• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bana da bir bakar mısınız?

Misir_Prensesi

Misir_Prensesi

Guru
Kayıtlı Üye
19 Eylül 2009
2.461
1.187
333
39
25 yaşında bir genç kızım.Sosyal fobi rahatsızlığım var.Bunun için zaman zaman antidepresanlar kullandım.Ama yanetkiler yüzünden bıraktım.Sosyal fobim olduğu için çalışamıyorum da.İlk ve son kez 3 ay İyi bir şirketin çağrı merkezinde çalıştım.İşe girerken telefonla konuşmayı sevip sevmediğimi sordular.Severim dedim.Oysaki telefonla konuşmak benim için bir işkence.Benim en büyük sorunum.Bir insanın bana bağırması,hakeret edip aşağılaması.Böyle bir durumda çok kötü oluyorum.Mesela sokağa çıkarken çok şık ve güzel olmaya çalışırım.Böyle şekilde beni begensinler laf etmesinler,bir ortamda güzelim diye bana bağırmaktan vazgeçsinler.İşte çalışırken en ufak hakarette ağlıyordum.Telefonda konuşurken çok zorlanıyordum.Elim ayağım titriyor,midem bulanıyor ve kusuyordum.Mide bulantısı ve kusma hep vardı zaten.Okul hayatım boyunca yada en ufak bir topluma girme durumunda kusuyordum.Şimdi bana düzelmem işin bir öneride bulunabilir misiniz?Artık yaşamak bile istemiyorum:(kalbim sürekli güm güm atıyor:(ben de mutlu olmak istiyorum.Ama çok mutsuzum.( lütfen yardım.
 
sosyal fobinin bu denli ciddi oldunu bilmiyordum ilk önce sen kendine güvenmelisin neden nicin korkuyorsun ki sana bagiran olursa sende ona bagir onlar seni agsalarsa sende onlari agsali biraz rahat ol bune ya böyle okadar korkma onlarda senin gibi etten kemikten
 
bende 25 yasindayim calismayi pek sevmiyorum kalabaligin arasinda kendimi rahat hissetmiyorum bagirmaktan ve bana bagrilmasindan hic mi hic hoslanmiyorum bizim evde hep bagris cagris olurde bikmisim ki anlatamam ama kendimi de korumak zorundayim
 
zelia .!.:
bende 25 yasindayim calismayi pek sevmiyorum kalabaligin arasinda kendimi rahat hissetmiyorum bagirmaktan ve bana bagrilmasindan hic mi hic hoslanmiyorum bizim evde hep bagris cagris olurde bikmisim ki anlatamam ama kendimi de korumak zorundayim
Genişletmek için tıkla...

benimde biraz senin gibi:(ben de bıktım bağrış çağrıştan:(artık bağırma duymak istemiyorum:(
 
sizce neden kaynaklandığını bulmak bu rahatsızlığı geçirir mi genelde sf ailenin aşırı korumacı veya tam tersi aşırı baskıcı yetiştirmesinden kaynaklanıyo,bazen takıntılar da sebep oluyo ben kendimin neden bu hale geldiğini gayet iyi biliyorum ama nedenini bilmek rahatsızlığımı geçirmede pek faydalı olmuyo yani hipnoza gerek duyanlar gerçekten neden böyle olduğunuzu bilmiyor musunuz hiç bi tahmininiz de mi yok bu çok ilginç
 
zindandelen .!.:
sizce neden kaynaklandığını bulmak bu rahatsızlığı geçirir mi genelde sf ailenin aşırı korumacı veya tam tersi aşırı baskıcı yetiştirmesinden kaynaklanıyo,bazen takıntılar da sebep oluyo ben kendimin neden bu hale geldiğini gayet iyi biliyorum ama nedenini bilmek rahatsızlığımı geçirmede pek faydalı olmuyo yani hipnoza gerek duyanlar gerçekten neden böyle olduğunuzu bilmiyor musunuz hiç bi tahmininiz de mi yok bu çok ilginç
Genişletmek için tıkla...

