- Konu Sahibi bella_wien
- #1
selam arkadaşlar bu ilk mesajım, sizinle yeni tanıştım lütfen yardım edin.
7 yıllık bir ilişkiden sonra geçen hafta beni tamamen terketti. aynı evde yaşıyorduk. geçen yılbaşında bana gelip beni sevdiğini ama kendini kaybettiğini söyleyerek ara vermek istedi. o ailesinin yanına gitti. bense evimizde bu aranın son bulmasını beklemeye başladım. çok acı vericiydi. ara vermemizden uzun zaman önce zaten oldukça ilgisizdi. sorunlar yüzünden tartışmaya başlamıştık. bu ilgisizliğinden dolayı çok suçluyordum onu. emek verdiğim bu ilişkiyi neden bu hale getirdi diye üzülüyordum. ara verdik. önceleri çok kızgın ben zamanla bana yazdığı eski mektupları okudukça, suçu kendimde aramaya başladım. zamanında beni ne kadar çok sevdiğini farkettim ve neden onu kaybetmeye başladığımı sorguladım. onu kalbimde affederken kendimi cezalandırdım. sürekli aradım, süprizler yaptım. sevgimi göstermeye çalıştım. vazgeçmeyeceğimi kanıtlamak için bağırsada, kızsada sustum.. ama hergün daha kötü konuşur oldu, iyice uzaklaştı. üstüne çok düştüğümü, biraz zaman istediğini söyledi. 1 ay boyunca aramadım. bu sefer o beni arayıp nasılsın iyimisin diye sordu. ama evimize geri dönmedi. tüm arkadaşlarımdan ve ailemden ilişkimiz için bağımı kesmiştim. tek bir arkadaşım kalmamıştı. dışarı çıkacak, dertleşecek. daha önceki sevgilimi arayıp af diledim ve ne yapacağımı sordum. ondan akıl istedim yani. nasıl döndürürüm diye. aklım durmuştu, kalbim acıyordu. yaptığım hataydı biliyorum ama kimsem kalmadığı için çaresizlikten aradım.gerçekten sebbei buydu. bunu öğrendi ve ayrılmak istedi. ne yaptıysam inandıramadım. ona dönmek için aradığımı düşündü ve güvenini kaybetti. ama yine ayrılmadık. evde beklemeye devam ettim ama artık güveninide kaybettiği için evden hiç çıkamaz oldum. kendimi gün geçtikçe iyice suçladım.kendime ne güvenim kaldı ne saygım. görmek istediğimde görüşmedik, aradığımda açmadı. ayrılıktan farksızdı ama vazgeçemeyecek kadar sevdim onu.ben eski aşkımı geri istedikçe daha çok değişti. bambaşka bir insan oldu. 10 aydır bekledim onu. son 3 aydır beni sürekli ezmeye, aşalamaya başladı. çok kızgın olduğunu söylüyordu. bu hayatta onu yalnız bıraktığımı söyledi. kazandığı parayı kazanmak için herkesin ağız kokusunu çektiğini söyledi. benim evde yan gelip yattığımı ve bu hayat mücadelesinde onu yalnız bıraktığımı söyledi. beni mutlu etmek için zamanında ailesinden para istediğini ama benim ailemden hiç para istemediğimi. her anlamda her koşulda onu kurtlara bıraktığımı. kendimi iyice işe yaramaz hissediyorum. oysa okulunu bitirmesine yardımcı olmuştum. tez için zamanı yoktu tezi ben yazmıştım. işi birlikte bulmuştuk. her gece eve getirdiği işlerde uykusu geldiği için sabahlara kadar oturup bitirmesine yardım etmiştim. ben hiçmi birşey vermmemişim bu ilişkiye diye tekrar kendimi suçlarken buldum kendimi. birgün telefonda beni yine suçlarken yeter dedim. ve sırf para kazanıyorsun diye bunları duymaya katlanamicam, seni sevmesem 10 ay bekler miydim dedim. çaresizlikten beklediğimi söylediğinde yıkıldım. ona göre gidecek bir yerim olmadığı için, para kazanmadığım için gitmediğimi söyledi. oh demek istiyorum artık sana para veremicem. ayrılalım. bende işten ayrılıcam. bu hayatta savaşmaktan yoruldum. senin gibi birkaç ay evde yan gelip yatmak istiyorum dedi. ve beni terketti.
canım çok yanıyor.eşyalarımı topluyorum şimdi. ailem beni kabul etti ama 7 yılın onun için bir kayıp benim içinse vazgeçilmez oluşu kendime ihanet gibi gelsede kalbime engel olamadan gidiyorum. gururum çok incindi ama kalbimin acısı daha büyük. git demese sonsuza kadar beklicek kadar sevdim onu. evet aptal diceksiniz bana. ama ben onu bir ömürlük sevdim. hiç ayrılcağımızı düşünmedim. benden vazgeçeceğini hiç düşünmedim.
en son geçenlerde konsere bir-iki ay öncesinden bilet almıştık. çok şaşırmıştım hatta çünkü 10 aydır buluşmamız 10 kezi geçmez. bana konsere gidecekmiyiz diye mesaj attı. beni terkeden bir insanla konsere gidemezdim cevap vermedim. mesaj attı. teşekkürler. hata yapmışım. hoşçakal dedi. oysa onu son kez görmek, onunla konsere gitmek çok isterdim ama kalbimin sesi beni çok üzdü. bu sefer ve artık mantığımı dinledim.
ben üzülsün, kahrolsun istemiyorum. özür dilesin istiyorum. böyle düşünen bir insan sizce birgün benden özür diler mi ? döner mi?
