- 9 Ekim 2022
- 3.075
- 10.586
-
- Konu Sahibi leylosvemecnun
- #21
Aynı durum ben de var :)
Tek cocuk olsaydım keşke, anasının gülü babasının sümbülü şeklinde yaşardım, zaten hayat çok zor, bari ailede gün yüzü görürdüm.
Biz 4 kardeşiz, kardeşlerimi seviyorum ama çok zorluk yaşadık açıkcası ondan sanırım tek çocuklu kaldım.
Annem zorluk görmüş , ben görmedim. Allah var durumumuz iyiydi. Ama annemde ben de kardeşlerimizden nankörlük ve hep kötülük gördük. Elin bize yapmadığını onlar yaptı resmen. O yüzden kardeş sıfatının ben de bir karşılığı yok. Hep derim keşke olmasaydı. O kardeş istedi diye ben yapılmışım ama sadece zarar verdi bana o kadar.Biz 4 kardeşiz, kardeşlerimi seviyorum ama çok zorluk yaşadık açıkcası ondan sanırım tek çocuklu kaldım.
Saglık sorununuz varsa o dediğiniz testi yaptırın önce.Kızlar hemen beni bu fikrimden vazgecirin siz yaparsınızBen 30 yasındayım 3 yasina girmek üzere olan bir cocugum var.Esim de ben de calısıyoruz maddi durumumuz ben calısmaya basladıgımdan beri gayet iyi gecinip gidiyoruz esimle de keza öyle arada pürüz cıksa da iyi anlasiyoruz.Esim gecen yıldan beri ben kabul edersem 2. Cocugu istiyor ama ben hamilelikte yasadıgım zorluklardan(kan pıhtilasmasi dolayisiyla igne kullandim hep cocugumu kaybedecegim gibi geldi psikolojik olarak cok yiprandim bir de vajinal varisim vardi ayakta durunca berbat bir agrı yapiyordu) e bir de pandemiydi bir yere cıkama gezeme cok kötü bir hamilelik ve ardına igrenç bir lohusalik yasadim kızim da alerjik kolik bir bebekti o yüzden istemiyordum o da kararıma saygi duyuyordu.. Esimin annesiyle o dönemden beri hala pek görüsmüyoruz iletisimimiz %20 falan belki daha az o kötü dönemlerimde kendisinin payi büyük.Ama ben cok değistim esimle birbirimize yaklasimimiz hayata bakıs acımız degisti lohusalikta hamilelikteki salak ben degilim ayaklarim daha saglam yere basiyor.Ben ikinci cocuk konusu acildiginda o günleri düsünüp kalbi sıkışan biriydim görümcem yakın zamanda dogum yaptı ben bebegi minik minik görünce kucagıma aldikca böyle nasıl desem icim kıpırdadı kızımın kardeşi olsa mi düsüncesine girdim yas 30 zaten simdi degilse ne zaman diyor bir tarafim.Hatta adet olmadan önce hamile olmadigimi bildigim halde regli gecikince hamileyim zannettim degisik bir psikoloji sonra adet olunca sevindim oh be yokmus diye.Bir yanim yas 30 oldu iyice yasin gecmeden yap bir tane işin de var doguma kadar calisirsin sonra ücretsiz izine dönersin diyor bir tarafım da ne acelen var yasadiklarini ne cabuk unuttun diyor.Bir de pıhtılasma ihtimaline karsı yaptirmam gereken genetik test var onu yaptırmamıs olmam ayaklarımi geri geri itiyor sizce ben nasil düşünmeliyim ?
Bu ara bende de bu düşunceler oluştu ve mantiksız olduğunu düşundüm. Hormonsal bence. 2. Bebek olsa çalışamam ara vermem gerekir . Maddi olarak zor. E tekrar uykusuz iki yıl en az o da zor. Yeni yeni kendime geliyorum zaten vs. Mantiksız geldi. Hormonsal değil de mantiksal karar vermek lazım. Eğer maddi manevi üstesinden gelirim diyorsanız olur iyi dusunmek lazim. İlk bebeği ay cocuk olsun severiz deyip doğurmuşum resmen şimdi düşünümce cahil cesareti..şimdi tecrübem var iyi düşunmek lazımKızlar hemen beni bu fikrimden vazgecirin siz yaparsınızBen 30 yasındayım 3 yasina girmek üzere olan bir cocugum var.Esim de ben de calısıyoruz maddi durumumuz ben calısmaya basladıgımdan beri gayet iyi gecinip gidiyoruz esimle de keza öyle arada pürüz cıksa da iyi anlasiyoruz.Esim gecen yıldan beri ben kabul edersem 2. Cocugu istiyor ama ben hamilelikte yasadıgım zorluklardan(kan pıhtilasmasi dolayisiyla igne kullandim hep cocugumu kaybedecegim gibi geldi psikolojik olarak cok yiprandim bir de vajinal varisim vardi ayakta durunca berbat bir agrı yapiyordu) e bir de pandemiydi bir yere cıkama gezeme cok kötü bir hamilelik ve ardına igrenç bir lohusalik yasadim kızim da alerjik kolik bir bebekti o yüzden istemiyordum o da kararıma saygi duyuyordu.. Esimin annesiyle o dönemden beri hala pek görüsmüyoruz iletisimimiz %20 falan belki daha az o kötü dönemlerimde kendisinin payi büyük.Ama ben cok değistim esimle birbirimize yaklasimimiz hayata bakıs acımız degisti lohusalikta hamilelikteki salak ben degilim ayaklarim daha saglam yere basiyor.Ben ikinci cocuk konusu acildiginda o günleri düsünüp kalbi sıkışan biriydim görümcem yakın zamanda dogum yaptı ben bebegi minik minik görünce kucagıma aldikca böyle nasıl desem icim kıpırdadı kızımın kardeşi olsa mi düsüncesine girdim yas 30 zaten simdi degilse ne zaman diyor bir tarafim.Hatta adet olmadan önce hamile olmadigimi bildigim halde regli gecikince hamileyim zannettim degisik bir psikoloji sonra adet olunca sevindim oh be yokmus diye.Bir yanim yas 30 oldu iyice yasin gecmeden yap bir tane işin de var doguma kadar calisirsin sonra ücretsiz izine dönersin diyor bir tarafım da ne acelen var yasadiklarini ne cabuk unuttun diyor.Bir de pıhtılasma ihtimaline karsı yaptirmam gereken genetik test var onu yaptırmamıs olmam ayaklarımi geri geri itiyor sizce ben nasil düşünmeliyim ?
