mrhaba kızlar
bu siteye yeni üye oldum daha...benimde öyle bir derdim varki....nasıl anlatırım nerden başlarım bilemiyorum..işallah banada faydanız olur..belki biraz değişir biraz güçlenir biraz toparlarım kendimi....
ben 3 yıllık evliyim temmuzzda 4 e giricez...bekarken hep şehir dışında gurbette çalıştım..alıştım yalnız yaşamaya kimseye hesap vermeden kimseden desrtek almadan kendi ayaklarım üzerinde durmaya...hep erkeklerle çalıştım işim gereği...verdiğim mücadeleler çok ağırdı...bunları yazıyorum çünkü anlatacağım sorunlarımda belki bunlarında etkisi vardır diye bilmenizi istiyorum..
neyse memleketime döndüm yine işim gereği ve burda ailemle yaşamaya başladım..çok kısa bir süre sonra eşim le tanıştım..çıktık sevdik..hatta okadar iyiydiki çok şanslı olduğumu düşünüyordum..evlenmeden önce herşeyi konuşmuştuk.anlaşmıştık.ama evlendikten sonra değişti.okadar değiştiki..kıskançlıklar diz boyu..çalışmam sorun olmaya başladı..hergün kavga tartışma...3 ayda yıprattı psikolojimi..ayrılırım yapma böyle dedim boşanırım dedim iyi yapmıyosun dedim...hiç umursamadı..ayrılırsan ayrıl dedi.umurumda değil dedi..bir kaç hafta bekledim hatasını anlar diye ama sorunlar aynı...peki ozaman .buraya kadar dedim ve terkettim onu..aldım eşyalarımı ayrıldım...çok uzun bir süre ayrı kaldık..bu zaman zarfında kapıdan ayrılmadı ve ailelerinde araya girmesiyle barıştık..fakat o dönem kayınpederim vefat etti.tekrar yuva kurmaktansa kayınvalidemle beraber yaşadık.1 sene böyle geçti..ama çalışmama izin vermedi..yine kavga yine kavga..hergün...despotça yaklaşırdı..oje sürmeme bile izin vermezdi..herşey güzel olcaka demişti ama sanki intikam alır gibiydi..kayınvalideyle beraber kalmak çok zormuş ne ağız tadıyla kusabildim ne ağlayabildim ne bağırabildim..bir kaç kez dayak ta attı...sonra pişman oldu ama yarası sözleri hala içimdedir..peki tekrar gitseydin ozaman diceksiniz ama olmazdı bu sefer ..çünkü eşimden ayrıldığım zamanlarda bile ailem anlayışlı değildi..kocan o senin çalışmanı istemiyorsa bir süre idaret et hepimiz bişeyler çektik ayrılman dahamı iyi..gelecek dahamı iyi olcak .3 ayda yuvamı yıklır..bak şimdi gidiyosun sabırlı ol dediler durdular..kendi ailemde bile zor kaldım ozamanlar..neyse daha sonra kayınvalidem evi ayırdı bekar oğluyla kalıyor şimdi..biz eşimle..zor ikna ettim ve çalışıyorum şimdi çok şükür...ben o 1 sene yani kayınvalidemle yaşarken çalışmadım..eşime muhtaçtım...çok zaman ihtiyaçlarımı sormazdı bile..hiç unutmam bir keresinde hem parasını veriyoruz hem lafını işitiyoruz demişti..çok ağırıma çok zoruma gitmişti bu laf..Ama allah büyük işte o gün iş buldum ve halen çalışıyorum..çocuğumuz olmadığı için tüp bebek parası biriktiriyorum...şimdi bende para koparma yollarını arıyor..okadar iyi davranıyorkii ..bukadar iyi olabiliyordun madem neden 3 sene iyi olmadın neden bunları yaşadık öyle değilmi...çok sinirlidir..bende de sinir oldu şimdi..herşeye sinirleniyorum herşeye cevap veriyorum...surat asıyorum...