7 yıllık bir ilişkiden sonra geçen hafta beni tamamen terketti. aynı evde yaşıyorduk. geçen yılbaşında bana gelip beni sevdiğini ama kendini kaybettiğini söyleyerek ara vermek istedi. o ailesinin yanına gitti. bense evimizde bu aranın son bulmasını beklemeye başladım. çok acı vericiydi. ara vermemizden uzun zaman önce zaten oldukça ilgisizdi. sorunlar yüzünden tartışmaya başlamıştık. bu ilgisizliğinden dolayı çok suçluyordum onu. emek verdiğim bu ilişkiyi neden bu hale getirdi diye üzülüyordum. ara verdik. önceleri çok kızgın ben zamanla bana yazdığı eski mektupları okudukça, suçu kendimde aramaya başladım. zamanında beni ne kadar çok sevdiğini farkettim ve neden onu kaybetmeye başladığımı sorguladım. onu kalbimde affederken kendimi cezalandırdım. sürekli aradım, süprizler yaptım. sevgimi göstermeye çalıştım. vazgeçmeyeceğimi kanıtlamak için bağırsada, kızsada sustum.. ama hergün daha kötü konuşur oldu, iyice uzaklaştı. üstüne çok düştüğümü, biraz zaman istediğini söyledi. 1 ay boyunca aramadım. bu sefer o beni arayıp nasılsın iyimisin diye sordu. ama evimize geri dönmedi. tüm arkadaşlarımdan ve ailemden ilişkimiz için bağımı kesmiştim. tek bir arkadaşım kalmamıştı. dışarı çıkacak, dertleşecek. daha önceki sevgilimi arayıp af diledim ve ne yapacağımı sordum. ondan akıl istedim yani. nasıl döndürürüm diye. aklım durmuştu, kalbim acıyordu. yaptığım hataydı biliyorum ama kimsem kalmadığı için çaresizlikten aradım.gerçekten sebbei buydu. bunu öğrendi ve ayrılmak istedi. ne yaptıysam inandıramadım. ona dönmek için aradığımı düşündü ve güvenini kaybetti. ama yine ayrılmadık. evde beklemeye devam ettim ama artık güveninide kaybettiği için evden hiç çıkamaz oldum. kendimi gün geçtikçe iyice suçladım.kendime ne güvenim kaldı ne saygım. görmek istediğimde görüşmedik, aradığımda açmadı. ayrılıktan farksızdı ama vazgeçemeyecek kadar sevdim onu.ben eski aşkımı geri istedikçe daha çok değişti. bambaşka bir insan oldu. 10 aydır bekledim onu. son 3 aydır beni sürekli ezmeye, aşalamaya başladı. çok kızgın olduğunu söylüyordu. bu hayatta onu yalnız bıraktığımı söyledi. kazandığı parayı kazanmak için herkesin ağız kokusunu çektiğini söyledi. benim evde yan gelip yattığımı ve bu hayat mücadelesinde onu yalnız bıraktığımı söyledi. beni mutlu etmek için zamanında ailesinden para istediğini ama benim ailemden hiç para istemediğimi. her anlamda her koşulda onu kurtlara bıraktığımı. kendimi iyice işe yaramaz hissediyorum. oysa okulunu bitirmesine yardımcı olmuştum. tez için zamanı yoktu tezi ben yazmıştım. işi birlikte bulmuştuk. her gece eve getirdiği işlerde uykusu geldiği için sabahlara kadar oturup bitirmesine yardım etmiştim. ben hiçmi birşey vermmemişim bu ilişkiye diye tekrar kendimi suçlarken buldum kendimi. birgün telefonda beni yine suçlarken yeter dedim. ve sırf para kazanıyorsun diye bunları duymaya katlanamicam, seni sevmesem 10 ay bekler miydim dedim. çaresizlikten beklediğimi söylediğinde yıkıldım. ona göre gidecek bir yerim olmadığı için, para kazanmadığım için gitmediğimi söyledi. oh demek istiyorum artık sana para veremicem. ayrılalım. bende işten ayrılıcam. bu hayatta savaşmaktan yoruldum. senin gibi birkaç ay evde yan gelip yatmak istiyorum dedi. ve beni terketti.
canım çok yanıyor.eşyalarımı topluyorum şimdi. ailem beni kabul etti ama 7 yılın onun için bir kayıp benim içinse vazgeçilmez oluşu kendime ihanet gibi gelsede kalbime engel olamadan gidiyorum. gururum çok incindi ama kalbimin acısı daha büyük. git demese sonsuza kadar beklicek kadar sevdim onu. evet aptal diceksiniz bana. ama ben onu bir ömürlük sevdim. hiç ayrılcağımızı düşünmedim. benden vazgeçeceğini hiç düşünmedim.
en son geçenlerde konsere bir-iki ay öncesinden bilet almıştık. çok şaşırmıştım hatta çünkü 10 aydır buluşmamız 10 kezi geçmez. bana konsere gidecekmiyiz diye mesaj attı. beni terkeden bir insanla konsere gidemezdim cevap vermedim. mesaj attı. teşekkürler. hata yapmışım. hoşçakal dedi. oysa onu son kez görmek, onunla konsere gitmek çok isterdim ama kalbimin sesi beni çok üzdü. bu sefer ve artık mantığımı dinledim.
ben üzülsün, kahrolsun istemiyorum. özür dilesin istiyorum. böyle düşünen bir insan sizce birgün benden özür diler mi ? döner mi?
Son düzenleme: