- 7 Ocak 2016
- 10.286
- 49.539
- Konu Sahibi leylosvemecnun
- #81
Ben kendi düşündüğümde ilgili bir şey yazmamışım ki sizin düşüncenizle ilgili size soru sormuşum. Verdiğiniz cevap benim yazdığımdan alakasız olmuş. Daha fazla sorumluluk almamak için tek çocuk sahibi olmanın neresi kötü ayrıca? Herkesin kaldırabileceği sorumluluk, çocuk bakma eşiği aynı değil ki. İkinci çocuğun sorumluluğunu alamayacağını öngören bir kişi tek çocukta kalmamalı mı? İlla doğurmalı mı? Siz de 4 kardeş olduğunuz için bu şekilde düşünüyorsunuz bence.
maddi olarak da iyiyiz çok şükür. Bir de şu konu var ülkenin daha okumuş kesimi çocuk yapmıyor , diğer kesimler (buna mülteciler de dahil) 5er 10ar doğuruyor. Bu gidişle çok azınlıkta kalacağız 
sizdeki bu hisler evladınız 3 yaşında iken gelmiş bana kuzum 8 yaşında iken geldi 
ben yaptım. 35 yaşında iken olgunlaşınca anne olmak daha iyi geldi bana sabrım anlayışım artmış hani herkes 20lerde anne ol daha enerjik olursun der ya bende öyle olmadı.. maddi manevi hazırsanız “why not” derim 
Olurda bir gün çılgınlık yapıp çocuk yaparsam tek olur. 
Ben 30 yasındayım 3 yasina girmek üzere olan bir cocugum var.Esim de ben de calısıyoruz maddi durumumuz ben calısmaya basladıgımdan beri gayet iyi gecinip gidiyoruz esimle de keza öyle arada pürüz cıksa da iyi anlasiyoruz.Esim gecen yıldan beri ben kabul edersem 2. Cocugu istiyor ama ben hamilelikte yasadıgım zorluklardan(kan pıhtilasmasi dolayisiyla igne kullandim hep cocugumu kaybedecegim gibi geldi psikolojik olarak cok yiprandim bir de vajinal varisim vardi ayakta durunca berbat bir agrı yapiyordu) e bir de pandemiydi bir yere cıkama gezeme cok kötü bir hamilelik ve ardına igrenç bir lohusalik yasadim kızim da alerjik kolik bir bebekti o yüzden istemiyordum o da kararıma saygi duyuyordu.. Esimin annesiyle o dönemden beri hala pek görüsmüyoruz iletisimimiz %20 falan belki daha az o kötü dönemlerimde kendisinin payi büyük.Ama ben cok değistim esimle birbirimize yaklasimimiz hayata bakıs acımız degisti lohusalikta hamilelikteki salak ben degilim ayaklarim daha saglam yere basiyor.Ben ikinci cocuk konusu acildiginda o günleri düsünüp kalbi sıkışan biriydim görümcem yakın zamanda dogum yaptı ben bebegi minik minik görünce kucagıma aldikca böyle nasıl desem icim kıpırdadı kızımın kardeşi olsa mi düsüncesine girdim yas 30 zaten simdi degilse ne zaman diyor bir tarafim.Hatta adet olmadan önce hamile olmadigimi bildigim halde regli gecikince hamileyim zannettim degisik bir psikoloji sonra adet olunca sevindim oh be yokmus diye.Bir yanim yas 30 oldu iyice yasin gecmeden yap bir tane işin de var doguma kadar calisirsin sonra ücretsiz izine dönersin diyor bir tarafım da ne acelen var yasadiklarini ne cabuk unuttun diyor.Bir de pıhtılasma ihtimaline karsı yaptirmam gereken genetik test var onu yaptırmamıs olmam ayaklarımi geri geri itiyor sizce ben nasil düşünmeliyim ? 
(kaynanam kendisi soyledi) 