şimdi bana diyorki gülsene güleryüzlü olsana ozaman içe sokasım geliyor diyor...ama hala bir soğukluk var ona karşı içimde...derinlerde bi yerde...bazende çok iyi davranıyorum böle cıvık cıvık..çocuk gibi..dengesiz biri oldum ben artık ya.....ona bağımlı gibi yaşıyorum bir saat gelmese merak ediyorum..ama okadarda soğuğum...bi öyle bi öyle yemin ederim kızlar ben dengesizleştim..şimdi bi doktora gitsem kesin bi psikolojik rahatsızlık çıkar bende..seviyorumda onu ...ama güzel mutlu bir yuvam olsun herkes gibi..bana sahip çıksın....o günleri unutalım..ki unutamıyorum.bazen unutsamda aklıma geliyor çıldırıyorum ufacık bişeyde kavga çıkartıyorum...nasıl düzelicem..nasıl mutlu olucaz..birgün çok iyiyim birgün çok kötü...şimdi hep kendime yoğunlaştım ama oda bana böle...bazen canım bitanem diye çok sever unutturmaya çalışır herşeyi..bazen erkek gibisin nerdeyse döveceksin bu öfke ne der...işte böyle zamanlarda senden nefret ediyorum der...bende senin yüzünden sen getirdin beni bu hale derim...ağlama krizlerine girerim..o günleri hatırlatma diyor..tabiyki hergün bunu yapmıyorum ama ara ara oluyor işte..geneldede çok üstüne düşüyorum..çocuk gibi şımartıyorum...kızlar neolur bana yardım edin...psikologa git demeyin zamanında gittim...verdiği haplarla çalışamadım bile..sersem gibiydim...
neler yapayım nasıl davranıyorum normale dönsün herşey....nasıl toparlıyım..bana bir yol bir yöntem gösterin...
bişeyler söyleyin....
işallah size anlatabilmişimdir içimdeki durumu...:gitme:
bu siteye yeni üye oldum daha...benimde öyle bir derdim varki....nasıl anlatırım nerden başlarım bilemiyorum..işallah banada faydanız olur..belki biraz değişir biraz güçlenir biraz toparlarım kendimi....
ben 3 yıllık evliyim temmuzzda 4 e giricez...bekarken hep şehir dışında gurbette çalıştım..alıştım yalnız yaşamaya kimseye hesap vermeden kimseden desrtek almadan kendi ayaklarım üzerinde durmaya...hep erkeklerle çalıştım işim gereği...verdiğim mücadeleler çok ağırdı...bunları yazıyorum çünkü anlatacağım sorunlarımda belki bunlarında etkisi vardır diye bilmenizi istiyorum..
neyse memleketime döndüm yine işim gereği ve burda ailemle yaşamaya başladım..çok kısa bir süre sonra eşim le tanıştım..çıktık sevdik..hatta okadar iyiydiki çok şanslı olduğumu düşünüyordum..evlenmeden önce herşeyi konuşmuştuk.anlaşmıştık.ama evlendikten sonra değişti.okadar değiştiki..kıskançlıklar diz boyu..çalışmam sorun olmaya başladı..hergün kavga tartışma...3 ayda yıprattı psikolojimi..ayrılırım yapma böyle dedim boşanırım dedim iyi yapmıyosun dedim...hiç umursamadı..ayrılırsan ayrıl dedi.umurumda değil dedi..bir kaç hafta bekledim hatasını anlar diye ama sorunlar aynı...peki ozaman .buraya kadar dedim ve terkettim onu..aldım eşyalarımı ayrıldım...