Ya bir de şöyle bir durum var eşim tek çocuk öyle maddi imkan içinde de büyümemiş babası ölmüş anne sağ şimdi herseyine eşim koşuyor çok yoruluyor bir kardeşim olsaydı dönüşümlü bakardık bütün yük omuzlarımda diyor bende ikinci çocuğu düşünmüyordum ama eşimin tek çocuk ne kadar zorlandığını görünce ikinci vocuga karar verdimBi cocuk kafi bence ya.
Tek kardeş bi flörtüm oldu ben de tek cocuk yapıcam tüm imkanlar bi çocuğa kalıyor demişti.
Haklıydı da anası arabasını buna vermişti özel derslerle iyi bir bölüm de okumuştu.
Ben zorla bi araba aldım özel dersi geç dergi bile alamadı ailem cünkü tek cocuk değildim multi
Kardeş.
Her cocuk diğer cocuğun rızkından çalıyor bunu unutma
Bebek kucağına alınca benim bile ana olasım geliyor doğaldır.
Şimdi sakin ol ve elindeki bebeği yavaşça yere bırak
Bir de şu çok doğru bir cümle kardeşim var deme miras bölüşmedikçe .
Ben zor tüp bebekle çocuk sahibi oldum.zor bir süreç yaşım ilerlemeden 2.yi düşündüm. Cocugum yalnız kalmasın diye.maddi olarak çalıştığım için sorun yasamayacagimi düşündüğüm için 2.cocugu yaptım iyiki Allah nasip etti.cunku çocuk olmuyordu.Kızlar hemen beni bu fikrimden vazgecirin siz yaparsınızBen 30 yasındayım 3 yasina girmek üzere olan bir cocugum var.Esim de ben de calısıyoruz maddi durumumuz ben calısmaya basladıgımdan beri gayet iyi gecinip gidiyoruz esimle de keza öyle arada pürüz cıksa da iyi anlasiyoruz.Esim gecen yıldan beri ben kabul edersem 2. Cocugu istiyor ama ben hamilelikte yasadıgım zorluklardan(kan pıhtilasmasi dolayisiyla igne kullandim hep cocugumu kaybedecegim gibi geldi psikolojik olarak cok yiprandim bir de vajinal varisim vardi ayakta durunca berbat bir agrı yapiyordu) e bir de pandemiydi bir yere cıkama gezeme cok kötü bir hamilelik ve ardına igrenç bir lohusalik yasadim kızim da alerjik kolik bir bebekti o yüzden istemiyordum o da kararıma saygi duyuyordu.. Esimin annesiyle o dönemden beri hala pek görüsmüyoruz iletisimimiz %20 falan belki daha az o kötü dönemlerimde kendisinin payi büyük.Ama ben cok değistim esimle birbirimize yaklasimimiz hayata bakıs acımız degisti lohusalikta hamilelikteki salak ben degilim ayaklarim daha saglam yere basiyor.Ben ikinci cocuk konusu acildiginda o günleri düsünüp kalbi sıkışan biriydim görümcem yakın zamanda dogum yaptı ben bebegi minik minik görünce kucagıma aldikca böyle nasıl desem icim kıpırdadı kızımın kardeşi olsa mi düsüncesine girdim yas 30 zaten simdi degilse ne zaman diyor bir tarafim.Hatta adet olmadan önce hamile olmadigimi bildigim halde regli gecikince hamileyim zannettim degisik bir psikoloji sonra adet olunca sevindim oh be yokmus diye.Bir yanim yas 30 oldu iyice yasin gecmeden yap bir tane işin de var doguma kadar calisirsin sonra ücretsiz izine dönersin diyor bir tarafım da ne acelen var yasadiklarini ne cabuk unuttun diyor.Bir de pıhtılasma ihtimaline karsı yaptirmam gereken genetik test var onu yaptırmamıs olmam ayaklarımi geri geri itiyor sizce ben nasil düşünmeliyim ?
Ya bir de şöyle bir durum var eşim tek çocuk öyle maddi imkan içinde de büyümemiş babası ölmüş anne sağ şimdi herseyine eşim koşuyor çok yoruluyor bir kardeşim olsaydı dönüşümlü bakardık bütün yük omuzlarımda diyor bende ikinci çocuğu düşünmüyordum ama eşimin tek çocuk ne kadar zorlandığını görünce ikinci vocuga karar verdim
Evet ben ilk çocuğumu doğurunca o çektiğim sancıdan sonra bi daha asla demiştim.şu an üç çocuğum varAy ben bunu okudum!
Şöyle oluyor; her organizma gibi soy devamına (üremeye/çoğalmaya) programlı olduğumuz için beynimiz doğum ve hamilelikteki zorlukları derin hafızaya alıyor ve günlük hayatta ulaşamıyoruz o anılara. Sadece güzel şeyleri hatırlıyoruz. Böylece beyin "tabi tabi herşey harikaydı, yine harika olacak hemen üre!" diyor bize