geçen yıla kadar istediği birşeyi bile bana söyletmeye kalkıyordu. Ama evde bizim canımıza okuyor. Şimdi bir de oğlum oldu. Büyüklerin şımartmaları sonucunda kardeşini müthiş kıskanıyor. >Ona zarar vermeye kalkıyor. Güzellikle çok uyardım. Artık ister istemez parlıyorum ona. Şimdi doğum iznindeyim evdeyim diye babaanne de hiç arayıp sormaz oldu kendi yoğurduğu çocuğumu. Buhrana sürüklenecek diye korkuyorum. Okullar açılana kadar vakit geçirsin sıkılmasın diye yüzme kursuna verdim. Bakalım. İnşallah işe yarar.

irmako77 .!.:

Benim kızım asla hayır demeyi bilmeyen babaanne ve dede yanında büyüdü. İşim gereği maalesef evden sabah çok erken saatlerde çıkıp akşam geç saatlerde dönüyorum. Haliyle istemeden de olsa yüzveren dede ve babaanne sayesinde ipleri eline alan 6 yaşında bir kızım oldu. Evde her istediğini yaptırıyor. Gerçi bazı konularda ben hayır diyebiliyorum ama babamız biraz daha yumuşak başlı. Dışarıda mum gibi. Hatta geçen yıla kadar istediği birşeyi bile bana söyletmeye kalkıyordu. Ama evde bizim canımıza okuyor. Şimdi bir de oğlum oldu. Büyüklerin şımartmaları sonucunda kardeşini müthiş kıskanıyor. >Ona zarar vermeye kalkıyor. Güzellikle çok uyardım. Artık ister istemez parlıyorum ona. Şimdi doğum iznindeyim evdeyim diye babaanne de hiç arayıp sormaz oldu kendi yoğurduğu çocuğumu. Buhrana sürüklenecek diye korkuyorum. Okullar açılana kadar vakit geçirsin sıkılmasın diye yüzme kursuna verdim. Bakalım. İnşallah işe yarar.

Genişletmek için tıkla...

Allah kolaylık versin.
evden uzaklaşması iyi olmuş,canı sıkıldıkça kardeşine dalmaz.
sevelim derken egoist bir çocuk meydana çıkarıyorlar.
benim daha öne bahsettiğim kızımın arkadaşı da teyzesinin sen en mükemmelsin telkinleriyle dev aynasında görüyor ve hiç insan sevgisi yok ruhunda.

dagci .!.:

Allah kolaylık versin.
evden uzaklaşması iyi olmuş,canı sıkıldıkça kardeşine dalmaz.
sevelim derken egoist bir çocuk meydana çıkarıyorlar.
benim daha öne bahsettiğim kızımın arkadaşı da teyzesinin sen en mükemmelsin telkinleriyle dev aynasında görüyor ve hiç insan sevgisi yok ruhunda.

Genişletmek için tıkla...

Hay allahım yaa hiç böyle bir şeyle de karşılaşmamıştım sevgisizlik başıboşluğa itiyor da aşırı sevgi değer vermek de bazen böyle yapabiliyr demek ki,umarım hayatta zorlanmaz çünkü bu gibi çocuklar ileride yapamadıkları bir şeyle karşılaştıklarında dünyaları başlarına yıkılıyor insan ilişkileri de iyi olamayabiliyor mümemmeli aramaktan . ohaoldumsmile
biz de arada sırada çokk harikasın 1 numarasın diyoruz ama onu yönlendirmek istediğimiz şey konusunda yapıyoruz bunu.Mesela resim,güzel resim yapıyor yaşına göre (7) biraz daha geliştirmesi lazım sadece iyiki resim yetenek genini benden almamış kaydirigubbakcemile2

irmako77 .!.:

Benim kızım asla hayır demeyi bilmeyen babaanne ve dede yanında büyüdü. İşim gereği maalesef evden sabah çok erken saatlerde çıkıp akşam geç saatlerde dönüyorum. Haliyle istemeden de olsa yüzveren dede ve babaanne sayesinde ipleri eline alan 6 yaşında bir kızım oldu. Evde her istediğini yaptırıyor. Gerçi bazı konularda ben hayır diyebiliyorum ama babamız biraz daha yumuşak başlı. Dışarıda mum gibi. Hatta geçen yıla kadar istediği birşeyi bile bana söyletmeye kalkıyordu. Ama evde bizim canımıza okuyor. Şimdi bir de oğlum oldu. Büyüklerin şımartmaları sonucunda kardeşini müthiş kıskanıyor. >Ona zarar vermeye kalkıyor. Güzellikle çok uyardım. Artık ister istemez parlıyorum ona. Şimdi doğum iznindeyim evdeyim diye babaanne de hiç arayıp sormaz oldu kendi yoğurduğu çocuğumu. Buhrana sürüklenecek diye korkuyorum. Okullar açılana kadar vakit geçirsin sıkılmasın diye yüzme kursuna verdim. Bakalım. İnşallah işe yarar.