çok uzun bir süre ayrı kaldık..bu zaman zarfında kapıdan ayrılmadı ve ailelerinde araya girmesiyle barıştık..fakat o dönem kayınpederim vefat etti.tekrar yuva kurmaktansa kayınvalidemle beraber yaşadık.1 sene böyle geçti..ama çalışmama izin vermedi..yine kavga yine kavga..hergün...despotça yaklaşırdı..oje sürmeme bile izin vermezdi..herşey güzel olcaka demişti ama sanki intikam alır gibiydi..kayınvalideyle beraber kalmak çok zormuş ne ağız tadıyla kusabildim ne ağlayabildim ne bağırabildim..bir kaç kez dayak ta attı...sonra pişman oldu ama yarası sözleri hala içimdedir..peki tekrar gitseydin ozaman diceksiniz ama olmazdı bu sefer ..çünkü eşimden ayrıldığım zamanlarda bile ailem anlayışlı değildi..kocan o senin çalışmanı istemiyorsa bir süre idaret et hepimiz bişeyler çektik ayrılman dahamı iyi..gelecek dahamı iyi olcak .3 ayda yuvamı yıklır..bak şimdi gidiyosun sabırlı ol dediler durdular..kendi ailemde bile zor kaldım ozamanlar..neyse daha sonra kayınvalidem evi ayırdı bekar oğluyla kalıyor şimdi..biz eşimle..zor ikna ettim ve çalışıyorum şimdi çok şükür...ben o 1 sene yani kayınvalidemle yaşarken çalışmadım..eşime muhtaçtım...çok zaman ihtiyaçlarımı sormazdı bile..hiç unutmam bir keresinde hem parasını veriyoruz hem lafını işitiyoruz demişti..çok ağırıma çok zoruma gitmişti bu laf..Ama allah büyük işte o gün iş buldum ve halen çalışıyorum..çocuğumuz olmadığı için tüp bebek parası biriktiriyorum...şimdi bende para koparma yollarını arıyor..okadar iyi davranıyorkii ..bukadar iyi olabiliyordun madem neden 3 sene iyi olmadın neden bunları yaşadık öyle değilmi...çok sinirlidir..bende de sinir oldu şimdi..herşeye sinirleniyorum herşeye cevap veriyorum...surat asıyorum...şimdi bana diyorki gülsene güleryüzlü olsana ozaman içe sokasım geliyor diyor...ama hala bir soğukluk var ona karşı içimde...derinlerde bi yerde...bazende çok iyi davranıyorum böle cıvık cıvık..çocuk gibi..dengesiz biri oldum ben artık ya.....ona bağımlı gibi yaşıyorum bir saat gelmese merak ediyorum..ama okadarda soğuğum...bi öyle bi öyle yemin ederim kızlar ben dengesizleştim..şimdi bi doktora gitsem kesin bi psikolojik rahatsızlık çıkar bende..seviyorumda onu ...ama güzel mutlu bir yuvam olsun herkes gibi..bana sahip çıksın....o günleri unutalım..ki unutamıyorum.bazen unutsamda aklıma geliyor çıldırıyorum ufacık bişeyde kavga çıkartıyorum...nasıl düzelicem..nasıl mutlu olucaz..birgün çok iyiyim birgün çok kötü...şimdi hep kendime yoğunlaştım ama oda bana böle...bazen canım bitanem diye çok sever unutturmaya çalışır herşeyi..bazen erkek gibisin nerdeyse döveceksin bu öfke ne der...işte böyle zamanlarda senden nefret ediyorum der...bende senin yüzünden sen getirdin beni bu hale derim...ağlama krizlerine girerim..o günleri hatırlatma diyor..tabiyki hergün bunu yapmıyorum ama ara ara oluyor işte..geneldede çok üstüne düşüyorum..çocuk gibi şımartıyorum...kızlar neolur bana yardım edin...psikologa git demeyin zamanında gittim...verdiği haplarla çalışamadım bile..sersem gibiydim...
neler yapayım nasıl davranıyorum normale dönsün herşey....nasıl toparlıyım..bana bir yol bir yöntem gösterin...
bişeyler söyleyin....
işallah size anlatabilmişimdir içimdeki durumu...:gitme:
