Merhaba arkadaslar...Kasim ayinda, arkadasimin arkadasi bir sosyal paylasim sitesi üzerinden bana mail yazarak tanismak istedigini bildirdi. Cok kibar ve saygili bir yaklasimi oldugu icin kabul ettim ve kendisiyle yazismaya basladik. Maillerimizden, fikirlerimizin birbirine cok yakin oldugunu farkettik ve bes gün sonra bulusmayi teklif etti, bende kabul ettim. Bu arada benim yasim 31, onun yasida 37. Ilk bulusmamiz da, sonra ki bulusmalarimiz da iyi gecti, sürekli beni daha iyi tanimak istedigini, benimle daha cok sey paylasmak istedigini ve aramizda cok daha güzel seylerin olabileceginden bahsediyordu. Kendisi benim oturdugum yere iki saat mesafede calisiyor ve sadece haftasonlari buraya yani ailesinin yanina/ memleketine geliyor. Haftaortasi her gün telefonda olsun, mail ve smsle olsun sürekli görüsüyorduk, hafta sonlarida bulusuyorduk. Yilbasi üzeri annesiyle beraber on günlügüne Istanbula tatile gitti. Gitmeden önceki gün görüstük, hersey yolundaydi. Uctugu gün bana vardigini bildiren bir sms aldim, ardindan bu on günlük sürede sadece bir sms ve bir telefon görüsmesi daha...Yilbasinda konustuk en son telefonda.Dönmesine iki gün kala ben bu sosyal paylasim sitesinde online´dim, o esnada o da girdi ve bana hic sms falan yazmiyorsun, hal hatir sordugun yok diye sitem etmeye basladi. Bende senden bekliyordum dedim, sonucta tatildesin ve rahatsiz etmek istemedim dedim. Ben bu sekilde istemiyorum, benim de beklentilerim var, bence sen benden elektrik alamadin, ikimizde alamadik, ikimizde memnun degiliz dedi. Nerden biliyorsun diye sordum. Seni gördügümde cok begendim, hele yazdigin maillere bayildim dedi, ama konusmalarimiz ona itici geliyormus...Ne gibi konusma dedigimde, konusmalarinda sanki beni igneliyorsun, hic bir lafin altinda kalmiyorsun gibilerinde birsey dedi. Öyle birsey yok desemde, o öyle hissediyormus. Sen beni düsününce ne hissediyorsun bana karsi diye sordu. Ben olumlu düsünüyorum, hatta seni özledim bile diyebilirim dedim. Oda bunun üzerine sana dürüst olmak istiyorum bundan sonra sadece arkadaslik olabilir dedi. Icindeki his ve yasadiklarimiz ona böyle hissettirmis. Bende o an sen bilirsin, saygi duyuyorum dedim. Dedim ama ardindan cok kötü oldum. Bende oda basindan beri bu iliskinin olumlu sonuclanacagi konusunda emindik. Daha beni dogru düzgün tanimadan böyle pesin hüküm vermesi beni cok üzdü. Ama hepsi bir yana asla ne bu kadar cabuk vazgececegini ne de bu sekilde (yani yüzyüze konusarak degilde internet üzerinden) iliskimizi bitirecegini tahmin etmezdim. Basindan beri iliskide konusmanin ne kadar önemli oldugundan falan bahsediyorduk. Bu davranisi benim o tanidigim kisiye uygun bir hareket degildi. Ben basindan beri temkinli yaklastim, zaten cekingen biriyim, ilk haftalar dogru dürüst konusamiyordum bile karsisinda. Ama o hep bunlari asacagiz falan diyerek beni rahatlatmaya calisti. Beni yeni yeni tanimaya baslamisken vazgecmesi beni cok üzdü. Ben ki ona karsi gercekten belli duygular beslemeye baslamisken...Beraberken o hep bana duygularindan bahsederdi, ben cekindigim icin pek karsilik veremezdim. Ayrilma kararindan sonra oturdum ona duygularimi ve kirginliklarimi anlatan bir mail yazdim, bugüne kadar cevap gelmedi ki geleceginden emindim...Üstünden birkac gün gecti ona yüzyüze konusmamiz gerektigini düsündügüm icin sms yazdim seni görmek istiyorum vaktin varmi diye...Bana hasta oldugunu ve yattigini, disari cikacak halinin olmadigini yazdi...Bunun üzerine de on gün gecti hala ses seda yok. Benim derdim illede devam edelim degil, daha cok onunla yüzyüze konusmayi cok istiyorum niye böyle bir karara vardigi konusunda...Iki haftadir her günüm berbat geciyor, onu özlüyorum, agliyorum...Ne yapacagimi iyice sasirmis durumdayim...Bana lütfen bir akil verin arkadaslar...Bu arada benim ilk iliskim on yila yakin sürdü ve ayrilali yaklasik bir sene oldu, ardindan hayatima girmesine müsade ettigim ikinci erkek o oldu ve sanki o bana Allahin bir lütfumus gibi geldi basindan beri...