Genişletmek için tıkla...

Benim oğlum da kıskançlık nedir bilmezdi.e çcuk bu eve yenikardeş gelmiş tabi ki merak edecek değişik tavırlar sergileyecek her hareketinde kıskanıyor diye diye diyee çocuğu kısknaç kardeşinden nefret eden biri haline soktular.İşte demeye çalıştığım şey bu kızlar
biz ne yaparsak nasıl yaparsak yapalım birileri geliiip o koca burunlarını bizim işimize sokup ortalığın altını üstüne çevirip kenara çekiliyor ayıkla sonra da pirincin taşını.hadi şimdi bizim baannemiz gelsin de düzeltisin çocuğumun kıskançlık huyunu ki ben hiç bir çocuğun kıskançlık duygusu var olarak doğduğun inanmamışımdır kıskançlık sonradan ekleniyor yasakkelime

Deryas .!.:

Benim oğlum da kıskançlık nedir bilmezdi.e çcuk bu eve yenikardeş gelmiş tabi ki merak edecek değişik tavırlar sergileyecek her hareketinde kıskanıyor diye diye diyee çocuğu kısknaç kardeşinden nefret eden biri haline soktular.İşte demeye çalıştığım şey bu kızlar
biz ne yaparsak nasıl yaparsak yapalım birileri geliiip o koca burunlarını bizim işimize sokup ortalığın altını üstüne çevirip kenara çekiliyor ayıkla sonra da pirincin taşını.hadi şimdi bizim baannemiz gelsin de düzeltisin çocuğumun kıskançlık huyunu ki ben hiç bir çocuğun kıskançlık duygusu var olarak doğduğun inanmamışımdır kıskançlık sonradan ekleniyor yasakkelime

Genişletmek için tıkla...

aksine kıskançlık duygusu gayet normal bişeydir ama bu, bizim anladığımız anlamda bi kıskançlık değil..yani kardeşini sevmeme, istememe değil..sadece annenin sevgisini kaybetme korkusu..her çocuk belli etse de etmese de bunu yaşar..bi kardeşi olana kadar tektir annenin bütün ilgisi onadır ama kardeşten sonra ilgi bölünür artık daha az mı seviliyorum diye kaygı duyar çocuk..kardeşiyle değil, annesiyledir yani derdi..onu kucakladığınızda mutlaka diğerini de kucaklayarak, birinden birinin tarafını tutmayarak vs. onun bu kaygılarını azaltabilirsiniz..

ben tartışma ortamından oldukça uzak tutmaya çalışıyorum. arkadaş ilişkilerinde onu yalnız bırakıyorum. o karar veriyor nasıl davranması gerektiğine. zaten yeteri kadar akıllı mantıklı bir kızım var çok şükür. arkadaşlarıyla gayet uyumlu. henüz 4,5 yaşında fakat asil bir çocuk ve gayet dikkatli. ben fazla bir şey vermiyorum açıkçası gerektiği kadar yanındayım. gözlemliyorum hareketlerini. ne zaman bana ihtiyacı olursa o zaman devreye giriyorum. gerçi yaşı küçük diceksiniz ama çok akıllılar emin olun.

biri 13 diğeri 5 yaşında iki tane kızım var çoçuklarınıza sevginizi verirken şımarırmı diye düşünmeyin ben bunu fazlaca yaptım abartarak belkide ama hiç dezavantajını görmedim özellikle kız anneleri çoçuğunuzu büyütürken sevginizi hissettirin çünkü ergenlik döneminde bu okadar işe yarıyorki 13 yaşındaki kızımın arkadaşlarının anneleri anlatıyor sorunlarını benim kızımla çok şükür hiç sorunsuz bir ergenlik dönemi yaşıyoruz ayrıca ben anneyim dünyaya getirdiysem eger ihtiyaçlarınıda karşılıycam belli bir zamandan sonra zaten oda artık benden suda istemez çişimi yaptırda demez onun bunun lafıylada hayatımı yaşamam herkes istediğini konuşur ben bildiğimi yaparım çoçuklarımızdan beklentilerimiz büyük olmasın onlar çoçuk ve çoçuk gibi yaşının gerektirdiği gibi yaşayacaklar kimi bunu çok abartacak kimi daha sakin geçirecekler aynen bende olduğu gibi büyük kızım ne kadar sakinse küçük o kadar haylaz bazen görmezden geliyor bazen konuşmaya çalışıyorum zaman geçiyor bazen düşünüyorum seneye lise tercihi yapacak kıızım ve il dışına gidecek o zaman onun bir bardak su istemesini dahi özlüycem