ben babamdan kaynaklandığını sanıyorum:( nasıl düzelicek bilmiyprum.Ben böyle olunca insan ilişkilerim çok kötü oluyor:(
 
zindandelen .!.:
babanın davranışlarından hala etkileniyo musun yoksa geçmişte mi etkilenmiştin ben hipnozdan ne gibi bi fayda beklediğini merak ettim
Genişletmek için tıkla...

hala etkiliyor çünkü halen birlikte yaşıyoruz.Hipnozla tam neden bulunup hipnoz sırasında tedavi ediliyormuş.Çünkü ben normal bir psikoloğa gittim ancak hiç faydasını görmedim.Sadece dinledi durdu:)
 

güzelim sen şu kediotu kapsüllerinden al doğal o saydıkların hepsi bitecek
 
Benim durumum da seninkine yakınmış arkadaşım, az önce sosyal anksiyete başlıklı bi konu altında da uzun uzun anlattım nasıl daha iyiye gittiğimi. Yazdığım mesajlara bakarsan bulabilirsin, belki yardımcı olur. Ancak kısaca şunu söylemek istiyorum bu depresanlara falan geçecek bi rahatsızlık değil. Yalnızca ve yalnızca senin bakış açışının değişmesi gerekiyor. Hem kolay hem zor bir süreç ama çorap söküğü gibi gerisi geliyor. Canlı örneği benim.
 
tuana.prenses20 .!.:
Benim durumum da seninkine yakınmış arkadaşım, az önce sosyal anksiyete başlıklı bi konu altında da uzun uzun anlattım nasıl daha iyiye gittiğimi. Yazdığım mesajlara bakarsan bulabilirsin, belki yardımcı olur. Ancak kısaca şunu söylemek istiyorum bu depresanlara falan geçecek bi rahatsızlık değil. Yalnızca ve yalnızca senin bakış açışının değişmesi gerekiyor. Hem kolay hem zor bir süreç ama çorap söküğü gibi gerisi geliyor. Canlı örneği benim.
Genişletmek için tıkla...

sağol canım okuyacağım yazılarını:( benim asıl korkum birisinin bana bağırması aşağılaması:( düşün bu yüzden çalışamadım işten ayrıldım .Şimdi tekrar aynı şeyleri yaşamaktan çok korkuyorum.Birisi bir laf söylediğinde çok kötü oluyorum:( belkide güvenim yok kendime.İşe girince geçer sandım.ama daha kötü oldum:(lütfen yardım edin çok acı çekiyorum arkadaşlar:(ben de mutlu olmak istiyorum ama hep korku içesirinde yaşıyorum:(
 
jelibon85, 30 yaşında eşiğine geldim ben de bu rahatsızlığın sanırım. kendimdeki değişimlerle... aslında genel olarak anksiyete belirtileri belirdi bende fakat sonrasında kalabalıktan, insan içine girmekten, yeni insanlarla tanışmaktan, onlarla aynı ortamda bulunmaktan çekinme, korkma, rahatsız olma başladı. çok yeni bende bu sorun ancak hemen kendimi toplamam gerektiğine karar verdim. tabii demekle olmuyor ama en azından çabalıyorum.

bendeki sorun; son bir yılda çok büyük bir kayıpla başlayan ve ardı arkası kesilmeyen özellikle son3-4 ayda gelen felaket haberleri ve yine evde beliritleri karıştırılan bir hastalığın oluşması, yaşattığı korku neden oldu büyük ihtimalle.

öyle ki işimi etkilemeye başladı, yeni öğrencilerle tanışmak bile ölüm gibi gelmeye başladı gözüme. kimseyle bir yerde buluşmamaya başladım, buluşmak zorunda kalırsam da paranoyak bir halde, sanki herkesin gözü bendeymiş ya da ne bileyim işte...

şimdi iş dışında da haftada 1 gün bile olsa dışarıda bir kafe,restoran vb buluşuyorum arkadaşlarla. her telefon çaldığında elim ayağım kaskatı oluyordu, hep sonra ben geri arıyordum, şimdi zamanında cevap veriyorum. (telefon fobisi acı haberi telefonla aldığım için bir yıldır var zaten)

ancak söylemeden edemeyeceğim, çağrı merkezi neredeyse en zorlayıcı iş değil mi bu rahatsızlıkta. kaldı ki bu sorunu olmayan insanlar bile çok zor dayanıyor çağrı merkezine gelen aramalara, ordaki çalışma şartlarına. kendine haksızlık etmemeni ve yüzyüz iletişim kurmanınm yeterli olacağı belki hafif tempolu bir işe bir an önce başlamanı öneririm. insan evde durdukça iyice kafayı yiyor çünkü.
 
yorgun savaşçı .!.:
jelibon85, 30 yaşında eşiğine geldim ben de bu rahatsızlığın sanırım. kendimdeki değişimlerle... aslında genel olarak anksiyete belirtileri belirdi bende fakat sonrasında kalabalıktan, insan içine girmekten, yeni insanlarla tanışmaktan, onlarla aynı ortamda bulunmaktan çekinme, korkma, rahatsız olma başladı. çok yeni bende bu sorun ancak hemen kendimi toplamam gerektiğine karar verdim. tabii demekle olmuyor ama en azından çabalıyorum.

bendeki sorun; son bir yılda çok büyük bir kayıpla başlayan ve ardı arkası kesilmeyen özellikle son3-4 ayda gelen felaket haberleri ve yine evde beliritleri karıştırılan bir hastalığın oluşması, yaşattığı korku neden oldu büyük ihtimalle.

öyle ki işimi etkilemeye başladı, yeni öğrencilerle tanışmak bile ölüm gibi gelmeye başladı gözüme. kimseyle bir yerde buluşmamaya başladım, buluşmak zorunda kalırsam da paranoyak bir halde, sanki herkesin gözü bendeymiş ya da ne bileyim işte...

şimdi iş dışında da haftada 1 gün bile olsa dışarıda bir kafe,restoran vb buluşuyorum arkadaşlarla. her telefon çaldığında elim ayağım kaskatı oluyordu, hep sonra ben geri arıyordum, şimdi zamanında cevap veriyorum. (telefon fobisi acı haberi telefonla aldığım için bir yıldır var zaten)

ancak söylemeden edemeyeceğim, çağrı merkezi neredeyse en zorlayıcı iş değil mi bu rahatsızlıkta. kaldı ki bu sorunu olmayan insanlar bile çok zor dayanıyor çağrı merkezine gelen aramalara, ordaki çalışma şartlarına. kendine haksızlık etmemeni ve yüzyüz iletişim kurmanınm yeterli olacağı belki hafif tempolu bir işe bir an önce başlamanı öneririm. insan evde durdukça iyice kafayı yiyor çünkü.
Genişletmek için tıkla...

haklısın ben birçok işe başvurmuştum burası hemen aldı beni işe:) ben de hani korkuyorum ya direk atladım korkumun üstüne gittim bir nevi.Ama iyi olmadı çok kötü oldu.Kimseye de önermem.Ordaki şefim de benim nazik olduğumu kendime göre yer bulmamı belirtmişti.Ben şimdi başvurmak istiyorum.Ama korkum ya bir daha böyle olursa o zaman ben ne yaparım:( hiç kendime güvenim kalmaz diye:( İnsanlardan daha nefret etmek istemiyorum.Haklısın evde oturmak çok kötü bir yandan bunu da düşünüyorum bu yaşta evde oturmaktan utanıyorum:(
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

8
Cinsel problemlerim var kafam çok karışık lütfen yardım!!
3 4 5
Yorumlar
82
Görüntüleme
8K
smmhh
S
Back